Απο παλιότερη εργατική κινητοποίηση με πρωτοβουλία της Ένωσης Συνδικάτων Βάσης ενάντια στα μέτρα λιτότητας

Η μείωση του ΑΕΠ σε ετήσια βάση υπολογίζεται στο 0,3% και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, στις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης Ματέο Ρέντσι θα είναι η επιβολή νέων φόρων, κυρίως στη λαϊκή πλειοψηφία, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα του κράτους και να μην ξεπεραστεί το όριο που θέτει το δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ για 3% έλλειμμα.

Η κυβέρνηση Ρέντσι, που βγήκε ως ο «τροπαιοφόρος» του «εξορθολογισμού» και της «ανάπτυξης», είχε για φέτος υπολογίσει αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 0,8%, ωστόσο τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι τα πλέον αρνητικά από το 2000 ως σήμερα. Γι' αυτό το λόγο ο Ιταλός πρωθυπουργός με επιστολή του προς τους βουλευτές και τους γερουσιαστές της χώρας υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Από εμάς εξαρτάται να αντιστρέψουμε την πορεία αυτή, από την προσπάθεια που θα καταβάλλουμε στο Κοινοβούλιο και σε όλη τη χώρα, αλλά χρειάζονται αλλαγές». Υπενθυμίζει ότι «το 2012 το ΑΕΠ της Ιταλίας συρρικνώθηκε κατά 2,4%, το 2013 κατά 1,6% και τους πρώτους έξι μήνες, φέτος, κατά 0,3%». Επίσης, προϊδεάζοντας για τα νέα μέτρα που έρχονται, σημειώνει: «Η μείωση των φόρων για τους μικρομεσαίους πολίτες κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ και ο περιορισμός κατά 10% του φόρου για τις επιχειρήσεις αποτελούν μια ιστορική στροφή για την Ιταλία, αλλά δεν αρκούν» και προσθέτει ότι ως τις 29 Αυγούστου θα παρθούν μια σειρά μέτρα, που προσδιορίζει ως «ενίσχυση ψηφιακών δικτύων, εξοικονόμηση Ενέργειας και απλοποίηση του κρατικού, γραφειοκρατικού μηχανισμού».

Η κατάσταση της οικονομίας στην Ιταλία, τρίτη ισχυρότερη στην Ευρωζώνη, ανησυχεί τους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου στην Ιταλία και σε όλη την ΕΕ και υπάρχει ενδοαστική διαπάλη για το καταλληλότερο μείγμα διαχείρισης που μπορεί να εξασφαλίσει τη διέξοδο από την κρίση, ωστόσο η «συνταγή» παντού είναι δεδομένη. Τα βάρη θα επωμιστούν τα λαϊκά στρώματα, με παραπέρα χτύπημα δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Χτες πάντως η Γερουσία της Ιταλίας ενέκρινε (με 183 ψήφους υπέρ και 4 αποχές) τη μεταρρύθμιση του Σώματος, με μείωση των γερουσιαστών από τους 315 σήμερα σε 100. Η κίνηση αυτή, που πρέπει να εγκριθεί και από το Σώμα της Βουλής, εμφανίζεται ως ζήτημα που θα εξοικονομήσει κρατικά κονδύλια, πράγμα που μπορεί να συμβεί, αλλά δεν αλλάζει σε τίποτε τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους. Ταυτόχρονα, άλλη μια εξέλιξη, που έχει τη σημασία της, είναι και τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, που δείχνουν ότι η δημοτικότητα του Ρέντσι πέφτει μετά το σχετικό φούσκωμά του ως του «ανανεωτή» που θα έφερνε την ανάπτυξη. Σε έρευνα του Ινστιτούτου Δημοσκοπήσεων «Ixe», η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό του τρίτου καναλιού της ιταλικής τηλεόρασης, τον Ρέντσι είπε πως εμπιστεύεται το 49% των ερωτηθέντων, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα το αντίστοιχο ποσοστό ανερχόταν σε 51%. Η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση στο σύνολό της είναι στο 48%. Ο λαϊκιστής πολιτικός του Κινήματος Πέντε Αστέρων, Μπέπε Γκρίλο, βρίσκεται στο 19%, ο φασίστας της Λέγκας του Βορρά Ματέο Σαλβίνι στο 18% και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι της Φόρτσα Ιτάλια στο 17%. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι το 74% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι «δεν επηρέασε ουσιαστικά την αγοραστική ικανότητα της οικογένειάς τους» η λεγόμενη φορολογική ελάφρυνση των 80 ευρώ το μήνα, που αποφάσισε η κυβέρνηση Ρέντσι για τους χαμηλόμισθους.

Πάντως, η κατάσταση για τους εργαζόμενους είναι πολύ συγκεκριμένη. Για παράδειγμα, η εξαγορά του 49% του πακέτου μετοχών της «Alitalia» από την αεροπορική εταιρεία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων «Etihad» θα σημάνει μείωση των εργαζομένων κατά 2.171. Οι εργαζόμενοι στη φορτοεκφόρτωση αποσκευών των πτήσεων της «Αlitalia» στο αεροδρόμιο της Ρώμης Φιουμιτσίνο κάνουν από χτες λευκή απεργία, αντιδρώντας στη μείωση προσωπικού.

ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.--

Η κυβέρνηση της Αργεντινής τελικά προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τη διαμάχη της με τα αμερικανικά κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds), «NML Capital» και «Aurelius Management», που αντιπροσωπεύουν το 7% των πιστωτών της χώρας που δεν είχαν δεχτεί κούρεμα των ομολόγων τους. Η κυβέρνηση μάλιστα καταγγέλλει την κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της χώρας, αφού επιτρέπει στον δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Τόμας Γκριέσα, να μπλοκάρει σε αμερικανικές τράπεζες τις πληρωμές ομολογιούχων, και αυτών που είχαν δεχτεί κούρεμα ομολόγων το 2005 και 2010.

Η αστική κυβέρνηση της Αργεντινής δηλώνει ότι θέλει να πληρώσει τους πιστωτές της με τουλάχιστον 300% κέρδος γι' αυτούς και όχι 1600%, που ζητάνε τα αποκαλούμενα κερδοσκοπικά κεφάλαια - «γύπες», φαινόμενο, βέβαια, καθ' όλα συμβατό και νόμιμο στον καπιταλισμό, που υπηρετεί και η σημερινή κυβέρνηση της Κριστίνα Κίρσνερ, όπως και οι προηγούμενες του εκλιπόντος συζύγου της Νέστορ, με τα σπασμένα να πληρώνει ο λαός.

Το τι τελικά θα προκύψει από αυτήν την προσφυγή είναι αβέβαιο. Ωστόσο το παζάρι των αστών, ώστε και πάλι να ωφεληθεί το κεφάλαιο, που ενισχύθηκε ποικιλότροπα (έτσι άλλωστε φούσκωσε το χρέος στα 100 δισ. δολάρια και ήρθε η χρεοκοπία το 2001) και στη συνέχεια και με το νέο μείγμα διαχείρισης των Κίρσνερ, είναι φανερό ότι γίνεται στη σταθερή ρότα των νέων θυσιών για τα λαϊκά στρώματα.

Μετά την προσφυγή της Αργεντινής στο Διεθνές Δικαστήριο, που κάποιοι αστοί πολιτικοί αλλά και οι εγχώριοι οπορτουνιστές επιχειρούν να παρουσιάζουν ως «θαρραλέα» πράξη ή εκθειάζουν τους «λαϊκούς πανηγυρισμούς για την υπερήφανη στάση της κυβέρνησης Κίρσνερ», είναι φανερό ότι τα παζάρια θα συνεχιστούν. Ηδη ο δικαστής Γκριέσα κάλεσε χτες το βράδυ νέα συνάντηση με τους εκπροσώπους της Αργεντινής. Το ζητούμενο ωστόσο δεν αλλάζει. Αυτό που έχει σημασία είναι οι λαοί να πάψουν να εγκλωβίζονται στη λογική του «μικρότερου κακού», του συμβιβασμού με την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να οργανώσουν την πάλη τους για να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που παράγουν.

ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ.-- Λίγο πάνω από ένας μήνας έχει απομείνει από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, στις 18 Σεπτέμβρη, για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ηδη έχουν πυκνώσει οι μετρήσεις κοινής γνώμης για το «ναι» και το «όχι» στο ερώτημα του δημοψηφίσματος, ενώ και οι αστοί πολιτικοί αναμετρώνται σε τηλεοπτικά παράθυρα, όπως αυτό που έγινε την Τρίτη ανάμεσα στον ηγέτη του Σκοτζέζικου Εθνικού Κόμματος, Αλεξ Σάλμοντ, και του πρώην υπουργού Οικονομικών της Βρετανίας, Αλιστερ Ντάρλινγκ, που υποστηρίζει τη διατήρηση της ενότητας.

Ολη αυτή η αντιπαράθεση, που επιχειρείται να παρουσιαστεί ως το άπαν για το λαό της Σκοτίας, στην πραγματικότητα έχει σχέση με τη διαφορετική προσέγγιση τμημάτων του κεφαλαίου σε σχέση με το πώς μπορούν καλύτερα να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους. Και βέβαια, η διαπάλη γίνεται στο έδαφος μιας πραγματικότητας που λέει ότι η Σκοτία των 5,3 εκατομμυρίων κατοίκων (γεωγραφικά το 1/3 της Βρετανίας στο βορειότερο σημείο της) έχει σημαντικό πλούτο και στα δικά της εδάφη και νερά βρίσκεται το 95% των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχει η ενιαία χώρα. Ταυτόχρονα, αν και παλιότερα η Σκοτία είχε αναπτυγμένη βαριά βιομηχανία, τα τελευταία χρόνια προσανατολίζεται περισσότερο στις υπηρεσίες, ιδιαίτερα τα χρηματοοικονομικά και η πρωτεύουσά της, Εδιμβούργο, είναι ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοοικονομικά κέντρα του κόσμου.

Ετσι είναι φανερό ότι το διακύβευμα για τους κεφαλαιοκράτες και τους πολιτικούς τους εκφραστές είναι σημαντικό, ωστόσο, με δεδομένο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, επί της ουσίας δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε με τη μια ή την άλλη έκβαση του δημοψηφίσματος για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.Στις ως τώρα, πάντως, δημοσκοπήσεις φαίνεται να προηγείται το «όχι» στην ανεξαρτητοποίηση με 46% και να ακολουθεί το «ναι» με 36% και 18% να δηλώνουν αναποφάσιστοι ή να μην απαντούν.

Παρόμοιου τύπου δημοψήφισμα γίνονται προσπάθειες, από διάφορες αστικές και εθνικιστικές δυνάμεις, να πραγματοποιηθεί και στην Καταλονία για ανεξαρτητοποίηση από την Ισπανία. Και σε αυτήν την περίπτωση είναι φανερό ότι για τους εργαζόμενους ελάχιστη σημασία έχει αν θα υφίστανται την εκμετάλλευση ή βιώνουν την φτώχεια και την εξαθλίωση στα πλαίσια ενός «ανεξάρτητου» κράτους ή μιας μεγαλύτερης κρατικής οντότητας τύπου ομοσπονδίας. Το ζητούμενο και για τους Σκοτσέζους και για τους Καταλανούς και για όλους τους λαούς είναι να γίνουν αυτοί κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν απαλλαγμένοι από την εξουσία των μονοπωλίων. Και αυτό απαιτεί δυνάμωμα της ταξικής πάλης, δυνατά επαναστατικά Κομμουνιστικά Κόμματα, πρωτοπορία στους λαϊκούς αγώνες.