- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
«Συνεννόηση», για να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι διαχρονικές αξιώσεις του κεφαλαίου, για «νομιμοποίηση» και επέκταση του εργασιακού μεσαίωνα...
Κάπως έτσι μπορεί να συνοψιστεί η νέα παρέμβαση του ΣΕΒ, μέσω του «εβδομαδιαίου δελτίου» του, που για μια ακόμα βδομάδα είναι σταθερά προσανατολισμένο στα προωθούμενα νέα χτυπήματα στα Εργασιακά.
«Η απελευθέρωση του ρυθμιστικού περιβάλλοντος της αγοράς εργασίας στις ανεπτυγμένες - πλην Ελλάδας - χώρες του ΟΟΣΑ είχε ήδη πραγματοποιηθεί, πολύ πριν την ελληνική κρίση», παραπονιούνται χαρακτηριστικά οι βιομήχανοι, επιβεβαιώνοντας πλήρως ότι οι αντεργατικές ανατροπές που προωθήθηκαν τα τελευταία χρόνια δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες, είναι η στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, η οποία έχει χαραχθεί πολύ πριν το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης.
Η εφαρμογή της, βέβαια, επιταχύνθηκε κατά τη διάρκεια της κρίσης, ακριβώς γιατί «η ευελιξία στην αγορά εργασίας είναι ο μηχανισμός που κατά κανόνα ενισχύει και τη δυνατότητα ενός παραγωγικού συστήματος να αντιμετωπίσει μια κρίση», όπως εξίσου χαρακτηριστικά αναφέρει ο ΣΕΒ, επιβεβαιώνοντας ότι η έξοδος του κεφαλαίου από την κρίση πατάει πάνω στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Αυτήν την αντεργατική πολιτική διατυμπανίζει ότι βιάζεται να προωθήσει «τάχιστα» η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτό της το αντιλαϊκό έργο καλεί σε συναίνεση ο ΣΕΒ, αναφέροντας ότι οι άλλες χώρες που μπήκαν στα μνημόνια «σταθερά επανέρχονται στην κανονικότητα» (σ.σ. στην ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου), επειδή «οι πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνικοί εταίροι, βρήκαν κάποιο στοιχειώδες επίπεδο συνεννόησης»...
Το κάλεσμα του κεφαλαίου για «συνεννόηση» δεν μένει χωρίς ανταπόκριση από τα κόμματά του, από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, από τα διάφορα αστικά επιτελεία, που προσπαθούν παράλληλα με την κυβέρνηση και με κάθε τρόπο να αποσπάσουν και τη συναίνεση του λαού, να τον πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Ομως, ο εργαζόμενος λαός δεν έχει κανένα λόγο να συναινέσει στη σφαγή του, δεν έχει κανένα λόγο να ελπίζει σε μια «δίκαιη ανάπτυξη» μέσα σε ένα σύστημα που τρέφεται από την εκμετάλλευσή του! Μόνο με την οργάνωσή του ο λαός, με τον αγώνα του σε σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, μπορεί να βάλει εμπόδια στην υλοποίησή της, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της, για την κάλυψη των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, σε μια κοινωνία όπου θα είναι ο ίδιος αφέντης του πλούτου που παράγει!
Ενας ακαδημαϊκός, προσκεκλημένος σε εκπομπή της ΕΡΤ, αναπαρήγαγε προχτές το σκεπτικό της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ, η οποία - όπως έλεγε - προτιμά τον Τραμπ σαν «άνθρωπο της δουλειάς», που «ξέρει τι χρειάζεται η οικονομία (...) τι πρέπει να γίνει για να έρθει ανάπτυξη» και θα επιταχύνει «τομές» που έχουν καθυστερήσει. Ο ίδιος μιλούσε χτες για «δημιουργικό σοκ» μετά την εκλογή Τραμπ. Αλλωστε, δεν είναι μυστικό ότι μεγάλα τμήματα του κεφαλαίου στις ΗΠΑ, όπως και σε άλλες χώρες, έχουν αυξημένες προσδοκίες και έχουν επενδύσει πολλά στην εκλογή Τραμπ. Με άλλα λόγια, οι όποιες αλλαγές στις «καρέκλες» της αστικής διακυβέρνησης δεν είναι κανένα «ουρανοκατέβατο» αποτέλεσμα, ούτε βέβαια υπάρχουν εξελίξεις που μπορούν να χαρακτηριστούν «εξωπραγματικές», όπως πολλά επιτελεία καλλιεργούσαν ως αντίληψη εδώ και καιρό. Η προώθηση της στρατηγικής του κεφαλαίου δεν είναι θέμα λιγότερο ή περισσότερο «εκκεντρικών» υποψηφίων. Είναι θέμα επιλογών της «έμπειρης» τάξης των εκμεταλλευτών, που μέσα από τις αντιθέσεις τους, αναζητούν τρόπους ώστε από τη μια να προχωρούν απρόσκοπτα τα μέτρα για την αύξηση της κερδοφορίας τους και από την άλλη να ανανεώνεται η χειραγώγηση του λαού και η πρόσδεσή του στους στόχους του κεφαλαίου.
1875 Γεννιέται ο Ανατόλιι Βασίλιεβιτς Λουνατσάρσκι, πρώτος Λαϊκός Επίτροπος Εκπαίδευσης της Σοβιετικής Ρωσίας.
1887 Τέσσερις από τους οκτώ εργάτες - συνδικαλιστές, που είχαν κατηγορηθεί για την προβοκατόρικη βομβιστική επίθεση σε εργατική συγκέντρωση στην πλατεία του Χεϊμάρκετ της Νέας Υόρκης στις 4 Μάη του 1886, εκτελούνται δι' απαγχονισμού (πρόκειται για τους Πάρσονς, Σπάις, Φίσερ και Ενγκελ). Η δίκη τους ήταν σκηνοθετημένη και είχε στόχο το χτύπημα του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ.
1880 Πραγματοποιείται η πρώτη ένοπλη επιχείρηση των Μπόερς (Ολλανδών αποίκων στη Νότια Αφρική) κατά των Βρετανών.
1917 Οι εργάτες του Κιέβου παίρνουν τη σκυτάλη της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και ξεσηκώνονται.
1918 Στην Κομπιένη της Γαλλίας υπογράφεται ανακωχή μεταξύ της Γερμανίας και της Αντάντ, σηματοδοτώντας τη λήξη του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, που στοίχισε τη ζωή σε σχεδόν 20.000.000 ανθρώπους.
1934 Πανελλαδικά συλλαλητήρια διαμαρτυρίας των παλαιών πολεμιστών για την εγκατάλειψή τους από το κράτος.
1938 Ο Ισμέτ Ινονού εκλέγεται Πρόεδρος της Τουρκίας, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1950.
1942 Γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στο μη κατεχόμενο έως τότε κομμάτι της Γαλλίας («Γαλλία του Βισί»), κυριεύουν τη Λιμόζ και το Βισί και φτάνουν μέχρι τα σύνορα με την Ισπανία. Την ίδια μέρα, καταλαμβάνουν και την Κορσική με τη βοήθεια της Ιταλίας.
1945 Γεννιέται ο ηγέτης των Νικαραγουανών ανταρτών «Σαντινίστας», Ντανιέλ Ορτέγκα, Πρόεδρος της χώρας του το 1985 - 1990 και πάλι από το 2007 έως σήμερα.
1990 Πεθαίνει ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1934 με τίτλο «Τρακτέρ». Το 1934 εντάσσεται στο ΚΚΕ. Συνεργάστηκε με τον «Ριζοσπάστη», χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Γ. Σοστίρ, από αναγραμματισμό του ονόματός του. Τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη τον συγκλονίζουν και γράφει τον «Επιτάφιο». Πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ενώ μετά την απελευθέρωση, το 1948 - 1952, εξορίστηκε διαδοχικά σε Λήμνο, Μακρόνησο, Αϊ - Στράτη. Μετά την απελευθέρωσή του, δραστηριοποιείται μέσα από την ΕΔΑ. Το 1956 τύπωσε τη «Σονάτα του σεληνόφωτος», για την οποία τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο ποίησης. Στη χούντα εξορίστηκε σε Γυάρο, Λέρο, αλλά λόγω της σοβαρής του ασθένειας και της διεθνούς κατακραυγής, τίθεται σε κατ' οίκον περιορισμό μέχρι το 1970. Προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ το 1975, τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» το 1977, κ.ά.
1990 Πεθαίνει ο ηθοποιός και θεατρικός σκηνοθέτης Αλέξης Μινωτής (πραγματικό όνομα Αλέξης Μινωτάκης).
2004 Πεθαίνει ο Γιάσερ Αραφάτ, ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και πρώτος Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής.
