Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:

«Η κατάσταση στο Αιγαίο είναι πολύ ανησυχητική. Οι εξελίξεις χαρακτηρίζονται από τη συνέχιση των τουρκικών παραβιάσεων σε βάρος των ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων, τις απειλές περί "γκρίζων ζωνών", την αμφισβήτηση των συνόρων που συνδέεται και με τις προκλητικές θέσεις Ερντογάν για αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης.

Οι κυβερνητικές προσπάθειες να περάσει κλίμα εφησυχασμού ή οι κατά καιρούς "λεονταρισμοί" δεν αντιστοιχούν στη σοβαρότητα της κατάστασης.

Ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» στην περιοχή δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των δύο λαών και ο ανταγωνισμός αυτός γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνος, αφού συνδυάζεται με τον πόλεμο στην περιοχή μας και τις αντιθέσεις για τον έλεγχο των υδρογονανθράκων και των ενεργειακών αγωγών στη Μέση Ανατολή, στη Βόρειο Αφρική, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στην πράξη, έχει αποδειχτεί πως οι θέσεις που παρουσιάζουν ως εγγυητές την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ή μιλούν για "Ευρωπαϊκά" ή και "ΝΑΤΟικά" σύνορα στο Αιγαίο, είναι επικίνδυνες και δεν έχουν καμία σχέση με την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Η ΝΑΤΟική παρουσία στο Αιγαίο όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά αποθρασύνει την τουρκική επιθετικότητα.

Για αυτά και για άλλα σοβαρά ζητήματα, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ζητάει να συνεδριάσει η επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής και να πραγματοποιηθεί σχετική συζήτηση με τη συμμετοχή των κ. υπουργών Εθνικής Αμυνας Παναγιώτη Καμένου και Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά».

Την επιστολή υπογράφουν για την ΚΟ του ΚΚΕ, τα μέλη της Επιτροπής, Θανάσης Παφίλης, Λιάνα Κανέλλη και Σταύρος Τάσσος.

Το ΣΕΥ υιοθέτησε συμπεράσματα σχετικά με την «επιτευχθείσα πρόοδο στην εφαρμογή της Παγκόσμιας Στρατηγικής της ΕΕ στο πεδίο της Ασφάλειας και Αμυνας», τα οποία θα αποτελέσουν και τη βάση για τη σχετική αναφορά που θα παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 9-10/3. Οπου ως «Παγκόσμια Στρατηγική» το σχέδιο ευρωενωσιακών μονοπωλίων για προώθηση και προάσπιση θέσεών τους ανά τον πλανήτη.

Οπως είπε η ίδια η προεδρεύουσα του ΣΕΥ, Φεντερίκα Μογκερίνι, ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Πολιτικής Ασφάλειας, «οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της ΕΕ, στην κοινή τους συνεδρίαση σήμερα, όλοι έδωσαν ένα πολύ καθαρό μήνυμα: προχωρούμε σταθερά προς μια ενισχυμένη αμυντική συνεργασία και θα συνεχίσουμε να κάνουμε περισσότερα (...) Η ΕΕ διαθέτει μοναδικά εργαλεία για να βοηθήσει τους Ευρωπαίους να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική τους ασφάλεια, και να το κάνουμε πιο αποτελεσματικά». Τοποθέτηση που απηχεί απευθείας συζητήσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, ότι πρέπει τα κράτη - μέλη να αναλάβουν μεγαλύτερο τέτοιο μερίδιο, ώστε να αποκτήσουν και μια σχετική αυτονομία από τις ΗΠΑ, τόσο στο πλαίσιο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, όσο και στο φόντο ενστάσεων της νέας αμερικανικής κυβέρνησης για τη λειτουργία του ΝΑΤΟ ως έχει σήμερα.

Προς τούτο το ΣΕΥ ενέκρινε ένα προσχέδιο επιχειρησιακού σχεδιασμού και συντονισμού για αποστολές και επιχειρήσεις της περιλάλητης «Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας» (ΚΠΑΑ), του στρατιωτικού - πολεμικού βραχίονα της ΕΕ, «το οποίο», όπως αναφέρεται στο σχετικό ανακοινωθέν, «περιλαμβάνει μέτρα για τη βελτίωση της ικανότητας της ΕΕ να αντιδρά πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά και πιο ομαλά, χτίζοντας πάνω στις υφιστάμενες δομές και με στόχο την ενίσχυση των πολιτικο-στρατιωτικών συνεργιών, ως μέρος της συνολικής προσέγγισης της ΕΕ».

Σε αυτό το πλαίσιο αποφασίστηκε η σύσταση μιας δομής στρατιωτικού σχεδιασμού και υλοποίησης (MPCC), στο πλαίσιο του ήδη υφιστάμενου Στρατιωτικού Επιτελείου της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ, για το σχεδιασμό και τη διεξαγωγή στρατιωτικών αποστολών.

Προσώρας αναφέρονται σε στρατιωτικές αποστολές εκπαιδευτικού χαρακτήρα σαν αυτές που «τρέχουν» σήμερα σε Σομαλία, Κεντρική Αφρική και Μάλι. Ωστόσο, και οι τέτοιες αποστολές λειτουργούν ως προβολή ισχύος της ΕΕ και τρόπος διείσδυσής της σε άλλες ζώνες, και είναι ένα πρώτο βήμα πριν η δομή αναλάβει ευθύνες και για άλλες επιχειρήσεις.

Στον ίδιο καμβά, και συνεχίζοντας μια συζήτηση που έχει ανοίξει στο εσωτερικό της ΕΕ για μια πιο ενισχυμένη στρατιωτική συνεργασία - μετά το Brexit και την εκλογή Τραμπ - Γαλλίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας, το ΣΕΥ εστίασε και στη «δυνατότητα μιας μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας». Παραπέμπει, δε, στη Συνθήκη της Λισαβόνας, ότι προβλέπεται εκεί πως «μια ομάδα κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν να ενισχύσουν τη συνεργασία τους σε στρατιωτικά θέματα» (άρθρα 42, παρ. 6, και 46). «Η δημιουργία ενός χωρίς αποκλεισμούς, αρθρωτού συστήματος μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας θα επιτρέψει στα κράτη - μέλη να συνεργαστούν περαιτέρω στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας, σε εθελοντική βάση» αναφέρουν τα Συμπεράσματα του ΣΕΥ.

Το οποίο Συμβούλιο ασχολήθηκε και με την «ενίσχυση της εργαλειοθήκης ταχείας αντίδρασης της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των μάχιμων σχηματισμών μάχης της ΕΕ ("battlegroups") και των μη στρατιωτικών δυνατοτήτων, την ανάπτυξη ικανοτήτων για την υποστήριξη της ασφάλειας και της ανάπτυξης, της επίγνωσης της κατάστασης και της ανάπτυξης αμυντικών δυνατοτήτων», διαπλέκοντας συνεχώς τις έννοιες Αμυνα και Ασφάλεια, περνώντας από το ίδιο φίλτρο στρατιωτικές και μη δραστηριότητες, με ό,τι κινδύνους μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τους λαούς.

Από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης, και στην πρεμούρα της για γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, υπερακοντίζοντας στους τέτοιους σχεδιασμούς ζήτησε, προς «υπεράσπιση της ΕΕ», «δημιουργία μιας ζώνης προστασίας από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι το Γιβραλτάρ, με συνεργασία παράκτιων χωρών της Μεσογείου, όπως της Αιγύπτου, της Τυνησίας και του Μαρόκου». Στον ίδιο καμβά, πρότεινε να συσταθεί ομάδα εκπροσώπων των υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών, που να συμβάλει στην «ταχύτερη και αποτελεσματικότερη» προετοιμασία των αποφάσεων για θέματα Αμυνας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνη. Σχετικά με την κατάσταση στα Δ. Βαλκάνια, ο ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιάς ερωτώμενος από την ΕΡΤ δήλωσε πως «οι συνάδελφοί μου εξέφρασαν ανησυχίες για τις εξελίξεις, ιδιαίτερα στην Αλβανία και την ΠΓΔΜ», και ότι ο ίδιος τους «εξήγησε» πως «Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι χώρες πρέπει να αντιληφθούν ότι πρέπει να λειτουργούν δημοκρατικά και αυτό σημαίνει με μια δημοκρατική αντίληψη απέναντι στην αντιπολίτευση, στις μειοψηφίες ή ακόμα και στις εθνικές μειονότητες»...

Βαθαίνει, με ευθύνη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο πλουτοπαραγικών πηγών και διαύλων, σε όλο το τόξο από τη Μαύρη Θάλασσα έως την Ανατολική Μεσόγειο, με το Αιγαίο ενδιάμεσο και αναπόσπαστο κρίκο, η στρατηγική αξία του οποίου είναι τέτοια ώστε το ίδιο το ΝΑΤΟ παρέταξε σε μόνιμη βάση, εδώ και ένα χρόνο, αξιοποιώντας «πρόσκληση» της κυβέρνησης, τη μία από τις τέσσερις ναυτικές αρμάδες του, την SNMG2, πλοία της οποίας επιχειρούν πλέον και στη Μαύρη Θάλασσα, όπου ανεβαίνει το θερμόμετρο της έντασης μεταξύ ευρωατλαντικού άξονα και Μόσχας.

Η SNMG2 συνίσταται από 9 - 10 πλοία, 2 εκ των οποίων, η καναδική φρεγάτα «St. John's» και η ισπανική «Almirante Juan de Borbon» (πλέον έχει αντικατασταθεί από έτερη ισπανική φρεγάτα, τη «Mendez Nunez»), αποκολλήθηκαν για να συστήσουν την υπο-ομάδα Task Unit 02 (TU.02).

Κατά καλά πληροφορημένες πηγές, αναπτύχθηκαν στις 31/1 στη Μαύρη Θάλασσα όπου παρέμειναν μέχρι τις 20/2. Στο μεσοδιάστημα μετείχαν σε «γυμνάσια» με άλλα πλοία, υποβρύχια και αεροσκάφη από Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία και ΗΠΑ. Κατά την παραμονή τους εκεί κινήθηκαν σε όλο τον άξονα από Κωστάντζα και Βάρνα μέχρι Σαμψούντα. Η TU.02 παραμένει επιχειρησιακά ενεργή, ανά πάσα στιγμή έτοιμη, μόλις λάβει εντολή να ξαναμπεί στη Μαύρη Θάλασσα, με ορισθείσα ως ναυαρχίδα της την ισπανική φρεγάτα «Mendez Nunez».

Σημειωτέον, ανάπτυξη πλοίων της SNMG2 στη Μαύρη Θάλασσα είχε γίνει και πέρυσι το χειμώνα, δείχνοντας ήδη από τότε πόση αξία είχε, ή έχει, η κυβερνητική προπαγάνδα ότι αποστολή των ΝΑΤΟικών στο Αιγαίο είναι η διαχείριση του Προσφυγικού. Το επιπλέον στοιχείο στην τωρινή ανάπτυξη είναι ότι συνοδεύεται από αντίστοιχες αποφάσεις και σε πολιτικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, πρόσφατα, στις 15 - 16/2, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, όπου πάρθηκε απόφαση για παράταση παραμονής της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 στο Αιγαίο, επιβεβαιώθηκε από τα πλέον επίσημα χείλη ότι η δύναμη στην πραγματικότητα «κοιτάζει» στη Μαύρη Θάλασσα.