ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο φαύλος κύκλος και η λαϊκή στέγη

Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών σηματοδοτεί νέο κύκλο ανατιμήσεων σε όλο το φάσμα της κατασκευής κατοικιών
Το πρόβλημα της λαϊκής στέγης μπορεί να επιλυθεί μόνο στο βαθμό που ανατραπούν τα σημερινά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα

H κυβέρνηση προχωρά «σε ουσιαστικές ελαφρύνσεις και μειώσεις στη φορολογία κεφαλαίου, σύμφωνα με αυτά που είχε εξαγγείλει προεκλογικά».

Γιάννος Παπαντωνίου

16 του Γενάρη 2001

Θα ήταν ανόητο να πάρει κανείς στα σοβαρά τις ευνοϊκές για το λαό διακηρύξεις που κάνει κατά καιρούς ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Τα δείγματα γραφής των κυβερνώντων είναι πάμπολλα και η κοροϊδία των εργαζομένων δεν έχει τέλος. Οι ψευδολογίες τους έχουν αξία μόνο για να βγαίνουν τα αναγκαία συμπεράσματα. Γιατί, εδώ που τα λέμε, όταν η κυβέρνηση ανακοινώνει το Γενάρη «ουσιαστικές μειώσεις στη φορολογία» και το Μάρτη έρχεται η απανταχούσα των νέων αντικειμενικών αξιών και της σημαντικά αυξημένης φορολογίας, τα συμπεράσματα είναι οφθαλμοφανή. Εχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση, η οποία όχι μόνο αποπροσανατολίζει ασύστολα, όχι μόνο βαφτίζει το κρέας ψάρι, όχι μόνο κλιμακώνει τη φορολογική λεηλασία των εργαζομένων, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, μας λέει κατάμουτρα ότι μας θεωρεί κρετίνους και σαν σε τέτοιους μας απευθύνει την προπαγάνδα της.

Οι εργαζόμενοι της χώρας βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με τη νέα επίθεση που εξαπολύθηκε ενάντια στην κατοικία και στη λαϊκή στέγη. Οι σημαντικές αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων δημιουργούν ήδη μια σειρά από παρενέργειες. Εκείνο που θα κυριαρχήσει το επόμενο διάστημα, παράλληλα με τη σημαντική φορολογική επιβάρυνση στις μεταβιβάσεις ακινήτων, είναι οι αλυσιδωτές επιπτώσεις σε όλο το φάσμα της οικοδομικής δραστηριότητας και στο κύκλωμα τιμές γης-οικοδομής-ακινήτων.

Η κατοικία ανέκαθεν αποτελούσε για τους κυβερνώντες ανεξάντλητη πηγή δημοσίων εσόδων. Αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια εισπράττονται κάθε χρόνο από κάθε μορφής μεταβίβαση και άλλους φόρους που επιβάλλονται στα ακίνητα. Στη διάρκεια όλων των τελευταίων δεκαετιών η φορολογική επιβάρυνση όχι μόνο αυξάνεται συνεχώς, αλλά οι αλλαγές των αντικειμενικών αξιών σηματοδοτούν την απαρχή νέων κύκλων ανατιμήσεων στα οικόπεδα, στα ακίνητα, στα ενοίκια, στην αμοιβή της επαγγελματικής στέγης κ.ο.κ. Και ο εργαζόμενος αυτού του τόπου κάθε φορά από δυσχερέστερη θέση αναζητά τρόπους να αποκτήσει το δικό του κεραμίδι και να γλιτώσει από το βραχνά του ενοικίου, τις συνεχείς μετακομίσεις, την αυθαιρεσία των ιδιοκτητών. Επιπρόσθετα, όπως είναι ήδη γνωστό, οι τράπεζες και άλλοι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ετοιμάζουν τη δυναμική τους εισβολή στο χώρο των κτηματομεσιτικών και οικοδομικών δραστηριοτήτων. Μια διαδικασία που θα αλλάξει πλήρως τα δεδομένα και το σκηνικό που υπάρχει στο χώρο της οικοδομής και της στέγης. Μια διαδικασία στην εξέλιξη της οποίας οι τράπεζες θα συγκεντρώσουν τεράστιους όγκους κτιριακών συγκροτημάτων, θ' αυξηθούν σημαντικά οι τιμές των κατοικιών, θα περιοριστούν αφόρητα οι δυνατότητες απόκτησης ιδιόκτητης στέγης για τους εργαζόμενους και οι τραπεζίτες θα γίνουν μακροχρόνιοι εκμισθωτές-εκμεταλλευτές κατοικιών.

Ο φαύλος κύκλος δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ. Ποτέ, εννοείται, όσο κυρίαρχη λογική θα παραμένει αυτή που επιτάσσει τη μετατροπή της γης σε εμπόρευμα, των κλάδων παραγωγής οικοδομικών υλικών σε χώρους ταχύτατης και συνεχούς αύξησης της επιχειρηματικής κερδοφορίας, της οικοδομής σε απροκάλυπτη κερδοσκοπία σε βάρος όσων στερούνται δικής τους κατοικίας. Στο βαθμό, δε, που τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα παραμείνουν ως έχουν, η κατάσταση θα χειροτερέψει και θα χειροτερεύει ακόμα περισσότερο. Αλλωστε, οι προϋποθέσεις της αέναης κερδοσκοπίας υπάρχουν. Είναι οι στεγαστικές ανάγκες των νέων νοικοκυριών, η επιδίωξη απόκτησης στέγης όσων δε διαθέτουν, οι υποβαθμισμένες συνθήκες άλλων νοικοκυριών που πρέπει να αναβαθμίζονται κ.ο.κ.

Το πρόβλημα της λαϊκής στέγης, της κάλυψης, δηλαδή, των στοιχειωδών αναγκών των σύγχρονων οικογενειών των εργαζομένων, μπορεί και είναι ρεαλιστικό να λυθεί. Οχι, βεβαίως, στα όρια της ασκούμενης πολιτικής. Αν θα επιχειρούσε όμως κανείς να προσεγγίσει το θέμα στα πλαίσια της πρότασης των κομμουνιστών για το Μέτωπο και τη Λαϊκή Οικονομία, θα διαπίστωνε - πέρα από την αδήριτη ανάγκη - και τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν. Αυτό που λέει σε πολύ αδρές γραμμές το ΚΚΕ, και έχει εφαρμογή στον τομέα της λαϊκής στέγης, είναι ότι πρέπει πρώτα και κύρια να κλιμακωθούν οι λαϊκοί αγώνες, ώστε να κερδίσουν έδαφος οι ιδέες προκειμένου τελικά να συμφωνήσουμε ότι:

Η γη - που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες δεν ήταν καν οικοπεδοποιημένη - όπως επίσης και ο ορυκτός της πλούτος ανήκουν ταυτόχρονα σε όλους ως σύνολο και σε κανέναν ως μονάδα! Να συνομολογήσουμε, δηλαδή, ότι αποτελούν περιουσία ολόκληρης της κοινωνίας, επί της οποίας ο καθένας έχει πλήρη και ισότιμα δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους. Η εξασφάλιση φτηνής γης δημιουργεί από μόνη της ουσιαστικές προϋποθέσεις για την οικοδόμηση φτηνών και ποιοτικά άρτιων κατοικιών, αλλά είναι το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της πλήρους επίλυσης του προβλήματος.
Επόμενο βήμα είναι οι αντίστοιχες-παράλληλες λαϊκές κατακτήσεις για τον ορυκτό πλούτο. Το τσιμέντο, για παράδειγμα, δεν μπορεί να εξορύσσεται από τα έγκατα της γης και να αποτελεί πηγή πλουτισμού για μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας ή το καρτέλ του εξωτερικού. Στο βαθμό που οι επιχειρήσεις αυτές ήταν κρατικής ιδιοκτησίας, θα μπορούσαν να εξασφαλίζουν μεγάλη κερδοφορία πουλώντας το προϊόν τους στο εξωτερικό, ενώ με τα κέρδη θα επιδοτούσαν την οικοδόμηση φτηνών κατοικιών στο εσωτερικό.
Την ίδια στιγμή, μέσα από την ουσιαστική ανάπτυξη του συνεταιριστικού κινήματος και τη δημιουργία συνεταιρισμών μικρών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στους κλάδους των οικοδομικών υλικών (είδη υγιεινής, πλακάκια, αλουμινοκατασκευές, ξυλουργικά είδη κλπ.), μπορεί να γίνει δυνατή η εξασφάλιση οικοδομικών υλικών με ελεγχόμενες τιμές.
Εντεταλμένες υπηρεσίες, οργανισμοί, ή άλλου είδους φορείς του δημοσίου θα αναλαμβάνουν - με την ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων - την εκπόνηση μελετών, προγραμμάτων, αρχιτεκτονικών σχεδίων μαζικής οικοδόμησης, με βάση το συνολικό σχεδιασμό για την πραγματική ανάπλαση των πόλεων, με μοναδικό κριτήριο τη δημιουργία ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων και των παιδιών τους. Αλλες αρμόδιες υπηρεσίες θα αναλάβουν την παρακολούθηση και τον έλεγχο προόδου των υπό εκτέλεση έργων.
Στα πλαίσια του γενικότερου σχεδιασμού και με βάση συγκεκριμένα κοινωνικοοικονομικά και οικογενειακά κριτήρια - που θα διαμορφωθούν σε συνεργασία με τις οργανώσεις των εργαζομένων - θα καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την παραχώρηση, την πώληση, ή τη μακροχρόνια ενοικίαση των ακινήτων από τους εργαζόμενους.

Με όλα τα παραπάνω και στο βαθμό που διευρύνεται η στήριξη του Μετώπου από τους εργαζόμενους και το λαό συνολικά, θα εμφανίζονται και συμπληρωματικές πολιτικές για τη στήριξη της λαϊκής στέγης. Εντελώς ενδεικτικά μπορεί ν' αναφέρει κανείς ότι, με το πέρασμα των τραπεζών στην ιδιοκτησία του κράτους, θα γίνει δυνατή η χορήγηση στεγαστικών δανείων, τα οποία ανάλογα με το βάθεμα των ριζικών κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων-ανατροπών και την προώθηση λαϊκοοικονομικών κατακτήσεων, θα δίνονται με επιτόκια που θα τείνουν να έχουν συμβολικό χαρακτήρα. `Η ότι η οικιστική ανάπλαση προς όφελος των εργαζομένων θα γίνεται ταυτόχρονα με την εξασφάλιση και ενίσχυση των χωροταξικών υποδομών (παιδικοί σταθμοί, γυμναστήρια, πολιτιστικά κέντρα, πολυκλινικές, οργανωμένα εμπορικά κέντρα κ.ο.κ.).

Ο κατάλογος με τα ωφελήματα τα οποία θα προκύψουν στο κεφάλαιο «Λαϊκή Στέγη» από την απόρριψη της κοινωνίας που ζούμε και την προσπάθεια δημιουργίας μιας άλλης, που θα πορεύεται με καθοδηγητική αρχή την προάσπιση και προώθηση των συμφερόντων όλων των μελών της, είναι ανεξάντλητος. Ακόμα πιο σημαντικό όμως από αυτό είναι το γεγονός ότι η πρόταση για το Μέτωπο αποτελεί μια ολοκληρωμένη στρατηγική όχι μόνο ρήξης με το σήμερα, αλλά και οργανωμένης πάλης για τη δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων, που θα επιτρέψουν την οικοδόμηση της κοινωνίας η οποία στόχο θα έχει την ευημερία του λαού, την όλο και πιο ολοκληρωμένη ικανοποίηση των ποικιλόμορφων αναγκών όλων των πολιτών της.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

ΑΚΙΝΗΤΑ

Ακόμα πιο μακρινό το όνειρο...

Ακόμα πιο μακρινό γίνεται το καθημερινό όνειρο εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, μετά την κυβερνητική απόφαση για σημαντικές αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων. Κι αυτό, επειδή το πρόβλημα δεν είναι απλά ότι από αύριο όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν ακόμα πιο τσουχτερούς φόρους. Περισσότερο επειδή, η ανακοίνωση των αυξημένων αντικειμενικών αξιών, αποτελεί αυτόματα το σινιάλο για την επιβολή ανατιμήσεων και στις κατοικίες. Ηδη πολλοί εργολάβοι δηλώνουν ανοιχτά την πρόθεσή τους να αυξήσουν από την επόμενη κιόλας βδομάδα τις τιμές πώλησης των διαμερισμάτων που έχουν στην κατοχή τους.

Εκείνο που κάνει ακόμα πιο δυσβάστακτες τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών και τις αναμενόμενες ανατιμήσεις στα ακίνητα, ειδικά αυτή την περίοδο, είναι δύο ξεχωριστά γεγονότα. Το πρώτο συνδέεται με τις συνέπειες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της πολυετούς πολιτικής εισοδηματικής λιτότητας. Το δεύτερο, ότι ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν επιβληθεί ιδιαίτερα μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των ακινήτων. Με άλλοθι το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια είχαν πράγματι παρατηρηθεί τάσεις ουσιαστικής μείωσης στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, οι μεγαλοεργολάβοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, με αποτέλεσμα το όφελος που υποτίθεται πως θα είχαν οι υποψήφιοι αγοραστές ακινήτων από τα δάνεια με πιο χαμηλά επιτόκια, να τα έχουν ήδη καρπωθεί αυτοί. Τα δύο αυτά στοιχεία, σε συνδυασμό αφενός με το ότι δεν αναμένεται πλέον παραπέρα πτώση των στεγαστικών δανείων και αφετέρου πως οι τιμές στα ακίνητα οσονούπω θα εκτοξευθούν σε νέα ύψη, μετατρέπει την ελπίδα απόκτησης ιδιόκτητης στέγης σε εφιάλτη για χιλιάδες και χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων.

Οι κυβερνώντες πάντως δε χαμπαριάζουν απ' όλα αυτά. Ακόμα και μετά την ανακοίνωση των νέων αντικειμενικών αξιών, συνεχίζουν την τακτική του ψεύδους και της κοροϊδίας, κάνοντας την πρόκληση σε βάρος των εργαζομένων ακόμα πιο έντονη. Το θράσος τους μάλιστα είναι τέτοιο που ο ίδιος ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών, ο Απ. Φωτιάδης, δήλωνε σε ραδιοφωνικό σταθμό το πρωί της Παρασκευής πως δήθεν «στην Αττική οι αυξήσεις είναι στο πλαίσιο του 20%». Και δεν το είπε μόνο μία φορά. Το επανέλαβε δυο - τρεις. Η αλήθεια βέβαια, σύμφωνα αποκλειστικά με τους επίσημους πίνακες του υπουργείου Οικονομικών και τις επεξεργασίες του «Ρ», είναι πολύ διαφορετική. Συγκεκριμένα, ειδικά στην Αθήνα και τον Πειραιά:

Σε δύο από τις «φτηνές» συνοικίες του Βύρωνα και των Ν. Λιοσίων δεν άλλαξαν οι αντικειμενικές αξίες
Σε 6 δήμους παρατηρούνται αυξήσεις μέχρι 20%
Σε 13 δήμους οι αυξήσεις είναι 20-30%
Σε 13 περιπτώσεις επιβλήθηκαν αυξήσεις 30-40%
Σε 14 περιπτώσεις αυξήθηκαν 40-50%
Σε 12 περιοχές οι αυξήσεις είναι 50-60%
Σε 17 περιπτώσεις έχουμε αυξήσεις 60-70%
Σε 4 περιοχές οι αυξήσεις ξεπέρασαν το 70%.
Η μεγαλύτερη αύξηση (175%) εντοπίστηκε σε περιοχή του Κορωπίου, κοντά στο νέο αεροδρόμιο των Σπάτων.

Σε ό,τι αφορά τα περισπούδαστα των κυβερνώντων ότι οι αυξήσεις αντικειμενικών αξιών δεν αφορούν τις θεωρούμενες λαϊκές περιοχές, η επιλογή των 10 μεγαλύτερων ανατιμήσεων, όπως εμφανίζονται στο σχετικό πίνακα με τις...«πρωτιές», τόσο στις ακριβές όσο και τις φτηνές ζώνες των δήμων της Αττικής δίνει αποστομωτική απάντηση. Εκεί συναντά κανείς και την Καισαριανή και την Καλλιθέα και τον Πειραιά και το 2ο Διαμέρισμα της Αθήνας και το Ηράκλειο. Δηλαδή, αν αφαιρέσει κανείς τις περιοχές που αναφέρονται περισσότερο σε εξοχικές κατοικίες (Σπέτσες, Ανάβυσσος, Ωρωπός, Κορωπί) από τις 16 μεγαλύτερες αυξήσεις που επιβλήθηκαν σε ισάριθμες ζώνες, οι έξι αφορούν ζώνες στις περιοχές που υποτίθεται πως προσφέρονται για την απόκτηση στέγης από πλατιά λαϊκά στρώματα.

Μέχρι σήμερα τα ποσοστά αύξησης των αντικειμενικών αξιών, αποτελούσαν και ποσοστό αύξησης της φορολογίας μεταβίβασης των ακινήτων. Ιδιομορφία των τωρινών αυξήσεων είναι ότι γίνονται ταυτόχρονα με την εφαρμογή νόμου που ψηφίστηκε την Παρασκευή και ο οποίος προβλέπει αλλαγή των συντελεστών υπολογισμού των φόρων. Φορολογική επιβάρυνση πάντως υπάρχει για κάθε περίπτωση που οι αντικειμενικές αξίες αυξάνονται πάνω από 19%.

Η αντικειμενική τιμή

Για να υπολογίσει κανείς την αντικειμενική τιμή του ακινήτου που τον ενδιαφέρει, ώστε να γνωρίζει τους φόρους που του αναλογούν, μπορεί να κάνει ορισμένους σχετικά εύκολους υπολογισμούς. Μοναδική προϋπόθεση, να γνωρίζει την τιμή ζώνης στην οποία βρίσκεται το ακίνητο. Την τιμή ζώνης, μπορούμε να τη μάθουμε από την Εφορία, λέγοντας την ακριβή διεύθυνση του ακινήτου. Πάντως, ειδικά για τους 100 δήμους της Αττικής, κατά προσέγγιση υπολογισμοί μπορούν να γίνουν και με βάση τα στοιχεία του πίνακα, όπου φαίνονται οι νέες αντικειμενικές αξίες.

Η τιμή της κάθε ζώνης, αφορά καινούρια ακίνητα - διαμερίσματα πρώτου ορόφου. Η αντικειμενική τιμή του κάθε ακινήτου, είναι το αποτέλεσμα του πολλαπλασιασμού που στηρίζεται στην εξής πράξη:

ΤΙΜΗ ΖΩΝΗΣ Χ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ Χ ΕΙΔΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Χ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΟΡΟΦΟΥ Χ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑΣ

Οι διάφοροι συντελεστές υπάρχουν στο σχετικό πίνακα που δημοσιεύεται σε διπλανή στήλη. Για να υπολογιστεί για παράδειγμα η αντικειμενική αξία ενός ακινήτου 95 τετραγωνικών μέτρων που χτίστηκε το 1994 και βρίσκεται στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας στη «φτηνή» ζώνη του δήμου Ζωγράφου, πρέπει να κάνουμε τις εξής πράξεις:

Τιμή ζώνης 300.000 δρχ. Χ 90 τετραγωνικά = 27.000.000
27.000.000 Χ συντελεστή ορόφου 1,1 = 29.700.000
29.700.00 Χ συντελεστή παλαιότητας 0,80 = 23.760.000

Το ποσό των 23.760.000 δραχμών αποτελεί και την αντικειμενική τιμή του ακινήτου, βάσει της οποίας θα υπολογιστεί στη συνέχεια ο φόρος μεταβίβασης. Οι συντελεστές του φόρου, με βάση το νέο νόμο είναι 9% για τα πρώτα 5.000.000 και 11% για το υπόλοιπο ποσό. Αρα, για το συγκεκριμένο ακίνητο θα πληρωθούν 450.000 δρχ. με βάση τον πρώτο συντελεστή και 2.063.600 δρχ. με βάση το δεύτερο. Αρα ο συνολικός φόρος ανέρχεται σε 2.513.600 δραχμές. (Για την ιστορία ν' αναφέρουμε ότι για το ίδιο ακριβώς ακίνητο με τις προηγούμενες τιμές απαιτούνταν φόρος 2.185.000 δραχμές).

Δυο παραδείγματα

Ο «Ρ» παρουσιάζει και δύο παραδείγματα για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της φορολογικής επιβάρυνσης από τις νέες κυβερνητικές ρυθμίσεις.

Ας υποθέσουμε ότι μεταβιβάζεται ένα καινούριο διαμέρισμα 100 τετραγωνικών στον πρώτο όροφο πολυκατοικίας, στη «φτηνή» περιοχή του δήμου Ηρακλείου, όπου η τιμή ζώνης ήταν 280.000 δραχμές. Για το ακίνητο αυτό προχτές, ο φόρος θα υπολογιζόταν ως εξής: Αντικειμενική αξία ακινήτου (280.000 Χ 100) 28.000.000 δραχμές. Για τα πρώτα 4 εκατομμύρια υπολογίζεται φόρος με συντελεστή 11% (δηλαδή 440.000 δραχμές) και για τα υπόλοιπα 24 εκατομμύρια, φόρος με συντελεστή 13% (δηλαδή, 3.120.000 δραχμές). Συνολικά, δηλαδή, ο συγκεκριμένος φορολογούμενος θα έπρεπε να πληρώσει φόρο 3.560.000 δραχμές.

Σε περίπτωση που η μεταβίβαση γίνει αύριο, μέρα που θα ισχύσουν οι νέες αντικειμενικές αξίες και στο βαθμό που δημοσιευτούν στο ΦΕΚ οι νέοι συντελεστές φορολόγησης, η εικόνα θα είναι η εξής: Η τιμή της συγκεκριμένης ζώνης «πήγε» στις 450.000 και άρα η αντικειμενική αξία (100 Χ 450.000) στα 45.000.000 δραχμές. Για τα πρώτα 5 εκατομμύρια ο ενδιαφερόμενος θα πληρώσει φόρο με συντελεστή 9% (δηλαδή 450.000 δραχμές) και για τα υπόλοιπα 40 με συντελεστή 11% (δηλαδή 4.400.000 δραχμές) και άρα συνολικό φόρο 4.850.000 δραχμές. Στα καλά καθούμενα δηλαδή, θα επιβαρυνθεί με 1.290.000 δραχμές ή θα πληρώσει περισσότερο φόρο κατά 36,2%.

Ακόμα χειρότερη θα είναι η κατάσταση που θα αντιμετωπίσει κάποιος ο οποίος στοχεύει να αποκτήσει, για παράδειγμα, πρώτη κατοικία, στον Πειραιά. Ας υποθέσουμε ότι η οικογένεια είναι τριμελής (ζευγάρι με παιδί). Η αντικειμενική αξία στην περιοχή ήταν 350.000 δραχμές, ενώ το αφορολόγητο όριο για την τριμελή οικογένεια 32.750.000 δραχμές. Η αντικειμενική αξία του ακινήτου ήταν (100 Χ 350.000) 35.000.000 δραχμές και άρα ο φορολογούμενος θα έπρεπε να πληρώσει φόρο (35.000.000 - 32.750.000) για τα 2.250.000 δραχμές με συντελεστή 11%, δηλαδή 247.500 δραχμές.

Η τιμή της ζώνης στην περιοχή διαμορφώνεται τώρα στις 600.000 δραχμές, ενώ το αφορολόγητο όριο της οικογένειας γίνεται 40.000.000 δραχμές. Δηλαδή, η αντικειμενική τιμή «ανεβαίνει» στα 60.000.000 δραχμές και πρέπει να πληρωθεί φόρος για τα 20.000.000 δραχμές. Αυτός υπολογίζεται με συντελεστή 9% για τα πρώτα 5.000.000 (δηλαδή 450.000 δρχ.) και με συντελεστή 11% για τα υπόλοιπα 15.000.000 (δηλαδή 1.650.000 δρχ.) και άρα ο φόρος θα διαμορφωθεί στα 2.100.000 δραχμές!

Κ.