Eurokinissi

Την ίδια ώρα, και με αφορμή την υπόθεση διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους, εκδηλώνονται ενδοευρωενωσιακοί ανταγωνισμοί που διαπλέκονται με ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στη διεθνή αγορά. Ανεξάρτητα από τη μεταξύ τους διαπάλη ως προς την επιλογή του μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής, κοινός παρονομαστής είναι η παραπέρα κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται αναγκαίες προκειμένου να επέλθει η καπιταλιστική ανάκαμψη.

Το αντιλαϊκό σκηνικό, της «διαπραγματευτικής διαδικασίας», στήθηκε στο πλαίσιο των δημόσιων δηλώσεων που έγιναν μετά την ολοκλήρωση της πρώτης επίσημης συζήτησης με τη νέα συγκυβέρνηση. Απόλυτα χαρακτηριστική είναι η διατύπωση του Γ. Ντάισελμπλουμ, ο οποίος απαντώντας στη θέση περί «διεθνούς διάσκεψης» για το ελληνικό κρατικό χρέος, απάντησε ότι η «διάσκεψη έχει όνομα, είναι το Γιούρογκρουπ», ότι δηλαδή οι όποιες αποφάσεις στην ΕΕ θα παρθούν σε αυτό το επίπεδο, χωρίς διεμβολισμούς από άλλες πλευρές, όπως για παράδειγμα από το ΔΝΤ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι αμέσως στη συνέχεια ήλθε και νέα παρέμβαση από την πλευρά του Λευκού Οίκου, εκπρόσωπος του οποίου σημείωσε: «ΟιΗΠΑ θα συνεχίσουν να συνεργάζονται με τη νέα κυβέρνηση της Ελλάδας και τους Ευρωπαίους ηγέτες, προκειμένου να επιλυθούν οι διαφορές και να βελτιωθεί η ελληνική οικονομία». Μάλιστα σε προηγούμενη ανακοίνωση ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου είχε διαμηνύσει ότι «συζητούμε τρόπους με τους οποίους η Ευρώπη θα μπορούσε να τονώσει τη ζήτηση και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, συμβάλλοντας στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που λειτουργεί υποστηρικτικά των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και αλλού στην Ευρώπη. Γι' αυτό, είναι οπωσδήποτε μια κατάσταση την οποία παρακολουθούμε στενά»...

Μάλιστα, σύμφωνα με την ανταπόκριση τηλεοπτικού σταθμού από τις ΗΠΑ, το βράδυ της Παρασκευής ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών τηλεφώνησε στον Αμερικανό ομόλογό του Τζακ Λιου και του ζήτησε «στήριξη», μετά τη συνάντηση που είχε με τον επικεφαλής του Γιούρογκρουπ. Σύμφωνα με την ίδια ανταπόκριση, ο Αμερικανός ΥΠΟΙΚ σημείωσε ότι σε γενικές γραμμές ο Μπάρακ Ομπάμα είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί με την Ελλάδα και «μαζί να επιλύσουμε την οικονομική και δημοσιονομική κρίση».

Στο πλαίσιο της προχτεσινής συνέντευξης Τύπου, ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, από τη μια πλευρά χαρακτήρισε την τρόικα ως... «αντιευρωπαϊκή και σαθρά δομημένη επιτροπή». Από την άλλη, αναδιπλώθηκε, λέγοντας ότι η «κυβέρνηση θα πορευθεί με γνώμονα την μέγιστη συνεργασιμότητα με τους νόμιμους θεσμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ», (η τρόικα συναπαρτίζεται από την Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ). Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, είτε δηλαδή συνεργάζονται και παζαρεύουν με τους επικεφαλής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και τις κυβερνήσεις τους, είτε με τα «τεχνικά κλιμάκιά» τους, με ή χωρίς διάσκεψη για το χρέος, ο κοινός παρονομαστής θα είναι τα μόνιμα μνημόνια και μέτρα που καταστρέφουν το λαό και το εισόδημά του. Αρα το «διώχνουμε την τρόικα» είναι άνευ αντικρίσματος.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εμφανίζεται να απορρίπτει την παράταση του τρέχοντος μνημονίου. Παράλληλα, και σε συνδυασμό με την απόλυτη συμμόρφωση της με τον κανόνα των «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών», αποδέχεται πλέον και τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα των κρατικών προϋπολογισμών αν και σε επίπεδα «χαμηλότερα» από τους αρχικούς στόχους. Ταυτόχρονα αναγνωρίζει και το κρατικό χρέος, αναζητώντας τρόπους «ελάφρυνσης», ενώ παράλληλα, παρά τους εμφανιζόμενους λεονταρισμούς, αφήνει στο απυρόβλητο τα δάνεια της πλευράς του ΔΝΤ.

Το κυβερνητικό σχέδιο «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους, όπως αυτό περιγράφεται από παράγοντες του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου, έχει στόχο να πληγούν κατά το «λιγότερο δυνατό» ή και καθόλου τα κράτη της ΕΕ που σήμερα διακατέχουν τη μεγάλη μάζα του χρέους. Αυτό, με τη σειρά του, απαιτεί ως ένα μέτρο σ' αυτή την κατεύθυνση τη μετακύλιση του βάρους στην πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), συγκεκριμένα με τη μετακύλιση των αποπληρωμών για τα «ακούρευτα» ομόλογα που διακατέχει. Γιατί υπάρχουν και άλλα τέτοια μέτρα, όπως η μεγάλη επιμήκυνση της αποπληρωμής. Κάθετα αντίθετος σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο από την ΕΚΤ, εμφανίστηκε με προχτεσινές δηλώσεις του, το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ Μπ. Κερέ: «Σε ό,τι αφορά τα ομόλογα του δημοσίου που αγόρασε η ΕΚΤ στο πλαίσιο του προγράμματος αγοράς του 2010, δεν μπορούμε να συναινέσουμε ούτε στην επέκταση της λήξης τους. Θα ήταν σα να δίναμε δάνειο σε μια χώρα, κάτι που απαγορεύεται από τις Συνθήκες. Σε ό,τι αφορά τα δάνεια των ευρωπαϊκών χωρών προς την Αθήνα, η απόφαση δεν είναι δικής μας αρμοδιότητας», σημείωσε χαρακτηριστικά. Σύμφωνα με το στέλεχος της ΕΚΤ, η οποιαδήποτε απόφαση θα εξυπηρετεί το στόχο των μεταρρυθμίσεων, αν και «θα υπάρξουν, πιθανώς, διαφορετικές μεταρρυθμίσεις από εκείνες που προβλέπονταν, από τη στιγμή που εξελέγη νέα κυβέρνηση».

Χαρακτηριστικές ως προς το εύρος του εμπαιγμού απέναντι στον ελληνικό λαό είναι και οι δηλώσεις του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μ. Σουλτς, ο οποίος να σημειωθεί ότι έχει το ρόλο του «γεφυροποιού» και του διαμεσολαβητή ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση με την Κομισιόν και τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Ο Μ. Σουλτς δήλωσε προκλητικά πως «αν η ελληνική κυβέρνηση αντί να μιλάει για "κούρεμα" χρέους προχωρήσει με τη φορολόγηση των δισεκατομμυριούχων που εν μέσω κρίσης έβγαλαν τα λεφτά τους σε φορολογικούς παραδείσους, θα έχει όλη την Ευρώπη στο πλευρό της - και σε κάθε περίπτωση εμένα. Αν το κάνει αυτό, μπορεί να υπολογίζει στην αλληλεγγύη μας». Ας καταγραφεί η... «λεπτομέρεια», πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δεν έχει μιλήσει για «κούρεμα» χρέους, όπως σημειώνει ο Μ. Σουλτς. Είναι φανερό δηλαδή ότι το αντιλαϊκό «ρεπερτόριο» διαθέτει και άλλες εναλλακτικές παραστάσεις.

Αργά το βράδυ της Παρασκευής, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να διαψεύσει δημοσίευμα του περιοδικού «Der Spiegel», σύμφωνα με το οποίο η γερμανική κυβέρνηση είναι έτοιμη να δώσει στην Ελλάδα πακέτο στήριξης ύψους έως 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, με την προϋπόθεση της εκπλήρωσης συγκεκριμένων όρων.

Στο μεταξύ, για το Παρίσι αναχώρησε εσπευσμένα χτες το μεσημέρι ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, μαζί με τον αναπληρωτή υπ. Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτο. Η αλλαγή του προγράμματος (η συνάντηση με τους Γάλλους ομολόγους τους Μ. Σαπέν και Εμ. Μακρόν ήταν προγραμματισμένη για το απόγευμα της Δευτέρας) προέκυψε ύστερα από τη συνάντηση που είχαν το βράδυ της Παρασκευής η Αγκελα Μέρκελ και ο Φρ. Ολάντ, όπου ενημερώθηκαν από τον Μ. Σουλτς για τις επαφές του στην Αθήνα με τον Αλ. Τσίπρα.

Σύμφωνα με πηγές από το υπουργείο Οικονομικών, όλο το πρόγραμμα του Ελληνα ΥΠΟΙΚ επαναπροσδιορίζεται. Θυμίζουμε ότι ο αρχικός προγραμματισμός προέβλεπε συνάντηση το πρωί της Δευτέρας στο Λονδίνο με τον Αγγλο υπουργό Οικονομικών, Τζ. Οσμπορν, καθώς και με στελέχη του χρηματοπιστωτικού τομέα στο Σίτι. Οπως είχε ανακοινωθεί, στόχος είναι «η έναρξη στενής συνεργασίας των δύο χωρών όσον αφορά θέματα κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος».

Την ίδια μέρα, ήταν προγραμματισμένη η συνάντηση στο Παρίσι που επισπεύσθηκε. Στις 3/2, ο Γ. Βαρουφάκης και ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, θα ταξιδέψουν στη Ρώμη, για συναντήσεις με τον Ιταλό υπουργό Οικονομικών, Π. Παντοάν, και τον Ιταλό πρωθυπουργό, Μ. Ρέντσι, αντίστοιχα. Την Τετάρτη 4/11, προγραμματίστηκε η συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον Φ. Ολάντ στο Παρίσι.

Τέλος, την Αθήνα θα επισκεφτεί (11/2) ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ Α. Γκουρία, μετά από πρόσκληση του Αλ. Τσίπρα. Στόχος, όπως ανακοινώθηκε, είναι η συζήτηση των προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης «περί ριζικών μεταρρυθμίσεων». Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναζητά από τον Α. Γκουρία, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση από το υπουργείο Οικονομικών, «να προσφέρει τις καλές υπηρεσίες του στο θέμα αυτό» (στον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος παρουσίαζε τις διαβόητες αντιλαϊκές «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ και τις κατηγορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ως νεοφιλελεύθερες, δηλώνοντας τότε αντίθετος), καθώς και την «εμπειρία του στην αναδιαπραγμάτευση του χρέους ως υπουργού του Μεξικού»...

Η «επόμενη μέρα» ακόμη και στην περίπτωση επανόδου στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», η ίδια η πολιτική της ΕΕ συνεπάγεται καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που σημαίνουν ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, παραπέρα μείωση του λεγόμενου μισθολογικού όσο και του μη μισθολογικού κόστους γιατί η πληρωμή του εργάτη που παράγει τον πλούτο δεν είναι κόστος, (ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει η εργοδοσία), επίσης τη μείωση των συντάξεων, για λόγους... εξορθολογισμού τους κ.ο.κ. Αναδιάρθρωση για το κεφάλαιο είναι και η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, μέσω του οποίου διαλύονται τα κάθε είδους προνοιακά επιδόματα σε κατηγορίες των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών, στην ουσία είναι επίδομα πτωχοκομείου που ταυτόχρονα εξαρτάται από τα λεγόμενα περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή, μια οικογένεια ανέργων χάνει το επίδομα, αλλά ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα δε θα πάρει αν έχει ένα ιδιόκτητο «κεραμίδι» για να μένει.

Οι πολιτικές διαχείρισης της ακραίας φτώχειας για το λαό συνδυάζονται με τα λεγόμενα πακέτα Ντράγκι και Γιούνκερ, μέρισμα από τα οποία, για λογαριασμό των τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου, διεκδικεί και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τα συγκεκριμένα «πακέτα» που αφορούν στη στήριξη των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, οι λαοί της Ευρώπης, ανάμεσά τους και ο ελληνικός, έχουν να περιμένουν τα ακόμη χειρότερα, καθώς αυτά συνδυάζονται με πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα, μόνιμου χαρακτήρα και απόδοσης. Για να αγοράσει η ΕΚΤ κρατικά ομόλογα της Ελλάδας και να δώσει ρευστό χρειάζεται «πρόγραμμα» δηλαδή ένα είδος μνημονίου.

Τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, έσπευσαν να υπενθυμίσουν και στη νέα κυβέρνηση τις στρατηγικές επιλογές και τις προτεραιότητες και βέβαια στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Σε αυτό το πλαίσιο, κάθε άλλο παρά τυχαία ο ΣΕΒ διεκδικεί και ήδη έχει αποσπάσει σημαίνοντα ρόλο σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση του μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής για τη λεγόμενη παραγωγική ανασυγκρότηση. Επιπλέον, και με τη συγκατάθεση του πολιτικού συστήματος και των κάθε είδους διαχειριστών παίζει και το ρόλο του καταλύτη των εξελίξεων, έχοντας αναλάβει και το ρόλο του γεφυροποιού, της σύνθεσης και ανασύνθεσης των απόψεων που ρίχνουν στο τραπέζι τα κόμματα που υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη και τον ευρωμονόδρομο του κεφαλαίου.

Συγκεκριμένα:

• ΣΕΒ: Στη συγχαρητήρια επιστολή του στον Αλ. Τσίπρα, επισημαίνει ότι «οι ανάγκες της χώρας και οι υποχρεώσεις της προς τη διεθνή και ευρωπαϊκή κοινότητα είναι γνωστές και επιτακτικές. Σήμερα, καθώς η χώρα πασχίζει να αφήσει πίσω της τον κύκλο της βαθιάς ύφεσης, έχει μόνο μία επιλογή: Τη δυναμική ανάπτυξη, με αύξηση της παραγωγικής απασχόλησης, ανάκαμψη του ιδιωτικού τομέα, ανασυγκρότηση της βιομηχανίας, προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων, οριστική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών. Η νέα κυβέρνηση χρειάζεται τη συναίνεση, το πνεύμα συνεργασίας και την εποικοδομητική συμπόρευση με τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε να ανταποκριθεί στο δύσκολο έργο της, εντός και εκτός συνόρων (...)
• Η Ευρωπαϊκή Ενωση Βιομηχάνων «BUSINESSEUROPE», τονίζει πως η «θετική» ελληνική μεταρρυθμιστική διαδικασία θα πρέπει να συνεχιστεί, «όπως και οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις πιστεύουν».
• Σύνδεσμος Εξαγωγέων: «Η δημοσιονομική σταθερότητα και η διατήρηση της Ελλάδας στον πυρήνα των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης διέρχεται νομοτελειακά από την αύξηση των εξαγωγών», επισημαίνεται χαρακτηριστικά. Κάθε άλλο παρά τυχαία στους προτεινόμενους άξονες πολιτικής, περιλαμβάνεται η ίδρυση νέας «Αναπτυξιακής Τράπεζας», η οποία προβλέπεται και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
• Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων - ΕΒΕΑ: Η ατζέντα της επιστολής του προέδρου της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων και του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλου προς τον Αλ. Τσίπρα περιλαμβάνει την επιτάχυνση και ολοκλήρωση των διαρθρωτικών αλλαγών, τη διαμόρφωση «σαφούς εθνικού σχεδίου ανάπτυξης» στη γραμμή των «συγκριτικών πλεονεκτημάτων», μείωση του φορολογικού συντελεστή στο 15% για τα κέρδη, «αξιοποίηση» του νέου ΕΣΠΑ, μείωση του ενεργειακού κόστους για τους βιομηχάνους, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της εξαγωγικής δραστηριότητας μέσω και της παροχής «ειδικών φορολογικών κινήτρων» κ.ά.
• ΣΕΤΕ: Ο σύνδεσμος των μεγαλοεπιχειρηματιών του τουριστικού κλάδου, «χαιρετίζει το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης συνεργασίας της χώρας και εύχεται κάθε επιτυχία στην υλοποίηση του έργου της». Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουν το ρόλο τους στην οικονομική δραστηριότητα και την απογείωση των τουριστικών εισπράξεων. «Κλείνοντας το μάτι» στην κυβέρνηση επισημαίνουν πως «για το 2015, ο τουριστικός κόσμος σηκώνει τα μανίκια και συνεχίζει τη σκληρή δουλειά, με στόχο να καλυφθεί το χαμένο έδαφος των τελευταίων μηνών και να τεθούν οι βάσεις για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά».
• ΣΒΒΕ: Οι βιομήχανοι της Β. Ελλάδας καλούν σε μέτρα μείωσης του ενεργειακού κόστους, παροχής ρευστότητας στις επιχειρήσεις και την «πραγματική οικονομία», σε «αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης, στην «υλοποίηση συγκεκριμένης βιομηχανικής πολιτικής, με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».

Καθησυχαστικός απέναντι στο κεφάλαιο εμφανίστηκε την περασμένη βδομάδα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης, σημειώνοντας ότι οι αναταράξεις στο Χρηματιστήριο είναι φαινόμενο συνηθισμένο σε κάθε περίπτωση «πολιτικής αλλαγής». Διαβεβαίωσε πως μέλημα της κυβέρνησης είναι η εύρυθμη λειτουργία των τραπεζών και ακόμη ότι δεν πρόκειται να θιγούν τα δικαιώματα των ιδιωτών μετόχων τους, αντίθετα επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να ενισχυθούν οι μετοχές τους. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα των «αλλαγών» στις διοικήσεις των τραπεζών διαβεβαίωσε πως οι όποιες αλλαγές «αν γίνουν, θα γίνουν με δημόσια διαβούλευση». Στόχος της κυβέρνησης είναι η σταθεροποίηση των τραπεζών και η άνοδος της χρηματιστηριακής τους αξίας, πρόσθεσε ο Γ. Δραγασάκης. Μάλιστα, προχτές Παρασκευή, συναντήθηκε και με το Καναδό μεγαλοεπιχειρηματία της Fairfax, που ελέγχει σημαντικά ποσοστά στη Γιούρομπανκ όπως και σε άλλους ισχυρούς επιχειρηματικού ομίλους και μονοπώλια (Ομιλος Μυτιληναίου, Praktiker κ.ά.)

Οι διαβεβαιώσεις προς το κεφάλαιο είχαν και συνέχεια. Μεταξύ άλλων, ο Γ. Δραγασάκης ανέφερε τα εξής:

-- Η ελληνική οικονομία έχει πολλές ευκαιρίες, με την κυβέρνηση να ετοιμάζει έναν μακρύ κατάλογο επενδυτικών ευκαιριών.

-- Οι οικονομικοί υπουργοί είναι στη διάθεση ενδιαφερόμενων επενδυτών. Στόχος, να μην αφήσουμε κάποιον να παραπλανηθεί από λάθος πληροφόρηση ή από κάποιους που πληροφορούν με ιδιοτελή κίνητρα.

-- Ενδιαφερόμαστε για την προσέλκυση νέων επενδύσεων.

-- Δεν επιζητούμε τη ρήξη με τους δανειστές.

-- Θα δημιουργηθεί βάση δεδομένων προκειμένου να γίνει γνωστή η φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων.

Κατά τα λοιπά, μετά από αυτό το ρεσιτάλ προς το κεφάλαιο, φρόντισε να ισχυριστεί ότι «το μνημόνιο έχει λήξει»...

Η «παραγωγική ανασυγκρότηση» του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει και τους τρόπους ενίσχυσης των επιχειρηματιών με κρατικό χρήμα, ενώ, ταυτόχρονα, υπόσχεται και τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων. Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει, την άμεση δημιουργία «Ταμείου Κρατικής Περιουσίας», του οποίου «το αρχικό κεφάλαιο θα αποτελείται από την εισφορά όλης ή μεγάλου μέρους της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου» Επίσης, την ίδρυση «Δημόσιας Αναπτυξιακής Τράπεζας» ως ένα ακόμη εναλλακτικό εργαλείο χρηματοδότησης των επιχειρηματιών, σημειώνοντας πως ο «ρόλος του τραπεζικού τομέα στη χρηματοδότηση της οικονομίας παραμένει κεντρικός, ανεξαρτήτως της ικανότητας παρέμβασής του, λόγω των συνθηκών που προκάλεσε η κρίση». Βεβαίως το κράτος, ανάλογα με τη φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού και για τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων, δημιουργεί δημόσιες τράπεζες. Αλλά και αυτές καπιταλιστικές επιχειρήσεις είναι. Παράλληλα, στους σχεδιασμούς της νέας κυβέρνησης συγκαταλέγονται και οι συμπράξεις με τους ιδιώτες (ΣΔΙΤ) μέσω και της αξιοποίησης του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς έλεγε την Τρίτη: «Και η παγκοσμιοποίηση και η ευρωπαϊκή ενοποίηση προχωρά καιδε θα πρέπει να επιτρέψουμε στη χώρα να αποκοπεί από αυτές τις δυο διαδικασίες». Επίσης: «η Ελλάδα είναι κυρίαρχη, όταν εμποτίζει με την ελληνική εξωτερική πολιτική, με τη σκέψη της, με τα συμφέροντά της, τους διεθνείς οργανισμούς, τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις, την ίδια την ΕΕ». Βεβαίως σηκώθηκε κουρνιαχτός για τη διαδικαστική διαφοροποίηση της κυβέρνησης στην υπόθεση των κυρώσεων στη Ρωσία για το ουκρανικό ζήτημα, αλλά στο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ συμφώνησε και μάλιστα σύμφωνα με τα ρεπορτάζ πήρε τα εύσημα από την ύπατη εκπρόσωπο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, κα Μογκερίνι. Η ουσία είναι ότι υπήρχαν αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις από κράτη όπως Ουγγαρία, Αυστρία, Σλοβακία, ενώ επιφυλάξεις εξέφρασαν οι Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, ακριβώς γιατί οι επιχειρηματικοί τους όμιλοι σε διάφορους τομείς της οικονομίας έχουν απώλειες από τα μέτρα ενάντια στη Ρωσία και συντάχτηκε μ' αυτά τα κράτη η κυβέρνηση. Βεβαίως επήλθε συμβιβασμός, στην ίδια όμως αντιλαϊκή ρότα.

Την ίδια ώρα διαβεβαίωνε αντίστοιχα ο νέος υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος: «Σεβόμενοι τη Συμμαχία θα προχωρήσουμε τις υπογεγραμμένες συμβάσεις, θα προχωρήσουμε και στη συνεργασία στο νέο γεωπολιτικό χάρτη που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή, αντιμετωπίζοντας πέραν των γνωστών κινδύνων και απειλών (...) και τις νέες απειλές που προκύπτουν πλέον από την κατάσταση που διαμορφώνεται, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, και εξαπλώνεται γρήγορα προς την περιοχή του Καυκάσου αλλά και της Κεντρικής Ασίας. Οι απειλές αυτές αποτελούν στρατιωτική απειλή», τόνισε, σηματοδοτώντας ότι η συγκυβέρνηση θα ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις της έναντι του ΝΑΤΟ, ακόμα και με υποστήριξη ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων στα βάθη της Ασίας με μια σειρά προσχήματα (π.χ. τζιχαντιστές).

Με αυτά ως βάση, οι όποιες διαφοροποιήσεις ή ελιγμοί της συγκυβέρνησης με τη χρησιμοποίηση διαδικαστικών ζητημάτων (π.χ. στο ουκρανικό), δεν ξεφεύγουν από το συνολικό ευρωατλαντικό πλαίσιο, όπως δεν ξέφυγαν και άλλες αστικές κυβερνήσεις (βλ. τους «αστερίσκους» του Α. Παπανδρέου, ή διαφορετικές τοποθετήσεις της κυβέρνησης Καραμανλή κ.ά.).

Ετσι, ο Π. Καμμένος, προγραμμάτισε να συναντήσει, μόλις μια βδομάδα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, την ερχόμενη Τετάρτη 4/2, τον ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ.

Ο δε Ν. Κοτζιάς, εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση, την Πέμπτη, στο έκτακτο συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ, ψήφισε την επέκταση των υφιστάμενων κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, με αφορμή την Ουκρανία, μέχρι τον Σεπτέμβρη, με ανοιχτό το ενδεχόμενο επέκτασής τους σε βάρος και άλλων Ρώσων υπηκόων και ρωσικών οργανώσεων στην επόμενη συνεδρίαση της Συνόδου στις 9/2.

Είχε προηγηθεί, την Τετάρτη, η εξής δήλωση της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Β. Νούλαντ, για τις σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας: «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και θέλουμε την Ελλάδα να έχει μια κανονική σχέση με τη Ρωσία (...) μια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και στη Ρωσία ήταν πολύ χρήσιμη στο παρελθόν σε ό,τι αφορά τη μετάδοση σαφών μηνυμάτων. Και θα ήθελα να συνεχιστεί». Για να πηγαίνουμε το γράμμα δηλαδή... απ' την Ουάσιγκτον ως τη Μόσχα.

Το επιπλέον στοιχείο με το οποίο η συγκυβέρνηση επιχειρεί να εμφανιστεί χρησιμότερη στα μονοπώλια, σε σχέση με την προηγούμενη, είναι το άνοιγμα και σε νέα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ενώσεις. Εβαλε πρόταγμα ο Ν. Κοτζιάς: «Η εξωτερική πολιτική (...) να σηκώνει και να ανοίγει γέφυρες με όλο τον κόσμο (...) προσβλέπουμε στις μεγάλες γέφυρες με τον νέο αναδυόμενο κόσμο, με τις χώρες των BRICS, με χώρες όπως είναι η Κίνα, με τις παραδοσιακές μας σχέσεις με τη Ρωσία, με την Ινδία (...) με τη Βραζιλία και με πολλές άλλες χώρες».

Αντίστοιχα διαβεβαίωνε και ο Καμμένος τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου που βλέπουν τα συμφέροντά τους (και) σε άλλες ζώνες: «Θα συνεχίσουμε τις καλές σχέσεις και θα βελτιώσουμε τις σχέσεις αυτές και με άλλες σύμμαχες χώρες εκτός ΝΑΤΟ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε εκείνα τα προγράμματα τα οποία έχουν διακοπεί μετά την επιβολή εμπάργκο εκ μέρους της ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ, κατά της Ρωσίας».

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι και πιο ενεργό ρόλο θα επιδιώξουμε να έχουμε, π.χ. στην υλοποίηση της διαβόητης «Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας», του στρατιωτικού - πολεμικού βραχίονα της ΕΕ, και σε αποστολές του ΝΑΤΟ θα στρατευτούμε, και με τις αστικές τάξεις άλλων γειτονικών χωρών θα μας πουν να συστρατευτούμε ενάντια στους λαούς (π.χ. ο Τσίπρας δέχτηκε συγχαρητήριο τηλεγράφημα από το Ισραήλ που του θύμιζε την «ειδική σχέση» που έχει αναπτυχθεί τελευταία μεταξύ των δύο χωρών με βάση τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου), ανεξάρτητα από το αν όλα αυτά στήνονται, σπάνε και αναδιατάσσονται ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανάλογα με το πως εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης χωριστά.