«Πρέπει να γίνει για λόγους βιωσιμότητας, όχι επάχθειας, η οποία ούτως ή άλλως ορίζεται από διεθνείς συνθήκες στις οποίες δεν εμπίπτει το ελληνικό χρέος παρά μόνο σε ελάχιστο ποσοστό. Το αν το "κούρεμα" θα γίνει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο (σ.σ. επιμήκυνση ή άλλες διευκολύνσεις), είναι επουσιώδες». Τα παραπάνω - σύμφωνα με το «Βήμα της Κυριακής» - είπε μεταξύ άλλων ο βουλευτής, τομεάρχης Ανάπτυξης και κατά τον Τσίπρα μελλοντικός υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, αναλύοντας τις θέσεις του κόμματος για μια σειρά από ζητήματα σε συνέλευση της κομματικής οργάνωσης Εξαρχείων.

Είναι προφανές πως η εποχή που «αχός βαρύς» ακουγόταν απ' την Κουμουνδούρου και πέφταν «κουμπουριές» για τα μνημόνια, το χρέος κ.ά., έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Σήμερα, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τη διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του χρέους, με όποιον τρόπο μπορεί αυτή να επιτευχθεί, ως ζήτημα απ' το οποίο εξαρτά τη δυνατότητα του αστικού κράτους να στηρίζει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Στόχος ύπαρξης κάθε δύναμης που επιδιώκει διαχείριση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ. Μάλιστα, ο ίδιος ο Γ. Σταθάκης είχε δηλώσει πρόσφατα στο «ΜΕΓΚΑ» ότι θα πληρώσουν όλο το χρέος προς το ΔΝΤ και θα διαπραγματευτούν μείωση με την ΕΕ.

Η εξέλιξη των πραγμάτων επιβεβαιώνει πόσο κάλπικα ήταν τα διλήμματα με τα οποία βομβάρδιζε το λαό, για να τον εγκλωβίσει στη «φάκα» του συστήματος με «δόλωμα» μια «νέα», «άφθαρτη» και δήθεν «αριστερή» δύναμη, που θα έφερνε τα πάνω κάτω προς όφελος του λαού. Σήμερα, το να ψάχνει κανείς για διαφορές ανάμεσα στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και στην πρόταση της κυβέρνησης για μείζονα ζητήματα που άπτονται της στρατηγικής του κεφαλαίου και καθορίζουν τη ζωή του λαού, μοιάζει σαν να ψάχνει «ψύλλο στ' άχυρα».

Οι λεονταρισμοί για «σύσταση επιτροπής ελέγχου του χρέους», που θα διαχωρίσει το «νόμιμο» απ' το «παράνομο» και «επαχθές» - οι οποίοι βεβαίως κι όταν διατυπώνονταν συσκότιζαν ότι το χρέος προκλήθηκε από την καθ' όλα νόμιμη στον καπιταλισμό πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου - πήγαν περίπατο. Μαζί τους και αυτοί για «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Σήμερα, το χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία αναγνωρίζεται πλήρως απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα χρεωμένο στο λαό. Η έγνοια που κυριαρχεί πια στην Κουμουνδούρου είναι πώς θα τακτοποιηθούν τα χρωστούμενα ώστε να συνεχίζεται ο - αναγκαίος για κάθε καπιταλιστικό κράτος - δανεισμός, δηλαδή να διαμορφώνει νέο χρέος που θα φορτώνεται στις πλάτες του λαού.

Δεν πρόκειται για υποχώρηση, όπως ίσως κάποιος αφελώς θεωρήσει, κάτω από πιέσεις που πιθανολογήσει ότι του ασκούνται. Στην πραγματικότητα η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος ακολουθούσε πάντα και ευθυγραμμιζόταν με τη θέση που κάθε φορά έπαιρνε το πάνω χέρι στο πλαίσιο του προβληματισμού και των αντιθέσεων στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Εξάλλου, ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε ζήτημα διαγραφής χρέους επειδή ο λαός δεν έχει καμιά ευθύνη για την πρόκλησή του, άρα ούτε και για την αποπληρωμή του. Πάντα, το έθετε σε συνάρτηση με την ανάγκη του ντόπιου κεφαλαίου να στηριχθεί η κερδοφορία του και απ' τον κρατικό κορβανά. Ηταν αυτό το στοιχείο ακριβώς που καθόριζε τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πρότασής του, ως πρότασης ενισχυτικής των υπαίτιων για την καπιταλιστική κρίση, το χρέος, τα βάσανα που ταλανίζουν την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Εξάλλου, ήδη απ' το Νοέμβρη του 2012 ο Αλ. Τσίπρας ομολογούσε «ταύτιση στο θέμα της διαγραφής του χρέους με το ΔΝΤ». Και νωρίτερα φέτος ομολογούσε τι είναι αυτό που τους «καίει»: «Θα χρειαζόταν μια ρήτρα για την αποπληρωμή των δανείων, που να συνδέεται με την ανάπτυξη: Αν το ΑΕΠ είναι θετικό, πληρώνουμε, αλλιώς όχι. Θα ήταν αναγκαίο και ένα new european deal, ένα μεγάλο πακέτο επενδύσεων για την ανάπτυξη - ιδίως στον ευρωπαϊκό Νότο - που να χρηματοδοτήσει την ανάκαμψη».

Ταυτόχρονα βεβαίως, κοροϊδεύοντας το λαό, έδινε ρεσιτάλ υποκρισίας, ισχυριζόμενος ότι το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε την πρόταση για ολική διαγραφή του χρέους, επειδή: «Η θέση για ολική διαγραφή ξεχνά ότι το χρέος είναι ταξικό και δίνει συγχωροχάρτι σε αυτούς που το δημιούργησαν πλουτίζοντας. Αντί, λοιπόν, να το σβήσουμε λογιστικά, να φορολογήσουμε αυτούς που πλούτισαν φορτώνοντας το λαό με χρέος (...) Οι επιλογές λοιπόν ήταν, διαγράφουμε και ξεχνάμε ή ζητάμε να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν»!!!

Σήμερα, ο Γ. Σταθάκης ομολογεί ποιους θα καλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να το πληρώσουν, όταν στη συνέλευση της ΚΟ Εξαρχείων, χαριτολογώντας αποκαλύπτει «θα αλλάξουμε το κίνημα "δεν πληρώνω" σε "πληρώνω"»... Γιατί άλλωστε, όπως διαβεβαίωνε τα αρπακτικά ο Αλ. Τσίπρας τον περασμένο Μάρτη, «...εμείς δεν είμαστε μπαταχτσήδες».

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα αξιώνει απ' το λαό να ενταφιάσει με τα ίδια του τα χέρια την προοπτική να γίνει κυρίαρχος του τόπου και του πλούτου που παράγει, την ευημερία που μπορούν να του εγγυηθούν οι υπαρκτές δυνατότητες κάλυψης των αναγκών του. Οι διαφωνίες του με την κυβέρνηση είναι τεχνοοικονομικές αφού στην πραγματικότητα και αυτός συνεχίζει στον ίδιο δρόμο του «σκάσε και πλήρωνε» για το λαό.

Πραγματική απάντηση από την πλευρά των εργαζομένων στο ζήτημα του χρέους δίνει μόνο η πρόταση για μονομερή διαγραφή όλου του χρέους με αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό κυρίαρχο στην εξουσία και τον πλούτο που παράγει στα χέρια του.