ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο «θρίαμβος»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τέλειωσε και ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών στη Γαλλία και οι ιαχές των πανηγυρισμών για τη νίκη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των συμμάχων του στο Παρίσι, δεν μπορούν, βέβαια, να ισοσταθμίσουν τις μεγάλες απώλειες. Και αν το Σοσιαλιστικό κόμμα και οι υποψήφιοί του, γνωστοί και μη εξαιρετέοι ενεργοί υπουργοί, καταποντίστηκαν στην πλειοψηφία των πόλεων της επαρχίας, καταγράφοντας έτσι άνοδο της δεξιάς, ο πιο μεγάλος ηττημένος της αναμέτρησης των δημοτικών εκλογών φαίνεται ότι είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα, έτσι που πολλοί σήμερα να μιλούν ότι υπέστη πανωλεθρία.

Συνολικά, έχασε τις δημαρχίες 8 μικρών πόλεων, αλλά και της μεγαλύτερης Νιμ. Στις απώλειες συγκαταλέγεται και το παραδοσιακό, επί δεκαετίες, προπύργιο των Γάλλων κομμουνιστών, το Μονλουκόν. Μοναδική αναλαμπή η διατήρηση της δημαρχίας του Καλέ και η επικράτηση στην πόλη Αρλ. Ολες οι εκτιμήσεις μιλούν για «κάθετη πτώση» του ΚΚ Γαλλίας, ενώ ο Εθνικός Γραμματέας του, Ρομπέρ Υ, μιλούσε για «μια ολέθρια νύχτα», παραδεχόμενος ότι η «υποχώρηση του εκλογικού ποσοστού του κόμματος είναι αδιαμφισβήτητη» και δεσμεύτηκε για περαιτέρω «προβληματισμό και αναζήτηση των αιτίων».

... και η τραγωδία

Το γεγονός, πάντως, παραμένει. Οπως οι Γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν τους υποψήφιους δημάρχους, νυν υπουργούς, του Σοσιαλιστικού κόμματος, έτσι γύρισαν την πλάτη και στους συμμάχους τους στην κυβέρνηση κομμουνιστές. Ουσιαστικά, αποδοκίμασαν την πολιτική της γαλλικής κυβέρνησης, η οποία κάθε άλλο παρά έδειξε πως στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων και του λαού, ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία και το κεφάλαιο. Κι όπως συμβαίνει συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις - πολύ περισσότερο μέσα στις σημερινές γενικότερες δυσμενείς συνθήκες - η μη εκπλήρωση των λαϊκών προσδοκιών και η ανυπαρξία πραγματικής φιλολαϊκής διεξόδου, οδηγεί μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στην απογοήτευση και τροφοδοτεί τη συντηρητικοποίηση των συνειδήσεων.

... κατά των αγροτών

Βεβαίως, την κύρια ευθύνη για το κύμα μαζικών διώξεων σε βάρος των αγροτών, αλλά και για τη μη υλοποίηση του νόμου περί παραγραφής των «αδικημάτων» που ψήφισε η Ελληνική Βουλή, την έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Διότι αυτή επιχειρεί - χρησιμοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό και τη Δικαιοσύνη - να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους αγρότες, ώστε να σταματήσουν την πάλη τους για το ψωμί και δίκιο και την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζεται.

Και η κυβέρνηση θα έχει την ευθύνη - θα υποστεί και θα πληρώσει το πολιτικό κόστος - αν, τελικά, ο Αρειος Πάγος αποφασίσει σύμφωνα με την εισήγηση του Π. Δημόπουλου και έτσι θα συνεχιστούν οι μαζικές δίκες αγροτών στα «αγροτοδικεία» που έχουν στηθεί καθ' άπασαν την ελληνική επικράτεια.

Θα πρέπει, όμως, να σκεφτούν οι κυβερνώντες ότι μ' αυτή την τακτική δημιουργείται «πολιτικό πρόβλημα» στη χώρα μας, το οποίο οδηγεί σε «πολιτική εκτροπή», καθώς ένα ολόκληρο κοινωνικό στρώμα - η αγροτιά που αποτελεί κοντά στο 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας μας - βρίσκεται, εδώ και τέσσερα χρόνια συνεχώς «υπό διωγμόν»...

Τα τραπεζικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΡΑΤΑΣΗ στην προθεσμία για να ανοίξουν οι συνταξιούχοι τραπεζικούς λογαριασμούς, έδωσε χτες η κυβέρνηση. Μην απορήσετε, επομένως, αν το επόμενο διάστημα θεωρήσει υπεύθυνους τους συνταξιούχους που δεν ανταποκρίθηκαν, για το μη εκσυγχρονισμό του συστήματος πληρωμών!

Και όταν η κυβέρνηση λέει «εκσυγχρονισμό», μην πάει το μυαλό σας στη ροή των πληρωμών. Εκεί τα κάνανε «μπάχαλο», δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Αλλο εννοούν.

Εκσυγχρονισμός για την κυβέρνηση σημαίνει, πρώτα και κύρια, τη δυνατότητα των τραπεζών, να διαχειρίζονται τα χρήματα που δίνει το ΙΚΑ για συντάξεις. Μιλάμε για περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο δραχμές, που το κρατάνε μια ολόκληρη βδομάδα στα ταμεία τους! Και αυτό θα γίνεται κάθε μήνα!

Μιλάμε για τις ίδιες τράπεζες, που, όταν ένας συνταξιούχος αργήσει μια δόση σε ένα δάνειο, του κάνουν κατάσχεση στο «πι και φι» και ζητάνε και πανωτόκια από πάνω. Γι' αυτές μιλάμε, όχι για άλλες!

Ε, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ να περιμένουμε σ' αυτόν τον τόπο! Εχουμε πρωθυπουργό θεωρητικό των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, που κάνει κοινά άρθρα με τον Τόνι Μπλερ. Η «κεντροαριστερά» σε όλο της το μεγαλείο!

Ποιος είναι ο στόχος τους; Μα, ποιος άλλος, παρά μια ισχυρή Ευρώπη και, απ' ό,τι λένε, και οι δυο τους το ξέρουν το μυστικό και θα το πούνε και στους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες στη Διάσκεψη της Στοκχόλμης.

Ιδίως εκεί που μιλάνε για αύξηση των θέσεων εργασίας, είναι πραγματικά αποστομωτικοί. Τώρα, το ότι στη Βρετανία κλείνει η μια επιχείρηση μετά την άλλη και μεταφέρουν εκτός Ευρώπης την παραγωγή, ενώ στην Ελλάδα η ανεργία πετάει στα ύψη, αυτά είναι ...συγκυριακές λεπτομέρειες!

Αντε τώρα να μιλήσεις στον Σημίτη για περιοχές της Ελλάδας, όπου το επίπεδο φτώχειας αυξάνεται συνεχώς, και για εργασιακά δικαιώματα, που πηγαίνουν από ...απελευθέρωση σε απελευθέρωση. Αυτός τώρα βαδίζει με τον Τόνι στις λεωφόρους της ανάπτυξης!

Γρηγοριάδης Κώστας

Τέλος σε κάθε αυταπάτη

Η εικόνα εκφυλισμού που παρουσιάστηκε στο 30ό Συνέδριο της ΓΣΕΕ ούτε νέα είναι, ούτε ξάφνιασε. Τουλάχιστον όσους προσπαθούν να παρακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος με ενδιαφέρον, όχι για το αν προοδεύει ο «κοινωνικός εταιρισμός», αλλά για το αν στην κορυφή του συνδικαλιστικού κινήματος εκφράζεται έστω και λίγη από την τρομώδη αγωνία που περνούν κάθε μέρα πλέον οι εργαζόμενοι, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν τον επιούσιο και το αύριο των παιδιών τους.

Επειδή είναι άδικο να παίρνει η μπάλα τους πάντες, ας το ξεκαθαρίσουμε: Συνδικαλιστές που τίμησαν την εκλογή τους στα ανώτερα όργανα υπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια. ΓΣΕΕ εργατών δεν υπήρχε! Πέρασαν ήδη πολλά χρόνια από τότε που στη Μητροπόλεως, έξω από τα γραφεία της Συνομοσπονδίας των Επαγγελματοβιοτεχνών, παρεμβαίνοντας στη διαδικασία υπογραφής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, οι εργάτες διαδήλωναν με σύνθημα «ΓΣΕΕ εργατών, όχι των εργοδοτών». Από τότε αν και κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι, ένα δεν άλλαξε: Ο κατήφορος συνδικαλιστών που διέγραψαν όχι μόνο από το λεξιλόγιό τους, αλλά στην πράξη έννοιες όπως ταξική πάλη, ανειρήνευτη πάλη κεφαλαίου - εργασίας. Περίσσεψαν όλα αυτά τα χρόνια οι διάφορες διακηρύξεις για την ενότητα της εργατικής τάξης, μόνο που με κάθε τέτοια έκκληση αυτοί που ήταν στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αξίωναν να μη τους γίνεται κριτική για το καθημερινό πλέον ξεπούλημα των εργατικών συμφερόντων. Την ίδια ώρα τόσο στη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος όσο και σε επίπεδο κορυφής γίνονταν διεργασίες για μια ουσιαστική ταξική ενότητα που θα έπρεπε να επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στην καθημερινή δράση. Και υπήρξαν τέτοιες επιβεβαιώσεις αρκετές. Αντίθετα, στο χώρο της πλειοψηφίας περίσσεψαν οι πράξεις υποταγής. Αν υπήρχαν ακόμα σ' ορισμένους κάποιες αυταπάτες για το αν είναι αντιστρέψιμη αυτή η κατάσταση, τα αποτελέσματα του 30ού Συνεδρίου τουλάχιστον ως προς την κατεύθυνση της πάλης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο. Την ώρα που «πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι», την ώρα που η κυβέρνηση προωθεί ταχύτατα την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, απειλεί με «τρομονόμο» όποιον αμφισβητεί την εξουσία των καπιταλιστών και συμμετέχει στην εξόντωση των λαών των Βαλκανίων, η πλειοψηφία μάζευε ήλιο στις πισίνες του «Αστέρα». Ούτε καν ένα ψήφισμα απ' όσα προτάθηκαν δεν έγινε δεκτό.

Το 30ό Συνέδριο της ΓΣΕΕ πέρασε στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Οχι γιατί επιβεβαιώθηκε το αυταπόδεικτο εδώ και καιρό της εκφυλιστικής κατάστασης στην κορυφή του. Αλλά κύρια γιατί έγινε ακόμα πιο καθαρό πως κόντρα σ' αυτή την πραγματικότητα, η εργατική τάξη - οι ταξικές δυνάμεις - δε μένει με σταυρωμένα χέρια. Επικυρώθηκε στη διάρκεια του συνεδρίου η ορθότητα της γραμμής της ταξικής συσπείρωσης. Η ενίσχυση και με ψήφους της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας βεβαιώνει την ορθότητα της συνεπούς γραμμής συσπείρωσης κόντρα στην κυβέρνηση και τους εργοδότες. Μπροστά στην όξυνση της ταξικής πάλης εκπέμπει θετικό μήνυμα. Ταυτόχρονα χρεώνει με ακόμα πιο βαριά καθήκοντα όλους όσοι στο δίλημμα «με το κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη» απάντησαν με πράξεις που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν σε ταξικές συσπειρώσεις.

Η ήρα έχει ξεκαθαρίσει απ' το στάρι. Κανείς πλέον δε δικαιούται να ομιλεί αορίστως περί ενότητας, αξιώνοντας συγχωροχάρτι σε μια ηγεσία που ακόμα και στην κορυφαία διαδικασία ενός συνεδρίου ήταν απούσα. Σε μια ηγεσία που σ' όλη τη διαδικασία του συνεδρίου, ενώ δε βρήκε λέξη να πει για το κεφάλαιο, αναγνώρισε σαν μόνο εχθρό της τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Ας το πάρουν χαμπάρι: Η όξυνση της ταξικής πάλης δεν περιλαμβάνει μάχες μόνο κόντρα στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της, αλλά και κόντρα σ' όσους στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος δουλεύουν ανοιχτά πια ως πέμπτη φάλαγγα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

«Αγριοι» εισαγγελείς...

Να μην ισχύει ο νόμος 2721/1999 περί παραγραφής των «αδικημάτων» που δήθεν ετελέσθησαν στη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων - είχε ψηφιστεί ομόφωνα, απ' όλα τα κόμματα στη Βουλή - εισηγήθηκε στην ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ο εισαγγελέας Π. Δημόπουλος. Αναμενόμενη, εν πολλοίς, η εισαγγελική εισήγηση. Πρώτον, διότι είθισται αρκετοί εισαγγελείς να τάσσονται «υπέρ του νόμου» και «κατά του δίκιου», όταν αυτό είναι με το μέρος των αδυνάτων. (Μάλιστα, κάποιοι απ' αυτούς - όπως, π.χ. ο Οδυσσέας Τσορματζόγλου, εισαγγελέας της έδρας στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης - δε διστάζουν να προσφύγουν και στον αντικομμουνισμό, προκειμένου να υπερασπίσουν το «δίκιο» της εξουσίας των ισχυρών...). Δεύτερον, διότι κάποιοι εισαγγελείς στην Ελλάδα θεωρούν «χρέος» τους να εμφανίζονται «αυστηροί» και «άγριοι» - «αστυνόμους με πολιτικά» τους χαρακτηρίζει ο λαός μας - ακόμα κι όταν έχουν να κάνουν με «κατηγορούμενους» που αγωνίζονται για το ψωμί τους και «παρανομούν» για το δίκιο. Τρίτον, διότι η συγκυρία που διανύουμε, μάλλον, δεν «επιτρέπει» σε εισαγγελέα -ακόμα κι αν το ήθελε- να εκφραστεί διαφορετικά, πηγαίνοντας «κόντρα στο ρεύμα». Και το «ρεύμα» οδηγεί προς το συνεχώς εντεινόμενο αυταρχισμό της εξουσίας σε βάρος του λαού και του μαζικού λαϊκού κινήματος, όπως αποδεικνύεται από τις τελικές κυβερνητικές αποφάσεις για τον τρομονόμο και την ουσιαστική απαγόρευση των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά και όπως τεκμαίρεται από τα όσα λέγονται και δρομολογούνται στα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος.