Βασικός στόχος που μπαίνει και από το σύνθημα του 20ού Συνεδρίου είναι η ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος. Το πώς το κάθε μέλος θα ατσαλωθεί για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα σύγχρονα και σύνθετα καθήκοντα και τις εξελίξεις, έχοντας πάντα ως στόχο τη συσπείρωση δυνάμεων για την ανατροπή αυτού του συστήματος, για την εργατική εξουσία.

Γίνεται μια προσπάθεια στις Θέσεις να εξειδικευτούν κάποια ζητήματα που δυσκολεύουν τις δυνάμεις μας, για τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει ενιαία αντίληψη και να μπουν πιο γερές βάσεις, ώστε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι και για άλλες εξελίξεις, όπως την απότομη όξυνση της ταξικής πάλης, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και εντός και εκτός Ελλάδας. Και φυσικά γίνεται και ο απολογισμός της δράσης μας από το 19ο Συνέδριο.

Το νέο Πρόγραμμα, οι επεξεργασίες, η βελτίωση της οργάνωσης σε ορισμένες πλευρές της δράσης μας, η συμφωνία που υπάρχει προς αυτά και μέσα στο Κόμμα, αλλά και σε οπαδούς δεν θα πρέπει να οδηγήσουν σε επανάπαυση.

Αντίθετα, χρειάζεται να ανεβάσουμε την απαίτηση. Οι αντικειμενικές συνθήκες, η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση που συνοδεύτηκε από οπισθοχώρηση του κινήματος, οι μηχανισμοί της αστικής τάξης, η δράση άλλων δυνάμεων δυσκολεύουν τη δική μας παρέμβαση, την επιρροή μας.

Επιβεβαιώνεται καθημερινά, όμως, ότι για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες, για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της ταξικής πάλης, να αποκτήσουμε δυνάμεις στους χώρους που ιεραρχούμε, να διευρύνουμε την πολιτική - ιδεολογική μας επιρροή, να καταφέρουμε να επιδρούμε σε εργαζόμενους και ευρύτερες εργατικές - λαϊκές μάζες με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης χρειάζεται ανώτερη, πιο επιτελική δουλειά σε όλα τα επίπεδα, όπως βάζουν και οι Θέσεις, οργανωτικά, καθοδηγητικά και πρακτικά.

Ενα από τα καθήκοντα του Κομμουνιστικού Κόμματος σε μη επαναστατικές συνθήκες είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στα συνδικάτα είναι βασικό καθήκον για την αλλαγή συσχετισμών, τη σύνδεση με τις μάζες, τη διαπαιδαγώγηση στον αγώνα, την πάλη για την εξουσία.

Τον οικονομικό και τον πολιτικό αγώνα δεν τους χωρίζει τείχος. Βρισκόμαστε καθημερινά με πολλούς εργαζόμενους, ακούγοντας τα προβλήματά τους, προτείνοντάς τους την προοπτική του αγώνα. Ο αγώνας αυτός όμως, αν στηρίζεται μόνο στο πρόβλημα, θα έχει κοντά ποδάρια. Χρειάζεται να εδραιωθεί η αντίληψη ότι τα προβλήματα, όσο οξυμένα και αν είναι, δεν δημιουργούν ταξική αντίληψη. Στα συνδικάτα θα βρισκόμαστε με εργαζόμενους με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, θα υπάρχει αντιπαράθεση και διαπάλη.

Εμείς θα αξιοποιούμε κάθε μικρότερο ή μεγαλύτερο ζήτημα για να δυναμώνει η δυσαρέσκεια απέναντι στο σύστημα, να αναδεικνύονται τα αδιέξοδα και να δυναμώνει η πολιτικοποίηση της πάλης. Οι κατακτήσεις στο σήμερα είναι σημαντικές και δεν τις υποτιμάμε. Ακόμα όμως, και η ανάκληση μιας απόλυσης προϋποθέτει σε πολλές περιπτώσεις την ευρύτερη κινητοποίηση, ακόμα και πέρα από τον κλάδο. Δίνουμε βάρος έτσι στην ταξική αλληλεγγύη για την οποία πρέπει να μπούμε μπροστά να δυναμώσει, στηρίζοντας εστίες αγώνα και καλλιεργώντας αγωνιστικούς δεσμούς.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, με τον πόλο συσπείρωσής της, το ΠΑΜΕ, χρειάζεται σε πανελλαδικό επίπεδο να πρωτοστατήσει ακόμα πιο δυναμικά στο να παρθούν πρωτοβουλίες για συντονισμό της δράσης, για κλιμάκωση του αγώνα, για τη μετάδοση συμπερασμάτων και πείρας, που θα βοηθήσουν στην καλύτερη λειτουργία των σωματείων. Εχουμε σαν μπούσουλα και την 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ που απασχόλησε πολλούς εργαζόμενους και συνδικαλιστές σε όλη την Ελλάδα και της οποίας οι αποφάσεις είναι που πρέπει να φτάσουν σε κάθε εργαζόμενο και που θα πρέπει να υλοποιήσουμε το επόμενο διάστημα.

Το καθήκον της ανασύνταξης δεν είναι ξεκομμένο από την κομματική οικοδόμηση. Δημιουργούμε μόνοι μας στεγανά σε αυτά τα δύο και για αυτό και οι Θέσεις προσπαθούν να εμβαθύνουν σε αυτό. Οι λίγες δυνάμεις που έχουμε μέσα σε μεγάλους χώρους δουλειάς, χωρίς να υποτιμούμε ότι έχουν γίνει βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, έχουν να κάνουν, επηρεάζουν και τις εστίες αντίστασης, τους αγώνες, όταν αυτοί γίνονται, και το τι γραμμή αυτοί ακολουθούν.

Το να συζητήσουμε με ένα συνάδελφο για την πρόταση διεξόδου, για την εργατική εξουσία, προϋποθέτει καλή γνώση του Προγράμματος του Κόμματος, γνώση των εξελίξεων ανά κλάδο, εξειδίκευση. Η ανάδειξη των δυνατοτήτων για ικανοποίηση των σύγχρονων διευρυμένων αναγκών δεν μπορεί να πείσει από μόνη της έναν εργαζόμενο που από όταν γεννήθηκε έχει γνωρίσει τη μισθωτή εργασία, θεωρεί αιώνιο τον καπιταλισμό. Το αίσθημα της αδικίας, της εκμετάλλευσης, του μίσους απέναντι στην ανισότητα, πρέπει ο κομμουνιστής να το ενισχύσει, κάνοντάς το συνειδητή γνώση των νομοτελειών του καπιταλισμού και πάλη για την ανατροπή του.

Η ανώτερη, πιο επιτελική δουλειά και καθοδηγητικά, αλλά και από κάθε μέλος, είναι όρος για να πετύχουμε την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος. Βάζοντας μπροστά τις αξίες και τα ιδανικά του Κόμματός μας που για σχεδόν έναν αιώνα παλεύει αταλάντευτα, να αξιοποιήσουμε την πρωτοβουλία, την αυταπάρνηση, την ακούραστη καθημερινή μάχη που δίνουμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ορμητική ανάπτυξη δυνάμεων στους χώρους που ιεραρχούμε, για ατσάλωμα των δυνάμεών μας, για ανάπτυξη αγώνων από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Να καταφέρουμε όχι μόνο να βάζουμε εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική αλλά και να είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε στροφή της ταξικής πάλης.

Η δουλειά για την οικοδόμηση στην εργατική τάξη και κύρια στις παραγωγικές ηλικίες, όπως μπαίνει και από τις Θέσεις του 20ού Συνεδρίου, περνάει μέσα από τη δουλειά μας στους χώρους μαθητείας και κατάρτισης (ΙΕΚ, ΟΑΕΔ, ΕΠΑΛ, Νυχτερινά Σχολεία).

Ο τρόπος οργάνωσης και διάρθρωσης αυτών των σχολών πατάει πάνω στην ανάγκη του κεφαλαίου να παράγει ειδικευμένο σ' ένα βαθμό εργατικό δυναμικό, με γρήγορους ρυθμούς, ώστε να μπορεί να αντιστοιχηθεί στη γρήγορη κίνηση του κεφαλαίου. Αυτό αποτυπώθηκε και στις αλλαγές στην Τεχνικοεπαγγελματική Εκπαίδευση που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε ΕΠΑΛ και ΙΕΚ με την καθιέρωση του υποχρεωτικού χρόνου απλήρωτης δουλειάς - κατάρτισης αλλά και την αναδιάρθρωση των ειδικοτήτων (π.χ. κατάργηση ειδικοτήτων υγείας από τα ΔΙΕΚ και προώθησή τους από τα ΙΙΕΚ, νέες ειδικότητες με έμφαση στον τουρισμό κ.λπ.).

Δεν είναι τυχαίο ότι στους βασικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας που είναι σε ανάπτυξη αυτήν τη στιγμή υπάρχουν και αντίστοιχες ειδικότητες κατάρτισης. Π.χ. Για το εκπαιδευτικό έτος 2016 - 17 μόνο στα ΔΙΕΚ Κεντρ. Μακεδονίας δημιουργήθηκαν οι εξής ειδικότητες: Στον κλάδο των μεταφορών 1 ειδικότητα στη Ναυτιλία (πλέον της ΑΕΝ Μηχανιώνας) και 1 σε υπηρεσίες αεροδρομίου, στον κλάδο του Τουρισμού 24 ειδικότητες (πλέον της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων), στον κλάδο της Ενέργειας 3, στις νέες τεχνολογίες 11, σε logistics 3, στο Φάρμακο 7 κ.λπ.

Η ταχύτητα με την οποία θέλουν να βγάλουν το φτηνό εργατικό δυναμικό στην αγορά εργασίας δεν αναιρεί την έντονη προσπάθεια ιδεολογικοπολιτικής χειραγώγησης που καταβάλλει ο αντίπαλος στους χώρους αυτούς, καλλιεργώντας το πρότυπο του υγιούς επιχειρηματία και του καλού και υπάκουου εργαζόμενου που ανταμείβεται σε αντίθεση με τον «ανυπάκουο» ο οποίος δημιουργεί προβλήματα στην επιχείρηση και απολύεται. Αλλωστε, το ότι ο εργοδότης κάνει πρακτικά μάθημα σε αυτούς τους χώρους είναι ένα γεγονός που δεν κρύβεται. Π.χ. η «Ryanair» οργάνωσε πριν 2-3 χρόνια από κοινού με το Δήμο Θεσσαλονίκης και το ΔΙΕΚ Θέρμης ημερίδα για τον Τουρισμό όπου χορήγησε και πιστοποιητικά παρακολούθησης, εφοπλιστικές εταιρείες περιοδεύουν ανοιχτά στην ΑΕΝ, ενώ σε τμήματα ΙΙΕΚ οργανώνονται ημερίδες από εταιρείες.

Βασικός σταθμός στη δουλειά μας στους χώρους αυτούς ήταν η Απόφαση για τη δουλειά μας στη νεολαία όπου καλύτερα και πιο ξεκάθαρα αποτυπώθηκε η άμεση και αυτοτελής ευθύνη του Κόμματος για την παρέμβασή μας σε αυτούς τους χώρους αλλά και η απόφαση για τη δουλειά μας στην εργατική τάξη.

Από την ενασχόληση Κομματικών και ΚΝίτικων δυνάμεων και τη συντονισμένη δράση τους βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα: Πέρα από τη βελτίωση του προσανατολισμού μας καθώς και του συντονισμού με την ΚΝΕ και την καλύτερη γνώση του χώρου, παραμένει η σοβαρή καθυστέρηση στη στρατολογία και στην οικοδόμηση σε αυτούς τους χώρους.

Είναι δύσκολοι και σύνθετοι χώροι όπου συγκεντρώνονται παιδιά που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από αυτό που λέει το Κόμμα, ωστόσο λόγω ηλικίας και κοινωνικής πείρας ξεκινούν από πιο μακρινή αφετηρία για να μας προσεγγίσουν. Βαρύνουν οι συνέπειες της αντεπανάστασης και της υποχώρησης του εργ. κινήματος, οι εξαιρετικά χαμηλές απαιτήσεις ενώ παράλληλα υπάρχει και η δράση συγκεκριμένου μηχανισμού του αντιπάλου (διευθυντές και καθηγητές σε άμεση σύνδεση με την εργοδοσία, σύνδεσμοι ομάδων, ναρκωτικά, παρέμβαση άλλων κομμάτων) που δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια στη δράση μας. Χρειάζεται να δουλεύουμε λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά τα στοιχεία.

Η δουλειά με το Πρόγραμμα του Κόμματος δεν μπορεί να εξαντλείται σε κεντρικές μόνο εκδηλώσεις. Χρειάζεται εξειδίκευση ανά τμήμα και ειδικότητα. Εκεί που καταφέραμε να ανοίξουμε μια τέτοια δουλειά όπως π.χ. στο χώρο της ΑΕΝ, όπου καταστρώσαμε κοινό σχέδιο με την ΚΝΕ με βάση την πρόταση του Κόμματος για τη Ναυτιλία και ανοίξαμε την αντιπαράθεση με βάση τη δική μας στρατηγική αντίληψη για τον κλάδο, βγήκαμε κερδισμένοι πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά.

Δεν είναι όμως μια δουλειά που πάντα γενικεύεται. Μένουμε πολλές φορές σε μια ευκολία, να πάρουμε το γενικό υλικό, να ανοίξουμε μια γενική κουβέντα ότι πρέπει να αγωνιστούμε για τις σύγχρονες ανάγκες χωρίς όμως να αναδεικνύουμε το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των αναγκών. Πολλές φορές παρασυρόμαστε από την καθημερινότητα με στεγνό τρόπο, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τι επικρατεί σε κάθε χώρο. Δεν έχει αφομοιωθεί ακόμα καλά το ζήτημα της αυτοτελούς ευθύνης του Κόμματος ότι δηλαδή το περιεχόμενο, ο τρόπος και η μορφή που θα χρησιμοποιήσουμε στην παρέμβασή μας σ' αυτούς τους χώρους, είναι δική μας δουλειά ως Κόμμα και όχι ευθύνη της ΚΝΕ.

Βασικό κομμάτι της δουλειάς μας σε αυτούς τους χώρους είναι η καλύτερη σύνδεση με τα σωματεία. Χρειάζεται ο προσανατολισμός αυτός να εμπεδωθεί συνολικά από τα όργανα του κινήματος και να ξεφύγει από έναν καμπανιακό χαρακτήρα κύρια μπροστά σε απεργιακές μάχες. Να περάσει η δουλειά μέσα από την Κομματική Ομάδα κάθε σωματείου που θα βάλει στόχους στις αντίστοιχες ειδικότητες, θα βοηθήσει τα ΔΣ των σωματείων να στρέψουν την προσοχή τους στους χώρους με επεξεργασία αιτημάτων για τους σπουδαστές, με μέτρα για την προστασία τους και την ένταξή τους από νωρίς στο κίνημα.

Στους χώρους αυτούς άλλωστε, έχουμε κατά καιρούς ανάπτυξη κινητοποιήσεων στο έδαφος οξυμένων προβλημάτων (χορήγηση πάσο, υλικά που πληρώνουν οι σπουδαστές από την τσέπη τους) κάτω και από τη δική μας παρέμβαση. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό μας άφηνε και κάτι στοιχειώδες σε μορφή οργάνωσης π.χ. μια Επιτροπή Αγώνα σε ένα τμήμα. Η βασική δυσκολία είναι να δώσουμε συνέχεια σε αυτές τις μορφές οργάνωσης, να γίνονται πυρήνες συσπείρωσης δυνάμεων στην κατεύθυνση που θέλουμε. Χρειάζεται σοβαρή βοήθεια, να συνδέεται αυτή η δουλειά με τα σωματεία, να δυναμώνει η συζήτηση γύρω από την κατεύθυνση του κινήματος, γύρω από το τι αγώνες και τι κίνημα θέλουμε. Διαφορετικά θα έχουμε μόνο πυροτεχνήματα που θα ξεφουσκώνουν μόλις περνά λίγο ο καιρός και αντί να γίνονται βήματα στην ανασύνταξη θα κυριαρχούν η μιζέρια και η απογοήτευση.

Η ανάπτυξη της πολύμορφης δράσης σε αυτούς τους χώρους με βάση τους άξονες της ιδεολογικής αντιπαράθεσης που μπαίνουν από τις Θέσεις πρέπει να απασχολήσει συνολικά τις ΚΟ παρέμβασης σε αυτούς τους χώρους, τις ΚΟ σωματείων, εδαφικά ΤΓ που έχουν στην ευθύνη τους αυτούς τους χώρους, ώστε να συγκεντρώσουμε δυνάμεις και να κυκλώσουμε αυτούς τους χώρους σε εδαφικό και κλαδικό επίπεδο και σε συντονισμό με την ΚΝΕ, ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί.