Με τη συμμετοχή εκπροσώπων σωματείων και εργαζομένων έγινε η σύσκεψη της Γραμματείας Ρόδου του ΠΑΜΕ, με θέμα την οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων, αλλά και την απόκρουση της νέας επίθεσης που ετοιμάζεται το επόμενο διάστημα.

Την εισήγηση έκανε ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ, ενώ ακολούθησαν ερωτήσεις. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε ο προβληματισμός για την απογοήτευση που υπάρχει στους εργαζόμενους και την ανάγκη να ξεπεραστεί η ανάγκη να φτάσει πιο πλατιά το κάλεσμα για διεκδίκηση ΣΣΕ. Ορισμένοι εργαζόμενοι αναφέρθηκαν στο δίλημμα αν μια οποιαδήποτε Σύμβαση είναι καλύτερη από τη δουλειά χωρίς καθόλου Σύμβαση, δίνοντας αφορμή για συζήτηση πάνω στον τρόπο που πρέπει να παλεύεται η υπογραφή της Σύμβασης και στο πλαίσιο των αιτημάτων που χρειάζεται οι εργαζόμενοι να διεκδικούν.

Δίνοντας συνέχεια στον προβληματισμό που αναπτύχθηκε, με αφορμή τη σύσκεψη, η Γραμματεία Ρόδου του ΠΑΜΕ έχει αποφασίσει και ήδη υλοποιεί σχέδιο δράσης με καθημερινές εξορμήσεις και παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς. Στο πλαίσιο του σχεδίου αυτού, την τελευταία βδομάδα κλιμάκια συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ περιόδευσαν στο αεροδρόμιο, σε ξενοδοχειακές μονάδες της Ιξιάς, της Κρεμαστής και των Κολυμπίων. Οι εξορμήσεις και οι περιοδείες θα συνεχιστούν όλο το επόμενο διάστημα, με στόχο την πλατιά ενημέρωση των εργαζομένων, την ανάδειξη των προβλημάτων των εργαζομένων της περιοχής και την οργάνωση της πάλης.

Οι ΣΣΕ αφορούν τους μισθούς και τα μεροκάματα, αλλά και γενικότερα τους όρους εργασίας, την προστασία των εργαζομένων, ξεκαθάρισε στην εισήγησή του ο Ν. Παπαγεωργίου. Τόνισε την ανάγκη κάθε εργαζόμενος, ιδιαίτερα οι νέοι σε ηλικία, να μάθει τι είναι ΣΣΕ, τι περιλαμβάνει, γιατί είναι σημαντική για τη ζωή του μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς. Μεταξύ άλλων, είπε τα εξής: «Οι ΣΣΕ αποτελούν μεγάλη κατάκτηση και δεν είναι αυτή χθεσινή. Υπάρχουν από την πρώτη μέρα που γεννήθηκαν τα σωματεία, όταν και δόθηκαν σκληρές και αιματηρές μάχες για αυξήσεις μισθών, για μέτρα που θα ανακούφιζαν τη ζωή των εργαζομένων, αλλά κύρια για τον εργάσιμο χρόνο. Δηλαδή, πόσα χρήματα για πόσο χρόνο δουλειάς. Αυτό είναι το πιο σημαντικό ζήτημα που περιέχει μια ΣΣΕ και αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη μάχη μεταξύ του εργοδότη και του εργατοϋπάλληλου. Δεν είναι δηλαδή καθορισμένο από πριν πόσο για πόσο. Ο εργοδότης θέλει πάντα περισσότερη δουλειά για λιγότερη αμοιβή και ο εργάτης λιγότερο εργάσιμο χρόνο για περισσότερα χρήματα. Αν αυτό δεν λυνόταν με σκληρές μάχες από τις αρχές του 20ού αιώνα, σήμερα θα δουλεύαμε για ένα κομμάτι ψωμί 16 ώρες τη μέρα».

Ιδιαίτερη σημασία έδωσε ο ομιλητής στο πλαίσιο πάλης που προβάλλουν τα ταξικά συνδικάτα για τις ΣΣΕ: «Εδώ συνάδελφοι χρειάζεται να δώσουμε μεγάλη σημασία. Δηλαδή ποιο πρέπει να είναι το κριτήριο υπογραφής μιας ΣΣΕ, πώς πρέπει να καθορίσουμε τις απαιτήσεις μας, πού πρέπει να γίνουν διεκδικήσεις. Και σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να επανακαθορίσουμε τι αποτελεί για τον εργαζόμενο και την οικογένειά του σύγχρονη ανάγκη. Ο παραγόμενος από τον εργατοϋπάλληλο πλούτος είναι πολλαπλάσιος από αυτόν περασμένων δεκαετιών. (...) Αν δεν πάμε με αυτό ως κριτήριο, αν δεν προτάξουμε αυτές τις ανάγκες, τότε είναι εύκολο να συμβάλλουμε κι εμείς να μένουν χαμηλά οι απαιτήσεις μας, να χάνουμε κάθε χρόνο και περισσότερα, να συμφωνούμε επί της ουσίας με το "σφάξε με αγά μου να αγιάσω"».

«Η Συλλογική Σύμβαση ήταν και είναι αποτέλεσμα του συσχετισμού δύναμης μεταξύ των δύο μερών που αφορά η υπογραφή της: των εργαζομένων και των εργοδοτών», τόνισε ο Ν. Παπαγεωργίου και πρόσθεσε: «Πρωταγωνιστής σε αυτήν την υπόθεση ήταν πάντα το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Και ο ρόλος μας αυτός μας γεμίζει με καθήκοντα σοβαρά και επείγοντα. Αναλογιζόμενοι αυτήν την ευθύνη, ταξικές Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα απηύθυναν κάλεσμα προς το συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους όλης της χώρας, να οργανώσουμε με τόλμη, το μεγάλο μέτωπο αγώνα για τη διεκδίκηση των απωλειών που είχαμε σε μισθούς, μεροκάματα, συντάξεις και κυρίως την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν ή καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας».

Παρέμβαση στο υπουργείο Δικαιοσύνης έκανε, χτες το μεσημέρι, αντιπροσωπεία του Σωματείου Εργαζομένων στο ξενοδοχείο «Athens Ledra» και του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, στο πλαίσιο του προγράμματος δράσης για τη διεκδίκηση των θέσεων εργασίας και των οφειλόμενων δεδουλευμένων από την εργοδοσία. Η αντιπροσωπεία συναντήθηκε με τον υπουργό, Ν. Παρασκευόπουλο, και εκπροσώπους του υπουργείου. Στα αιτήματά τους για παρεμβάσεις και ρυθμίσεις ώστε να διασφαλιστούν τα ελάχιστα εργατικά δικαιώματα που έχουν απομείνει όρθια, οι εκπρόσωποι του υπουργείου επικαλέστηκαν τις περιορισμένες αρμοδιότητες που έχει η δική τους παρέμβαση. Οι δυσκολίες συντονισμού και συνεννόησης ανάμεσα σε υπουργεία και κυβερνητικές υπηρεσίες είναι συνήθης δικαιολογία απέναντι στους εργαζόμενους, σχολιάζουν οι συνδικαλιστές, δεν υφίσταται όμως πρόβλημα όταν πρόκειται για μέτρα στήριξης του κεφαλαίου.

Στο κοινό τους υπόμνημα τα σωματεία υπογραμμίζουν πως η περίπτωση του ξενοδοχείου «Athens Ledra» είναι χαρακτηριστική του τρόπου που αντιμετωπίζονται οι εργαζόμενοι από τους εργοδότες, με την ανοχή ή και τη συνδρομή του κράτους και των νόμων. «Μεγάλες επιχειρήσεις που σε μια μέρα έβαλαν λουκέτο, πετώντας στο δρόμο τους εργαζόμενους απλήρωτους και χωρίς αποζημιώσεις. Δεκάδες μεγάλες εταιρείες που κατά τη διάρκεια της λειτουργίας τους έχουν απομυζήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κέρδη από τη δουλειά των εργαζομένων, όταν αλλάζουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια κλείνουν και αφήνουν απλήρωτους και ανασφάλιστους εργαζόμενους», τονίζουν.

Επισημαίνουν ακόμα την ανύπαρκτη παρέμβαση του κράτους για την προστασία των εργαζομένων, καθώς και την ύπαρξη ενός δαιδαλώδους νομικού πλαισίου, που καθιστά τη διεκδίκηση από πλευράς των εργαζομένων των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεών τους «όνειρο θερινής νυκτός», ενώ περιλαμβάνει σωρεία μέτρων στην κατεύθυνση τσακίσματος των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ετσι, από τη μια, «στους μεγαλοεπιχειρηματίες που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους έχοντας αφήσει συνήθως απλήρωτους για μεγάλο χρονικό διάστημα τους εργαζόμενους και αφήνοντας μεγάλα φέσια στα ασφαλιστικά ταμεία που ποτέ δεν τα πληρώνουν, το κράτος συνειδητά παρέχει δυνατότητες απαλλαγής από το "βάρος" των εργαζομένων για να ξαναρχίσουν να στήνουν νέες επιχειρήσεις και να κερδοφορούν είτε δημιουργώντας τους το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο είτε αφήνοντάς τους να καταστρατηγούν το ισχύον σε βάρος των εργαζομένων». Από την άλλη, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν μεγάλα εμπόδια και δυσκολίες στην προσπάθειά τους να καταφύγουν στη Δικαιοσύνη: «Η αύξηση του κόστους πρόσβασης στη Δικαιοσύνη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα την καθιστούν γι' αυτούς είδος πολυτελείας, ενώ, σε συνδυασμό με το εχθρικό για τους εργαζόμενους νομοθετικό πλαίσιο και τη χρονοβόρα διαδικασία που απαιτείται, λειτουργεί αποτρεπτικά για τους εργαζόμενους, που τις περισσότερες φορές παραιτούνται από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους αναγκαστικά προς όφελος των εργοδοτών».

Τέλος, τα σωματεία ζήτησαν από το υπουργείο να παρέμβει για την εφαρμογή υφιστάμενων νομοθετικών διατάξεων που καθημερινά κουρελιάζονται σε όφελος των εργοδοτών αλλά και να νομοθετηθούν νέες ρυθμίσεις για την προστασία των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, στο υπόμνημά τους προβάλλουν τα εξής αιτήματα:

• Να επιβάλλονται έγκαιρα άμεσες και σοβαρές κυρώσεις σε κάθε επιχείρηση που παραβιάζει την εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία, δεν καταβάλλει εμπρόθεσμα μισθούς ή ασφαλιστικές εισφορές.
• Ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους και καθημερινή παρουσία τους σε επιχειρήσεις για τον έλεγχο της τήρησης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.
• Να αποκτήσουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ουσιαστικές αρμοδιότητες ώστε να επιλύουν τα ζητήματα παράβασης της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας και να μην περιορίζονται στο ρόλο να παραπέμπουν τις περιπτώσεις αυτές στα αρμόδια πολιτικά και ποινικά δικαστήρια όταν τουλάχιστον τα γεγονότα είναι αυταπόδεικτα.
• Απλούστευση των διαδικασιών για τη διεκδίκηση από τους εργαζόμενους των δικαιωμάτων τους (δεδουλευμένων, αποζημιώσεων, ασφάλισης) μέσω των υπηρεσιών του κράτους αλλά και κατά την προσφυγή τους στα δικαστήρια.
• Απόλυτη προτεραιότητα στην ικανοποίηση όλων των εργατικών απαιτήσεων, χωρίς χρονικούς περιορισμούς (δεδουλευμένων, αποζημιώσεων κ.λπ.) σε περιπτώσεις πτώχευσης επιχειρήσεων, πλειστηριασμών περιουσιακών τους στοιχείων κ.λπ. και απλούστευση για τους εργαζόμενους των διαδικασιών που απαιτούνται (αναγγελίες, τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις κ.λπ.).
• Κάθε μέλος της διοίκησης αλλά και κάθε μέτοχος κεφαλαιουχικής εταιρείας να ευθύνεται προσωπικά απεριόριστα και εις ολόκληρο με την ατομική του περιουσία για κάθε οφειλή του νομικού προσώπου προς εργαζόμενο ή ασφαλιστικό ταμείο και να δεσμεύεται και η ατομική του περιουσία μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση των εργαζομένων από το ίδιο το κράτος.
• Κανένα φυσικό πρόσωπο που αποδεδειγμένα δεν έχει εξοφλήσει εργαζόμενους και ασφαλιστικά ταμεία από προηγούμενη επιχειρηματική του δραστηριότητα να μην μπορεί να δημιουργήσει από μόνος του νέα δραστηριότητα ή συμμετέχοντας σε οποιοδήποτε εταιρικό σχήμα μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση των εργαζομένων και του ασφαλιστικού ταμείου.