«Με τον "Ριζοσπάστη" στο χέρι δίνουμε καθημερινά τη μάχη ενάντια στην αστική τάξη, στα κόμματά της και τον οπορτουνισμό. Για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό». Αυτός ήταν ο κεντρικός τίτλος της εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του Κόμματος, το Σάββατο 5/11.

Μια εκδήλωση που ανέδειξε την άβυσσο που χωρίζει την εφημερίδα της εργατικής τάξης από εκείνες της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Στην έκθεση που ετοίμασε η Οργάνωση και στήθηκε στο χώρο, μέσα από δεκάδες πρωτοσέλιδα και τίτλους των αστικών εφημερίδων, σε αντιδιαστολή με τις αναλύσεις του «Ριζοσπάστη» γύρω από σημαντικές εξελίξεις των τελευταίων 25 ετών, αποτυπώθηκε ότι η αλήθεια για την εργατική τάξη και την οργάνωση της πάλης της καταγράφεται και διαδίδεται μόνο μέσα από την εφημερίδα του ΚΚΕ.

Η εκδήλωση άνοιξε με αναφορά στην έκδοση και διακίνηση του «Ριζοσπάστη» όταν βγήκε στην παρανομία, τον Οκτώβρη του 1947. Εναν περίπου μήνα μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας του διακινήθηκε το πρώτο παράνομο φύλλο, μια διαδικασία που συνεχίστηκε για έξι χρόνια, μέχρι να καταφέρει η Ασφάλεια να αποκαλύψει το παράνομο τυπογραφείο. Στη συνέχεια προβλήθηκε βίντεο, αφιερωμένο σε όλη την ιστορική διαδρομή του «Ριζοσπάστη», που από τότε που έγινε επίσημο όργανο του ΚΚΕ συνδέθηκε με όλη την ηρωική, σχεδόν 100χρονη, Ιστορία του Κόμματος.

Στην ομιλία του, ο Γιάννης Μερεντίτης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Βιομηχανίας, ανέλυσε διεξοδικά το χαρακτήρα του «Ριζοσπάστη». Στάθηκε ιδιαίτερα στο ότι είναι η εφημερίδα που φωτίζει την πραγματικότητα από τη σκοπιά των εκμεταλλευόμενων και της πάλης τους για την ανατροπή του καπιταλισμού, στον αντίποδα των αστικών και οπορτουνιστικών εφημερίδων, που παλεύουν για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Είπε, μεταξύ άλλων, αξιοποιώντας πλήθος παραδειγμάτων:

«Την περίοδο της αντεπανάστασης 1989 - '91, όλος ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος πληροφορούσε για τις εξελίξεις με βαρύγδουπους τίτλους, όπως "ο κομμουνισμός απέθανε, ζήτω η Αγία Ρωσία" ("Ελεύθερος Τύπος"), "άγια νύχτα με υποστολή του σφυροδρέπανου στη Ρωσία", με μπαράζ άρθρων "γιατί πέθανε ο κομμουνισμός" κ.λπ. Ολη η ενημέρωση που έκαναν, σε γενικές γραμμές κατέληγε στο εξής: "Ο σοσιαλισμός απέτυχε, ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος", "ο σοσιαλισμός ήταν ένα ανελεύθερο, καταπιεστικό καθεστώς σε σχέση με τον καπιταλισμό, όπου έχεις ελευθερία και δικαίωμα επιλογής", "τώρα γκρεμίζονται τα τείχη και μπαίνουμε σε νέα φάση της Ιστορίας, όπου δεν θα υπάρχει ψυχρός πόλεμος, αντιπαράθεση, αλλά δημοκρατία και ευημερία". Ολοι τους έκαναν επίθεση στο Κόμμα γράφοντας: "Αφού ο σοσιαλισμός πέθανε, δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης Κομμουνιστικού Κόμματος, θα πρέπει και αυτό να διαλυθεί γιατί πλέον είναι άχρηστο". Αυτήν την επίθεση τη συνόδευαν με τόνους λάσπης και ψευτιάς για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, με εκατοντάδες δήθεν αποκαλύψεις για τα λεγόμενα "σταλινικά εγκλήματα" και άλλα.

Πρόβαλλαν, δηλαδή, τις εξελίξεις από τη σκοπιά της υπεράσπισης της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, του αντικομμουνισμού, των συμφερόντων του κεφαλαίου. Από εκεί που προηγουμένως κανένας εργαζόμενος δεν μάθαινε από αυτά τα μέσα για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, εκείνη την περίοδο πρόσφεραν μπόλικη ενημέρωση, τους πληροφορούσαν με την παραμικρή λεπτομέρεια γύρω από προβλήματα που υπήρχαν, για την αντεπαναστατική δράση που αναπτυσσόταν.

Απέναντι σε όλους αυτούς στεκόταν ο "Ριζοσπάστης", όταν στο Κόμμα, μετά από σκληρή εσωκομματική ιδεολογική διαπάλη, επικράτησε η επαναστατική αντίληψη και ο "Ριζοσπάστης" δεν παρουσίαζε την άποψη των οπορτουνιστών που μετακόμισαν στον ΣΥΝ, οι οποίοι χαρακτήριζαν την αντεπανάσταση "λαϊκή εξέγερση", "βήμα προς την ανανέωση του σοσιαλισμού και τη δημοκρατία". Ο ρόλος του στην αναμέτρηση με τους υποστηρικτές της αντεπανάστασης, τους λιπόψυχους και αποστάτες ήταν καθοριστικός. Μέσα από αυτόν χιλιάδες κομμουνιστές, μέλη και φίλοι του Κόμματος, προβληματισμένοι και απογοητευμένοι, χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που βρίσκονταν σε σύγχυση και ήθελαν να πληροφορηθούν τι ακριβώς γίνεται, αμέσως πήραν το μήνυμα. Στις 30/8/91, όταν το Ανώτατο Σοβιέτ ψήφισε με 283 ψήφους υπέρ για να βγει εκτός νόμου το ΚΚΣΕ, ο "Ριζοσπάστης" κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο "283 καρφιά στην Ιστορία" και ταυτόχρονα ενημέρωνε ότι "πάμε ολοταχώς προς την καπιταλιστική παλινόρθωση". Στις 28/12/91, που ξεκρέμασαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο από το Κρεμλίνο, και οι αντίπαλοι πανηγύριζαν, στην πρώτη του σελίδα είχε τη σημαία με το σφυροδρέπανο γράφοντας: "Ψηλά τη σημαία, μπορεί να χάθηκε μια μεγάλη μάχη αλλά θα κερδηθεί ο μεγάλος πόλεμος", "Ελπίδα η πάλη των λαών". Την ίδια μέρα, η "Αυγή" στην πρώτη σελίδα έγραφε ανάμεσα στα άλλα ότι "ο ΣΥΝ εξαίρει το ρόλο και τη συμβολή του Μ. Γκορμπατσόφ στη διεθνή ειρήνη, στην αποκλιμάκωση των εξοπλισμών, στην υπέρβαση του ψυχρού πολέμου, καθώς και στη διάδοση καινούργιων ιδεών που σχετίζονται με μια νέα σκέψη για την πορεία της Ευρώπης και της ανθρωπότητας".

Αργότερα, όλος ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος, πανηγύριζαν για την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Μόνο μέσω του "Ριζοσπάστη" οι εργαζόμενοι πληροφορήθηκαν για το πραγματικό ταξικό περιεχόμενο και στόχο αυτής της Συνθήκης, για το τι δεινά θα έφερνε στην πορεία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αυτό έπαιξε σοβαρό ρόλο για να μάθουν τμήματα εργαζομένων, να προβληματιστούν, να μην κάνουν τη Συνθήκη του καπιταλισμού δική τους Συνθήκη, να οργανωθούν και να αντισταθούν. Να μην πέσουν στην παγίδα του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, των αυταπατών για "αριστερό Μάαστριχτ".

Αργότερα, όλοι πανηγύριζαν για τους ρυθμούς ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας. Ελεγαν ότι μπήκαμε σε μια φάση συνεχούς ευημερίας, ότι ξεπεράστηκε η περίοδος των κρίσεων, ότι μέσα στην ΕΕ η πορεία όλων μας θα είναι συνεχώς προς τα μπροστά και προς τα πάνω. Οτι πλέον η Ελλάδα ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και θα ωφεληθούμε όλοι. Διαμόρφωναν την αντίληψη ότι η καλυτέρευση της ζωής μας εξαρτάται από την ανάπτυξη της κερδοφορίας και όχι από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, αφοπλίζοντας και ενσωματώνοντας το εργατικό κίνημα.

Οι εργάτες μόνο μέσα από τον "Ριζοσπάστη" διάβαζαν και μάθαιναν ότι η ανάπτυξη έχει ταξικό χαρακτήρα, δεν ωφελεί όλους μας. Πρόβαλλε το μέγεθος της εκμετάλλευσης και ότι η ανάπτυξη προετοιμάζει την κρίση που θα έρθει, ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις κρίσεις του. Αυτό βοήθησε μέλη και φίλους του Κόμματος να προετοιμάσουν ένα πρωτοπόρο τμήμα εργαζομένων για να μην αιφνιδιαστεί από την κρίση που θα ακολουθήσει, αλλά ούτε και να παγιδευτεί στο πώς ο αστικός Τύπος εξηγούσε τις αιτίες της κρίσης, με τις ψευτοθεωρίες της "κακοδιαχείρισης", του νεοφιλελευθερισμού, του "καζινοκαπιταλισμού" κ.λπ. Να μην αποδέχονται το "όλοι φταίμε", "όλοι θα πρέπει να κάνουμε θυσίες", την απάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλεργατική διέξοδος από την κρίση. Εχει συμβάλει ώστε ένα τμήμα εργατών να είναι χειραφετημένο, να μην πέφτει θύμα της σημερινής προσπάθειας του αστικού και οπορτουνιστικού Τύπου, που θεωρεί ως διέξοδο τη νέα καπιταλιστική ανάπτυξη. Βοήθησε σημαντικά ώστε αυτοί που τον διαβάζουν να γνωρίζουν ότι η κερδοφορία δεν είναι η διέξοδος από την κρίση αλλά ότι η κρίση είναι το αποτέλεσμα της κερδοφορίας.

Ο αστικός και οπορτουνιστικός Τύπος, ηλεκτρονικός και έντυπος, ορισμένες φορές προβάλλουν τους αγώνες των εργαζομένων. Τους προβάλλουν όμως από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, άλλοτε διαστρεβλώνοντας το περιεχόμενό τους, άλλοτε για να τους συκοφαντήσουν, άλλοτε για να τους οικειοποιηθούν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των αφεντικών τους, άλλοτε για να τους εντάξουν στους ενδοκαπιταλιστικούς, δηλαδή τους οικογενειακούς, καβγάδες τους.

Ο "Ριζοσπάστης" δεν στέκεται μόνο στην αναγκαιότητα και στην περιγραφή των αγώνων που γίνονται καθημερινά. Προχωράει παραπέρα, προβάλλει τη γραμμή του Κόμματος, δείχνει προς τα πού πρέπει να τραβήξουν τα πράγματα, για ποιο πράγμα θα πρέπει να συγκεντρώνονται δυνάμεις μέσα από τους αγώνες, δηλαδή για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Αναδείχνει το τι εργατικό κίνημα χρειάζεται σήμερα, με ποιο περιεχόμενο και προσανατολισμό, με ποια οργάνωση και ποιες συμμαχίες, ώστε να μπορέσει να δώσει με επιτυχία την αναπόφευκτη σύγκρουση με την αστική τάξη και να την ανατρέψει.

Μόνο μέσα από τον "Ριζοσπάστη" θα μπορέσει ο εργάτης να καταλάβει την αιτία όλων των εξελίξεων, αλλά και το πώς μπορεί να εξαλείψει αυτή την αιτία, μέσα από ποιο δρόμο, το τι καθήκοντα αναλογούν γι' αυτό στον καθένα μας. Θα γνωρίσει ότι η ανεργία, η φτώχεια, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η ανάπτυξη, η κρίση, η διαφθορά, η διαπλοκή δεν οφείλονται στο ότι κάτι πήγε στραβά στον καπιταλισμό, ότι κάποια κυβέρνηση δεν τα έκανε καλά, αλλά ότι αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτά είναι τα συστατικά του, με αυτά ζει και αναπτύσσεται και ότι αυτά θα εξαλειφθούν μόνο με την ανατροπή του. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να πληροφορούμε ότι υπάρχουν άνεργοι, ότι γίνεται πόλεμος και ότι σκοτώνονται άμαχοι, αλλά να μάθουν και την αλήθεια και το τι πρέπει να κάνουν».