ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 28 Ιούνη 2016
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΙΣΠΑΝΙΑ - ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Ο εγκλωβισμός του λαού στην αστική διαχείριση ... καλά κρατεί

Οι νεόκοποι σοσιαλδημοκράτες «σωτήρες» της Ισπανίας εμφανώς δυσαρεστημένοι γιατί δεν θα παίξουν όπως ήθελαν στο αστικό πολιτικό σύστημα

Copyright 2016 The Associated

Οι νεόκοποι σοσιαλδημοκράτες «σωτήρες» της Ισπανίας εμφανώς δυσαρεστημένοι γιατί δεν θα παίξουν όπως ήθελαν στο αστικό πολιτικό σύστημα
Η υπόθεση των παζαριών ανάμεσα στις διαχειριστικές δυνάμεις για το σχηματισμό νέας αστικής κυβέρνησης στην Ισπανία ξεκινάει πάλι από την αρχή μετά το αποτέλεσμα των επαναληπτικών βουλευτικών εκλογών της Κυριακής για την εκλογή 350 βουλευτών και 208 γερουσιαστών. Οι κάλπες, στις οποίες συμμετείχε το 69,84% των ψηφοφόρων (κάπου εκεί ήταν και το ποσοστό στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, όπου οι μετεκλογικές διαβουλεύσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης) ανέδειξαν και πάλι πρώτο το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, που πήρε 33,3% και 137 έδρες (το Δεκέμβρη είχε 28,71% και 123 έδρες). Επίσης, είναι ανεβασμένο και σε ψήφους παίρνοντας 7.906.185 (είχε 7.236.965). Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, η παλιά σοσιαλδημοκρατία, ήρθε δεύτερο με 22,66%, 85 έδρες και 5.424.709 ψήφους (είχε το Δεκέμβρη 22%, 90 έδρες και 5.545.315 ψήφους). Η νέα σοσιαλδημοκρατία, η εκλογική συμμαχία «Ενωμένοι Μπορούμε» («Unidos Podemos»), του σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος «Ποδέμος» με την οπορτουνιστική «Ενωμένη Αριστερά», όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας, ήρθε τρίτη (παρά το σπρώξιμο των δημοσκοπήσεων, που την εμφάνιζαν δεύτερη και με ποσοστό πάνω από 25%). Συγκεκριμένα, το σχήμα αυτό πήρε αθροιστικά μαζί με άλλα τρία ψηφοδέλτια, σε Βαλένθια, Καταλονία, Γαλικία 21,07%, 71 έδρες και 5.049.464 (είχε το 2015, ως σύνολο, δηλαδή Podemos, Podemos Compromis, En Comun Podem, Podemos en Marea και Ενωμένη Αριστερά, 24,36%, 71 έδρες και 6.139.494 ψήφους). Τέταρτοι είναι οι «Πολίτες» (Cuidadanos), ένα νεοφιλελεύθερο συνονθύλευμα όπως το Ποτάμι στη χώρα μας, με 13,05%, 32 έδρες, 3.123.769 ψήφους (από 13,94%, 40 έδρες, 3.514.528). Εδρες στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία, εκλέγουν εκτός από αυτές τις δυνάμεις και αρκετά κόμματα σε εθνικιστική βάση.

Από το αποτέλεσμα γίνεται φανερό ότι το Λαϊκό Κόμμα βγήκε ενισχυμένο σε ψήφους, ποσοστά και έδρες, αν και μακριά από την αυτοδυναμία των 176 εδρών, έχοντας το μεγαλύτερο μερίδιο στον εγκλωβισμό των εργαζομένων στην αστική διαχείριση. Τόσο οι ευρύτερες διεργασίες που φουντώνουν στην ΕΕ, μετά το βρετανικό δημοψήφισμα, όσο και ο εκφοβισμός για τη μη συγκρότηση κυβέρνησης μετά από 6 μήνες, συνέβαλαν σε αυτήν τη συντηρητική υπεροχή. Οι Σοσιαλιστές, αν και «έσωσαν» τη δεύτερη θέση, είχαν σημαντικές απώλειες.

Το αποτέλεσμα της νέας σοσιαλδημοκρατίας «Ενωμένοι Μπορούμε» και των σύμμαχων σχημάτων σκόρπισε κατήφεια στα στελέχη του, με πρώτο τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, καθώς και τους συμμάχους τους, όπως στον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα (πανηγύριζαν με τις δημοσκοπήσεις), αφού είχε απώλεια 1.090.030 ψήφων. Είναι φανερό ότι το εγχείρημα της «εναλλακτικής» στην κρίση και της «αναγέννησης της ΕΕ», μετά την εμπειρία της «αριστερής κυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα έχει φθαρεί, χωρίς να σημαίνει ότι η νέα σοσιαλδημοκρατία θα σταματήσει την επιχείρηση χειραγώγησης του λαού.

Τώρα θα ξεκινήσει νέος γύρος παζαριών για το σχηματισμό κυβέρνησης, με τον Ραχόι να επιχειρεί να διαμορφώσει συμμαχίες για τον ορισμό του ως πρωθυπουργού, κυρίως με τους «Πολίτες» του Αλμπερτ Ριβέρα και κάποια εθνικιστικά κόμματα. Ο «σοσιαλιστής» Πέδρο Σάντσεθ, που έχει εσωκομματική γκρίνια, δηλώνει ότι δεν θα στηρίξει κυβέρνηση υπό τον Ραχόι, ενώ ο Ιγκλέσιας, επίσης με γκρίνιες, αναμένει συλλογικές αποφάσεις. Η διαδικασία προβλέπει αρχική ψηφοφορία στη Βουλή με απόλυτη πλειοψηφία, ενώ στη συνέχεια, αν κάποιοι απέχουν, με σχετική πλειοψηφία για κυβέρνηση μειοψηφίας.

Τη δική του μάχη, με τις μικρές δυνάμεις του, έδωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα των Λαών της Ισπανίας, που πήρε 26.553 ψήφους. Κάλεσε το λαό, τους εργάτες και τα εκμεταλλευόμενα στρώματα να απεγκλωβιστούν από τα διλήμματα των αστών και τα μείγματα διαχείρισης και να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, για τη δική τους εξουσία.


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Απλή αναλογική, στα λόγια. Στην πράξη;

Σύμφωνα με χτεσινές δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου, από μέρα σε μέρα και μέχρι το τέλος της βδομάδας η κυβέρνηση θα καταθέσει στη Βουλή την πρότασή της για την αλλαγή του εκλογικού νόμου με στόχο να ψηφιστεί το πρώτο δεκαήμερο του Ιούλη, αμέσως μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από το Πεκίνο. Παρά ταύτα η κυβέρνηση μέχρι και σήμερα επιμένει να κρατά τα χαρτιά της κλειστά. Καμία επίσημη τοποθέτηση, πέραν μιας νεφελώδους επίκλησης της απλής αναλογικής, που κι αυτή «συγκρούεται» με δηλώσεις άλλων στελεχών κυβέρνησης και κόμματος για ένα σύστημα «αναλογικότερο» απ' το σημερινό, αλλά όχι απλής αναλογικής. Ακόμα και στις συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς ο Αλ. Τσίπρας δεν αποσαφήνισε τις προθέσεις του.

Η στάση αυτή του Μεγάρου Μαξίμου παραπέμπει - όχι βεβαίως σε πάγιες θέσεις που εκκινούν από αρχές και αξίες, όπως ρητορεύουν τα στελέχη του - σε ένα παρασκηνιακό παζάρι με επίκεντρο τον εκλογικό νόμο, που βολεύει και για τον αποπροσανατολισμό του λαού. Μοιάζει να επιβεβαιώνονται όσοι εκτιμούσαν ότι αναλόγως της έκβασης των παζαριών ανάμεσα στα κόμματα της διαχείρισης θα «φτιαχτεί» και ο εκλογικός νόμος. Μόνη σταθερά, σε όλο αυτό το αλισβερίσι, η επιδίωξη που μοιράζονται, οι όποιες αλλαγές να θωρακίσουν το αστικό πολιτικό σύστημα και να εξασφαλίζουν την αναγκαία για το κεφάλαιο σταθερότητα, κυβερνητική και κοινοβουλευτική, ώστε να υλοποιείται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική που υπαγορεύουν τα συμφέροντά του. Τη σταθερότητα που «έχουν ανάγκη τα κόμματα που ακολουθούν πολιτική που δεν υπηρετεί το λαό», όπως επισήμανε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ σε πρόταση νόμου που είχε καταθέσει για την εισαγωγή απλής, άδολης αναλογικής το 2012.

***

Θέμα χρόνου είναι να φανεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ εννοούσε όσα κατέγραφε τότε σε εκείνη την πρόταση, με την υπογραφή και του Αλ. Τσίπρα, όπως π.χ. την κατάργηση του ορίου εισόδου στη Βουλή, που σήμερα πολλοί το υπερασπίζονται προβάλλοντας ως άλλοθι τον κίνδυνο - λένε - εισόδου στη Βουλή επικίνδυνων στοιχείων, δείχνοντας προς τη μειονότητα και παραλείποντας ότι οι της μειονότητας είναι Ελληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, που, όπως όλοι οι Ελληνες πολίτες, έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Οπως συμβαίνει και σήμερα μέσα απ' τα ψηφοδέλτια των σημερινών κομμάτων.

Οι ισχυρισμοί διαφόρων ότι η κατάργηση του πλαφόν θα επιτρέψει σε διάφορα τουλάχιστον γραφικά ή και επικίνδυνα στοιχεία να μπουν στη Βουλή καταρρίπτονται απ' την ίδια τη ζωή καθώς ουκ ολίγες φορές τέτοια στοιχεία «κόσμησαν» το «ναό» της αστικής δημοκρατίας, με τελευταία τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Είναι πάντως το λιγότερο προκλητικό να επικαλούνται τέτοια άλλοθι όσοι έχουν υποβιβάσει το κριτήριο ψήφου στο νέος, ωραίος, φρέσκος, άφθαρτος κ.λπ.

Κανένα απ' τα παραπάνω «επιχειρήματα» δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι σήμερα ένα 6% του λαού δεν εκπροσωπείται στη Βουλή αφού τα κόμματα που επέλεξε δεν έπιασαν το όριο εισόδου.

***

Σε λίγες μέρες θα φανεί και το αν τα μπόνους θα συνεχίσουν ή θα καταργηθούν, όπως πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012, στηλιτεύοντας ότι «σε δεκάδες ανέρχονται κάθε φορά οι έδρες με τις οποίες πριμοδοτείται το πρώτο κόμμα κ.λπ. (...) Η θεσμοθέτηση λοιπόν της απλής αναλογικής ως εκλογικού συστήματος, όχι μόνο για τις προσεχείς εκλογές, αλλά ως πάγια σταθερά στη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι απαραίτητη, χωρίς αποκλεισμούς και αποκλειστικές ρήτρες. Προτείνουμε την ψήφιση αυτού του συστήματος».

Τα μπόνους, βεβαίως, τα χρησιμοποίησε δύο φορές ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, λέει ότι θέλει να τα καταργήσει. Μάλιστα, ορισμένοι προσπαθούν να εκβιάσουν όποιον δεν στηρίξει τον εκλογικό νόμο που θα φέρει η κυβέρνηση, ότι δήθεν αθροίζονται με τη ΝΔ που θέλει διατήρηση του μπόνους ώστε να το λάβει στην περίπτωση που έρθει πρώτη στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. «Φωνάζει ο κλέφτης», δηλαδή, γιατί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι έχει αθροιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και ένα χρόνο, όταν όλοι μαζί - 222 βουλευτές - ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, που εφαρμόζεται τώρα.

Η ανειλικρίνεια και η ιδιοτέλεια του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνονται και απ' το γεγονός ότι αν ήθελε εκλογές χωρίς μπόνους θα μπορούσε να φέρει την αλλαγή του εκλογικού νόμου, μεταξύ Γενάρη και Σεπτέμβρη 2015. Αν τότε είχε ψηφιστεί εκλογικός νόμος, με λιγότερες από 200 ψήφους, θα εφαρμοζόταν ακριβώς στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Κυριακή κοντή γιορτή. Θα δούμε τελικά πόσες απ' τις σκοπιμότητες που υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης θα «χωρέσουν» στο νέο εκλογικό νόμο που κόβουν και ράβουν τα επιτελεία του Μαξίμου.


Β. Ν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ