Eurokinissi

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης.

-- Πώς θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τις εξελίξεις στην αγορά ηλεκτρικού ρεύματος;

-- Οι εξελίξεις σηματοδοτούν την παραπέρα προώθηση της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, κομβικό κομμάτι της οποίας είναι και οι προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις.

Η στρατηγική αυτή έχει ξεκινήσει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90, έχει περάσει από πολλά στάδια και υπηρετήθηκε πιστά από τις κυβερνήσεις τότε του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι βάσεις της μπήκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Από εκεί και μετά είχαμε:

• Το ξεπούλημα της ασφαλιστικής περιουσίας των εργαζομένων, αναγκαίος όρος για να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Το 1999 οι παρατάξεις ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και ΣΑΔ (στηρίζονταν από τον τότε Συνασπισμό), στη διοίκηση της ΓΕΝΟΠ, συμφώνησαν με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να χαρίσουν στην επιχείρηση και στο μελλοντικό επενδυτή ένα μεγάλο κομμάτι από την περιουσία της ΔΕΗ που ανήκε στους εργαζόμενους. Πρόκειται για ένα ποσό από τις εισφορές του προσωπικού ενσωματωμένο στην περιουσία της ΔΕΗ, που το 1999, μαζί με τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις της επιχείρησης, έφθασε στα 3,2 τρισεκατομμύρια δραχμές!
• Τις τρεις αλλεπάλληλες μετοχοποιήσεις της ΔΕΗ, μέχρι του ποσοστού 49%. Την εκχώρηση του 17% από το 51% των μετοχών που κατέχει το κράτος στο ΤΑΙΠΕΔ.
• Το διαχωρισμό της ΔΕΗ σε τρεις ανεξάρτητες εταιρείες. Τη ΔΕΗ που έχει την παραγωγή και την εμπορία, τον ΑΔΜΗΕ που έχει το δίκτυο μεταφοράς (μεταφέρει το ρεύμα από τα εργοστάσια μέχρι το δίκτυο διανομής) και τη ΔΕΔΔΗΕ που έχει το δίκτυο διανομής (παίρνει το ρεύμα από το δίκτυο μεταφοράς και το μοιράζει στα σπίτια και τις επιχειρήσεις).

-- Η σημερινή κυβέρνηση συνέχισε πιστά την ίδια πολιτική, από εκεί ακριβώς που την είχαν αφήσει οι προηγούμενοι. Στο τρίτο «αριστερό» μνημόνιο που ψήφισε, προβλέπονται τα εξής:

• Μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική και χονδρική αγορά ηλεκτρικού ρεύματος, από 95% που είναι σήμερα στο 50% μέχρι το 2020. Προφανώς, το κενό θα καλυφθεί από τους άλλους ιδιώτες επιχειρηματίες που δρουν στον κλάδο.
• Υποχρεώνει τη ΔΕΗ μέρος από το σύνολο του ρεύματος της λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής παραγωγής της να το πουλά μέσω δημοπρασιών - των λεγόμενων ΝΟΜΕ - στους άλλους ιδιώτες επιχειρηματίες στον κλάδο, σε τιμή πολύ κάτω του κόστους, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «απελευθέρωση». Το κομμάτι αυτό πρέπει να φτάσει το 50% μέχρι το 2020.

Σε ό,τι αφορά τον ΑΔΜΗΕ, ήδη υλοποιείται το σχέδιο της κυβέρνησης για πλήρη ιδιωτικοποίηση, ολοκληρώνεται ο πλήρης ιδιοκτησιακός διαχωρισμός από τη ΔΕΗ, μετοχοποιείται κατά ποσοστό 49%, από το οποίο το 24% θα πάει σε «στρατηγικό επενδυτή», που θα έχει και το μάνατζμεντ. Ακόμα, από το 51% που θα μείνει στο κράτος, ένα κομμάτι θα περάσει στο υπερ-ταμείο.

Στο απυρόβλητο δεν μένει ούτε ο ΔΕΔΔΗΕ, αφού υπάρχει έτοιμη οδηγία της ΕΕ, κατ' αρχήν για διαμελισμό και στη συνέχεια για ιδιωτικοποίηση και του δικτύου της διανομής.

-- Ποιοι και πώς κερδίζουν από αυτήν τη στρατηγική;

-- Κερδισμένοι από αυτήν είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ντόπιοι και ξένοι, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας. Κερδίζουν και ως επιχειρηματίες και ως «καταναλωτές» και ως εργοδότες.

Ως επιχειρηματίες είναι προφανές ότι κερδίζουν με τις δημοπρασίες, αγοράζοντας ρεύμα πολύ φτηνά. Ακόμα, κερδίζουν με τα εγγυημένα συμβόλαια σε υψηλές τιμές (με τις οποίες αγοράζει η ΔΕΗ το ρεύμα που παράγουν), κερδίζουν με τα υπέρογκα χαράτσια για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειες, που πληρώνει ο ελληνικός λαός μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

Ως «καταναλωτές» είναι κερδισμένοι με τις αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις για μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος στις βιομηχανίες. Πρόσφατα είχαμε και τη συμφωνία της διοίκησης της ΔΕΗ με την επιχείρηση «Αλουμίνιον της Ελλάδος». Η σύμβαση είναι τετραετούς διάρκειας, από 1/7/2016 έως 31/12/2020, και οι εκπτώσεις που προβλέπει μπορεί υπό κάποιους όρους να φτάσουν ακόμη και στο 48% επί της χρέωσης ηλεκτρισμού στην υψηλή τάση.

Ως εργοδότες, μεγαλοεργολάβοι στον τομέα τις ηλεκτρικής ενέργειας, κυβερνήσεις και διοικήσεις τούς αφήνουν, προκλητικά, να χρησιμοποιούν εργαζόμενους με ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις, χωρίς μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, ανειδίκευτους και ανεκπαίδευτους, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν πολλά και σοβαρά ατυχήματα, ενώ τις περισσότερες φορές τους αφήνουν απλήρωτους για πολλούς μήνες.

-- Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής στους εργαζόμενους του κλάδου και συνολικά στο λαό;

-- Την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά σε τεράστιες εκπτώσεις στο «ενεργειακό κόστος» των μεγάλων βιομηχανιών και επιχειρήσεων, η απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης σε χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά, εξαιτίας των ανεξόφλητων οφειλών τους προς τη ΔΕΗ, παραμένει και σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται καθημερινά πράξη. Ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος αποτελεί σήμερα ένα από τα βασικότερα εργαλεία για την απομύζηση του λαϊκού εισοδήματος, όχι μόνο μέσω αυτής καθαυτής της τιμής του, αλλά και μέσω μιας σειράς άλλων χρεώσεων που είναι συνδεδεμένες με τους λογαριασμούς του ρεύματος.

Συνολικά, από το 2008 μέχρι σήμερα, υπολογίζεται ότι οι αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, μαζί με τις αυξήσεις σε ΦΠΑ, τέλη ΑΠΕ, αυξήσεις Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας και μια σειρά άλλες χρεώσεις, φτάνουν το 70%.

Οσο για τους εργαζόμενους του κλάδου, από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν χάσει πάνω από το 50% του μισθού τους και μάλιστα σήμερα σχεδιάζονται νέες μειώσεις, ενώ καθημερινά πετσοκόβονται κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα και σύντομα θα βρεθούμε ακόμα και σε απολύσεις. Επιπλέον, εκτός από το τακτικό προσωπικό της ΔΕΗ, έχουν μειωθεί δραματικά και οι μισθοί του έκτακτου προσωπικού, με την κατάργηση των κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας.

-- Πώς αντιμετωπίζουν την κατάσταση αυτή οι άλλες δυνάμεις στα συνδικάτα;

-- Οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, παράταξη ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. - όλα αυτά τα χρόνια έχουν στηρίξει με συνέπεια αυτή την πολιτική και μάλιστα έχουν βάλει πλάτη να περάσει στη συνείδηση των εργαζομένων σαν αναπόφευκτη, στη λογική του μικρότερου κακού.

Εχουν στηρίξει όλες τις οδηγίες της ΕΕ σχετικά με την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας, έχουν ξεπουλήσει το Ασφαλιστικό εργαζομένων και συνταξιούχων, έχουν αντιγράψει τα μνημόνια και τα έχουν κάνει Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, που με θράσος υπέγραψαν, ενώ ακόμα και σήμερα εξακολουθούν και σπέρνουν αυταπάτες, ότι μέσα από αυτή την πολιτική μπορούν όλοι να είναι ωφελημένοι.

Απέναντι σε αυτήν την πολιτική, αλλά και σε εκείνες τις επιχειρηματικές, πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που καλούν τους εργαζόμενους να... διαλέξουν «μοντέλο» ιδιωτικοποίησης, οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο αντιπαρατίθενται με συνέπεια, τονίζοντας την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης, αλλά και αναδεικνύοντας τη μόνη πραγματική διέξοδο τόσο για τους εργαζόμενους του κλάδου, όσο και συνολικότερα για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

«Οι ταξικές δυνάμεις», τονίζει ο Ηλ. Μαστρολέων, «ενημέρωσαν και προειδοποίησαν τους εργαζόμενους για όλα αυτά που ήρθαν και έρχονται. Καθημερινά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μικρού ή μεγάλου. Ο αγώνας αυτός δεν έχει πάει χαμένος. Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, κατανοούν ότι η πρότασή μας είναι η μόνη που δίνει διέξοδο, προοπτική. Η πρόταση δηλαδή για ενιαίο φορέα Ενέργειας, μέσα στον οποίο θα είναι ενταγμένη και η ΔΕΗ, με όλες τις δραστηριότητές της στην παραγωγή, την εμπορία, τη μεταφορά και τη διανομή να αποτελούν λαϊκή περιουσία και να λειτουργούν με γνώμονα τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Ξέρουμε ότι αυτό προϋποθέτει αλλαγή συσχετισμών δύναμης σε συνδικαλιστικό αλλά και πολιτικό επίπεδο, όσο λοιπόν πιο γρήγορα και πιο πολλοί εργαζόμενοι κάνουν το βήμα, τόσο πιο γρήγορα θα δούμε όλοι το πραγματικό φως στο τούνελ».