Εκατοντάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, στελέχη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, πρωτοπόροι αγωνιστές εργατοϋπάλληλοι που δίνουν μαζί με τους κομμουνιστές τις μάχες στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους έδωσαν χτες το «παρών» στην εκδήλωση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με θέμα «Η απάντηση της εργατικής τάξης στη στρατηγική του κεφαλαίου για την καπιταλιστική ανάπτυξη». Μια πρωτοβουλία που προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε μέσα στη φωτιά της μάχης, των εργατικών αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου.
Στην εκδήλωση μίλησε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ακολούθησαν παρεμβάσεις από εκλεγμένους συνδικαλιστές.
Το θέμα της εκδήλωσης έγινε αφορμή για να συζητηθούν ανάμεσα σε ριζοσπάστες εργάτες, ανθρώπους που τώρα έρχονται σε επαφή με το ΚΚΕ ή μετά από πολύ καιρό ξαναβγαίνουν στο δρόμο του αγώνα, βασικά συμπεράσματα και πείρα από τις πολιτικές εξελίξεις και την οργάνωση των εργατικών αγώνων. Αντικειμενικά, αυτή η πρωτοβουλία έδωσε πλούσιο υλικό, εξοπλισμό και επιχειρήματα στους συγκεντρωμένους για να δώσουν καλύτερα τη μάχη της οργάνωσης της πανεργατικής απεργίας στις 14 Δεκέμβρη. Αναδείχθηκε η αναγκαιότητα μέσα από τις καθημερινές μάχες να εδραιώνεται το ταξικό κριτήριο σε περισσότερες εργατικές δυνάμεις, να αυξάνεται η επιρροή του Κόμματος στην εργατική τάξη για να περάσει το κίνημα στην αντεπίθεση. Οπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά, τα παραπάνω είναι όρος για να μην μπορούν η κυβέρνηση και η εργοδοσία να βάζουν εμπόδια στην πάλη, πότε με το καρότο και πότε με το μαστίγιο. Από τις ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις εκλεγμένων συνδικαλιστών μεταφέρθηκε πείρα από τους χώρους δουλειάς. Με αναφορές στην κατάσταση που επικρατεί στους τόπους δουλειάς, στην τακτική της εργοδοσίας, αλλά και στο ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού αναδείχθηκαν οι δυσκολίες αλλά και τα περιθώρια που υπάρχουν για να διαδοθεί πιο πλατιά το κάλεσμα συστράτευσης με το ΚΚΕ, να προχωρήσει το έργο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.
Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Η κατάθεση στη Βουλή της τροπολογίας για να ξεκινήσει το ξήλωμα της μεγαλύτερης κατάκτησης της εργατικής τάξης, που είναι το δικαίωμα στην απεργία, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη.
Φυσικά και δεν μας εφησυχάζει ότι απέσυρε την τροπολογία για να την επαναφέρει ως ξεχωριστό νομοσχέδιο σε επόμενη φάση.
Το αντίθετο.
Τους προειδοποιούμε: Το δικαίωμα στην απεργία, που κατακτήθηκε με αίμα και θυσίες, είναι αδιαπραγμάτευτο και όποιος τολμήσει να το αγγίξει, θα βρει απέναντί του τους εργαζόμενους και το ταξικό κίνημά τους.
Και όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες ώρες αναμασούν την καραμέλα του Μαξίμου, ότι δεν αποτελεί πρόβλημα το 50% συν 1 για την απαρτία, ότι ενισχύει τη δημοκρατία, τους ρωτάμε:
Εσείς, καλόπαιδα, κυβερνάτε με το 50% συν 1 του ελληνικού λαού; Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα εκλέγονται με το 50% συν 1 του συνόλου;
Το 22% εκπροσωπείτε, αν το έχει ακριβώς υπολογίσει στην πραγματικότητα, με βάση όσους έχουν δικαίωμα ψήφου.
Και με αυτό το σαθρό 22% - που είναι αυτό το πραγματικό σας ποσοστό - και που σήμερα βέβαια έχει γίνει και κατά πολύ μικρότερο, φέρνετε ένα νόμο που απαιτεί από τους εργαζόμενους, από τους εργάτες μέσα στα γκέτο που δουλεύουν, να έχουν το 50% συν 1 του συνόλου των μελών τους σε παρουσία στη συνέλευση και στην κάλπη, κάτω από τον εκβιασμό και μπροστά στη μεγάλη εργοδοσία, στις απειλές, για να αποφασίσουν μια απεργία, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους.
Πρόκειται για μια αδίστακτη κυβέρνηση, που δεν έχει καμία αναστολή, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πάγια επιδίωξη του οποίου είναι το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς.
Ονομάζει «δίκαιο» ό,τι συμφέρει τα μονοπώλια και χωρίς καθυστέρηση το κάνει πράξη.
Γι' αυτό και συμφώνησε άρον άρον με το κουαρτέτο την επέκταση των πλειστηριασμών, μαζί μάλιστα με την ποινικοποίηση της δράσης ενάντιά τους, τις νέες ιδιωτικοποιήσεις, το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, το τσεκούρι στα κοινωνικά επιδόματα.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν όλα όσα έχει ψηφίσει και θα ισχύουν από την αρχή του χρόνου, όπως για παράδειγμα το τσεκούρωμα του ΕΚΑΣ.
Χτες η κυβέρνηση πήρε μια πρώτη απάντηση από το ταξικό κίνημα.
Και απάντηση θα δίνεται κάθε μέρα στους δρόμους, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στις απεργιακές συγκεντρώσεις, στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, με αποκορύφωμα την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 14 του Δεκέμβρη.
Γιατί ό,τι συμφέρει το λαό μπορεί να γίνει πράξη με την οργάνωση της πάλης και το δικό του σχέδιο για να μην πληρώσει τα σπασμένα, για να διεκδικήσει τις ανάγκες του.
Το «success story 2» της κυβέρνησης δεν μπορεί να κρύψει ότι οξύνεται το σύνολο των προβλημάτων της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Η συνέχιση των αντιλαϊκών μέτρων σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, είναι ο δικός τους μονόδρομος για τη θωράκιση της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Δυναμώνουμε τη δουλειά μας στην εργατική τάξη και για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος.
Με αυτούς τους στόχους προγραμματίζουμε τη δράση μας σε μια σύνθετη περίοδο, όπου τρόικα, κυβέρνηση, εργοδοσία εξαπολύουν αλλεπάλληλα κύματα άγριων αντιλαϊκών μέτρων.
Δηλαδή, συμβάλλουμε ώστε όχι μόνο να οργανωθούν κάποιες κινητοποιήσεις, κάποιοι αγώνες για να εκφραστεί η υπάρχουσα δυσαρέσκεια.
Ασφαλώς, πρωτοστατούμε για να γεννιούνται εστίες αντίστασης παντού.
Να μην αποδεχτούν οι εργαζόμενοι την άθλια ζωή, οι άνεργοι να μένουν χωρίς προστασία.
Με φροντίδα ώστε οι αγώνες αυτοί να ασκούν τη μέγιστη πίεση, να έχουν τη μεγαλύτερη μαζικότητα, απήχηση, αλληλεγγύη, όπου μπορούμε να έχουν έστω και κάποιο αποτέλεσμα για την ανακούφιση των εργαζομένων, την παρεμπόδιση νέων μειώσεων, την επίλυση θεμάτων επιβίωσης και προστασίας για χιλιάδες ανθρώπους.
Πρωτοστατούμε με κύρια κατεύθυνση να εκφραστεί η αντίθεση σε αυτήν την πολιτική, με θέσεις και αιτήματα που φωτίζουν ταυτόχρονα την προοπτική να πληρώσει η πλουτοκρατία.
Φωτίζοντας τη διέξοδο προς όφελος του λαού, που είναι η αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι η εναλλαγή των κομμάτων στην αστική διακυβέρνηση.
Εχουμε γνώση των δυσκολιών και απόφαση να τις αντιπαλέψουμε με οργάνωση και τη δύναμη των μαζών.
Με όλη τη δράση μας φτιάχνουμε προϋποθέσεις αντεπίθεσης με την πιο σοβαρή και σίγουρη για αυτήν την υπόθεση προϋπόθεση.
Να δυναμώνει οργανωτικά το ΚΚΕ και πρώτα απ' όλα στην εργατική τάξη.
Είναι ώρα συγκέντρωσης δυνάμεων και πάλης με περιεχόμενο ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους.
Με σχέδιο και οργάνωση που θα στηρίζεται πρώτα απ' όλα σε γερές Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους κλάδους στρατηγικής σημασίας, στην ηλεκτρική ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, λιμάνια και αεροδρόμια, εμπορικά κέντρα, μονάδες Υγείας και Πρόνοιας.
Και, ταυτόχρονα, με αύξηση της επιρροής και της οργάνωσης στους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τους χώρους μόρφωσης της νεολαίας, τους χώρους συγκέντρωσης των νέων των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.
Σε αυτήν την κύρια κατεύθυνση, της προώθησης των στόχων της ανασύνταξης, είναι ενταγμένη η επιλογή των μετώπων της ταξικής πάλης.
Ο Β. Πετρόπουλος, αναφερόμενος στην τροπολογία της κυβέρνησης ενάντια στο απεργιακό δικαίωμα, σημείωσε πως εκτός των άλλων δείχνει ότι τα αστικά επιτελεία αναλογίζονται «τι έρχεται αύριο», γιατί ξέρουν ότι «η επιθετικότητά τους θα βρει το επόμενο χρονικό διάστημα τείχος αντίστασης από τα σωματεία, τις εργατικές κινητοποιήσεις». «Στο χώρο των ΟΤΑ, παρότι δημόσιο, έχουμε 70.000 εργαζόμενους με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις κάθε είδους, με χειρότερη αυτή του ΟΑΕΔ, που δεν χαρακτηρίζονται καν εργαζόμενοι αλλά "ωφελούμενοι" προγραμμάτων της ΕΕ, με μισθούς 490 και 420 ευρώ. Εχουμε τα τελευταία δύο χρόνια 38 θανατηφόρα ατυχήματα και άλλα τόσα σοβαρά, με ακρωτηριασμούς ή σοβαρές παθήσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά. Ως παραδείγματα της περιβόητης ανάπτυξης από τον κλάδο των ΟΤΑ, ανέδειξε την «Κοινωνική Οικονομία», τη διαχείριση απορριμμάτων και παιδικών σταθμών μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, τις προσλήψεις προσωπικού μέσα από τις ανταποδοτικές υπηρεσίες που πληρώνει ο λαός κ.λπ. Ξεχώρισε την προσπάθεια για οργάνωση της πάλης «από τα κάτω», με τις επιτροπές αγώνα συμβασιούχων σε όλη την Ελλάδα και με το πανελλαδικό συντονιστικό. Οπως είπε χαρακτηριστικά, «αυτή η δουλειά δεν είναι περιστασιακή αλλά χτίζεται εδώ και χρόνια από τα κάτω, με συνελεύσεις, συσκέψεις, επιτροπές αγώνα και ταξικά σωματεία». Αναφερόμενος στη δράση των κομμουνιστών και των πρωτοπόρων αγωνιστών, υπογράμμισε ότι αυτή κάνει εργαζόμενους ακόμα και με διαφωνίες «να αναγνωρίζουν τη στάση μας και την παρουσία μας (...) Αυτή η εκτίμηση, αν συνδυαστεί με τη δουλειά της εξήγησης, της γενικευμένης ανάλυσης, με την εμπειρία, μπορεί να μεγαλώσει έναν κύκλο αγωνιστών, μια "μαγιά" που είναι απαραίτητη (...) Οι εκτιμήσεις μας δικαιώνονται, η δράση μας μπορεί να αποτελέσει τον καλύτερο δίαυλο επικοινωνίας για να προχωρήσει η ταξική ανασυγκρότηση και η βαθύτερη πολιτικοποίηση της σκέψης», υπογράμμισε.