- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Οι KollektivA, έχοντας κάνει μουσική για το θέατρο και την τηλεόραση, είχαν στα σχέδιά τους εδώ και καιρό, τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου θεματικού έργου. Πολλές φορές, επίσης, έχουν δηλώσει την επιρροή τους από μεγάλα concept άλμπουμ, όπως τα: «The Wall» (Pink Floyd), «American Idiot» (Green Day), «Operation Mindcrime» (Queensryche), κ.ά. Μετά από μελέτη και δουλειά μηνών, οι KollektivA παρουσιάζουν την «Μπαλάντα της Φυλακής». Πρόκειται για ένα concept μουσικο-θεατρικό έργο, που αποτελείται από 4 πράξεις. Η ιστορία διαδραματίζεται μέσα στις συμβολικού (ή και όχι) χαρακτήρα «φυλακές του Κόσμου». Θέμα του έργου είναι το δίπολο «εγκλεισμός - απελευθέρωση» και είναι εμπνευσμένο από το ποίημα του Oscar Wilde, «Η μπαλάντα της Φυλακής του Ρέντινγκ», το οποίο ο μεγάλος Ιρλανδός δημιουργός έγραψε λίγο μετά τον εγκλεισμό του εκεί. Το ανατρεπτικό σενάριο προσεγγίζει εκ νέου απαξιωμένες έννοιες όπως η ηθική και η δικαιοσύνη, αμφισβητώντας ταυτόχρονα τα αδιέξοδα και το μοιραίο.
Οι KollektivA καταπιάνονται με αυτό το σκληρό και επίκαιρο θέμα και το επενδύουν με σκληρό ήχο που αποζημιώνει και τους πιο απαιτητικούς ακροατές, επαναφέροντας τη δυνατή rock μουσική στο προσκήνιο. «Η Μπαλάντα της Φυλακής» περιέχει στιβαρά παιξίματα και ουσιαστικές ενορχηστρώσεις, δίνοντας βάρος στη - με θεατρικούς όρους - ροή.
Οι KollektivA είναι: Θανάσης Χουλιαράς: φωνή, Φάνης Μαργαρώνης: κιθάρες, φωνές, Γιώργος Θεοφάνους: κιθάρες, πλήκτρα, theremin, φυσαρμόνικα, φωνές, ενορχήστρωση εγχόρδων, sound design, Μάκης Κρέτσης: φυσικά και ηλεκτρονικά κρουστά, φωνές, sound design, Γιώργος Παύλου: μπάσο, φωνές, Δημήτρης Γιαννούχος: τύμπανα, φωνές.
Patroklos Skafidas |
Η ιδέα για τη «Δυτική αποβάθρα» γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, στις όχθες του ποταμού Χάντσον, δυτικά του Μανχάταν, όπου υπήρχε ένα μεγάλο, έρημο υπόστεγο που ανήκε στις παλιές αποβάθρες. Εκεί ο Κολτές οραματίστηκε έναν τόπο - πέρασμα όμοιο με σταυροδρόμι, ένα μεταμοντέρνο γκέτο μύησης ή απώλειας για κάθε καρυδιάς καρύδι που ξεβράζεται δίπλα στο ποτάμι, μια «γκρίζα ζώνη» μεταξύ ζωής και περιθωρίου, ελπίδας και εξαθλίωσης.
Δραματουργία: Marion Stoufflet. Σκηνικά: Antoine Vasseur. Φωτισμοί: Sebastien Michaud. Κοστούμια: Εύα Νάθενα. Βίντεο: Γρηγόρης Ρέντης. Ηχος: David Bichindaritz. Διανομή (αλφαβητικά) Μιχάλης Αφολάγιαν, Αναστασία - Ραφαέλλα Κονίδη, Γιώργος Κοτανίδης, Δημήτρης Λάλος, Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Ναυπλιώτου, Γιάννης Νιάρρος, Νίκος Χατζόπουλος, κ. ά.
Σε χώρο της Πειραιώς 260, στις 11 Ιούνη (9 μ.μ.) το Φεστιβάλ Αθηνών θα παρουσιάσει το ντοκιμαντέρ του Ηλία Γιαννακάκη «Η Γκόλφω στην Επίδαυρο - Κινηματογραφώντας μια παράσταση». Πρόκειται για κινηματογράφηση της εξαιρετικής παράστασης που δόθηκε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στις 16 Αυγούστου 2013, από το Εθνικό Θέατρο, με το δραματικό ειδύλλιο «Γκόλφω» του Σπυρίδωνος Περεσιάδου, σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου. Ο κινηματογραφικός φακός απαθανάτισε το κινησιολογικό, μουσικό, φωνητικό, τραγουδιστικό «ζέσταμα» των ηθοποιών στα καμαρίνια, την προσέλευση του μεγάλου πλήθους θεατών στο αργολικό θέατρο, την παράσταση και τον ενθουσιασμό του κοινού στο φινάλε της παράστασης.
Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, μέσα από το δικό του έργο, διερευνά μια σειρά ερωτημάτων: Πώς είναι να κινηματογραφείς κάτι που είναι ήδη κλασσικό; Πώς είναι να κινηματογραφείς, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, μια παράσταση φτιαγμένη να παίρνει ζωή από τα βουνά που υψώνονται τριγύρω; Πώς είναι να κινηματογραφείς τη χαμένη αθωότητα; Πώς είναι να κινηματογραφείς και ταυτόχρονα να βουρκώνεις; Πώς είναι να κινηματογραφείς, σε απόσταση αναπνοής, τον Νίκο Καραθάνο και την ομάδα του, τη στιγμή που γεννούν ένα αριστούργημα; Εισιτήριο: 5 ευρώ.
Αφιερωμένη στον αλησμόνητο Λευτέρη Βογιατζή είναι η παράσταση του έργου της Μαργαρίτας Λυμπεράκη «Τελετή καθαρμού», που θα παρουσιάσει η νεοσύστατη ομάδα «λευκή Σκηνή», στο «Βυρσοδεψείο» (Ορφέως 174, Βοτανικός, 210.3453.202), από τις 25 έως τις 29 Ιούνη (8 μ.μ.), με ελεύθερη είσοδο. Το έργο εκτυλίσσεται σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί. Τα πρόσωπα είναι μόνο γυναίκες. Μοναχική, πικρή η ζωή τους. Οι άντρες είναι σε ταξίδι, ή νεκροί. Οπως έγραφε η συγγραφέας «(...) οι γυναίκες αγγίξανε το βυθό, μέσα τους ξύπνησε η μνήμη του φόνου. Καταβύθιση στο παρελθόν, ανάμνηση που ανεβαίνει στην επιφάνεια για να ξαναγίνει παρελθόν. Οι φόβοι όλοι κατονομάζονται. Η πράξη (ή η μίμηση) του φόνου τελείται άλλη μια φορά».
Σκηνοθεσία - εικαστική επιμέλεια: Γιώργος Δούλος, μουσική: Ιάννης Ξενάκης, χειρισμός ήχου: Κατερίνα Σκριβάνου, κίνηση - χορογραφία: Λουτσιάνα Παπαδάκη, δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Δούλος, Κατερίνα Σκριβάνου, κοστούμια: «λευκή Σκηνή». Παίζουν: Κατερίνα Γλωσσοπούλου, Ηλιάνα Δουλάμη, Αλκινόη Ζαχαρόγιωργα, Παρασκευή Λυπημένου, Μελίνα Σαραντάκου, Λουτσιάνα Παπαδάκη.
Γράψαμε στο χτεσινό φύλλο για την αυθαιρεσία και τη δημιουργία απαράδεκτων συνειρμών από τους διοργανωτές της έκθεσης που εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη με θέμα: «Σολομών Νικρίτιν - Τζορτζ Γκρος. Πολιτικός τρόμος και κοινωνική παρακμή στην Ευρώπη του μεσοπολέμου. Σχέδια και χαρακτικά». Η αυθαιρεσία έγκειται στο ότι σε σχετικό Δελτίο Τύπου οι διοργανωτές γράφουν για τον Νικρίτιν: «...μέσα από το έργο του συχνά ασκεί ενδόμυχα κριτική στον ανερχόμενο απολυταρχισμό του σταλινικού καθεστώτος». Μόνο και μόνο ...τα περί «ενδόμυχης κριτικής» φανερώνουν και τις διαθέσεις των διοργανωτών.
Χτες, η «Εφημερίδα των Συντακτών» έκανε ένα βήμα παραπέρα, στη λογική των δύο άκρων. Σε ρεπορτάζ με τίτλο: «Δύο καλλιτέχνες στο στόχαστρο Χίτλερ και Στάλιν», μετέτρεψε την «ενδόμυχη κριτική» του Δελτίου Τύπου στο εξής: «...ο οποίος (σ.σ. εννοεί τον Νικρίτιν) μέσα από τη ζωγραφική του άσκησε κριτική στο ανερχόμενο σταλινικό καθεστώς, με αποτέλεσμα να υποστεί σκληρή λογοκρισία στη δεκαετία του 1930...»
Ο ορισμός της διαστρέβλωσης με προφανή στόχο την ταύτιση φασισμού - κομμουνισμού, χρησιμοποιώντας τον Στάλιν. Θυμίζουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, χρηματοδοτεί αδρά φορείς, για να κάνουν δράσεις που αναδεικνύουν αυτήν ακριβώς την ανιστόρητη και αντιδραστική ταύτιση.
«Η Αθήνα ενός Αθηναιογράφου», τιτλοφορείται η έκθεση φωτογραφίας του δημοσιογράφου Νίκου Βατόπουλου, που παρουσιάζει (έως 28/6) η γκαλερί «ena». Πρόκειται για μια βιωματική, ερευνητική «ματιά» του δημοσιογράφου πάνω στην πόλη της Αθήνας. Οι φωτογραφίες συνθέτουν μiα «ανάγνωση» της πόλης, μέσα από λεπτομέρειες της «ζωής» των κτιρίων, της «αύρας» των δρόμων, του «άδηλου» που γίνεται προφανές. Ωρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11.00 - 21.00. Δευτέρα, Τετάρτη, Σάββατο: 11.00 - 16.00.
Λόγω της μεγάλης προσέλευσης κοινού παρατείνονται μέχρι την Κυριακή 8 Ιούνη οι παραστάσεις «Το Τάβλι» και «Οδός Πολυδούρη». Το «Τάβλι» παίζεται στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής: Τετάρτη, 7 και 9 μ.μ., Πέμπτη και Παρασκευή, 9 μ.μ. Σάββατο και Κυριακή 7 μ.μ. και 9 μ.μ. Το «Οδός Πολυδούρη», στο Θέατρο Βασιλάκου, Πέμπτη έως Κυριακή, στις 9.15 μ.μ.
