Ενας ακαδημαϊκός, προσκεκλημένος σε εκπομπή της ΕΡΤ, αναπαρήγαγε προχτές το σκεπτικό της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ, η οποία - όπως έλεγε - προτιμά τον Τραμπ σαν «άνθρωπο της δουλειάς», που «ξέρει τι χρειάζεται η οικονομία (...) τι πρέπει να γίνει για να έρθει ανάπτυξη» και θα επιταχύνει «τομές» που έχουν καθυστερήσει. Ο ίδιος μιλούσε χτες για «δημιουργικό σοκ» μετά την εκλογή Τραμπ. Αλλωστε, δεν είναι μυστικό ότι μεγάλα τμήματα του κεφαλαίου στις ΗΠΑ, όπως και σε άλλες χώρες, έχουν αυξημένες προσδοκίες και έχουν επενδύσει πολλά στην εκλογή Τραμπ. Με άλλα λόγια, οι όποιες αλλαγές στις «καρέκλες» της αστικής διακυβέρνησης δεν είναι κανένα «ουρανοκατέβατο» αποτέλεσμα, ούτε βέβαια υπάρχουν εξελίξεις που μπορούν να χαρακτηριστούν «εξωπραγματικές», όπως πολλά επιτελεία καλλιεργούσαν ως αντίληψη εδώ και καιρό. Η προώθηση της στρατηγικής του κεφαλαίου δεν είναι θέμα λιγότερο ή περισσότερο «εκκεντρικών» υποψηφίων. Είναι θέμα επιλογών της «έμπειρης» τάξης των εκμεταλλευτών, που μέσα από τις αντιθέσεις τους, αναζητούν τρόπους ώστε από τη μια να προχωρούν απρόσκοπτα τα μέτρα για την αύξηση της κερδοφορίας τους και από την άλλη να ανανεώνεται η χειραγώγηση του λαού και η πρόσδεσή του στους στόχους του κεφαλαίου.