Επιβεβαιώθηκε, για μία ακόμα φορά, ότι η σημερινή συζήτηση ήταν ένας δικομματικός καβγάς για τα κανάλια, για το στενό κομματικό ακροατήριο. Ενας καβγάς που βολεύει και τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, γύρω από πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα, για να κρύψουν αυτό που διακυβεύεται αυτές τις μέρες, σε σχέση με την «αξιολόγηση», τα νέα μέτρα, αλλά και το Προσφυγικό.

Και επειδή και οι μεν και οι δε είχατε καλλιεργήσει προσδοκίες για δήθεν μεγάλες αποκαλύψεις, το μόνο που αποκαλύπτεται τελικά είναι ότι και οι δύο υπηρετείτε την ίδια πολιτική, την ίδια κατεύθυνση, το ίδιο αντιδραστικό πλαίσιο συνολικά και στη Δικαιοσύνη πιο συγκεκριμένα, το ίδιο σάπιο σύστημα σε τελευταία ανάλυση, που γεννά και αναπαράγει τη διαφθορά.

Τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας μαζί τον ψηφίσατε, που προσαρμόζει ειδικά το Δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης των πλειστηριασμών και κατασχέσεων υπέρ των ομίλων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, χαριστικές ρυθμίσεις υπέρ των επιχειρηματιών και οι δύο έχετε ψηφίσει, για τη διευθέτηση φορολογικών και τελωνειακών παραβάσεων, τη στιγμή που η εφορία κυνηγάει ακόμα και το ένα ευρώ για τους εργαζόμενους. Και οι δύο όχι μόνο διατηρήσατε άθικτο, αλλά ενισχύσατε το πλαίσιο που ποινικοποιεί τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Πρόσφατα, επί ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε παραγγελία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για διώξεις σε βάρος των αγροτών με τις κινητοποιήσεις, όπως ακριβώς και στο παρελθόν επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Οσο για τις διάφορες Εξεταστικές Επιτροπές που συμφωνήσατε όλοι μεταξύ σας σήμερα, έχουμε δει και την τύχη των προηγούμενων. Εάν δεν θέλεις να λύσεις ένα πρόβλημα, τότε φτιάξε μια επιτροπή, μία εξεταστική κ.λπ. Αυτή είναι η συνταγή, πάγια, γνωστή, για να μένουν τελικά και να παραπέμπονται όλα στις καλένδες.

Μιλάτε για τους διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικά στελέχη, αλλά κρύβετε τον μεγάλο διαφθορέα, τους μονοπωλιακούς ομίλους, το κεφάλαιο.

Και μιας και έχετε γίνει όλοι σας οπαδοί του Γκουρία εδώ μέσα - ακούσαμε και τον κ. Τσίπρα και τον κ. Μητσοτάκη - να σας θυμίσω ότι η μεγάλη έρευνα του ΟΟΣΑ το 2014 που μελέτησε 427 μεγάλες υποθέσεις δωροδοκίας κρατικών αξιωματούχων σε 41 κράτη, επιβεβαίωσε ότι κυρίως αυτοί που δωροδοκούν είναι οι μεγάλοι όμιλοι, για να αυξήσουν τα κέρδη τους και τα μερίδιά τους στην αγορά. Εδειξε ότι το 5,7% των υποθέσεων αφορούσε μίζες, προμήθειες, «λαδώματα» για τη διασφάλιση συμβάσεων του Δημοσίου.

Στις περιπτώσεις που εξετάστηκαν, ο μέσος όρος μίζας ξεπέρασε τα 13 εκατομμύρια δολάρια και αφορούσε τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Ιταλία, όλες όσες έχετε, δηλαδή, χώρες πρότυπο και τις εκθειάζετε. Οι ΗΠΑ και η Ελβετία βρίσκονται στις πρώτες θέσεις των χωρών που αποτελούν καταφύγια για μεγάλους φοροφυγάδες. Αυτές οι χώρες μάλιστα, αρνούνται να συμμετάσχουν στο παγκόσμιο σύστημα ανταλλαγής πληροφοριών για πελάτες τραπεζών, σύμφωνα με τα πρότυπα του ΟΟΣΑ. Υπερασπίζουν με νύχια και με δόντια το φορολογικό και τραπεζικό απόρρητο. Γενικότερα, υπολογίζεται ότι πάνω από είκοσι τρισεκατομμύρια δολάρια ιδιωτικού πλούτου είναι κρυμμένα στους φορολογικούς παραδείσους και δεν φορολογούνται καθόλου.

Συνήθως, λοιπόν, όταν λέτε, διαφθορά, εννοείτε τον προσωπικό ή και το συλλογικό πλουτισμό που προκύπτει από παράβαση του νόμου που εσείς οι ίδιοι έχετε ψηφίσει. Στην κατηγορία της διαφθοράς και των διεφθαρμένων δεν εντάσσετε και τον πλουτισμό που προκύπτει από την εφαρμογή των άδικων, των άθλιων, για το λαό, νόμων.

Επειδή γίνεται αρκετή συζήτηση, εμείς παρακολουθούμε την εξέλιξη της υπόθεσης της εισαγγελέως εφετών, κ. Τσατάνη, και των σχετικών καταγγελιών πειθαρχικού ελέγχου κ.λπ. Δεν έχουμε αντίρρηση που συζητείται στη Βουλή ή που θα συζητηθεί πολύ περισσότερο στην Επιτροπή, για να αποκαλυφθούν όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία - γιατί δεν έχουμε βέβαια καθόλου αυταπάτες ότι τελικά με αυτές τις υποθέσεις θα αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια και η πραγματικότητα και τι συνέβη κάτω από το τραπέζι και στο παρασκήνιο.

Ορισμένες βασικές επισημάνσεις που θέλουμε να κάνουμε: Καταρχάς σε σχέση με τη γενικότερη συζήτηση που γίνεται για παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στην ανεξάρτητη - υποτίθεται - Δικαιοσύνη, για χειραγώγησή της κ.λπ.

Η Δικαιοσύνη, κατά τη γνώμη μας, ποτέ δεν ήταν, ούτε θα είναι ανεξάρτητη από την εκάστοτε κυβέρνηση, ούτε ουσιαστικά, ούτε διαδικαστικά. Ουσιαστικά γιατί η Δικαιοσύνη είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει, να ερμηνεύει τους νόμους που αποφασίζει η εκτελεστική εξουσία και ψηφίζονται στο Κοινοβούλιο. Διαδικαστικά γιατί η ηγεσία της Δικαιοσύνης διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και γιατί η Δικαιοσύνη αποτελεί θεσμό του κάθε κράτους και παίζει το δικό της ρόλο στο πλαίσιο του ενιαίου καταμερισμού αρμοδιοτήτων αυτού του κράτους και τελικά πάντα στόχο έχει την επιβολή του «δικαίου» - εντός εισαγωγικών για μας αυτό - της άρχουσας τάξης που έχει και την πραγματική εξουσία.

Επειδή το επίδικο στην όλη υπόθεση - με αφορμή την οποία γίνεται και όλη αυτή η συζήτηση - είναι η μη άσκηση ποινικής δίωξης στον Βγενόπουλο από την Εισαγγελέα Εφετών για το αδίκημα της δωροδοκίας, γίνεται συστηματική προσπάθεια να μας πείσετε, να πείσετε τον ελληνικό λαό μάλλον, ότι είναι δυνατόν το σάπιο αυτό σύστημα δήθεν να γίνει τίμιο, πιο ενάρετο, φιλικό προς τους εργαζόμενους. Οτι μπορούν να εισρεύσουν δήθεν τεράστια κονδύλια στα κρατικά ταμεία, αν καταπολεμηθεί η διαφθορά και η διαπλοκή των μεγάλων συμφερόντων με το κράτος.

Φυσικά, το Κόμμα μας δεν υποτιμά το θέμα. Γι' αυτό και έχει προτείνει μία σειρά μέτρων που μπορούν να μειώσουν αυτά τα φαινόμενα, όπως είναι - τα ξαναλέμε - η ονομαστικοποίηση των μετοχών, πλήρης κατάργηση του επιχειρηματικού απόρρητου και λοιπά, που όμως καμιά κυβέρνηση δεν έχει κάνει δεκτά, ούτε και η σημερινή αριστερή κυβέρνηση.

Η πείρα έχει επιβεβαιώσει ότι σε μία κοινωνία, όπου κάνουν κουμάντο τα συμφέροντα των λίγων, που αλληλοδιαπλέκονται και συνεργάζονται νόμιμα με το κράτος, δηλαδή πάνω από το τραπέζι, είναι νομοτελειακό να αναπτύσσονται και οι συναλλαγές τους και κάτω από το τραπέζι. Συναλλαγές που αφορούν όλα τα όργανα του κράτους και την κυβέρνηση, τη Διοίκηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη και ούτω καθεξής.

Επίσης, δεν πρέπει να μας διαφεύγει από την προσοχή, ότι στο όνομα της καταπολέμησης της διαφθοράς και της διαπλοκής έχουν παρθεί μια σειρά μέτρα, που μπορούν να γενικευθούν και να στραφούν και κατά λαϊκών ελευθεριών, όπως ευρείας κλίμακας παρακολουθήσεις, άρσεις απορρήτων των επικοινωνιών, σωματικές και κατ' οίκον έρευνες, χωρίς την τήρηση ούτε και αυτών των στοιχειωδών εγγυήσεων νομιμότητας.

Για πολλοστή φορά θα πούμε ότι δεν ανεχόμαστε την υποκρισία σε θέματα πολιτικής ηθικής, γιατί η ηθική έχει σχέση και με το περιεχόμενο της πολιτικής και με το ποιο κόμμα είναι εξαρτημένο από μεγάλους επιχειρηματίες, πράγμα που βασικά φαίνεται και αποδεικνύεται όχι από τα παραπολιτικά σχόλια των διαφόρων «κίτρινων» ή άλλων φυλλάδων, αλλά από το ποιες αποφάσεις παίρνει, για το ποιους επιχειρηματικούς ομίλους, τι νομοσχέδια φέρνει δηλαδή στη Βουλή, ποιους ενισχύουν αυτά τα νομοσχέδια. Φαίνεται, δηλαδή και αποδεικνύεται μέσα από την όλη στάση του, τις θέσεις και την πολιτική δράση του και μέσα στη Βουλή και έξω από αυτήν.

Το ΚΚΕ με ξεκάθαρο, υπεύθυνο και επιχειρηματολογημένο τρόπο κάθε φορά ψηφίζει στη Βουλή, λέει τις απόψεις του. Εχουμε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις που τις παρουσιάσαμε, έχουν κατατεθεί στα πρακτικά της Βουλής. Είναι προτάσεις νόμου και για τη λειτουργία της Βουλής και για τους βουλευτικούς μισθούς και τις συντάξεις, την κρατική χρηματοδότηση, να περιοριστούν, να μειωθούν, να καταργηθούν όλα αυτά, δεν είναι το πρόβλημα. Μπορούμε να τα ψηφίσουμε όλα εδώ και τώρα.

Ομως, σε αυτό που δεν θα κοροϊδέψουμε τον ελληνικό λαό, όπως κάνουν διάφοροι λαϊκιστές και εδώ μέσα για να κλέβουν μόνο κάποιες ψήφους στις εκλογές, είναι να ισχυριστούμε ότι για την οικονομική κρίση, για παράδειγμα, για το χάλι που έχει φθάσει η χώρα μας, φταίνε δήθεν οι επιχορηγήσεις στα κόμματα, οι διάφορες μίζες της διαφθοράς.

Η κρίση έχει άλλες αιτίες βασικές. Είναι κρίση του συστήματος, επιμένουμε. Και η κρατική συμβολή στην κρίση, για να το πούμε έτσι, είναι κυρίως οι επίσημες παροχές και τα επίσημα δώρα προς τους επιχειρηματίες και τους διάφορους ομίλους.

Δεν θα πέσουμε στην παγίδα να κοροϊδεύουμε τον κόσμο που υποφέρει - και μπορεί σήμερα ο πνιγμένος από τα μαλλιά του να πιάνεται - και να του λέμε δήθεν ότι αυτό το πολιτικό σύστημα εξυγιαίνεται και ηθικοποιείται, εάν καταργηθούν κάποιες επιχορηγήσεις σε κόμματα ή στη Βουλή, γιατί αυτή μπορεί να την καταργήσουν, αλλά μπορεί να βάζουν μετά πολύ καλά τους επιχειρηματίες να χρηματοδοτούν τα κόμματα και αυτό να θεωρείται και ηθικό, αφού η εξάρτησή τους θα έχει μάλιστα και τη βούλα του νόμου.

Από τη διεθνή πολιτική σκηνή υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πού στόχευαν ή καλύτερα, πού τελικά οδήγησαν όλες οι δήθεν επιχειρήσεις κατά της διαφθοράς σαν τη σημερινή.

Τον ίδιο σκοπό έχουν και οι περιστασιακές σχετικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Κάποιες φορές, μάλιστα, οι καταδίκες αυτές οδήγησαν σε εκτεταμένες ανακατατάξεις στο αστικό πολιτικό σκηνικό, με χαρακτηριστική την επιχείρηση «καθαρά χέρια» στην Ιταλία, τη δεκαετία του '90, εναντίον μιας σειράς αστών πολιτικών, με κορυφαίους τον πρόεδρο τότε του Σοσιαλιστικού Κόμματος, τον Μπετίνο Κράξι, και τον χριστιανοδημοκράτη, επίσης πρωθυπουργό, τον Αντρεότι.

Οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό και μεταξύ αυτών των κομμάτων ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν ξερίζωσαν, ούτε υπήρχε περίπτωση, τα φαινόμενα αυτά. Από αυτήν την ανακατάταξη του πολιτικού σκηνικού, όπως όλοι θυμόμαστε, ξεφύτρωσε η αυτοκρατορία του Μπερλουσκόνι, για να την ακολουθήσει βέβαια μετά ή στο μέλλον κάποια επόμενη.

Πίσω από τέτοιες δικαστικές παρεμβάσεις κρύβεται, από τη μια, η ανάγκη διατήρησης κάποιων προφάσεων δημοκρατίας για το πολιτικό σύστημα, καθώς και, από την άλλη, η αναγκαιότητα του κράτους να δρα ως όργανο εξυπηρέτησης των γενικών συμφερόντων της αστικής τάξης και όχι βέβαια ως επιτροπή εξυπηρέτησης κάποιων συγκεκριμένων επιχειρηματιών σε βάρος άλλων.

Οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι επαγγελματίες, οι νέοι και οι νέες της πατρίδας μας πρέπει εδώ και τώρα να οργανώσουν την πάλη τους, να ετοιμάσουν δυνατά τις νέες, μαζικές, πανελλαδικές, πανεργατικές απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις τους. Να γυρίσουν την πλάτη στα κάλπικα δίπολα, που στήνονται ξανά με όλα τα παλιά γνωστά υλικά και ψεύτικα διλήμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού. Να ακούσουν την αλήθεια που τους λέει το ΚΚΕ. Να ακούσουν τη φωνή της καρδιάς τους. Να ακούσουν τη φωνή των πραγματικών συμφερόντων τους.