Associated Press

Μάχες μέσα στην πόλη του Τέτοβο

Επιπλέον, παρά τις συμπλοκές στα προάστια του Τέτοβο και παρά το κύμα πανικού που έχει καταλάβει πολλές εκατοντάδες από τους δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της πόλης που έχουν ήδη εγκαταλείψει τις εστίες τους, η ΠΓΔΜ εξακολουθεί να κάνει το «μετέωρο βήμα» προ της κήρυξης έκτακτης ανάγκης. Μετά από απανωτές πυρετώδεις συνεδριάσεις και μολονότι η φωτιά των συγκρούσεων μεταλαμπαδεύεται από περιοχή σε περιοχή, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας δεν αποφάσισε (τα ξημερώματα της Παρασκευής) την επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης... Οχι γιατί αυτή δεν υπάρχει, αλλά επειδή σύμφωνα με ό,τι φημολογείται εντόνως σε κυβερνητικούς διαδρόμους των Σκοπίων η απόφαση επιβολής έκτακτης ανάγκης εμποδίστηκε από το συμμετέχον στον κυβερνητικό συνασπισμό «Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανών» του Αρμπέν Τζαφέρι. Οι κακιές γλώσσες λένε πως απείλησε να αποσύρει την εμπιστοσύνη και τη συμμετοχή της παράταξής του στην κυβέρνηση Γκεοργκιέφσκι σε μια ομολογουμένως ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή...

Εν αναμονή των όποιων έκτακτων και αποφασιστικών μέτρων που ανακοίνωσε πως εξετάζει να λάβει οσονούπω η κυβέρνηση Γκεοργκιέφσκι με στόχο την «εξουδετέρωση των αυτονομιστών», οι μεγάλες δυνάμεις καθεύδουν και στα όποια φωτεινά διαλείμματα «εγρήγορσης» καταδικάζουν την ένοπλη βία ή την «προώθηση των αιτημάτων των Αλβανών της ΠΓΔΜ διά της οδού των όπλων». Εμμέσως πλην σαφώς ΝΑΤΟ, ΗΠΑ αλλά και ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις προτείνουν στους Αλβανούς αυτονομιστές αυτό που πέτυχαν στο- απειλούμενο από την αποσχιστική δράση των Αλβανών ανταρτών του Πρέσεβο-Βελιγράδι: δηλαδή τη συμμετοχή τους σε ένα ανάλογο και τάχα «ειρηνικό τραπέζι διαλόγου», στο οποίο, βέβαια, οι εξτρεμιστές θα καθίσουν ως ισότιμοι συνομιλητές(!) και θα πετύχουν- με τον καιρό...-την προώθηση κατ' αρχήν συνταγματικών αλλαγών τύπου («Ομοσπονδίας Μακεδόνων και Αλβανών δηλαδή διάλυση της ΠΓΔΜ), ή την ένωσή τους με το «ανεξάρτητο και ίσως διευρυμένο, με τη σερβική κοιλάδα του Πρέσεβο, Κοσσυφοπέδιο.

Την ίδια στιγμή, διακυβεύεται ακόμη και αυτή η επιφανειακή ηρεμία που επικρατούσε την περασμένη βδομάδα στη Νότια Σερβία. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως λήγει αύριο (Δευτέρα) η λεγόμενη συμφωνία «εκεχειρίας» που υπέγραψαν προ ημερών ΝΑΤΟ και αυτονομιστές Αλβανοί αντάρτες του Πρέσεβο, αλλά και οι πληροφορίες που διέθετε χτες το Βελιγράδι σχετικά με την πραγματοποίηση διαδήλωσης - προβοκάτσιας Αλβανών εξτρεμιστών στην περιοχή...

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωναν χτες το πρωί οι σερβικές αρχές, οι Αλβανοί αντάρτες σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν (το περασμένο 24ωρο) στην κοιλάδα του Πρέσεβο και κοντά στα διοικητικά όρια με το Κοσσυφοπέδιο διαδήλωση - προβοκάτσια, κατά την οποία θα εμφανίσουν Αλβανούς διαδηλωτές να έχουν εκτελεστεί τάχα από τις σερβικές δυνάμεις. Μ' αυτή την αφορμή, οι αυτονομιστές του «UCPMB» φέρονταν πως θα εξαπολύσουν επίθεση κατά των σερβικών δυνάμεων που βρίσκονται στην περιοχή... Σενάριο διόλου απίθανο ούτε πρωτότυπο, καθώς το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται στο παρελθόν σε διάφορες περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας (Σεράγεβο, Ράτσακ κ.λπ) και για το οποίο αυτή, τουλάχιστον, τη φορά έχουν ενημερωθεί και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ...

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το δημοψήφισμα του 1991 της ΕΣΣΔ με το οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του σοβιετικού λαού, με ποσοστό 76% είχε ταχθεί υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ. Παρά την εθνικιστική κι αντικομμουνιστική προπαγάνδα και υστερία, που εκείνη την εποχή γινόταν άλλοτε με τη βοήθεια και άλλοτε με την ανοχή της τότε ηγεσίας του ΚΚΣΕ και της ΕΣΣΔ, οι Σοβιετικοί πολίτες είπαν τότε ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στην ενιαία, σοβιετική πατρίδα τους. Λίγους μήνες αργότερα, το Δεκέμβρη του '91, οι ηγέτες της Ρωσίας (Μπορίς Γιέλτσιν), Ουκρανίας (Λεονίντ Κραφτσούκ) και Λευκορωσίας (Σταϊσλάβ Σουσκέβιτς), γράφοντας στα «παλιά τους τα παπούτσια» την εκδηλωμένη θέληση των λαών της ΕΣΣΔ, υπέγραψαν τη διάλυσή της. Δεν είναι οπωσδήποτε τυχαίο το ότι 10 χρόνια μετά, κανείς απ' αυτούς τους τρεις, (παρά το γεγονός ότι είναι ζωντανοί), δε βρίσκεται στην εξουσία. Είναι πράγματι το λιγότερο που θα έπρεπε να τους τύχει για τις ευθύνες που ανέλαβαν απέναντι στα εκατομμύρια των συμπολιτών τους, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Τότε κανείς από τους κατά καιρούς «προστάτες» και «εργολάβους» της ελευθερίας και δημοκρατίας σε όλη τη «διεθνή κοινότητα» δεν ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι άλλο ψήφισε ο λαός κι άλλο εφαρμόστηκε στην πράξη. Σκεφτείτε όμως να υπήρχε το ανάποδο αποτέλεσμα και το 76% να ψήφιζε υπέρ της διάλυσης της ΕΣΣΔ. Θα ήταν αυτοί που πρώτοι θα απαιτούσαν τη διάλυση της ΕΣΣΔ αυθημερόν για λόγους «δημοκρατίας».

Από τότε πολύ νερό κύλησε στ' αυλάκι. Δεκάδες πόλεμοι ή «καυτά σημεία», όπως τα ονομάζουν «απαλότερα», διεξήχθησαν στο έδαφος της πρώην ΕΣΣΔ, στα Βαλκάνια... Η επιθετικότητα της ιμπεριαλιστικής «παγκόσμιας τάξης» εκδηλώθηκε με τέτοιο τρόπο που ακόμα και παλιοί αντισοβιετικοί αναγκάζονται να αναπολήσουν την τεράστια συμβολή που είχε στην ανθρωπότητα η ΕΣΣΔ. Στο ίδιο το έδαφος της ΕΣΣΔ σε δεκάδες εκατομμύρια μετριούνται οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς, δεκάδες χιλιάδες είναι οι νεκροί και οι ανάπηροι των διάφορων διεθνικών συγκρούσεων, εκατομμύρια οι άνεργοι και οι εξαθλιωμένοι, εκατοντάδες χιλιάδες τα παιδιά του δρόμου. Η όλη κατάσταση δυναμώνει το αίσθημα της νοσταλγίας υπέρ ενός ενιαίου κράτους στα πλαίσια των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ. Εκατομμύρια υπογραφές συγκεντρώνονται και δεκάδες εκατομμύρια ψήφους παίρνουν οι πολιτικές δυνάμεις που επικαλούνται την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των πρώην Δημοκρατιών της ΕΣΣΔ, έως και τη δημιουργία ενός ενιαίου κράτους. Ακόμα και οι κυβερνώντες, μέσα σ' αυτό το κλίμα, άρχισαν να κάνουν λόγο για ένα τέτοιο, ενιαίο κράτος. Την ίδια ώρα οι διαφωνίες που φαίνεται να έχουν εμφανιστεί μεταξύ Ρωσίας - Λευκορωσίας για το ποιος θα είναι αυτός που θα ελέγχει το κοινό νόμισμα της Ενωσης που έχουν συγκροτήσει οι δύο χώρες, δείχνει ότι αν αυτό το ενιαίο κράτος δεν είναι σοβιετικό, σοσιαλιστικό, ούτε εύκολο θα είναι να συγκροτηθεί, ούτε θα μοιάζει στην ουσία του με την ΕΣΣΔ, αλλά και το πιθανότερο μακροπρόθεσμα είναι να μην είναι και προς όφελος των λαών της πρώην ΕΣΣΔ. Πριν δέκα χρόνια η συντριπτική πλειοψηφία του σοβιετικού λαού τάχθηκε, ψήφισε υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ, όμως αυτό δε στάθηκε αρκετό για να εφαρμοστεί η θέλησή του. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι χρειαζόταν κι άλλου είδους, ενεργητική, μαζική, οργανωμένη, λαϊκή αντίσταση για να μην περάσουν τα σχέδια διάλυσης της ΕΣΣΔ. Κάτι που δεν έγινε και φτάσαμε στο γνωστό αποτέλεσμα.

Τώρα δέκα χρόνια μετά σε εκατομμύρια μετριούνται οι οπαδοί της ανασύστασης του ενιαίου κράτους και του σοσιαλισμού στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι πρόσφατες πρόωρες βουλευτικές εκλογές στη Μολδαβία, όπου το Κόμμα των Κομμουνιστών συγκέντρωσε το 50% των ψήφων. Γίνεται όμως άραγε κατανοητό πως καλή και η ψήφος, αλλά πολύ λίγη για να γυρίσει ο «τροχός» της ζωής; Ας ελπίσουμε ότι τα παθήματα γίνονται και μαθήματα!