Η εκδήλωση άνοιξε με βίντεο της ΚΝΕ αφιερωμένο στην αντιδικτατορική πάλη και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ μετά την ομιλία ακολούθησε ζωντανό μουσικό αφιέρωμα με επαναστατικά λαϊκά τραγούδια της περιόδου της δικτατορίας και έκλεισε με τον Υμνο της ΚΝΕ.

Στην ομιλία του, ο Ν. Αμπατιέλος σημείωσε, μεταξύ άλλων:

«Αστικές και μικροαστικές δυνάμεις, κόμματα που υπηρετούν τη μακροημέρευση του εκμεταλλευτικού συστήματος, αποθεώνουν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Προσπερνάνε με μεγάλη ευκολία και με ταξική σκοπιμότητα ότι η δικτατορία, που ήταν πραγματικά ένα καθεστώς τρόμου, με βασανιστήρια, εξορίες και δολοφονίες, με ατελείωτα "απαγορεύεται", υπεράσπιζε πάνω απ' όλα την εξουσία των μονοπωλίων. Οτι οι κεφαλαιοκράτες συνέχισαν να έχουν την πραγματική εξουσία, την οικονομική κυριαρχία. Οπως και ότι συνεχίζουν να την έχουν, ανεξάρτητα από τις μορφές διακυβέρνησης, ανεξάρτητα και από τη σύνθεση και τον προσανατολισμό των κυβερνήσεων και στις συνθήκες του αστικού κοινοβουλευτισμού. (...)

Αντιθέσεις μεταξύ τμημάτων της αστικής τάξης, άμεσα συνδυασμένες με τους διεθνείς ανταγωνισμούς, αντιθέσεις και δυσκολίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε διαφορετικές κάθε φορά συνθήκες, είναι αντικειμενικά πράγματα στον καπιταλισμό.

Το πολιτικό ζήτημα δεν είναι να μπλέξει ο λαός μέσα σε αυτές, να επιλέξει ανάμεσα στις διάφορες μορφές διαχείρισης της αστικής εξουσίας με την εναλλαγή των κομμάτων, με τον έναν ή τον άλλο πολιτικό σχηματισμό, αλλά η αλλαγή τάξης στην εξουσία. Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός, η νεολαία να έχουν τη δική τους γραμμή ρήξης και ανατροπής συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος. Από αυτή τη σκοπιά να αντιμετωπίζουν και τους διάφορους σχεδιασμούς.

Δείτε πόσο ύπουλη είναι αυτή η γραμμή: Μερικοί αστοί και μικροαστοί πολιτικοί και δημοσιολόγοι δέχονται το λαϊκό ξεσηκωμό, ακόμα και οξυμένες μορφές και τρόπους πάλης, αλλά μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα και ακόμα και εκεί πάντα με περιορισμένο περιεχόμενο, με στόχους που δεν ξεπερνούν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Στις σημερινές συνθήκες, βέβαια, λένε ότι δε χρειάζονται τέτοια ή ότι υπάρχουν όρια, "η απεργία δεν είναι λύση", "αυτό που χρειάζεται είναι κοινωνική συνοχή", "μα υπάρχει και κοινωνικός διάλογος" και πολλά άλλα τέτοια.

Ολα μέσα στα πλαίσια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που γενικά είναι πιο βολική, ανταποκρίνεται καλύτερα στην ενσωμάτωση του λαού, στον εγκλωβισμό στις κυβερνητικές εναλλαγές, στην αυταπάτη ότι οι κυβερνήσεις έχουν την εξουσία και όχι η αστική τάξη, με πολιτικό προσωπικό τις κυβερνήσεις.

Κάθε τέσσερα χρόνια - τι τέσσερα, κάθε 6 μήνες - με εκλογές και δημοψηφίσματα, να καλείσαι να ψηφίσεις όποιον σου υπόσχεται καλύτερους όρους σκλαβιάς και στο ενδιάμεσο να φωνάζεις γιατί δεν τήρησε τις υποσχέσεις του ή γιατί ήταν δήθεν ανίκανος και αναποτελεσματικός, "λαμόγιο".

Ανταποκρίνεται καλύτερα στο να δημιουργεί σύγχυση με "εθνικούς στόχους", ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και ανάκαμψη της κερδοφορίας είναι "προς όφελος όλων μας". Σε αυτή τη δημοκρατία τα αφεντικά παρουσιάζονται με ανθρώπινο πρόσωπο, ως "κοινωνικοί εταίροι", οι επιχειρήσεις είναι "μια οικογένεια" και όλοι πρέπει να δουλέψουν σκληρά, να αποδεχτούν να θυσιάσουν το μισθό, την Ασφάλιση, τα αποθεματικά και πάρα πολλά άλλα, για να ανακάμψει η οικονομία της χώρας.

Αυτό που θέλουν, είναι να δέχεται ο λαός και η νεολαία, με συζητήσεις και με διαπραγματεύσεις, τη διαχείριση της φτώχειας και της μιζέριας του, τη μόνιμη ανασφάλεια, να είναι δεμένη η ζωή τους ανάλογα με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ανάλογα δηλαδή με την κερδοφορία αυτών που τους εκμεταλλεύονται και τους πατάνε.

Δείτε πώς αξιοποιείται σήμερα: η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπερασπίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί, κουνάει το δάχτυλο στους εργαζόμενους, ώστε να αισθάνονται και ένοχοι για τα μέτρα που ψηφίστηκαν και θα ψηφιστούν, ενώ η μέχρι πρότινος πορεία της στηρίχτηκε και γύρω από το σύνθημα της "λαϊκής κυριαρχίας". Η κυβέρνηση, όπως και η αστική τάξη γενικά, κοροϊδεύει όταν μιλά για "λαϊκή κυριαρχία". Συνειδητά εξαπατά, αφού γνωρίζει ότι όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί στην Ελλάδα, στην ΕΕ, οι διεθνείς συμφωνίες, είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να κατοχυρώνουν την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, για να χειραγωγούν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να τις οδηγούν σε αδράνεια... Και είναι φτιαγμένοι έτσι, γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι η εργατική - λαϊκή δύναμη, όταν αντιδράσει, μπορεί να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της. (...)

Ενα σημαντικό κεφάλαιο της αντιδικτατορικής πάλης αφορά τις συλλήψεις και την ηρωική και αταλάντευτη στάση κομμουνιστών σε φυλακές και εξορίες, τη στάση των συλληφθέντων κατά τις πρώτες μέρες της δικτατορίας, αλλά και στη διάρκειά της.

Είμαστε τυχεροί, οι νέες γενιές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ενός Κόμματος που κουβαλά βαριά Ιστορία και έχει πλούσια πείρα, που δείχνουν ότι ο αγωνιστής έχει ανεξάντλητες δυνάμεις και αντοχές όταν είναι αποφασισμένος και βάζει πάνω από τον εαυτό του το Κόμμα, τον αγώνα, το δίκιο του αγώνα.

Είναι μεγάλη παράδοση για το ΚΚΕ η συνεπής αγωνιστική στάση απέναντι στην εργοδοσία, στο κράτος της, στις διωκτικές αρχές του, στάση που έφτανε ως το εκτελεστικό απόσπασμα. Είναι μία από τις βαθιές ρίζες του ΚΚΕ στο λαό. Να μην το ξεχνάμε ούτε λεπτό ότι ο λαός εκτιμά την αγωνιστική στάση και αναγνωρίζει τους πρωτοπόρους αγωνιστές για τη στάση αρχών και το αγωνιστικό ήθος τους».

«Συνεχίζουμε, παλεύουμε για τη δική μας ζωή, το δικό μας μέλλον! Δε θα δεχτούμε να ζούμε στα όρια της εξαθλίωσης. Σπάμε τα δεσμά! Με την αποφασιστική, την οργανωμένη δράση μας, μπορούμε να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα, να επιβάλουμε το δικό μας δίκιο, ενάντια στο ζυγό των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ιμπεριαλισμού», σημειώνει, μεταξύ άλλων, η ΚΝΕ σε ανακοίνωσή της με αφορμή τον εορτασμό 42 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στο «ποιοι και γιατί επέβαλαν τη στρατιωτική δικτατορία;», η ΚΝΕ απαντάει: «Η διακυβέρνηση της χώρας, την 21η Απριλίου 1967, πέρασε από τα αστικά κόμματα σε τμήματα δυνάμεων του στρατού. Το πραξικόπημα έγινε στο όνομα του υποτιθέμενου "κομμουνιστικού κινδύνου". Αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά πως ο αντικομμουνισμός είναι πάντοτε προπομπός συνολικότερων αντιλαϊκών σχεδίων, έχει στο στόχαστρο συνολικά το λαό, τη νεολαία, το κίνημα.

Οι λόγοι που επέβαλλαν τη δικτατορία, ήταν η εξυπηρέτηση εσωτερικών αναγκών του συστήματος, καθώς υπήρχαν αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικά κόμματα και το Παλάτι που υπήρχε ακόμα και ήταν μέρος του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά και για να στηριχθούν οι επιδιώξεις του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή.

Η εξουσία δεν άλλαξε χέρια, την κρατούσαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως και πριν τη δικτατορία, είτε ήταν στην κυβέρνηση η "Δεξιά", είτε το Κέντρο, είτε οι λεγόμενοι αποστάτες. Αυτό που άλλαξε ήταν η μορφή άσκησής της. Η δικτατορία ήταν ένα καθεστώς τρόμου - με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, δολοφονίες - που υπεράσπιζε την εξουσία των μονοπωλίων. Τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα απ' τη χουντική διακυβέρνηση. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε πει, για παράδειγμα, στους εφοπλιστές: «Ελθετε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώση». Τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τσακίστηκε το εργατικό κίνημα με το βούρδουλα της καταστολής. Αυτό το καθεστώς υμνούν σήμερα οι ναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, που είχε στα όπα-όπα το μεγάλο κεφάλαιο και τα κέρδη του, και στο "γύψο" το λαό, τη νεολαία, τις ανάγκες και τους αγώνες τους».

Σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, η ΚΝΕ αναφέρει: «Ολη η 7χρονη αντιδικτατορική πάλη του λαού μας, ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, απέδειξαν πως κανένας αντιδραστικός μηχανισμός, όσο κι αν εμφανίζεται παντοδύναμος και αιώνιος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί με την υπεροχή του οργανωμένου εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η μορφή άσκησης της εξουσίας το 1974 άλλαξε. Η εξουσία, όμως, παρέμεινε στα χέρια των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οσες κυβερνήσεις αναδείχτηκαν από τότε μέχρι και σήμερα, υπηρετούν το κεφάλαιο και τις διεθνείς καπιταλιστικές ενώσεις στις οποίες συμμετέχει.

Η σημερινή συγκυβέρνηση συνεχίζει στο δρόμο που χάραξαν όλες οι προηγούμενες. Η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει στο εσωτερικό, "συμπληρώνεται" με όρκους πίστης στους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στις μεγάλες κόντρες που εξελίσσονται στη γειτονιά μας για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους.

Αυτές οι αντιπαραθέσεις οδηγούν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και προσφυγιά, μετατρέποντας τη Μεσόγειο σε θάλασσα νεκρών, ενώ μπορούν να οδηγήσουν και σε έναν πιο γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Από αυτές τις αντιπαραθέσεις κανένας λαός δε θα βγει κερδισμένος. Δεν έχει συμφέρον να χύσει το αίμα του για να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα των λίγων. Παλεύουμε με τη δική μας σημαία, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

Οι καπιταλιστές γνωρίζουν τη δύναμη του λαού, έχουν το φόβο του, αν οργανωθεί και τους αντιπαλέψει. Γι' αυτό, διαχρονικά, εναλλάσσουν, μεταμφιέζουν τις μορφές διαχείρισης της εξουσίας τους. Ετσι αξιοποιούν διάφορες εναλλακτικές λύσεις και σχήματα, αξιοποιούν, είτε χώρια, είτε μαζί, την τρομοκρατία και την καταστολή με το "καρότο" και τις αυταπάτες.

Γέννημα του συστήματος είναι και οι εγκληματίες - ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Πότε τους "μαζεύουν" και πότε τους "αμολάνε", κατά πώς τους βολεύει. Καμία σχέση δεν έχει η πατριδοκαπηλία των ναζί της ΧΑ με το γνήσιο πατριωτισμό του λαού μας, τον αγώνα για να ζήσουμε καλύτερες μέρες στον τόπο μας χωρίς ντόπια και ξένα αφεντικά. Πατριδοκάπηλο καθεστώς ήταν και η χούντα. Πίσω απ' τη χούντα, όμως, κρύβονταν τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας αλλά και των αμερικανοΝΑΤΟικών τους συμμάχων».

...υπογραμμίζει η Οργάνωση σε άλλο σημείο.

«Ο λαός, η νεολαία, όταν είμαστε οργανωμένοι και ενωμένοι, όταν ξέρουμε γιατί παλεύουμε, μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία. Μπορούμε να αποκτήσουμε τεράστια δύναμη όταν απορρίψουμε τις λογικές διαχείρισης του σημερινού σάπιου συστήματος, τις κυβερνήσεις της μιας ή της άλλης πολιτικής δύναμης, που τάχα θα μας λύσουν το πρόβλημα. Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο: την εξουσία του κεφαλαίου, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν.

Σήμερα έχουμε περισσότερες αποδείξεις. "Σωτήρες" και "εύκολες λύσεις" δεν υπάρχουν. Παίρνουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια. Συμβάλλουμε αποφασιστικά με τη συμμετοχή και την πάλη μας στην αγωνιστική ανασυγκρότηση του κινήματος, μαζικοποιώντας τα σωματεία και τις Επιτροπές Αγώνα στους χώρους δουλείας, δυναμώνοντας τις επιτροπές και τα συμβούλια στην επαγγελματική εκπαίδευση. Συγκροτώντας επιτροπές ανέργων στα σωματεία και στις λαϊκές γειτονιές. Δυναμώνοντας τους Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς Συλλόγους, κόντρα στον εκφυλισμό. Δυναμώνοντας την αγωνιστική συλλογική δραστηριότητα μέσα στα σχολεία, με μαθητικά συμβούλια οργανωτές, κυψέλες του αγώνα. Ενισχύοντας σε κάθε χώρο τον αγώνα διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας σε μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα.

Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς φασισμό, κρίσεις, πολέμους και προσφυγιά.

Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει!

Συνεχίζουμε την πάλη για να ανατρέψουμε τη δικτατορία των μονοπωλίων, για να κατακτήσει ο λαός την εξουσία και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει!

Η κοινωνική εξέλιξη δε σταματάει εδώ, στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα. Είμαστε αισιόδοξοι: ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων εξεγέρσεων και κοινωνικών επαναστάσεων, που θα οδηγήσουν ξανά την ανθρωπότητα στην πρόοδο! Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον!».