Είναι πρόκληση, σε μια κοινωνία, στην οποία κάποιοι μοιράζονται ετησίως δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια, να υπάρχει τόσο εκτεταμένη και εσκεμμένα κρυμμένη φτώχεια και ανέχεια. Δεν είναι, όμως, μόνο ντροπή και αίσχος. Αυτά τα στοιχεία, που επί χρόνια σημειώνουν με έμφαση οι κομμουνιστές, και μόλις τώρα (για τους δικούς τους βέβαια λόγους) παραδέχονται και οι κρατούντες, αποτελούν πηγή διεξαγωγής γενικότερων συμπερασμάτων για την κοινωνία στην οποία ζούμε. Μια κοινωνία που όπως εκφράζεται από την επίσημη πολιτική των κομμάτων εξουσίας, θέτει στην πρώτη των πρώτων θέσεων των προτεραιοτήτων της, τις πολύπλευρες προσπάθειες και ρυθμίσεις για την εξασφάλιση κερδών στους ολίγους και την εκπόνηση μέτρων φιλόπτωχου ταμείου, ώστε να κάμπτονται οι αντιδράσεις εκείνων που βρίσκονται στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης.

Ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των οικογενειών που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, η κυβέρνηση αποφεύγει να δώσει στη δημοσιότητα. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να συσκοτίζει την υπάρχουσα κατάσταση και να αξιοποιεί, κατά το δοκούν, διάφορους δείκτες αποσπασματικά, ανάλογα με το τι επιδιώκει να εξυπηρετήσει κάθε φορά. Στοιχεία, όμως, μπορεί να αντλήσει κανείς από τις επεξεργασίες της Στατιστικής Υπηρεσίας για τα δηλωθέντα από τις ελληνικές οικογένειες εισοδήματα. Η αλήθεια είναι πως και εδώ, για λόγους σκοπιμοτήτων, το υπουργείο Οικονομικών δεν έχει δώσει στην ΕΣΥΕ στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων μετά το οικονομικό έτος 1998, ωστόσο και αυτά που υπάρχουν προσφέρουν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τις συνθήκες στις οποίες υποχρεώνεται να ζει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της χώρας.

Τα επίσημα, λοιπόν, και αναλυτικά στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών για τα εισοδήματα του 1998 -όπως δημοσιεύονται στη σχετική έκδοση της ΕΣΥΕ- αποκαλύπτουν ότι στην Ελλάδα του «μονόδρομου» της ΟΝΕ και των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών που τσεπώνει μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματιών:

• 590.973 πολίτες είχαν μέσο μηνιαίο εισόδημα 11.318 δραχμές
• 370.272 φορολογούμενοι είχαν μέσο μηνιαίο εισόδημα 62.880 δραχμές.
• 46.770 είχαν μέσο μηνιαίο εισόδημα 85.465 δραχμές.
• 410.620 είχαν μέσο μηνιαίο εισόδημα 107.764 δραχμές.

Αυτή είναι η... μια Ελλάδα, η οποία όταν αποφασίσει να προχωρήσει σε αγώνες και κινητοποιήσεις, έστω για να βελτιωθούν αυτά τα άθλια στοιχεία, αντιμετωπίζει την ύβριν και τις απειλές του Κ.Σημίτη και των άλλων κυβερνητικών στελεχών. Η άλλη Ελλάδα, αυτή που η ολιγαρχία και η Σημιτοπαρέα την παρουσιάζουν σαν Ελλάδα της δημιουργίας και της προόδου, είναι εκείνοι που θησαυρίζουν, ρουφώντας τον ιδρώτα και κατακλέβοντας την εργασία των πολλών. Των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Για του λόγου το αληθές, ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα τα στοιχεία για τα επίσημα και δηλωθέντα μεικτά κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών το 1998, όπως αυτά παρουσιάζονται στη σχετική έκδοση του ICAP. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, εκείνη τη χρονιά:

• 4.404 βιομηχανικές επιχειρήσεις εμφάνισαν μεικτά κέρδη 3,26 τρισεκατομμύρια δραχμές
• 7.095 εμπορικές επιχειρήσεις δήλωσαν μεικτά κέρδη 2,65 τρισεκατομμύρια δραχμές
• 4.696 μεγάλες εταιρίες στους κλάδους των υπηρεσιών είχαν μεικτά κέρδη 2,56 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Οι όποιες συγκρίσεις και διαπιστώσεις είναι στα όρια της φρίκης. Τη στιγμή που περί τους 600.000 πολίτες αυτής της χώρας...«ζούσαν» έχοντας εισόδημα ένα δεκαχίλιαρο το μήνα, οι εκπρόσωποι των 16.195 μεγάλων επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, ξεκοκάλισαν 8,5 τρισεκατομμύρια δραχμές! Αν, μάλιστα, προσεγγίσει κανείς τους αριθμούς με βάση τα στοιχεία που αφορούν την εκμετάλλευση των εργαζομένων, τα στοιχεία ξεπερνούν ακόμα και τον πιο οδυνηρό εφιάλτη. Ετσι:

• Για κάθε έναν εργαζόμενο από τους 255.000 που το 1998 απασχολούνταν στη βιομηχανία, οι μεγαλοβιομήχανοι αποσπάσανε, κατά μέσο όρο, μεικτό κέρδος που φτάνει τα 10 εκατομμύρια δραχμές.
• Κάθε εργαζόμενος, από τους 161.493 που απασχολούνταν στο εμπόριο, πρόσφερε με την εργασία του, κατά μέσο όρο, στους μεγαλεμπόρους μεικτό κέρδος 16 εκατομμύρια δραχμές.
• Οι επιχειρηματίες στους κλάδους των υπηρεσιών για κάθε εργαζόμενο απέσπασαν κατά μέσο όρο μεικτό κέρδος 16,4 εκατομμύρια δραχμές.

Για όσους διαθέτουν... γερά νεύρα και υπομονή στην ανάγνωση αριθμών, ιδιαίτερα αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία του σχετικού πίνακα, στον οποίο εμφανίζονται τα μεικτά κέρδη που είχαν ανά εργαζόμενο το 1998, οι πέντε πρώτοι κλάδοι της βιομηχανίας, του εμπορίου και του τομέα των υπηρεσιών. Σε απλά ελληνικά, στη γλώσσα που σκόπιμα αποφεύγουν να μιλήσουν οι κυβερνώντες προκειμένου να φέρουν σε πέρας την υπόθεση εξυπηρέτησης της οικονομικής ολιγαρχίας, τα στοιχεία ξεμπροστιάζουν τον κάθε απολογητή της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Στις 2.205 μεγάλες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις και εταιρίες παροχής υπηρεσιών, που παρουσίασαν τα υψηλότερα κέρδη ανά εργαζόμενο (στους 15 αυτούς κλάδους απασχολούνται 116.840 εργαζόμενοι), οι... αποδόσεις ξεκινούν από τα 20,9 και αγγίζουν ακόμα και τα 179 εκατομμύρια δραχμές. Συνολικά οι εκπρόσωποι των συγκεκριμένων εταιριών τσέπωσαν περί τα 3,3 τρισεκατομμύρια δραχμές, που κατά μέσο όρο είναι 26,7 εκατομμύρια ανά εργαζόμενο!

Αυτά είναι τα πραγματικά αποτελέσματα της πολιτικής που...«με το καρότο και το μαστίγιο», εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων που υπεραμύνονται των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της ΟΝΕ. Εκεί ακριβώς, άλλωστε, αποβλέπουν και οι αναδιαρθρώσεις αυτές. Στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την όλο και μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Μόνο που ένας τέτοιος στόχος μπορεί να προκύψει αποκλειστικά από την αύξηση της άμεσης εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της εργασίας τους, την περικοπή των διαφόρων δικαιωμάτων τους, την αύξηση της ανεργίας κ.ο.κ. Με δυο λόγια, κέρδη για το κεφάλαιο σημαίνει διεύρυνση του χάσματος που χωρίζει τις διάφορες κοινωνικές ομάδες και τάξεις. Συνεχή αύξηση των πολιτών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης, οι οποίοι για την κυβέρνηση αποτελούν σημείο αναφοράς, μόνο όταν απεργάζεται καινούρια σχέδια εξαπάτησης του συνόλου των εργαζομένων.

ΝΕΟ περιβαλλοντικό έγκλημα. Η κυβέρνηση, όπως έγραψε την περασμένη Πέμπτη ο «Ρ», καταργεί το ΠΔ 84/84, που απαγόρευε την ίδρυση ή την επέκταση νέων βιομηχανιών και άλλων επιχειρηματικών μονάδων και στη θέση του προωθεί ένα νόμο - τερατούργημα. Νόμο, που, όχι μόνο δίνει τώρα το «πράσινο φως» για μετεγκατάσταση επιχειρήσεων από όλη την Ελλάδα στο Λεκανοπέδιο, αλλά, ταυτόχρονα, νομιμοποιεί κι όλες τις παράνομες και αυθαίρετες βιομηχανικές εγκαταστάσεις που έχουν γίνει.

Η ΠΟΛΥΠΑΘΗ Αττική, αλλά και της συμπρωτεύουσας, επίσης, η περιοχή, δεν είναι υπερβολή, είναι αλήθεια πως ετούτο ακριβώς τον καιρό δέχονται συνεχώς πλήγματα, αφανίζονται μ' όσα γίνονται πάνω τους, κι ο νόμος τώρα που σκάρωσαν οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης είναι πράγματι η χαριστική βολή. Η Αττική θα μετατραπεί, όπως εύστοχα το προσδιόρισε κι ο τίτλος της εφημερίδας μας, σε «Φαιό νταμάρι» και μάλιστα με το νόμο. Ετσι έγιναν πάντα όλοι οι βανδαλισμοί πάνω στην πρωτεύουσα, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της, την Αττική. Με νόμους και βούλες...

ΕΙΝΑΙ η «Μαύρη Βίβλος» της περιβαλλοντολογικής καταστροφής, ο αφανισμός δασών, το ξεπούλημα δημόσιων εκτάσεων, η λεηλασία αρχαιολογικών χώρων, οι βανδαλισμοί στα γύρω βουνά, που τα κατάντησαν νταμάρια. Ιστορίες ντροπής όσα έγιναν, π.χ., στην Πεντέλη με τα λατομεία μαρμάρου, τη Μονή και τους άγιους πατέρες, που έδιναν τις άδειες για λατόμευση.

ΘΥΜΑΜΑΙ ακριβώς εδώ και πολλά χρόνια τον αξέχαστο Δημήτρη Πικιώνη, μαζί με δημοσιογράφους, που στάθηκαν κοντά του στον αγώνα που είχε ξεσηκώσει για να γλιτώσει το θεϊκό βουνό της Αττικής, την Πεντέλη, από τα αρπακτικά όρνεα. Την εποχή που η Μονή έβγαζε ασταμάτητα στο «σφυρί» αθρόες άδειες, για να βγάλουν το πεντελίσιο μάρμαρο. Τα πλάγια της Πεντέλης εξακολουθούν να μαρτυρούν όλα αυτά τα εγκλήματα που έγιναν.

ΞΕΦΤΕΡΙΑ να βάζουν ταμπέλες φανταχτερές στους νόμους, όταν μάλιστα αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά «μπουναμάδες», εξόφληση «γραμματίων» στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Τον ονόμασαν το νέο νόμο, λοιπόν, αυτό «περιβαλλοντολογική αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός παραγωγικών δραστηριοτήτων στο νομό Αττικής». Ετσι, με το άλλοθι του εκσυγχρονισμού των βιομηχανικών εγκαταστάσεων (αποτέλεσμα της χρήσης νέων τεχνολογιών), η περιβαλλοντικά επιβαρυμένη περιοχή της Αττικής και της Θεσσαλονίκης είναι τώρα το προσφερόμενο «φιλέτο» στους βιομηχάνους.

ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟ, λοιπόν, το σχέδιο νόμου τελικά, που, όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για την ψήφισή του, ανοίγουν πια ανεμπόδιστα οι πόρτες για όλα. Θα μπορούν να ιδρύονται νέες βιομηχανίες, να επεκτείνονται και εκατοντάδες νέα φουγάρα να «δυναμώσουν» το θανατηφόρο σύννεφο.

ΜΕ το νέο αυτό νόμο θα επιτρέπεται επίσης μέσα στο Λεκανοπέδιο και το γιγάντωμα των βιομηχανιών, που είναι σήμερα εγκαταστημένες σ' αυτό και το πιο χειροπιαστό παράδειγμα είναι της «Πετρόλα».

ΔΕΚΑ εφτά χρόνια από τότε που εφαρμόστηκε το ΠΔ 84/84, που κάπως έβαλε φρένο στην ανεξέλεγκτη επέκταση των βιομηχανιών που ρυπαίνουν, τώρα ο νέος (αυτός που παρουσίασαν οι αρμόδιοι υπουργοί Ν. Χριστοδουλάκης και Κ. Λαλιώτης) εξαφανίζει κάθε περιβαλλοντολογική προστασία και ποιότητα ζωής στην Αττική.

ΤΟ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟ αυτό νομοθέτημα με το «επιχείρημα» της προσαρμογής νέων αντιρρυπαντικών τεχνολογιών δίνει και κίνητρα για τη δημιουργία βιομηχανικών μονάδων. Θα εγκατασταθούν επίσης με εύφλεκτα και τοξικά υλικά. Μπουρλότα θανάτου μέσα στις συνοικίες και γενικά σε κατοικημένους χώρους.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ η κυβέρνηση στο νέο αυτό νόμο πως, τάχατες, θα παρακολουθεί συστηματικά τις περιβαλλοντικές επιδόσεις των βιομηχανιών με τη δημιουργία μηχανισμού καταγραφής και παρακολούθησης της ενεργειακής κατανάλωσης και της εκπομπής ρύπων. Αυτό που επίσης σίγουρα μπορεί να προβλεφτεί είναι ότι θα νομιμοποιηθούν και παράνομες και αυθαίρετες και υπολογίζονται σήμερα σε πάνω από 4.000 οι επιχειρήσεις που λειτουργούν υπό καθεστώς παρανομίας. Κι η Αττική θα γίνει φούρνος αερίων.

ΚΑΙ δικαιολογημένα με οργή θυμάσαι τα όσα έγραφε για όλους αυτούς τους συνεχείς βανδαλισμούς και τις καταστροφές πάνω στη γη και ιδιαίτερα στην Αττική ο Δ. Πικιώνης: «...Η γη τούτη κείτεται τώρα ως το πριν όμορφο σώμα ενός θεϊκού πλάσματος, όπου κατατρώγει τις σάρκες του η αρρώστια. Κι αν είχε μιλιά - κι έχει αλλά δεν την ακούμε - θα 'λεγε: Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι τι κάνετε; Τι αφανίζετε; Δεν ξέρετε ότι είμαι η μητέρα και η τροφός, το λίκνο, η κοιτίδα, η μήτρα της περασμένης δόξας και της μελλούμενης...».

ΚΑΙ ο Δ. Πικιώνης ολοκληρώνει στο «Γαίας ατίμωσις»: «...Μάταια θαυμάζετε τα μνημεία που έστησαν κάποτε τα παιδιά μας. Δεν ξέρετε πως είναι σαρξ εκ της σαρκός μου και πως όταν η μορφή μου αφανιστεί η δικιά τους θα χάσει το νόημά της; Τι εκάνετε την Ελευσίνα; Τι εκάνετε του Ιλισσού και του Κηφισσού τα δυο αγιάσματά μου; Εβάλατε μέσα τους υπονόμους σας, ερίξατε τα νερά των εργοστασίων σας; Δε βλέπω πια βωμούς των θεών επάνω εις τα όρη μου και τους λόφους, πάρεξ τα γραφεία και τις μηχανές των εταιριών σας. Εκείνοι ήταν σημάδι λατρείας, σε σας δεν απόμεινε παρ' η κατώτερη μορφή της σχέσης με τη φύση, η εκμετάλλευση...».

Η ΠΟΛΥΠΑΘΗ Αττική δέχεται τώρα με το νέο αυτό νόμο - τερατούργημα τη χαριστική βολή. Την έχουν καταδικάσει να γίνει ένα «φαιό νταμάρι».