Ο Θάνος Μικρούτσικος ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση για δύο, όπως είπε, λόγους: Ο ένας είναι η εκ νέου παρουσία του και ο δεύτερος γιατί η πρόσκληση αφορούσε τη δουλειά του για τον Καββαδία. Μίλησε για την καββαδιομανία, που, όπως είπε, «δεν μπορεί να εξηγηθεί αν περιοριζόταν μόνο στη ζωή των ναυτικών και στη θάλασσα. Δεν υπάρχει περίπτωση ένας ποιητής και ένας λογοτέχνης που έχει συναρπάσει τρεις γενιές να το έχει πετύχει, αναφερόμενος μόνο σε εξωτικά ταξίδια. Εχει πολιτικό μήνυμα. Ας θυμηθούμε τον στίχο "Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία". Τι λέει στους νέους; "Πιάστε το αδύνατο!"». «Μπορεί η περίοδος που ζούμε να καλύπτεται από σκοτάδι», είπε ο Θ. Μικρούτσικος, «να χαρακτηρίζεται από μια βαρβαρότητα, αλλά το όνειρο δε σταματά. Ονειρεύομαι μαζί με άλλους να αλλάξω τα πράγματα. Θεωρώ επίσης ότι το όνειρο πάει μαζί με το "εμείς". Διάβασα ένα σύνθημα σε ένα τοίχο τις προάλλες: "Μόνος σου μπορείς να πας γρήγορα. Μαζί μπορούμε να πάμε μακριά"».

Ετσι, προλόγισε το πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν ο Θύμιος Παπαδόπουλος, στην ενορχήστρωση και επί σκηνής οι: Κώστας Θωμαΐδης, Αννα Λινάρδου, Αφροδίτη Μάνου, Μίλτος Πασχαλίδης.

Ο λόγος του Καββαδία «μες στο μυαλό» μας «να σφυρίζει» και να μας ταξιδεύει πάντα «σε δύσκολες βάρδιες», στη «Νότιο Κίνα», «στην πλάτη της θαλάσσης»... στο μπαρ Ρετζίνα - στη Μαρσίλια... Ακούγοντας τους καλλιτέχνες να τραγουδούν, γίνεται φανερό ότι υπάρχει μία ουσιαστική σχέση μεταξύ των τεκταινομένων στη σκηνή και των ανθρώπων που παρακολουθούν. Είναι μια σχέση ουσιαστική, αλληλοεμψύχωσης. Σε δύσκολους καιρούς, η αποστολή της σοβαρής Τέχνης είναι να εμψυχώνει. Και οι συντελεστές της συναυλίας το επιβεβαιώνουν.

Οταν ολοκληρώθηκε το αφιέρωμα στον Ν. Καββαδία, ο Μίλτος Πασχαλίδης παρέμεινε στην κεντρική σκηνή του Φεστιβάλ και πήρε τη σκυτάλη για την επόμενη συναυλία, που ήταν μια γιορτή για τα 20 χρόνια της προσωπικής του δισκογραφίας. Μια μεγάλη γιορτή που χώρεσε φίλους εγκάρδιους κι αγαπημένους όπως η Γιώτα Νέγκα, μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές σήμερα, ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής, Μπάμπης Στόκας, η νεαρή Μιρέλα Πάχου και πλήθος κόσμου που τραγούδησε μαζί τους για... Κακές συνήθειες, Τα μπλουζ της άγριας νιότης, Ηράκλειο - Καλαμάτα, Βυθισμένες άγκυρες και πολλά άλλα. Η γιορτή αυτή ήταν μια μουσική διαδρομή γεμάτη εναλλαγές με τραγούδια που όχι μόνο αντέχουν στο χρόνο αλλά και που συνεχίζουν να γράφουν τη δική τους ιστορία.

Αυτό εκφράστηκε και φέτος στη Λαϊκή Σκηνή την τρίτη μέρα του Φεστιβάλ, όπου διαδοχικά ανέβηκαν στη σκηνή η Γιώτα Βέη, ο Γιώργος Μάγκας και ο Γιώργος Μαργαρίτης.

Μετά την κεντρική ομιλία, οι παρέες έσπευσαν να πάρουν τη θέση τους και να ενώσουν τα τραπέζια τους στη Λαϊκή Σκηνή για να μη χάσουν ούτε νότα, για ν' αρχίσουν το χορό. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια και παλιά γνώριμη του Φεστιβάλ Γιώτα Βέη, ζέστανε τους «συνταξιδιώτες» της στο Λαϊκό Στέκι με ένα ταξίδι σε παραδοσιακούς ρυθμούς, με τραγούδια που χάνονται στα βάθη της Μικράς Ασίας, μια μουσική περιδιάβαση από τη Θράκη μέχρι το Αιγαίο και από την Ηπειρο μέχρι την Κύπρο. Στο δεύτερο τραγούδι οι πρώτοι έχουν ήδη σηκωθεί και σέρνουν το χορό.

Κι αυτή η εικόνα συνεχίστηκε και απογειώθηκε στο επόμενο πρόγραμμα της Λαϊκής Σκηνής, με τον Γιώργο Μάγκα και το μαγικό του παίξιμο στο κλαρίνο, με ένα ρουμελιώτικο γλέντι από τον ίδιο μαζί με τους γιους του, τον Γιώργο και τον Δημήτρη, τη γυναίκα του Τζούλη στο τραγούδι, τον κ. Σούτα στα πλήκτρα, τον Φ. Κοκόρη στην κιθάρα, τον Γ. Καλύβη στο τουμπελέκι.

Και το γλέντι συνεχίστηκε για ώρες ακόμα, αφού τη σκυτάλη πήρε αμέσως μετά η αυθεντική γνήσια λαϊκή φωνή του Γιώργου Μαργαρίτη. Τη συναυλία ξεκίνησε η Ασπα Θεοφίλου και στη συνέχεια ο Γιώργος Μαργαρίτης, αφού χαιρέτισε από σκηνής «την πιο έντιμη νεολαία, την νεολαία του ΚΚΕ», μνημόνευσε μέσα από τα τραγούδια του τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Κώστα Βίρβο κι άλλους μεγάλους καλλιτέχνες.