ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δε γιατρεύεται η καπιταλιστική κρίση

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αν επρόκειτο για πρόβλημα διαχείρισης -σημειώνει η Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξή της στη χτεσινή "Μακεδονία"- σχετικά με την καπιταλιστική κρίση, θα γιατρευόταν. Και έχει μπόλικους διαχειριστές. Δεξιούς, κεντρώους, αριστερούς, νέους μεσσίες. Μπόλικους. Γιατί όλοι αυτοί δεν αποτρέπουν την κρίση;

Και δε συμβαίνει αυτό μόνο στην Ελλάδα. Συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στις ΗΠΑ, στις λεγόμενες "τίγρεις" της Ανατολής, παντού.

Τα προβλήματα είναι πολύ οξυμένα. Ανεργία, φτώχεια, ναρκωτικά, εγκληματικότητα, συνεχείς εξοπλισμοί, παιδική πορνεία, τεράστια διαφθορά, μεταναστεύσεις και άλλα. Αυτοί που κυβερνούν τόσα χρόνια, είτε είναι σοσιαλδημοκράτες είτε νεοδημοκράτες, είτε ενδιάμεσοι, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και έχουν κάνει μέτωπο κατά του λαού. Υπερασπίζονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, καθένας με τον τρόπο του. Το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο...».

Ο... εξανθρωπισμός του συστήματος...

«Νομιμοποιείται και μέχρι ποίου σημείου ένα κόμμα να υποστηρίζει την "ενσωμάτωσή" του στο σύστημα, με απώτερο στόχο τον εξανθρωπισμό του;» ρωτά ο δημοσιογράφος. Και η απάντηση της Αλέκας Παπαρήγα: «Είναι δυνατό να εξανθρωπιστεί ένα σύστημα, που είναι απάνθρωπο από τη φύση του; Αν κάποτε ο καπιταλισμός είχε περιθώρια να κάνει ελιγμούς, που βεβαίως δεν έχουν σχέση με κανέναν εξανθρωπισμό του, σήμερα αυτά τα περιθώρια έχουν στενέψει πολύ. Δείτε τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών. Μέχρι και στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ πήραν μέρος κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό και μόνο καταρρίπτει τη λογική που λέει "συμμετέχω σε κυβέρνηση, για να επηρεάσω θετικά"... Αστεία πράγματα! Πλην όμως τραγικά για τους λαούς...».

... και ο «τρίτος πόλος»

Ο δημοσιογράφος, όμως, επιμένει και επαναφέρει ουσιαστικά το ίδιο ζήτημα, ρωτώντας για «τη συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς και τη δημιουργία του λεγομένου "τρίτου πόλου"». Και η Αλέκα Παπαρήγα απαντά: «Ποιοι είναι οι άλλοι δυο πόλοι; Ο δικομματισμός; Μα αυτός αποτελεί τη βασική δύναμη του ενός και ίδιου πόλου. Της ΟΝΕ, του ΝΑΤΟ, κλπ. Το ίδιο και το σχήμα "κεντροδεξιά - κεντροαριστερά". Δεν υπάρχουν στρατηγικές διαφορές μεταξύ τους. Το ζητούμενο είναι να ενισχυθεί αποφασιστικά το αντίπαλο δέος, δηλαδή το λαϊκό μέτωπο. Να φύγει ο λαϊκός κόσμος από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και να συσπειρωθεί ενωμένος και αποφασισμένος να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, για το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.

Η επίθεση που δέχεται ο λαός μας, όπως έχουμε υπογραμμίσει, είναι εφ' όλης της ύλης. Επομένως και η κοινή δράση μπορεί να υπάρξει μέσα σ' αυτά τα κινήματα. Κανένας δεν εμπόδισε το ΔΗΚΚΙ να συμμετάσχει στο αντιΝΑΤΟικό κέντρο στη Θεσσαλονίκη, στο ΠΑΜΕ και αλλού. Συμμετέχει και αυτό είναι καλό. Παράλληλα το ΚΚΕ, όπου υπήρξε σύμπτωση με το ΣΥΝ στη Βουλή, προχώρησε από κοινού, π.χ. για την απλή αναλογική. Τα κινήματα του λαού μας χωρούν όλους. Ιδιαίτερα, το λαϊκό κόσμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είναι και οι πολλοί».

Απατηλό «φιλολαϊκό» προσωπείο

«Φιλολαϊκό» προφίλ μέσω της δημαγωγίας επιχειρεί απεγνωσμένα να προσδώσει στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της η ηγεσία της ΝΔ. Η μέθοδος είναι γνωστή και δικασμένη. Αναλυτική περιγραφή με τα πιο μελανά χρώματα της υπάρχουσας κατάστασης, απόδοση των αιτιών στην «κακή» και «ανίκανη» κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει ως «λύση» ακριβώς την εφαρμοζόμενη πολιτική σε πιο νεοφιλελεύθερη εκδοχή! Για παράδειγμα, στην προχτεσινή ομιλία του για την απασχόληση, ο Κ. Καραμανλής απαρίθμησε όλα τα γνωστά στατιστικά στοιχεία για την ανεργία, τη φτώχεια, την κατασπατάληση των κοινοτικών κονδυλίων, για να καταλήξει στο «διά ταύτα» με προτάσεις ταυτόσημες με αυτές που υλοποιεί η κυβέρνηση (άνοιγμα των αγορών στον ανταγωνισμό, αποκρατικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών σε τράπεζες, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, φορολογική μεταρρύθμιση, εννοείται προς όφελος των επιχειρήσεων κ.α.). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των αντιλαϊκών μέτρων «πέταξε» την κορόνα ότι δε θα δεχτεί «ούτε αύξηση των ορίων ηλικίας ούτε άλλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών». Αλήθεια, ποια βαρύτητα και αξιοπιστία έχει μια τέτοια «υπόσχεση», όταν αποδέχεται και έχει ως ευαγγέλιό της τις σχετικές οδηγίες του ΔΝΤ και της ΕΕ, τάσσεται υπέρ της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης, κ.ο.κ.; Καμία, αλλά η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να παραπλανήσει και εξαπατήσει τις λαϊκές μάζες, μήπως και υποκλέψει την ψήφο τους.

ΝΑΤΟικός χωρίς σύνορα

Ενα ακόμα «ταμπού» εμφανίζεται να έχει ξεπεράσει, στο όνομα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης προφανώς, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου. Είναι αυτό της διατήρησης των σημερινών συνόρων. Μέσα από συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα διατυπώνονται απόψεις, οι οποίες για πρώτη φορά, τουλάχιστον από επίσημα χείλη, εκφράζονται, ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους, ενώ μέσα από μια, εκ πρώτης όψεως, αφελή διατύπωση, περνάει στην ουσία την ιδεολογία και την πολιτική της νέας τάξης των ιμπεριαλιστών αψηφώντας τα ελληνικά συμφέροντα.

Θεωρεί, λοιπόν, ότι «πρέπει να τελειώνουμε με τους μεγαλοϊδεατισμούς στην περιοχή των Βαλκανίων», διαμορφώνοντας σταδιακά ένα διαφορετικό πλαίσιο σχέσεων, το οποίο εξ αντικειμένου «θα μειώνει τη σημασία των συνόρων». Για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Αν μέσα από δημοκρατικό διάλογο και ειρηνικά μέσα, οι δύο πλευρές αποφασίσουν να πάρουν ένα "βελούδινο διαζύγιο", είτε Μαυροβούνιο λέγεται αυτό, είτε Κόσσοβο, αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποτρέψουμε».

Σα να μην έχει καταλάβει τίποτα, λοιπόν. Λες και οι «μεγαλοϊδεατισμοί» και οι «εθνικισμοί» είναι αυτοί που από μόνοι τους έχουν προκαλέσει την ανάφλεξη στα Βαλκάνια. Δεν υπάρχουν ούτε ΝΑΤΟ, ούτε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ούτε ζώνες επιρροής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Τίποτα απ' όλα αυτά. Μάλιστα, όπως λέει, μπορεί να γίνει αλλαγή συνόρων μέσα από ένα «βελούδινο διαζύγιο», με «ειρηνικά μέσα». Φυσικά, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο πραγματικής ειρηνικής αλλαγής συνόρων, πολύ περισσότερο χωρίς ευρύτερες επιπτώσεις και ανακατατάξεις στην περιοχή.

Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου. Ούτε βέβαια σε αφέλεια μπορούν να αποδοθούν αυτές οι δηλώσεις. Αλλού στοχεύει. Αμεσα, στο να περάσει την αμερικανοΝΑΤΟική πολιτική, η οποία προωθεί αλλαγές συνόρων και ευρύτερη αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια αλλά και πέρα από αυτά. Στοχεύει ταυτόχρονα στο να περάσει την ιδεολογία της νέας τάξης, που αντιμετωπίζει με το δικό της τρόπο αυτό που έχει καθιερωθεί να λέγεται σύνορα. Θέλει μ' αυτόν τον τρόπο να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη γι' αυτού του είδους τις ανακατατάξεις, τις οποίες, όπως παραδέχεται, «δεν μπορούμε να αποτρέψουμε».

Οταν λοιπόν είναι «αναπόφευκτη» - μετά από βομβαρδισμούς και επεμβάσεις - η αλλαγή συνόρων, δεν αποτελεί ταμπού... Αυτό μας θυμίζει και κάτι άλλο που έχει σχέση με τις απόψεις που πρεσβεύει ο υπουργός Εξωτερικών. Είχε πει πριν από καιρό, ότι δεν αποτελεί ταμπού για τον ίδιο και την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε υπερεθνικά κέντρα και όργανα, όπως αυτά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η λογική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της «παγκόσμιας κοινωνίας» των πολυεθνικών, του «παγκόσμιου χωριού», όπως κατ' ευφημισμό λένε. Αυτή την ιδεολογία προάγει και ο πολιτικός λόγος που εκφράζει ο Γ. Παπανδρέου. Παρά τον ισχυρισμό του ότι «πρέπει να τελειώνουμε με τους μεγαλοϊδεατισμούς», στην ουσία πλασάρει τον μεγαλοϊδεατισμό της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης ή αλλιώς τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου.

Οι απόψεις αυτές του υπουργού Εξωτερικών και η λογική που εκφράζουν είναι, χωρίς άλλο, επικίνδυνες για την ειρήνη στην περιοχή και αποτελούν «νάρκη», που απειλή να τινάξει τα Βαλκάνια στον αέρα και της Ελλάδας περιλαμβανομένης. Το ζητούμενο δεν είναι ο τρόπος που θα γίνει η αλλαγή των συνόρων - αφού ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών έχει αποδεχτεί το ενδεχόμενο τέτοιων αλλαγών - αλλά η διατήρηση των σημερινών συνόρων. Οι απόψεις αυτές του Γ. Παπανδρέου μπορεί και πρέπει να λειτουργήσουν και σαν ένα καμπανάκι κινδύνου που θα κινητοποιήσει τις λαϊκές δυνάμεις ενάντια στο ΝΑΤΟ και στα σχέδια της νέας τάξης των ιμπεριαλιστών.

Κλοπή ολκής

Μια ζωή

ρέστος, ταπί

απ' του αφέντη

την κλοπή

κι όταν κυρτώσει

πια η πλάτη

άλλη κλοπή

κι άλλη απάτη,

λειψή η σύνταξη

και σκάρτη!

Μια ζωή