Από τις προηγούμενες εκλογές μέχρι και σήμερα μεσολάβησαν πολλά. Πίσω μας έχουμε 2 χρόνια μεγάλης επίθεσης στα δικαιώματά μας, που έχει φέρει ανεργία, απληρωσιά, ανασφάλιστη εργασία, αβεβαιότητα σε όλους, τόσο στο ελεύθερο επάγγελμα, όσο και στις ορχήστρες και τους δήμους. Ταυτόχρονα, όμως, όλα αυτά τα χρόνια έγινε σημαντική προσπάθεια ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος να οργανώσει την απάντηση, την αντίσταση, να μην εφησυχάσουμε, να μη μείνει κανείς μόνος του μπροστά σε ένα βουνό προβλημάτων. Αδιάκοπα ενημερώναμε τον κλάδο, προειδοποιούσαμε για όσα έρχονται, κάναμε προσπάθεια να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι την υπόθεση στα χέρια τους, χωρίς να περιμένουν σωτήρες, χωρίς αυταπάτες ότι η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση θα μας έλυνε τα προβλήματα, όπως μας έλεγαν οι συνάδελφοι από την «Ανεξάρτητη Κίνηση Μουσικών». Μέσα από συχνές Γενικές Συνελεύσεις, παλέψαμε, διεκδικήσαμε, οργανώσαμε την αλληλεγγύη για τους άνεργους μουσικούς και για όσους έχουν πληγεί περισσότερο. Με τους αγώνες μας και την τέχνη μας συναντηθήκαμε δεκάδες φορές με άλλους κλάδους που διεκδικούσαν.

Οι μάχες που δώσαμε τα δύο τελευταία χρόνια, μας έκαναν πιο δυνατούς, πιο έμπειρους, πιο ικανούς να αντιμετωπίσουμε αυτά που έρχονται.

Μπροστά μας έχουμε πιο δύσκολα χρόνια. Αυξημένο ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, αύξηση φορολογικών συντελεστών, μεταρρυθμίσεις Ασφαλιστικού, νέο μισθολόγιο για το Δημόσιο με μειώσεις, άνοιγμα της αξιολόγησης και απολύσεις.

Ειδικά για τους μουσικούς:

• Σύνταξη με 40 χρόνια πλήρους εργασίας, για τον μουσικό του ελεύθερου επαγγέλματος σημαίνει εργασία μέχρι το θάνατο, ή θάνατος λόγω έλλειψης εργασίας.
• Στα Μουσικά Σύνολα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ετοιμάζεται η δουλειά με τη συναυλία, χωρίς σταθερές εργασιακές σχέσεις και εργασιακά δικαιώματα.
• Ειδικά για τους νέους μουσικούς οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η δουλειά με το κομμάτι και ο εργασιακός βίος με εναλλαγή εργασίας και ανεργίας, είναι ήδη ο κανόνας.
• Στη Λυρική, στο Μέγαρο, στο Ωδείο Αθηνών κ.λπ. οι καθυστερήσεις πληρωμών ή η πληρωμή με έναντι γίνονται περίπου καθεστώς, ενώ το μέλλον των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ είναι αβέβαιο αφού είναι αβέβαιο και το μέλλον των συμβασιούχων μουσικών.
• Το εποχικό βοήθημα που άλλες χρονιές ήδη είχε ξεκινήσει είναι αμφίβολο αν θα δοθεί.

Απέναντι σε όλα αυτά εμείς διεκδικούμε:

• ΣΣΕ σε κάθε χώρο εργασίας υποχρεωτικές για τους εργοδότες, που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας
• Διατήρηση, επέκταση και αύξηση του εποχικού βοηθήματος
• Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων
• Μέτρα για τους ανέργους για κάλυψη όλων των αναγκών αξιοπρεπούς διαβίωσής τους
• Δημόσια και δωρεάν Μουσική Εκπαίδευση.

Παλεύουμε για το σύνολο των αιτημάτων μας σε Εργασιακά, Ασφαλιστικό, ανεργία, φορολογικό, έτσι όπως διαμορφώθηκαν από τις αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων.

Ξέρουμε όμως ότι η απάντηση στην επίθεση αυτή μπορεί να δοθεί μόνο συλλογικά και οργανωμένα, σε σύγκρουση με τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και τη μεγαλοεργοδοσία. Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από έναν μόνο κλάδο. Είναι ανάγκη να ορθωθεί εργατικό - λαϊκό αγωνιστικό τείχος, για να ακυρώσουμε τους νέους σχεδιασμούς.

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μόνο άμυνα. Στο επίκεντρο των διεκδικήσεων πρέπει να βρεθούν οι ανάγκες μας.

Τα προηγούμενα χρόνια το σωματείο μας αποτέλεσε ένα από τα εκατοντάδες σωματεία που συναντιούνται στο ΠΑΜΕ, στο μεγάλο Μέτωπο των εργαζομένων που πάλευε και παλεύει κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό. Στο μεγάλο Μέτωπο των εργαζομένων που και στη διάρκεια της κρίσης αποτέλεσε και αποτελεί το φάρο των διεκδικήσεων, αφού δεν υπέστειλε τη σημαία των αγώνων, δεν συμβιβάστηκε με «την κατάσταση», δεν έσπειρε την απογοήτευση, αντίθετα βροντοφώναζε πως οι εργαζόμενοι «έχουμε τη δύναμη» γιατί εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο, ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει γύρω μας.

Τώρα είμαστε πιο ώριμοι να αντιληφθούμε ότι μέσα στα σωματεία, μέσα στο κίνημα αντιπαρατίθενται η θέση της σύγκρουσης και του αγώνα, της διεκδίκησης με βάση τις ανάγκες μας, με τη θέση της αναμονής, της υποταγής, της συμφιλίωσής μας με μία ζωή δίχως δικαιώματα, με μία χαμοζωή για εμάς και τα παιδιά μας.

Σήμερα, είναι περισσότερο αναγκαίο από πριν το σωματείο μας να συνεχίσει στην κατεύθυνση που πορεύεται τα τελευταία χρόνια. Γιατί δε συμβιβαζόμαστε με τη βαρβαρότητα ενός συστήματος που η εκμετάλλευση, η φτώχεια και η ανεργία είναι το καύσιμο της ανάπτυξής του. Γιατί μόνο η σταθερή, αταλάντευτη πορεία κόντρα στο σύστημα, που έχει ως στόχο του το κέρδος των επιχειρήσεων και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να δώσει δύναμη και αποτελεσματικότητα στους αγώνες για τα δίκαια αιτήματά μας.

Γι' αυτό και σε καλούμε να γίνεις μέλος στο σωματείο, να συμμετέχεις ενεργά με τη γνώμη και τη θέση σου στις Γενικές Συνελεύσεις, να απευθύνεσαι στο σωματείο για ό,τι αφορά τη ζωή σου, και την τέχνη σου, να παίρνεις μέρος στις αγωνιστικές και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες που οργανώνουμε. Σε καλούμε να πάρεις μέρος στις εκλογές του σωματείου στηρίζοντας το ψηφοδέλτιο των δυνάμεων που με πίστη και συνέπεια έδωσαν τη μάχη για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Συνεχίζουμε με αισιοδοξία γιατί όσο κι αν η κατάσταση είναι δύσκολη.... «οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο» (Μπ. Μπρεχτ).

Πιο αναλυτικά...

Θα ανέβει στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων». Η πρώτη παράσταση έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 30 Οκτώβρη.

Ο Μπρεχτ ξεκινά να γράφει το έργο το 1938 στη Δανία, με αφορμή την είδηση της επιτυχίας Γερμανών φυσικών να διασπάσουν το άτομο του ουρανίου. Ο Γαλιλαίος δεν παρουσιάζεται ως μεμονωμένο άτομο, αλλά ως ιστορικό και πολιτικό πρόσωπο, μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές και κοινωνικές συνθήκες. Ο Μπρεχτ αξιοποιεί τον Γαλιλαίο για να θίξει το σκοπό της επιστήμης, το ζήτημα της επιστημονικής προόδου και ηθικής, της σύνδεσής της με την εκάστοτε κοινωνία, την κοινωνική ευθύνη του επιστήμονα.

Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω αυτοκριτικά λόγια του Γαλιλαίου:

«...Ομως, μπορούμε να αρνηθούμε τον εαυτό μας στο πλήθος και εντούτοις να παραμείνουμε επιστήμονες; Αποκτήσαμε κάποια εποπτεία πάνω στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων, όμως έξω από κάθε υπολογισμό είναι ακόμα οι κινήσεις των Κυρίαρχων πάνω στους λαούς.

Ο αγώνας για την εκτίμηση του ουρανού κερδήθηκε με την αμφιβολία. Με την πίστη, ο αγώνας της Ρωμαίας νοικοκυράς για γάλα θα 'ναι και πάλι χαμένος. Η επιστήμη έχει να κάνει και με τους δύο αγώνες».

Μετάφραση: Οδυσσέας Νικάκης. Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος. Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου. Μουσική: Διονύσης Τσακνής. Χορογραφία: Μάρω Γαλάνη.

Στο ρόλο του Γαλιλαίου ο Κώστας Καζάκος.

Παίζουν ακόμα οι ηθοποιοί: Βούλτσος Διονύσης, Γιαννάκης Ηλίας, Δίπλας Φάνης, Θανασούλας Αντρέας, Καλαντζής Δημήτρης, Κουβαρδάς Σπύρος, Μάρκου Γιώργος, Μαυρίδη Πέτρα, Ντάβαρης Γεράσιμος, Σαράντος Θανάσης, Στεργιώτη Δωροθέα.

Συμμετέχουν οι μικροί: Λεωνίδας Καραπατάκης, Μάνος Μπαλασκάκης, Σπύρος Παπαδημητρόπουλος, Αλέξανδρος Παπούλιας.

Παίζουν οι μουσικοί: Γιώργος Γεωργιάδης (μαντολίνο), Τάσος Σχίζας (ακορντεόν), Νίκος Σκεπαρνιάς (κιθάρα), Μιχάλης Δάρμας (κοντραμπάσο).

Μια παράσταση που αποτελείται από τρεις κωμωδίες του Ρώσου θεατρικού συγγραφέα Αντον Τσέχοφ και συγκεκριμένα τις: «Πρόταση Γάμου», «Αρκούδα» και «Επέτειος». Είναι η πρώτη παράσταση του θεσμού «Αρμα Θέσπιδος», που στόχο έχει να περιοδεύσει στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοδυτικής Ελλάδας.

Η ιστορία...

Μια πρόταση γάμου καταλήγει σε έναν τρικούβερτο καβγά για αγελαδοβοσκές, με λιποθυμίες και φιλιά.

Μια όμορφη χήρα ταράζεται όταν στο σπίτι της μπαίνει θυμωμένος ένας χωριάτης που μοιάζει με αρκούδα και ζητάει τα χρέη του μακαρίτη άντρα της. Οι δυο τους μαλώνουν τόσο έντονα που καταλήγουν σε μονομαχία. Και τότε ερωτεύονται παράφορα.

Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου μαζί με το λογιστή του προσπαθούν να γράψουν ένα λόγο για την επέτειο της τράπεζας στο γραφείο τους και ξαφνικά εισβάλλει μια ανήμπορη γυναίκα, που ζητάει τους μισθούς του άντρα της από τη νομαρχία...

Σκηνοθεσία: Χρήστος Στρέπκος. Μετάφραση: Λυκούργος Καλλέργης. Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Καλαντζοπούλου, Κατερίνα Κολλυροπούλου, Βασίλης Κόκκαλης, Γιάννης Τσάκωνας.

Για πληροφορίες στο τηλέφωνο: 2610623730

Τη «Μόμο» του Μίχαελ Εντε σκηνοθετεί η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, για την Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, που θα ανέβει στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων». Η πρώτη παράσταση για τα σχολεία της πόλης είναι την Τρίτη 20 Οκτώβρη και για όλη την οικογένεια την Κυριακή 1 Νοέμβρη, στις 12.00. Η «Μόμο» έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 γλώσσες και παίζεται με μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο.

Η υπόθεση του έργου:Μέσα από τα μάτια της τρυφερής, γενναίας αλλά και αποφασιστικής Μόμο, ο κόσμος μας φαίνεται και σήμερα πλούσιος σε θαύματα και μυστήρια, όσο και σε περασμένες εποχές...

Μουσική: Γιώργος Δίπλας. Χορογραφία: Κάλια Θεοδοσιάδη. Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου. Βοηθός σκηνοθέτη: Χρύσα Παπαδημητρίου.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Νάντια Ανθοπούλου, Ηλίας Γιαννάκης, Εφη Κεραμίδα, Γιάννης Κοτσαρίνης, Γιώργος Μάρκου, Πέτρα Μαυρίδη, Κωνσταντίνος Μητρόπουλος, Ιωάννα Στεφανάτου, Γιώργος Τσάμης.