Από τη διμερή συνάντηση που έγινε την Τετάρτη στο Παρίσι

Η κρίση που συνεχίζει να μαστίζει ένα μεγάλο μέρος του καπιταλιστικού κόσμου, αλλά και η δυσκολία για ένα (επίσης μεγάλο) άλλο μέρος του να πετύχει τους επιθυμητούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι σίγουρο ότι θα μεγαλώνουν συνέχεια την αγριότητα με την οποία «κονταροχτυπιούνται» οι διάφορες διακρατικές ενώσεις και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τον έλεγχο αγορών, πρώτων υλών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Γαλλία και Γερμανία (ως οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ) μοιράζονται κοινές «αγωνίες» για το αν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια θα εξασφαλίσουν το απαραίτητο προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών τους. Την ίδια στιγμή, η διμερής «επαναπροσέγγιση» (που πολλοί είδαν από τότε που ο Ολάντ κέρδισε τα γερμανικά εύσημα για τα μέτρα που παρουσίασε, αρχές Γενάρη) δεν χρειάζεται βιαστικά να ερμηνεύεται ως «γαλλογερμανικός άξονας», με την έννοια ότι ταυτίζονται απόλυτα οι απόψεις. Κάθε μεριά δεν σταματά να υπερασπίζεται και τα δικά της διακριτά συμφέροντα, με αποτέλεσμα οι αντιθέσεις και οι συμβιβασμοί συμφερόντων να συνυπάρχουν διαρκώς.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι δύο μεριές δηλώνουν προσηλωμένες στην ενίσχυση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αναγνωρίζοντας τη γαλλογερμανική συνεργασία στην άμυνα ως «χρήσιμο πολιτικό και στρατιωτικό εργαλείο στην υπηρεσία των συμφερόντων της ασφάλειας των δύο χωρών και της Ευρώπης».

Η κοινή δήλωση της «γαλλογερμανικής συνεργασίας στην άμυνα και την ασφάλεια», που δόθηκε στη δημοσιότητα, βεβαιώνει ότι το βλέμμα Παρισιού - Βερολίνου είναι στραμμένο στις κινήσεις άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που επιδιώκουν «πάτημα» σε περιοχές όπου και οι ίδιες θέλουν να εδραιώσουν την παρουσία τους. Γι' αυτό διακηρύσσεται κοινή δέσμευση για τη «σταθεροποίηση» στο Μάλι, όπου πρόσφατα αυξήθηκαν στα 250 τα μέλη της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής, αλλά και θα επιχειρήσει η γαλλογερμανική ταξιαρχία στην πρώτη κοινή στρατιωτική δράση των δύο πλευρών στην Αφρική μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιδοκιμάζεται η επέμβαση που σχεδιάζει η ΕΕ στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία. Πάνω απ' όλα όμως ξεκαθαρίζεται ότι η δράση εκτός συνόρων σε βάρος άλλων λαών θα έχει και διάρκεια και ένταση. Ετσι, οι δύο χώρες «στηρίζουν τη δέσμευση για δράση του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν μετά το 2014», τονίζοντας πως «για το μέλλον του Αφγανιστάν η πολιτική και οικονομική στήριξη θα παίξει έναν καθοριστικό ρόλο», εννοώντας ότι θα διεκδικήσουν σθεναρά το δικό τους ρόλο στην «κόντρα» που ήδη εντείνεται για το ποιος θα πρωτο-υπερασπιστεί την «ασφάλεια» της χώρας. Εξίσου, σημειώνεται προσήλωση στη δράση για τη «σταθεροποίηση στα Βαλκάνια», στη Λιβύη και γενικά στην υποσαχάρια ζώνη της Σαχέλ.

Με δεδομένο ότι η στρατιωτική «κινητικότητα» και η ένταση των ανταγωνισμών προσφέρει «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τα μονοπώλια της πολεμικής βιομηχανίας, τονίζεται ότι πρέπει «να ενισχυθεί το πλεονέκτημα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας που συμβάλλει στη βελτίωση της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ και την προώθηση της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της καινοτομίας». Τέλος, αναφέρεται πως «θα αναζητηθεί μια καλύτερη διμερής συνεργασία στον έλεγχο των εξαγωγών αμυντικών εξοπλισμών».

Παράλληλα, οι δυο μεριές προχωρούν τη συνεργασία τους και σε ζητήματα που αφορούν την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας». «Θα κάνουμε καμπάνια στους Ευρωπαίους εταίρους μας, για να καθοριστούν κατώτατοι μισθοί σε εθνικό επίπεδο. Εχουμε ανάγκη από μεγαλύτερη φιλοδοξία για την κοινωνική συνοχή», αναφέρεται στην κοινή δήλωση των γενικών γραμματέων Τιερί Ρεπεντίν και Μάικλ Ροθ, που οι δύο χώρες έχουν ορίσει ως μόνιμους εκπροσώπους στη «Συνεργασία».

Δημοσιεύματα αναφέρουν μάλιστα ότι θα επιδιωχθεί κοινός γαλλο-γερμανικός «κοινωνικός διάλογος», προφανώς για να κατοχυρωθεί συντονισμένα η μείωση του «εργατικού κόστους» ως προσφορά στα μονοπώλια που δρουν και σε γερμανικό και σε γαλλικό έδαφος και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν θέλουν να «σκορπίσουν» σε άλλες αγορές με φτηνότερα εργατικά χέρια.

Επιπλέον, συμφωνήθηκε η ανταλλαγή πείρας σε θέματα φορολόγησης των επιχειρήσεων (θυμίζουμε ότι η Γαλλία συχνά δέχεται κριτική ότι διατηρεί μεγάλους φόρους για πολλές επιχειρήσεις).

Μέρος της οικονομικής συνεργασίας των δύο χωρών είναι ακόμα η δημιουργία «πλατφόρμας» που θα μελετήσει τρόπους συνεργασίας στον κλάδο της Ενέργειας (δίκτυα διανομής, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, διαχείριση των αποθεμάτων ηλεκτρικής ενέργειας, ενίσχυση της ενεργειακής αποδοτικότητας).

Μετά τη συνάντηση, εκτός από εκείνους που μίλησαν για αναβίωση του «γαλλογερμανικού άξονα», εμφανίστηκαν κι εκείνοι που αναφέρθηκαν σε συνάντηση με «φτωχά αποτελέσματα», μιλώντας για τη διαφορετική «επιχειρηματική κουλτούρα» που εμποδίζει μια στενότερη οικονομική συνεργασία των δύο πλευρών. Ανάμεσα στις αναλύσεις που φιλοξένησαν τα αστικά ΜΜΕ ήταν και όσες σημείωναν πως το ρεύμα του «ευρωσκεπτικισμού», που ενισχύεται, δυσκολεύει (ενόψει των ευρωεκλογών του Μάη) την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», αντίστοιχα και τη διαρκή σύσφιξη της συνεργασίας Γαλλίας - Γερμανίας.

Ο Ματέο Ρέντσι, μετά τη συνάντηση με τον Ιταλό Πρόεδρο

Αυτό επιβεβαιώνουν και όλες οι συζητήσεις που έγιναν την περασμένη εβδομάδα για τις «ευθύνες» που έχει μπροστά της η νέα κυβέρνηση: Βασικοί οικονομικοί σύμβουλοι του Ρέντσι και του «Δημοκρατικού κόμματος» (του οποίου ηγείται) μίλησαν για τη σημασία που έχει να περισταλούν οι δημόσιες δαπάνες. Αναλυτές τόνισαν ότι πρέπει να εφαρμοστούν αναδιαρθρώσεις που θα διευκολύνουν τις απολύσεις. Ο ΟΟΣΑ σημείωσε σε έκθεσή του πως πρέπει άμεσα να μειωθεί το «εργατικό κόστος», ειδικότερα να περικοπούν οι κατώτατοι μισθοί.

Αν και μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο ίδιος ο Ρέντσι δεν είχε περιγράψει τους άξονες του έργου που η κυβέρνησή του φιλοδοξεί να αναπτύξει, όλες αυτές οι συζητήσεις εκπορεύονται από τις προτεραιότητες που διαμορφώνουν οι ανάγκες της ιταλικής πλουτοκρατίας, δηλαδή αυτό στο οποίο ορκίζεται και ο ίδιος και το κόμμα του και οι σύμμαχοί του. Αλλωστε, ο βασικός του «εταίρος», Νέα Κεντροδεξιά, απέρριψε κάθε σενάριο φορολόγησης της μεγάλης περιουσίας, ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση.

Το δικό τους συμβολισμό έχουν και οι επιλογές Ρέντσι για τη σύνθεση του 16μελους υπουργικού συμβουλίου (με 8 γυναίκες). Υπουργός Οικονομικών θα αναλάβει ο Πιερ Κάρλο Παντοάν, επικεφαλής του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και την Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), ο οποίος διετέλεσε αξιωματούχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), αλλά και οικονομικός σύμβουλος στις κυβερνήσεις Ντ' Αλέμα και Αμάτο. Υπουργός Εσωτερικών θα αναλάβει ο βασικός «εταίρος» του Ρέντσι Αντζελίνο Αλφάνο.

Πριν συναντηθεί με τον Ναπολιτάνο, ο Ρέντσι είχε συναντήσεις με πάνω από δέκα κόμματα. Ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι δήλωσε ότι θα ασκήσει «υπεύθυνη αντιπολίτευση» και θα στηρίξει κάθε απαραίτητη αλλαγή, αν και αρνήθηκε να στηρίξει την κυβέρνηση. Οσον αφορά το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων», η συνάντηση στάθηκε αφορμή για εσωκομματικές εξελίξεις καθώς τέσσερις γερουσιαστές του κόμματος ίσως διαγραφούν μετά την κριτική που άσκησαν στον Μπέπε Γκρίλο για τη συμπεριφορά του (σ.σ. τον διέκοπτε συνέχεια με αποτέλεσμα να μη γίνει συζήτηση) στη διάρκεια της επαφής του με τον υποψήφιο πρωθυπουργό.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τα ιταλικά ΜΜΕ μετέδιδαν πως η νέα κυβέρνηση επρόκειτο να ορκιστεί μέσα στο Σαββατοκύριακο και κατά πάσα πιθανότητα αύριο, Δευτέρα, θα ξεκινήσει η συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.

Βεβαίως, τις εξελίξεις στην Ιταλία παρακολουθεί όλη η Ευρώπη, καθώς αυτές θα αλληλεπιδράσουν και με τις διεργασίες μέσα στην ΕΕ. Ο Ρέντσι από τη μεριά του εμφανίστηκε έτοιμος να υπερασπιστεί με αξιώσεις τα συμφέροντα του ιταλικού κεφαλαίου: «Θα καταστήσουμε σαφές τι ζητάμε από την Ευρώπη, δεν θα ακούσουμε μόνο τι θέλει η Ευρώπη από εμάς».