Διαμάντια μικρά, μεγάλα, μεσαία, πάντως διαμάντια οι επανεκδόσεις και οι επαναλήψεις. Στην «Αλκυονίδα»: 2 Χ Ορσον Γουέλς. Ασπρόμαυρη, αμερικανική και πολύ ενδιαφέρουσα θεματική στο «Ο Αγνωστος» (1946). Μόνο την Κυριακή προβάλλεται «Η Κυρία από τη Σαγκάη» (1947), με την Ρίτα Χέιγουορθ.
Στο «Στούντιο» της πλατείας Αμερικής: Γαλλικό νέο κύμα «Τα 400 χτυπήματα» (1959) του Φρανσουά Τριφό και «Το τελευταίο μετρό» (1980) του ίδιου δημιουργού... Για τους θαυμαστές, τέλος, της κλασικής ιταλικής κωμωδίας που τόσο σπάνια βγαίνει στις αίθουσες, κυκλοφορεί η σπάνια ταινία του Νάνι Λόι «Ο κλέψας του κλέψαντος Νο 2» (1959), ένα νεορεαλιστικό πανόραμα της Ρώμης του τέλους της δεκαετίας του '50, σίκουελ της εκπληκτικής «Ο κλέψας του κλέψαντος» (1958) του Μάριο Μονιτσέλι, με τους ίδιους, σχεδόν, πρωταγωνιστές, τους Ρικάρντο Γκαρόνε, Κάρλο Πιζακάνε, Βιτόριο Γκάσμαν, Κλαούντια Καρντινάλε, Γκαστόνε Μοσκίν, Ρενάτο Σαλβατόρι. Δυστυχώς, από το σίκουελ απουσιάζουν ο Τοτό και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι αλλά μπορεί κανείς να παρηγορηθεί με την παρουσία του Νίνο Μανφρέντι...
Με τους: Ελενα Σολοβέι, Ροντιόν Νακαπέτοφ, Αλεξάντρ Καλιάγκιν κ.ά.
Παραγωγή: «Raba lyubvi», Σοβιετική Ενωση (1976)
©Peppercorn-Wormser |
Ο ελεγειακός, μονόχρωμος «Φάλσταφ» γυρισμένος στο χιόνι και τη λάσπη των χειμωνιάτικων τοπίων είναι ένα πληθωρικό αριστούργημα, μια ισπανική παραγωγή στα αγγλικά, με καστ που συντίθεται από κλασικά εκπαιδευμένους Βρετανούς ηθοποιούς και κάποιους «Ευρωπαίους» σε μικρότερους ρόλους και καθοδηγείται από έναν Γουέλς που κυριαρχεί, ηλικιωμένο, έκφυλο και παχύσαρκο με γενειάδα, μάτια που λαμπυρίζουν και μύτη σαν μελιτζάνα. Θερμός, ευφυής, περήφανος και πονηρός, ένας ανέντιμος άνδρας σε αναζήτηση ανώτερων αληθειών σ' ένα διεφθαρμένο κόσμο εξουσίας και ωμής φιλοδοξίας. Ο Γουέλς, που αντιμετώπισε το θέμα σαν την προδοσία της φιλίας παρότι συνιστά κάτι πολύ περισσότερο απ' αυτό, θεωρεί τον «Φάλσταφ» τη μεγαλύτερη δημιουργία του, το καλύτερό του φιλμ!
Ο «Φάλσταφ» όμως έμπλεξε σε δεινά. Ο Γουέλς αρρώστησε. Είχε προβλήματα με τα εργαστήρια. Ηθοποιοί πήγαιναν κι έρχονταν. Ο προϋπολογισμός δεν έφθασε και ο παραγωγός Χάρι Σάλτζμαν αναγκάστηκε να «σώσει» την παραγωγή με κάποια εκατομμύρια, γεγονός που αργότερα - και για χρόνια - γέννησε προβλήματα για το ποιος είχε την ιδιοκτησία της ταινίας...
Με τους: Ορσον Γουέλς, Ζαν Μορό, Τζον Γκίλγκουντ, Μαρίνα Βλαντί, κ.α.
Παραγωγή: «Falstaff» ή «Campanadas a medianoche», Ισπανία, (1965)
Με τους: Μαξίμ Μουνζούκ, Γιούρι Σολομίν, κ.ά.
Παραγωγή: «Dersu Uzala», Σοβιετική Ενωση, Ιαπωνία, (1975)