Διήμερη επίσκεψη στη Ρωσία πραγματοποίησε τις προηγούμενες μέρες ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ο σοσιαλδημοκράτης Γερμανός καγκελάριος και υπουργός Οικονομίας, που αν και κράτησε ορισμένα προσχήματα για λόγους που έχουν σχέση με το εσωτερικό στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους Χριστιανοδημοκράτες, δεν έκρυψε την κύρια επιδίωξή του να προωθήσει τα συμφέροντα γερμανικών μονοπωλιακών ομίλων. Συγκεκριμένα, ο αντικαγκελάριος στη συνάντησή του με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, είπε ότι επιθυμεί άρση των κυρώσεων της ΕΕ για τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ. Επίσης, για τη σύγκρουση στη Συρία εμφανίστηκε να προτρέπει τη Ρωσία να προχωρήσει τις επαφές με τις ΗΠΑ, ώστε να προωθηθεί πολιτική λύση στη Συρία. Ο Γκάμπριελ, όπως και ο επίσης σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Φ. Β. Σταϊνμάγερ, συχνά - πυκνά εμφανίζονται να διαφοροποιούνται από την Χριστιανοδημοκράτη καγκελάριο Μέρκελ και στο ζήτημα των κυρώσεων και στη σύγκρουση στη Συρία ή στο μεταναστευτικό ή τη Διατλαντική Συμφωνία ΕΕ και ΗΠΑ, πράγμα που ισχύει, αλλά έχει σχέση με την ενδοαστική κόντρα στη Γερμανία και την επιδίωξη των Σοσιαλδημοκρατών και ενόψει των εκλογών του 2017 να κερδίσουν τη στήριξη και άλλων μερίδων του κεφαλαίου και να χειραγωγήσουν πρωτίστως τα λαϊκά στρώματα. Σίγουρα, πάντως, δεν έχει σχέση με οπορτουνιστικές φαντασιώσεις που διακινούνται και στη χώρα μας από τον ΣΥΡΙΖΑ περί «αριστερόστροφης σοσιαλδημοκρατίας».

Αυτό που κόμιζε ο Γκάμπριελ και η συνοδεία του των πάνω από 20 επιχειρηματιών, ήταν επί της ουσίας η διάθεση ισχυρού τμήματος της γερμανικής αστικής τάξης να βελτιωθούν οι σχέσεις και σε ζητήματα που διαπιστώνονται διαφοροποιήσεις με κορυφαίο αυτό των κυρώσεων της ΕΕ, ώστε οι διμερείς εμπορικές σχέσεις να βελτιωθούν, να συνεχιστούν δηλαδή απρόσκοπτα οι μπίζνες των μονοπωλίων και των δύο χωρών, που επλήγησαν ειδικά το τελευταίο διάστημα. Αυτό, άλλωστε, επισήμανε και ο Ρώσος Πρόεδρος που έκανε λόγο για πτώση των εμπορικών συναλλαγών κατά 13,7% το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.

Αν και δεν έγιναν πολλά γνωστά από τις επαφές του Γκάμπριελ, που ωστόσο και ο ίδιος είπε ότι τα αποτελέσματα θα έρθουν όχι άμεσα αλλά το επόμενο διάστημα, ο ομόλογός του υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης της Ρωσίας, Αλεξέι Ουλιουκάιεφ δημοσιοποίησε ότι τα κύρια ζητήματα στην ατζέντα των συζητήσεων αφορούσαν μεγάλα σχέδια προς υλοποίηση. Συγκεκριμένα, το προχώρημα του αγωγού φυσικού αερίου «Βόρειο Ρεύμα -2» (North Stream 2), που θα πηγαίνει παράλληλα με τη διαδρομή του υπαρκτού αγωγού ρωσικού αερίου, με το ίδιο όνομα ώστε να διπλασιαστεί η ποσότητα που θα φτάνει μέσω της Βαλτικής στη Γερμανία. Στο νέο αγωγό όπως και στον προηγούμενο συμμετέχουν στην κατασκευή και εκμετάλλευση ρωσικά, γερμανικά και άλλα ευρωπαϊκά μονοπώλια, όπως η ρωσική ενεργειακή «Gazprom», η BASF, η ΕΝΙ. Στο σχέδιο αυτό έχουν εκδηλώσει πιο ανοιχτά την αντίθεσή τους οι ΗΠΑ και η Πολωνία, προβάλλοντας ότι έτσι ο ρωσικός ενεργειακός κολοσσός θα έχει κυρίαρχη θέση στην τροφοδοσία της ΕΕ, θα μειώσει τις ροές μέσω της Ουκρανίας που έχουν ισχύ μέχρι το 2019 και έτσι θα χτυπηθεί και άλλο η εξασθενημένη ουκρανική οικονομία. Επίσης, συζητήθηκε η δυνατότητα διεύρυνση του συνδετήριου αγωγού αερίου στο έδαφος της Γερμανίας (ΟPAL), που κατευθύνεται από το βόρειο λιμάνι Γκρέιφσβαλντ στο Ολμπερνχάου κοντά στα γερμανοτσεχικά σύνορα στον οποίο συμμετέχει και η «Γκάζπρομ».

Και από τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ, Πολωνίας, γίνεται δηλαδή φανερό ότι διακυβεύονται ισχυρότατα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα, δείγμα του οξύτατου ανταγωνισμού, ανεξάρτητα από τους διάφορους συνδυασμούς συμφωνιών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους.

Επίσης, το ενδιαφέρον γερμανικών μονοπωλίων έχει τραβήξει η σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας Μόσχας - Καζάν. Από τις επιχειρηματικές συναντήσεις καπιταλιστών και από τις δύο χώρες εξετάζεται επίσης το ζήτημα της υποκατάστασης των εισαγωγών στη Ρωσία που πλήττονται από τις κυρώσεις από τρίτες χώρες. Τέλος, ανακοινώθηκε ότι το επόμενο «ραντεβού» των δύο πλευρών για τη διεύρυνση των εμπορικών σχέσεων θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της κοινής ομάδας εργασίας στις 31 Οκτώβρη στη Μόσχα.

Το δικό της ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η είδηση ότι Γερμανοί καπιταλιστές ενδιαφέρονται να ξεκινήσουν επενδύσεις αρχικά ύψους 250 εκατομμυρίων δολαρίων στη Χερσόνησο της Κριμαίας και στη Σεβαστούπολη που έχει ενσωματωθεί στη Ρώσικη Ομοσπονδία. Και αυτό, παρά τις κυρώσεις, την αντιπαράθεση Δύσης - Ρωσίας για την Ουκρανία, που θεωρεί την περιοχή κατεχόμενη. Οι κλάδοι που κυρίως ενδιαφέρουν, σύμφωνα με τον Μπέρνχαρντ Μίλερ, μέλος αντιπροσωπείας επιχειρηματιών που επισκέφτηκε πρόσφατα την περιοχή - όπως μετέδωσε το ρωσικό πρακτορείο ITAR TASS - είναι κατά προτεραιότητα η ανακύκλωση σκουπιδιών και στη συνέχεια ο Τουρισμός. Μάλιστα, ο Μίλερ είπε ότι στην πρώτη επίσκεψη δημιουργήθηκε η λεγόμενη Γερμανο- Ρωσική Κοινότητα για πολιτιστικές και βιομηχανικές σχέσεις, στην οποία συμμετέχουν περίπου 80 επιχειρηματίες. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι και Γάλλοι και Ιταλοί επιχειρηματίες έχουν δείξει ενδιαφέρον για την εν λόγω περιοχή.

Από την όλη υπόθεση, επιβεβαιώνεται, για άλλη μια φορά, πως οι άρχουσες τάξεις, που το μόνο σίγουρο είναι ότι τσακίζουν τους λαούς τους, διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το μέγιστο κέρδος, ενώ οι κόντρες συμβαδίζουν και με κοινές μπίζνες και κολιγιές, που συνεχώς αναδιαμορφώνονται.

Οι δυσκολίες ανάκαμψης της γαλλικής οικονομίας και οι ευρύτεροι προβληματισμοί του ντόπιου κεφαλαίου, που βλέπει να παραμένει το προβάδισμα αρκετών ανταγωνιστών του, θα επιδράσουν καθοριστικά στην προεκλογική περίοδο που ουσιαστικά έχει ξεκινήσει στη Γαλλία, ενόψει των εκλογών για την ανάδειξη νέου προέδρου, την ερχόμενη άνοιξη.

Πριν μερικές μέρες, στο μεγαλύτερο κόμμα της «δεξιάς» αντιπολίτευσης, τους Ρεπουμπλικάνους, οριστικοποιήθηκαν οι τελικά επτά υποψήφιοι για τις προκριματικές εσωκομματικές εκλογές, που στα τέλη του Νοέμβρη θα καθορίσουν ποιος θα πάρει το επίσημο κομματικό χρίσμα.

Επικρατέστεροι θεωρούνται αφενός ο Νικολά Σαρκοζί, πρώην Πρόεδρος της χώρας από το 2007 έως το 2012, και ο Αλέν Ζιπέ, που διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας την περίοδο 1995 - 1997. Ο μεν πρώτος λανσάρεται ως πιο «σκληροπυρηνικός» φιλελεύθερος, ο δε δεύτερος ως «μετριοπαθέστερος». Μια σειρά ταμπέλες κολλάνε και ξεκολλάνε στους επίδοξους υπερασπιστές του κεφαλαίου, που κονταροχτυπιούνται για το ποιος καλύτερα θα μπορέσει να προστατεύσει τα στρατηγικά συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων.

Για το λαό και την εργατική τάξη της χώρας, αυτό που προετοιμάζουν όλοι οι υποψήφιοι είναι τους νέους γύρους αντιλαϊκών επιθέσεων.

Είναι ενδεικτικές οι διαπιστώσεις που κάνει ο Ζιπέ στο πρόγραμμά του για τα προβλήματα που χρειάζονται να αντιμετωπιστούν, ώστε να στηριχτούν επιχειρήσεις και ανάπτυξη: «Κόστος εργασίας που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεών μας, ακαμψία και αστάθεια του κοινωνικού δικαίου που εμποδίζουν την ανάπτυξή τους, φορολογική επιβάρυνση και νόμοι που αποθαρρύνουν την πρωτοβουλία: τα κακά της οικονομίας μας είναι ευρέως γνωστά...». Δηλαδή, ζεσταίνονται οι μηχανές για ισοπέδωση των όποιων δικαιωμάτων (π.χ. όταν λένε «κόστος εργασίας που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα», εννοούν μείωση μισθών, εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, άρα και δικαιωμάτων, μείωση υπερωριών, αποζημιώσεων στις απολύσεις κ.λπ.) έχουν διασωθεί και για νέα «πακέτα κινήτρων», φορολογικών και άλλων, σε επιχειρηματίες που θέλουν να καινοτομήσουν ή να αναλάβουν πρωτοβουλίες αναζητώντας μεγαλύτερο /γρηγορότερο κέρδος, με την προσδοκία ότι έτσι μπορεί να επιταχυνθεί ευρύτερα η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου, η αύξηση του ποσοστού κέρδους. Μιλούν δε για «κόστος εργασίας», όταν απ' αυτήν παράγεται ο πλούτος που καρπώνονται, άρα η εργασία δεν είναι κόστος.

«Δράση (σ.σ. για αντιμετώπιση των προβλημάτων) σημαίνει - υποστηρίζει ο Ζιπέ - να φέρουμε τη διάρκεια της αναφοράς του ωραρίου εργασίας στις 39 ώρες, επιτρέποντας έτσι στις εταιρείες να διαπραγματεύονται με βάση τις δικές τους ανάγκες... Δράση σημαίνει μεταρρύθμιση του κώδικα εργασίας, περιλαμβάνοντας στη σύμβαση εργασίας τους όρους καταγγελίας και μεταρρυθμίζοντας τα κοινωνικά κατώτατα όρια για να απελευθερώσουμε την πρόσληψη...».

Με άλλα λόγια, «δράση» για την «ανάπτυξη που αναζητά το κεφάλαιο» σημαίνει κατάργηση και τυπικά του 35ωρου (που ήδη ποδοπατιέται στους χώρους δουλειάς) και κύρια αναγνώριση της ανάγκης των εταιρειών «να διαπραγματεύονται με βάση τις δικές τους ανάγκες», ώστε να «ζυμώνεται» στις εργατικές συνειδήσεις και γενικά ότι όλες οι συνθήκες εργασίας και ζωής είναι «λάστιχο» που πρέπει να «προσαρμόζεται» στις ανάγκες της εργοδοσίας.

Από κοντά κι ο Ν. Σαρκοζί, σε πρόσφατη συνέντευξή του ξεκαθάρισε πως «οι επιχειρήσεις θα βρίσκονται στην καρδιά της οικονομικής μου πολιτικής. Ο στόχος είναι να τους επιτρέψουμε να είναι ανταγωνιστικές απέναντι στους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους...».

Την ίδια στιγμή, ο Σαρκοζί ιεραρχεί και τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών, με μέτρα όπως «απομάκρυνση 300.000 θέσεων απασχόλησης από το Δημόσιο: 150.000 από τη δημόσια λειτουργία του Κράτους» και «150.000 από τις εδαφικές συλλογικότητες» (δήμοι κ.τ.λ.).

Ομως, ζηλευτή είναι η ειλικρίνειά του και σχετικά με τις μεθόδους ενθάρρυνσης στην επιστροφή στην αγορά εργασίας: «Δεσμευόμαστε για τη σταδιακή μείωση των επιδομάτων ανεργίας κατά 20% μετά από ένα 12μηνο και ακόμα 20% μετά από ένα 18μηνο... το αναγνωρίζω ότι πρόκειται για σοβαρό μέτρο, αλλά είναι απαραίτητο για να ενθαρρύνει την ταχεία ανάκαμψη της απασχόλησης...». Με λίγα λόγια, όποιος δεν δέχεται τις περιστασιακές και χωρίς δικαιώματα «ευκαιρίες» απασχόλησης που θα του προτείνουν, θα μένει ουσιαστικά «στον άσσο»... Οπως ακριβώς επιτάσσει η φιλοσοφία των «Ενεργητικών Πολιτικών Απασχόλησης» που συνδιαμορφώνουν στην ΕΕ και της οποίας η υλοποίηση προχωρά σε όλα τα κράτη - μέλη της «ενωμένης Ευρώπης».