Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη.

***

-- Θεωρείτε ότι με το διαφαινόμενο κλείσιμο της «αξιολόγησης» ολοκληρώνεται ένας κύκλος και η χώρα μπαίνει σε πορεία, την οποία ο πρωθυπουργός περιγράφει με το τρίπτυχο ανάπτυξη με κοινωνική προστασία των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων και δίκαιη κατανομή;

-- Το επιχείρημα της δικαιοσύνης και της προστασίας των ασθενέστερων έχει ήδη καταρρεύσει στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα συσσίτια της φτώχειας, στα ράντζα των νοσοκομείων και μάλιστα πολύ πριν εφαρμοστούν τα μέτρα - φωτιά για το κλείσιμο της «αξιολόγησης».

Η ανάπτυξη, παντού, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, έχει το πρόσημο της ανάκαμψης των κερδών των μονοπωλίων, που πάντα και παντού έχει ως προαπαιτούμενο το τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων.

Ε, αυτό κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στα ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων που κληρονόμησε θα προσθέσει και τα δικά της - έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος για τα Εργασιακά μπροστά στην «αξιολόγηση» του φθινοπώρου. Ενώ, με τον «αναπτυξιακό νόμο» προσφέρει αφειδώς προκλητικές φοροαπαλλαγές, άμεσες επιδοτήσεις με εκατομμύρια ευρώ και πλήθος άλλων προνομίων στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» έχει δράκο, ο οποίος μαζί με ζεστό χρήμα κατασπαράζει και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

-- Το ΚΚΕ θεωρεί ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης στην Ελλάδα η παραμονή στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, παρά την απώλεια θέσεων στον ανταγωνισμό. Με ομολογημένο, πλέον, ότι αυτή η επιλογή συνοδεύεται από βαριά μέτρα που πλήττουν, όχι στον ίδιο βαθμό, το λαό αλλά και μεγάλα τμήματα της αγοράς, εκτιμάτε ότι μπορεί να υπάρξουν στο επόμενο διάστημα εξελίξεις οικονομικές ή και γεωπολιτικές που να οδηγήσουν την αστική τάξη σε αναθεώρηση, ολική ή μερική, αυτής της στρατηγικής επιλογής της; Τι θα σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους και τη χώρα;

-- Το ότι αυτή τη στιγμή η παραμονή στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη προκρίνεται ως επιλογή από την αστική τάξη δεν εμποδίζει να μένει ανοιχτή η συζήτηση γύρω από αυτό το ζήτημα, καθώς υπάρχει και τμήμα της που μπορεί να βλέπει ότι καλύτερα εξυπηρετούνται τα συμφέροντά του από μια έξοδο από την Ευρωζώνη. Και επειδή τα πράγματα στην οικονομία και κατά συνέπεια και στην πολιτική δεν είναι στατικά, είναι πιθανό κάτω από τις αντιθέσεις μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη να δυναμώσει αυτή η συζήτηση και να εκφραστεί και με αλλαγή στάσης ελληνικών, αλλά και ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Πάντως, τα βαριά μέτρα για το λαό θα παραμένουν και θα ενισχύονται, γιατί αυτά συνοδεύουν τα κέρδη των μονοπωλίων, είναι - δεν είναι μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης η καπιταλιστική Ελλάδα. Αρα, είναι διαφορετικό η έξοδος να είναι επιλογή της αστικής τάξης και διαφορετικό ο λαός να επιλέγει να βαδίσει το δικό του δρόμο, να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία, με λαϊκή εξουσία και να αποδεσμεύσει και τη χώρα από τις συμμαχίες των λύκων.

-- Με εκφρασμένη την πρόθεση της κυβέρνησης να καταθέσει νέο εκλογικό νόμο και λαμβάνοντας υπόψη ότι α) πυκνώνουν οι διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, είτε με κινήσεις πολιτικών δυνάμεων είτε με κινήσεις μεμονωμένων προσώπων και β) ακούγονται φωνές που καλούν σε συνεννόηση το πολιτικό σύστημα, ώστε να πει στους δανειστές «ως εδώ», ποιος εκτιμάτε ότι θα είναι ο κύριος άξονας αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος;

-- Ο κύριος άξονας αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού είναι η χωρίς καθυστερήσεις εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, των σκληρών μέτρων και φυσικά ο εγκλωβισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας στα όρια του συστήματος. Αυτό το καθήκον για το αστικό πολιτικό σύστημα, αυτήν τη στιγμή, το εκπληρώνει με μεγάλη επιτυχία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό δεν προλαβαίνει να παίρνει τα συγχαρητήρια του Ντάισελμπλουμ, του Βαλς, του Σόιμπλε, αλλά και του ΣΕΒ, της Ενωσης των εφοπλιστών. Το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα μας, τόσο με το κάλπικο δίπολο «αριστερά - δεξιά», «ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ», όσο και με τα διάφορα σχήματα που θα στήσει «δεξιά» του και «αριστερά» του, θα επιδιώξει η λαϊκή δυσαρέσκεια να μην αμφισβητήσει την εξουσία του, να μη συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

-- Το ΚΚΕ, από το 2009, με το σύνθημα «να μη χρεοκοπήσει ο λαός» καλούσε τους εργαζόμενους να μη συμβιβαστούν με κανένα αντιλαϊκό μέτρο και, ενόψει των αναδιαρθρώσεων στα Εργασιακά, να μη συμβιβαστούν «με την εργασιακή γαλέρα και τα νέα αντεργατικά μέτρα». Ταυτόχρονα, πυκνώνουν εκ νέου διάφορα καλέσματα στο λαό να αντιδράσει σε όσα τον πλήττουν. Αντιστοιχούν όλα τα καλέσματα σε μια πρόταση διεξόδου υπέρ του λαού; Ποια πρέπει να είναι αυτή, κατά την εκτίμησή σας;

-- Είναι πλούσια η πείρα από τους μεγάλους αγώνες που εκδηλώθηκαν στα χρόνια της κρίσης, στους οποίους όμως κυριάρχησαν συνθήματα και πολιτική γραμμή ψεύτικων διλημμάτων και ψεύτικων προσδοκιών, με ευθύνη διαφόρων πολιτικών δυνάμεων.

Θυμόσαστε το «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», που το 'χε κάνει σημαία ο ΣΥΡΙΖΑ, και άλλοι τυχοδιώκτες, που έδειχνε μόνο κάποια κόμματα και κάποιους ξένους, για να βγάλει λάδι τον πραγματικό αντίπαλο, το σύστημα, το κράτος, την τάξη που έχει στα χέρια της την εξουσία. Θυμόσαστε το λεγόμενο «κίνημα των αγανακτισμένων», των «πλατειών», που η «επανάστασή» τους έφτανε μόνο μέχρι να κάτσουν κάποιοι στην κυβερνητική καρέκλα και τελικά να κάνουν τα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους. Θυμόσαστε την «μπότα της Μέρκελ», του Σόιμπλε, τα περί «αποικιοκρατίας», που έκρυβαν όμως καλά όχι μόνο τις αντιθέσεις στην ΕΕ, αλλά και τον ίδιο το χαρακτήρα της, ως ένωσης καπιταλιστικών κρατών.

Και εδώ βρίσκεται το ζήτημα: Πάλη για αλλαγή διαχειριστών εντός του εκμεταλλευτικού συστήματος και των διεθνών συμμαχιών του ή πάλη με γραμμή σύγκρουσης, ανατροπής και αποδέσμευσης από αυτά, με αλλαγή, τελικά, τάξης στην εξουσία; Βεβαίως, ανατροπή δεν εννοούμε την ανατροπή του ΣΥΡΙΖΑ, που έφτανε μέχρι το Μαξίμου, για να παίρνει τα εύσημα τώρα της «μπότας» της Μέρκελ, αλλά ανατροπή για να αλλάξει τελικά η τάξη στην εξουσία. Σε αυτόν το δρόμο της ανατροπής, με ανασύνταξη του κινήματος, ενίσχυση της κοινωνικής συμμαχίας, ο λαός μας μπορεί σήμερα να αποτρέψει τα χειρότερα, να διεκδικήσει ανάσες ανακούφισης, να βελτιώσει τη ζωή του.

-- Πώς αποτιμά το ΚΚΕ τις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία;

-- «Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», μπορεί να πει καταρχήν ο ελληνικός λαός στον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του για την κυβέρνηση Ολάντ, η οποία προσφέρει νέα προνόμια στο κεφάλαιο, με στόχο να ξεζουμίσουν ακόμα περισσότερο τον εργαζόμενο. Προωθεί την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας όλο το έτος, ανάλογα με τα συμφέροντα της εργοδοσίας, με ουσιαστική κατάργηση των υπερωριών, τη μεγαλύτερη «ευελιξία» προς τα κάτω των μισθών των εργαζομένων, με την ενίσχυση των επιχειρησιακών και αποδυνάμωση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.

Πρόκειται για βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που παίρνονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, σύμφωνα με τις λεγόμενες «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ, τις οποίες θα αξιοποιήσει και η κυβέρνηση μπροστά στην επόμενη «αξιολόγηση», που έχει ως βασικό μενού τα Εργασιακά.

Οι εργασιακές σχέσεις γαλέρας αποτελούν προϋπόθεση για τη λεγόμενη ανάκαμψη του κεφαλαίου και «μαγνήτη» για τις επενδύσεις του κεφαλαίου. Γι' αυτό και οι συμφωνίες Γαλλίας - Ελλάδας για επενδύσεις, που συνυπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προκαλώντας μάλιστα, την ώρα που ο γαλλικός λαός είναι στο δρόμο, θα υλοποιηθούν στις στάχτες των εργασιακών δικαιωμάτων, τόσο των εργαζομένων στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα.

-- Το ΚΚΕ είχε πάντα στο επίκεντρο της προσοχής του τις διεθνείς εξελίξεις και ιδιαίτερα το μέτωπο του πολέμου στην ευρύτερη περιοχή, ενώ καλεί να μην υπάρξει καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Τι εκτιμάτε για το επόμενο διάστημα;

-- Μα δεν μπορείς να εξετάσεις τις εσωτερικές εξελίξεις, αν δεν δεις όλο τον «πίνακα» των περιφερειακών και διεθνών εξελίξεων, στις οποίες σήμερα εκτυλίσσονται σφοδρές αντιθέσεις, σε μια ευρύτερη περιοχή. «Μήλον της Εριδος» είναι ο φυσικός πλούτος, οι δρόμοι μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών.

Δυστυχώς, η δραστήρια συμμετοχή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των άλλων κομμάτων, δεν προσδίνει καμία σιγουριά για την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού μας και των άλλων λαών. Οι ενώσεις αυτές όχι μόνο δεν αποτελούν «απάνεμο λιμάνι», αλλά είναι «μήτρα» επεμβάσεων και πολέμων, μεγάλων ανθρώπινων απωλειών και υλικών καταστροφών, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες εξελίξεις σε Λιβύη, Ουκρανία και Συρία.

Εμείς καθόλου δεν αποκλείουμε την παραπέρα κλιμάκωση αυτών των αντιθέσεων, π.χ. μια νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη μέσα στους επόμενους μήνες κι αγωνιζόμαστε για την απεμπλοκή της χώρας.

Επιπλέον, είναι ανησυχητικές τόσο η προκλητικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας, όσο και της Αλβανίας κ.ά., που ρίχνουν «λάδι στη φωτιά». Γίνεται φανερό πως όσο οι λαοί της περιοχής συνεχίζουν να «βράζουν» μέσα σ' αυτό το «καζάνι» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, θα συνεχίσουμε να «καιγόμαστε».

-- Τι εξελίξεις αναμένουμε στο Κυπριακό;

-- Το Κυπριακό είναι πρόβλημα τουρκικής εισβολής και κατοχής και η κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων δεν οδηγεί σε δίκαιη λύση για το λαό, αλλά σε μια «αναθέρμανση» ενός «σχεδίου Ανάν» - βλέπε «συνιστώντα κράτη» - που δεν διασφαλίζει δίκαιη και βιώσιμη λύση, νομιμοποιεί τη διχοτόμηση, τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, αφήνει «ανοιχτό» το «παράθυρο» για μελλοντικές ιμπεριαλιστικές εμπλοκές με θύματα τους λαούς της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας.

Ως «τυράκι» για τη «φάκα» χρησιμοποιείται το επιχείρημα πως δεν θα υπάρξει άλλη «κατάλληλη στιγμή», αφού τώρα στο τραπέζι τέθηκε η αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου, που παρουσιάζεται ότι θα βγάλει τους λαούς από την ανέχεια, την ανεργία, τα άλλα δεινά, που προκάλεσε η καπιταλιστική κρίση.

Ο κυπριακός λαός έχει πείρα να αποκρούσει τόσο το «μαστίγιο» του εκβιαστικού ισχυρισμού ότι δήθεν «δεν θα υπάρξει άλλη τέτοια στιγμή», όσο και το «καρότο» της «φιλολαϊκής αξιοποίησης» του φυσικού πλούτου. Μπορεί να κατανοήσει πως σε συνθήκες καπιταλισμού, κυριαρχίας των μονοπωλίων, ο φυσικός πλούτος γίνεται «βορά» των ενεργειακών μεγαθηρίων, χωρίς ουσιαστικό όφελος για τους λαούς.

Ο εκβιασμός και ο φόβος που αυτός προκαλεί, είναι «κακοί σύμβουλοι» σε μια λύση που προωθείται από ξένα προς το λαό συμφέροντα. Η μόνη διέξοδος είναι η λαϊκή πάλη για μια Κύπρο ενιαία, χωρίς ξένα στρατεύματα και εγγυήτριες δυνάμεις, με τον κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, πραγματικό αφέντη στον τόπο τους.

-- Η κυβέρνηση θεωρεί ότι η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό τηρείται, παρά τις κατά διαστήματα εντάσεις. Σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα το ζήτημα αυτό;

-- Μόνο που το κύριο πρόβλημα δεν είναι αν τηρείται ή όχι η συμφωνία, αλλά το ίδιο το περιεχόμενό της. Απόρροια αυτής της συμφωνίας και συνολικά της πολιτικής της ΕΕ για το Προσφυγικό είναι ο εγκλωβισμός δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας, αλλά και η καταπάτηση του προσφυγικού δικαίου και η μονιμοποίηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με ό,τι αυτό σημαίνει τόσο για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όσο και για το ρόλο του σε νέες επεμβάσεις. Πρόσφυγες σήμερα είναι όσοι κατάφεραν να γλιτώσουν από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και αντιλαμβάνεστε τι θα ακολουθήσει μετά από μια νέα επέμβαση στη Λιβύη, η οποία, όπως όλα δείχνουν, είναι προ των πυλών.

-- Το ΚΚΕ ενόψει των 100 ετών από την ίδρυσή του αναπτύσσει σειρά εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Τι πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις έχει προγραμματίσει το Κόμμα για το επόμενο διάστημα;

-- Είναι αλήθεια πως ξεδιπλώνεται σε όλη την Ελλάδα μια πλούσια και πολύμορφη δραστηριότητα εκδηλώσεων για να τιμηθεί η 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ, που είναι άρρηκτα δεμένη με την Ιστορία του λαού μας. Μόνο τον προηγούμενο μήνα τιμήθηκαν στη Θεσσαλονίκη τα 80χρονα του Μάη του '36, στα Τρόπαια Αρκαδίας έγινε εκδήλωση για το Λαϊκό Διδασκαλείο Πελοποννήσου, την «Παιδαγωγική Ακαδημία» του ΔΣΕ, στο Τρίκερι για τις εξόριστες γυναίκες, αυτό το Σαββατοκύριακο στον Αη Στράτη. Τη σκυτάλη παίρνει η ΚΝΕ, που τον Ιούλη θα πραγματοποιήσει διήμερο εκδηλώσεων στο Βίτσι, όπου βρίσκονταν η έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και των βασικών επιτελείων του ΔΣΕ, και φυσικά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ το Σεπτέμβρη.

Τη χρονιά που διανύουμε γιορτάζονται ήδη τα 70χρονα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, όπου στα πλαίσια των εκδηλώσεων ετοιμάζεται ένα ντοκιμαντέρ, αλλά και ένα λεύκωμα φωτογραφιών από το αρχείο του Απόστολου Μουσούρη, οπερατέρ του ΔΣΕ. Το 2017 θα τιμήσουμε τα 100 χρόνια της μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης και συνεχίζουμε το 2018, χρονιά κορύφωσης του γιορτασμού των 100 χρόνων.

Ομως, με την ευκαιρία θέλω να πω: Το ΚΚΕ βαδίζει προς τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής, αγώνων και θυσιών, παραμένοντας «το πιο νέο» κόμμα, γιατί πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα: Την απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, τη θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, της ενεργού συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών, δηλαδή πρεσβεύει το σοσιαλισμό.