Πλούσια συζήτηση για το καινούργιο που έφερε η Οκτωβριανή Επανάσταση έγινε το βράδυ της Παρασκευής
Στο επίκεντρο βρέθηκε το καινούργιο, το ξεχωριστό που έφερε η Οκτωβριανή Επανάσταση: «Σταμάτησε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», «Δίδαξε ότι οι εργάτες έχουν μεγάλη δύναμη», «Μπορούμε να μαθαίνουμε από τα παλιά για να πάμε στα καινούρια», ήταν από τις απαντήσεις που ακούστηκαν. Ο Κ. Ρήγας προέτρεψε τους μαθητές να σκεφτούν γύρω από το ρόλο των επαναστατών, την οργάνωση και τη δράση τους, ενώ ακολούθησε συζήτηση γύρω από τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, με τους μαθητές να εντοπίζουν βήμα - βήμα πίσω από κάθε κατάκτηση των εργαζομένων και της νεολαίας τον κινητήριο μοχλό τους, τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Τη σκυτάλη πήραν οι σχολιασμοί για αυτά που ακούνε οι μαθητές στο πλαίσιο της συκοφάντησης του σοσιαλισμού, όπως για την «ελευθερία που δεν υπήρχε» στη Σοβιετική Ενωση. Οπως είπαν οι μαθητές, η «ελευθερία» που προσφέρει ο καπιταλισμός είναι δεμένη με τις μεγαλύτερες αδικίες. Ο ομιλητής εξήγησε πως στο σοσιαλισμό «η ελευθερία του ενός προϋποθέτει και κατοχυρώνει την ελευθερία του άλλου» και ξεκαθάρισε πως η ελευθερία που καταργείται είναι αυτή που επιτρέπει στους καπιταλιστές να εκμεταλλεύονται την εργασία των εργαζομένων.
Η συνέχεια δόθηκε με την ερώτηση που τόσο συχνά βρίσκεται στα χείλη πολλών: Γίνονται αυτά σήμερα; «100 χρόνια μετά, οι αιτίες που μπορούν να γεννήσουν το καινούργιο είναι πολύ περισσότερες», είπε το στέλεχος της ΚΝΕ, συνοψίζοντας τις απαντήσεις και τις σκέψεις που ακούστηκαν και σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Ο παγκόσμιος πλούτος αυξάνεται, για να φτιαχτεί και το πιο απλό προϊόν χρειάζεται η συνεργασία όλο και περισσότερων ανθρώπων, κι όμως αυτός ο πλούτος συγκεντρώνεται σε ολοένα και λιγότερους».
Η συζήτηση έφτασε στο σήμερα και οι μαθητές μετέφεραν την πείρα τους από τις μάχες που δίνουν και τους αγώνες στους οποίους συμμετέχουν. Ο Κ. Ρήγας τους κάλεσε να πάρουν μέρος στις φανερές αλλά και στις αθέατες μάχες που δίνουν τα μέλη της ΚΝΕ. «Οταν ρωτάμε κάποιον αν θέλει να γίνει μέλος της ΚΝΕ, είναι με μια έννοια σαν να τον ρωτάμε τι άνθρωπος θέλει να γίνει», σημείωσε και τους κάλεσε στον απαιτητικό δρόμο που τους θέλει ανυπότακτους απέναντι σε κάθε αδικία, αλληλέγγυους σε όποιον αντιστέκεται, πειθαρχημένους στις αρχές της επαναστατικής οργάνωσης, στήριγμα για τους φίλους και την οικογένειά τους, με πίστη στις ιδέες τους, αλλά και με υπομονή δίπλα σε όσους δυσκολεύονται να τις κατανοήσουν και να τις ακολουθήσουν.
Στον Νίκο Γκάτσο ήταν αφιερωμένη μία από τις εκδηλώσεις της Λαϊκής Σκηνής
Ταυτόχρονα, το αφιέρωμα πλαισιώθηκε και από απαγγελία έργων του μεγάλου ποιητή, όπως το «Μια ιστορία στο Σουφλί». Πλήθος κόσμου, νέοι και μεγαλύτεροι σε ηλικία, παρακολούθησαν, τραγούδησαν, «ταξίδεψαν» με τους στίχους και τη μουσική των σπουδαίων μας καλλιτεχνών.
Το συγκρότημα Smyrna άνοιξε το πρόγραμμα της Λαϊκής Σκηνής το βράδυ του Σαββάτου και ξεσήκωσε το κοινό, που έστησε το χορό. Η αμιγώς γυναικεία ομάδα παραδοσιακής μουσικής με σκοπούς και τραγούδια από Μικρά Ασία, Ηπειρο, Θράκη, Μακεδονία, Αιγαίο, αλλά και Σμυρνιούς καλλιτέχνες έφτιαξε μια όμορφη ατμόσφαιρα, όπου επισκέπτες του Φεστιβάλ όλων των ηλικιών γλέντησαν σαν μια μεγάλη παρέα.
«Ούτσαι», «Σερανίτσα», «Μηλίτσα», «Πυρρίχιος» και «Τρυγόνα». Ποντιακοί χοροί και τραγούδια τράνταξαν στη συνέχεια την κατάμεστη Λαϊκή Σκηνή. Ο Ηλίας Υφαντίδης (λύρα), ο Παναγιώτης Κοπαλίδης και ο Νώντας Κυργιάνης (νταούλι), οι χορευτικοί όμιλοι της Ενωσης Ποντίων Περιστερίου και του Συλλόγου Ποντίων Φοιτητών Αττικής έπαιξαν και χόρεψαν για όλους τους αγωνιστές και τους πρόσφυγες που έχουν βιώσει στο πετσί τη βαρβαρότητα του ξεριζωμού από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Στο δεύτερο μέρος «έπαιξαν για να χορέψει ο κόσμος», με τραγούδια του δασκάλου τους Γιώργου Αμαραντίδη ο οποίος έδινε για χρόνια το «παρών» στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Και «έπερεν φωτιά η ψύμουν»...
Κατάμεστη ήταν η Λαϊκή Σκηνή με την αγαπημένη ερμηνεύτρια σε λαϊκά, έντεχνα, παραδοσιακά τραγούδια. Με τη ζεστασιά και μεταδοτικότητα που την χαρακτηρίζει δημιούργησε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στον κόσμο όλων των ηλικιών, που τραγουδούσε, χόρευε, διασκέδαζε με την ψυχή του.
Στο τέλος της συναυλίας, η Γλυκερία συναντήθηκε και χαιρέτησε τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.
Παρακολουθήσαμε, λοιπόν, μια σειρά στιγμές από τη ζωή της μικρής Σάσας Βελιτσάνσκαγια, που μένει δίπλα στις γραμμές του τρένου και ονειρεύεται να φτάσει μακριά εκεί που τελειώνουν οι ράγες... Η Σάσα έρχεται σε επαφή με έναν κόσμο σκληρό και άδικο και είναι γεμάτη απορίες... Γνωρίσαμε τον πατέρα της τον Ιγκόρ, έναν γιατρό για όλο τον κόσμο και κυρίως για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους, αλλά και τον εργοστασιάρχη Σαμπανόφ... Γνωρίσαμε τις χορτασμένες αλλά και τις πεινασμένες φίλες της Σάσας, αλλά και τον επαναστάτη δάσκαλό της που χαϊδευτικά τον φωνάζουν Φεγγάρη Φεγγάροβιτς, που είναι διαρκώς κυνηγημένος... Και μαζί με όλα αυτά παρακολουθήσαμε τις αγωνίες και τις σκέψεις των παιδιών που αποφασίζουν να βοηθήσουν τους αδύναμους, διαλέγουν στρατόπεδο, ονειρεύονται να γίνουν επαναστάτες!
Και όλα τα παιδιά με τα σώματά τους σχημάτισαν το τρένο που έφευγε...
Η παιδική θεατρική ομάδα έκανε για άλλη μια χρονιά μια πολύ καλή προσπάθεια και έβαλε τα δυνατά της για να αποδώσει τα μηνύματα του έργου, ενώ έδωσε ήδη το ραντεβού της, για να ξεκινήσει τη δουλειά της για την ερχόμενη χρονιά.
Με θερμό χειροκρότημα, συμμετοχή από το κοινό με παλαμάκια, σφυρίγματα και γέλια, στον κατάμεστο χώρο, ο κόσμος παρακολούθησε μια μουσική παράσταση με ελληνικούς ρυθμούς, παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια με κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο. Ο λαϊκός ποιητής Κώστας Βίρβος πηγαίνει πίσω, στα χρόνια των τσιφλικάδων και των κολίγων στη Θεσσαλία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και μας μεταφέρει σ' έναν κόσμο που κυριαρχεί η σκληρή δουλειά, η άγρια εκμετάλλευση, αλλά και η ανεπιτήδευτη αφέλεια των φτωχών κι αγράμματων κατοίκων. Ο τίτλος «Θεσσαλικός Κύκλος», από τη μια έχει να κάνει με την κοινή θεματολογία των κομματιών, εξ ου και «κύκλος», και επιπλέον παραπέμπει σε μια μεγάλη πλατεία, στην οποία, όπως γράφει ο Βίρβος, εμφανίζονται ταυτόχρονα όλοι οι χαρακτήρες των τραγουδιών.
Οι άθλιες συνθήκες ζωής και δουλειάς των χωρικών ξεχωρίζουν και στα λόγια των ηθοποιών του Θεατρικού του ΠΑΜΕ. Οπως έχει πει και ο συνθέτης, στο έργο «εμφανίζονται δύο δυνάμεις, αυτές του τσιφλικά και του κολίγου». Αποκορύφωμα της μουσικοθεατρικής παράστασης, η σύγκρουση τσιφλικάδων και κολίγων που μετατράπηκε σε κίνημα πανθεσσαλικού χαρακτήρα με κεντρικό αίτημα, τη διανομή της γης στους καλλιεργητές της.