«Η εποχή όπου μια κυβέρνηση της Αριστεράς ήταν εξ ορισμού αντίθετη με το χώρο της "επιχειρηματικότητας" έχει παρέλθει. Να το πω διαφορετικά: Αν φτάσουμε σ' ένα σημείο όπου θα αναπτυσσόμαστε και θα έχουμε ένα outputcut το οποίο θα είναι μηδέν, τότε μπορούμε να ξαναρχίσουμε να μιλάμε για συγκρουόμενα συμφέροντα εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα είμαστε μαζί». Αυτά είπε ο Γιάννης Βαρουφάκης στο 20ό Banking Forum που διοργάνωσε η Ενωση Ελληνικών Τραπεζών. Με απλά λόγια, εργαζόμενοι και κεφάλαιο είμαστε μαζί για να έρθει η ανάπτυξη, αργότερα βλέπουμε αν έχουμε διαφορετικά συμφέροντα. Αυτή η διαβεβαίωση έχει δύο αποδέκτες. Πρώτον, τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους κεφαλαιοκράτες γενικώς, ότι η «κυβέρνηση της Αριστεράς» πολιτεύεται με δόγμα την «κοινωνική συναίνεση». Δεύτερον, τους εργαζόμενους, το λαό, που καλούνται να αναβάλουν οποιαδήποτε διεκδίκηση αιτημάτων, αναγκών, ανάκτησης απωλειών, που είναι σαφές ότι έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μέχρις ότου έρθει η κατάλληλη - για το κεφάλαιο - ανάπτυξη. Για το πόσο κοινά συμφέροντα έχουν οι εργαζόμενοι και το κεφάλαιο, το βιώνουν καθημερινά, με την απληρωσιά, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις απολύσεις κλπ. Το έζησαν όταν φορτώθηκαν τα βάρη της κρίσης. Τώρα καλούνται να φορτωθούν τα βάρη της ανάπτυξης. Η αλήθεια είναι αμείλικτη: Πουθενά και ποτέ δεν είμαστε μαζί.

Στην ίδια ομιλία του, ο Γ. Βαρουφάκης δήλωσε ότι η κυβέρνηση θέλει «νέες έξυπνες εργασιακές σχέσεις και συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα», για τη διαμόρφωση των οποίων βρίσκεται σε επαφή με τους ΟΟΣΑ και ILO (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας), σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους (τους επιχειρηματικούς ομίλους δηλαδή, ώστε οι έξυπνες εργασιακές σχέσεις να μεταφράζονται σε άνοδο της κερδοφορίας τους). Δεν ξέρουμε αν οι εργασιακές σχέσεις διακρίνονται σε «έξυπνες» ή «χαζές». Ξέρουμε πάντως ότι μια διαβούλευση με οργανισμούς όπως ο ΟΟΣΑ και ο ILO, που έχουν γράψει και στηρίξει τόμους αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων, με την εργοδοσία που ήδη στο πλαίσιο του λεγόμενου «κοινωνικού διαλόγου» φανέρωσε τις αντιλαϊκές - αντεργατικές προϋποθέσεις, δεν μπορεί παρά να έχει το ανάλογο αποτέλεσμα σε βάρος των εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση, με «έξυπνες» ή όχι εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι καλά θα κάνουν να πάρουν τα μέτρα τους, τόσο γι' αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο που μένει όσο και γι' αυτό που έρχεται...