Από τη ΝΑΤΟική δύναμη στο Αιγαίο

Βρισκόμαστε, όμως, εδώ και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί το νησί της Λέσβου, όπως και ολόκληρο το Αιγαίο, αλλά και η Θράκη, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα στο στόχαστρο της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας, η οποία κλιμακώνεται.

Θέλουμε να απευθυνθούμε στους εργάτες, στους ανέργους, στους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους όχι μόνο των νησιών του Αιγαίου, που δεν αδιαφορούν όταν ακούν τον Ερντογάν να μιλά «για τα σύνορα της καρδιάς του», αλλά βλέπουν με φόβο τους χάρτες που κοκκινίζουν το νησί τους, ανησυχούν κάθε φορά που πετάνε πάνω από το κεφάλι τους τα τουρκικά αεροσκάφη.

Οι προκλήσεις είναι καθημερινές.

-- Πότε η ανοιχτή αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, η οποία σύμφωνα με τον Ερντογάν «δεν είναι ιερό κείμενο».

-- Πότε οι χάρτες που βαφτίζουν τουρκικά τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, κατοικημένα από ελληνικούς πληθυσμούς εδώ και αιώνες.

-- Πότε ο Τούρκος Πρόεδρος μιλάει για Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, για δύο κράτη στην Κύπρο, μέσα από το συνεταιρισμό που ετοιμάζει με το νέο διχοτομικό σχέδιο τύπου «Ανάν».

-- Πότε οι απειλές για νέα εκατομμύρια προσφύγων που θα φτάσουν στα νησιά μας...

Απευθυνόμαστε στους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, όχι για να τους καθησυχάσουμε, ούτε για να χαϊδέψουμε τα αυτιά, όπως κάνει η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα.

Αλλά για να συζητήσουμε γι' αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας, εξελίξεις που «μυρίζουν μπαρούτι» και τι πρέπει ο λαός μας και το κίνημά του να κάνουν.

Να συζητήσουμε για το ποια πρέπει να είναι η δική μας απάντηση, η απάντηση της εργατικής τάξης, όλου του λαού από τη σκοπιά των δικών μας συμφερόντων.

Απέναντι, λοιπόν, στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας με το συνεχόμενο μπαράζ δηλώσεων του Τούρκου Προέδρου και άλλων ηγετικών πολιτικών προσωπικοτήτων της Τουρκίας, εμείς οι κομμουνιστές δεν αδιαφορούμε, δεν εφησυχάζουμε.

Αντίθετα, απευθύνουμε κάλεσμα μεγαλύτερης επαγρύπνησης και ετοιμότητας στους εργατοϋπαλλήλους, στους αγρότες και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, όχι μόνο των νησιών του Αιγαίου, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και φιλικά προς αυτή Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και αστοί αναλυτές ισχυρίζονται πως αυτή η ρητορική επιθετικότητα της Τουρκίας γίνεται για εσωτερική κατανάλωση, υπηρετεί τους προσωπικούς σχεδιασμούς του Ερντογάν μετά και την αποτυχία του πραξικοπήματος σε βάρος του.

Είναι όμως έτσι;

Χωρίς να παραγνωρίζουμε και αυτή τη διάσταση, εμείς, σε αντίθεση με την κυβέρνηση, λέμε ότι σε αυτό το «ταραγμένο τρίγωνο» Βαλκανίων - Ανατολικής Ευρώπης - Μέσης Ανατολής - Βόρειας Αφρικής, δεν υπάρχουν «νησίδες ασφαλείας».

Εχουμε λόγους να προειδοποιούμε κάθε φορά που ακούμε τον κ. Τσίπρα, όπως προχτές στη Βουλή, να λέει ότι «με την ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική μας πολιτική, καταφέραμε να ξανακάνουμε την πατρίδα μας, την Ελλάδα, πρωταγωνιστή και όχι ουραγό στην ευαίσθητη περιοχή μας».

Τι εννοεί;

-- Μπορούν οι νησιώτες να νιώθουν ασφαλείς μόνο και μόνο επειδή, όπως λέει ο πρωθυπουργός, «ποτέ άλλοτε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δεν έσπευσαν στην πατρίδα μας τόσοι πολλοί και τόσο σημαντικοί ηγέτες»;

-- Μπορούν να νιώθουν ασφαλείς επειδή βρέθηκαν εδώ οι λεγόμενοι ηγέτες του Νότου, ο Πάπας, ο Πούτιν, ο Ομπάμα;

-- Δηλαδή, εκπρόσωποι ισχυρών καπιταλιστικών συμφερόντων, κρατών που ανταγωνίζονται ο καθένας για το δικό του συμφέρον στην περιοχή, για τα οποία η χώρα μας λόγω και της γεωγραφικής της θέσης αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την υλοποίησή τους;

-- Μπορεί να ησυχάζουμε επειδή ήρθαν εδώ ηγέτες ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που πραγματοποιούν επεμβάσεις και πολέμους στην περιοχή μας, όπως για παράδειγμα στη Συρία, στην Ουκρανία, για να διασφαλίσουν αυτά τα συμφέροντα;

Να ανησυχούμε περισσότερο χρειάζεται όταν αυτοί ροβολάνε κατά τα μέρη μας.

Πάντα έρχονταν «σαν φίλοι ντυμένοι, οι οχτροί...», που λέει και το τραγούδι μας.

-- Μπορείς να μιλάς για ειρήνη και σταθερότητα σε μια περιοχή που έχουν πέσει πάνω κατά πάνω η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ;

-- Ποιες αξίες υπερασπίζεται η ελληνική κυβέρνηση; Τις αξίες αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συμμαχιών που μακελεύουν λαούς και τώρα βρίσκονται σε πολεμική εγρήγορση και προετοιμασία απέναντι στη Ρωσία;

Είναι πραγματική κοροϊδία και εμπαιγμός η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να μιλάει για «ειρήνη και σταθερότητα», όταν στη γειτονιά μας έχει ανάψει προ πολλού η φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και μάλιστα όταν η ίδια έχει συμβάλλει σ' αυτό, μιας και συμμετέχει ενεργά σε όλους τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Τα κατά καιρούς προσχήματα και δικαιολογίες που χρησιμοποίησαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές, δεν μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Οι πραγματικές, όμως, αιτίες του πολέμου βρίσκονται στο ποιος, ποια δύναμη, ποια μονοπώλια θα έχουν τον έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων και των δρόμων μεταφοράς των ενεργειακών πόρων (του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, των αγωγών).

Ποιος θα αποκτήσει τον έλεγχο των χερσαίων και θαλάσσιων διαδρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων όπως είναι ο «δρόμος του μεταξιού», τα θαλάσσια περάσματα της Μεσογείου, στο Κέρας της Αφρικής και αλλού.

Να γιατί λέμε πως είναι στην ίδια τη φύση αυτού του συστήματος, του καπιταλιστικού, στο σημερινό μονοπωλιακό του στάδιο, όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια, ο πόλεμος. Και ο πόλεμος είναι μια κανονική κατάσταση για τον καπιταλισμό σήμερα.

Γιατί ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα στρατιωτικά μέσα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η Ελλάδα, προκειμένου να διεκδικήσει μερίδια, αλλά και νέες αγορές για την ελληνική αστική τάξη, για τα ελληνικά μονοπώλια, συμμετείχε και συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Γι' αυτό ελληνικά στρατεύματα βρέθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, στη Σομαλία, στο Μάλι.

Γι' αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με πολύ μεγάλη προθυμία και με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και όλων των άλλων κομμάτων, έχει στηρίξει μέχρι σήμερα όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, που συνιστούν κλιμάκωση του ανταγωνισμού με τη Ρωσία και παραπέμπουν σε κατάσταση πολεμικής προετοιμασίας.

Φίλες και φίλοι,

Η χώρα μας δεν είναι κάπου στη μέση του Ατλαντικού. Είναι στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης και της Μεσογείου, όπου αυτή την περίοδο έχουν βγει τα μαχαίρια για το μοίρασμα των ΑΟΖ, των δρόμων Ενέργειας, των υποδομών μεταφοράς των εμπορευμάτων κ.ο.κ.

Σ' αυτές τις συνθήκες, η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητα και την προκλητικότητά της.

Βεβαίως, αυτό δεν την εμποδίζει, την ίδια ώρα που οξύνει τη ρητορεία περί αναθεώρησης της Συνθήκης της Λοζάνης, να αναζητά και τη συνεργασία ανάμεσα στα επιχειρηματικά συμφέροντα της Τουρκίας με αυτά της χώρας μας.

Μάλιστα, πριν από λίγες μέρες, ο ΣΕΒ και το τουρκικό επιμελητήριο συνδιοργάνωσαν ελληνοτουρκικό επιχειρηματικό φόρουμ.

Εκεί ο υφυπουργός εξωτερικών, Κουίκ, αναφερόταν στις «δυνατότητες» που υπάρχουν για ανάπτυξη των μπίζνες μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων των δύο χωρών.

Τα ίδια έλεγε, λίγες μέρες νωρίτερα, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Δραγασάκης, σε συνάντησή του με τον Τούρκο πρέσβη.

«Και μαζί και χώρια», καταπώς βολεύει τα κέρδη τους.

Είναι ο ίδιος «γείτονας» που εδώ και δεκαετίες κατέχει το 40% της Κύπρου και τώρα εισβάλλει και στα εδάφη της Συρίας, του Ιράκ.

Κι όταν αναφερόμαστε στο γείτονα, δεν μιλάμε για την εργατική τάξη, το λαό της Τουρκίας, αλλά για την τουρκική αστική τάξη, που έχει στόχο να αναρριχηθεί σε υψηλότερη θέση στην παγκόσμια πυραμίδα του καπιταλιστικού συστήματος, γι' αυτό δεν διστάζει να αξιοποιήσει θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες στα Βαλκάνια, στην Κεντρική Ασία, στη Μέση Ανατολή.

Ο εθνικιστικο-θρησκευτικός παροξυσμός του Ερντογάν κι άλλων αστών πολιτικών της Τουρκίας επιδιώκει να εκμεταλλευτεί, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, τα ζητήματα των μειονοτήτων, τη μουσουλμανική θρησκεία, προβάλλοντας μια «νεο-οθωμανική» στρατηγική, μέχρι εκεί που, όπως λέει, φτάνουν «τα σύνορα της καρδιάς του».

Μπορεί, όμως στον τουρκικό εθνικισμό να είναι απάντηση ο εθνικισμός από την απέναντι πλευρά του Αιγαίου;

Εμείς με σαφήνεια απαντάμε: «Οχι στα παιχνίδια των εθνικιστών!».

Ο εθνικισμός κι ο ρατσισμός είναι δηλητήριο για τη συνείδηση του λαού και της νεολαίας μας.

Αποσκοπεί στο να αποκρύψει τη βασική αντίθεση στην κοινωνία σήμερα, που είναι η αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο, και να σύρει τους εργαζόμενους στην υποταγή για τα σχέδια της αστικής τάξης.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή του τόσο στον εξωτερικό εχθρό ως εισβολέα επικυρίαρχο, όσο και στον εσωτερικό εχθρό, την τάξη που κατέχει την εξουσία και που για τα δικά της και μόνο συμφέροντα και τα κέρδη της, οδηγεί το λαό στο μακελειό και στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους «εξωτερικούς», ιμπεριαλιστές συμμάχους της.

Ο λαός μας πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή και ετοιμότητα να απαιτήσει καμιά συμμετοχή, καμιά εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Πάλη για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, κάτι το οποίο μπορεί να το εγγυηθεί μόνο η εργατική εξουσία. Για να γίνει πράξη το «ούτε γη, ούτε νερό στους φονιάδες των λαών».

Να μην μπει ο λαός «κάτω από ξένη σημαία», να μη χύσει το αίμα του για ξένα συμφέροντα.

Σε περίπτωση συμμετοχής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, θα πρέπει να διαμορφώσουν το δικό της «στρατηγείο», να χαράξουν αυτοτελή πάλη, για να υπερασπίσουμε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αλλά και για να βγει ο λαός νικητής απέναντι στην αστική τάξη, ξένη και ντόπια.

Ο λαός να απομονώσει τη ναζιστική εγκληματική οργάνωση δολοφόνων της Χρυσής Αυγής, που στηρίζει στρατιωτικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σπέρνει το μίσος ενάντια στους λαούς.

Να δυναμώσει η λαϊκή πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με εργατική - λαϊκή εξουσία.