Σε νέα ενδοαστική αντιπαράθεση οδηγείται η Ισπανία, που αυτήν τη φορά δεν αφορά μόνο μια επαρχία, την Καταλονία, αλλά ολόκληρη την χώρα και το μέλλον της κυβέρνησης του νεοφιλελεύθερου Μαριάνο Ραχόι, του Λαϊκού Κόμματος. Αφορμή ήταν οι καταδίκες με κάθειρξη συνολικά 351 χρόνων σε 29 από 37 στελέχη και ανθρώπους που σχετίζονταν με το Λαϊκό Κόμμα, ανάμεσά τους και στον για πολλά χρόνια ταμία του κόμματος, Λουίς Μπαρθένας. Η υπόθεση, με την επωνυμία «σκάνδαλο Γκουρτέλ», αφορά αναθέσεις σε επίπεδο δήμων (συμβόλαια για έργα σε «ημέτερους»), με τα στελέχη του Λαϊκού Κόμματος να παίρνουν τις ανάλογες «μίζες», που πήγαιναν στα ταμεία του κόμματος. Η δίκη για την υπόθεση ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2016 και επιβεβαίωσε την ύπαρξη δικτύου που ανέθετε δημόσια συμβόλαια με αντάλλαγμα προμήθειες σε δήμους των περιοχών της Μαδρίτης και της Καστίλλης - Λεόν, από το 1999 έως το 2005.

Το ζήτημα, όπως αναμενόταν, αξιοποιείται από τη σοσιαλδημοκρατία. Το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) κατέθεσε πρόταση μομφής στην κυβέρνηση Ραχόι, η οποία θα συζητηθεί την Πέμπτη και θα τεθεί σε ψηφοφορία την Παρασκευή. Στη Βουλή που διαμορφώθηκε τον Ιούνη του 2016, στους 350 βουλευτές το Λαϊκό Κόμμα έχει 137 και οι Σοσιαλιστές έχουν 85, που σημαίνει ότι χρειάζονται και τη στήριξη άλλων κομμάτων.

Ο Ραχόι έχει δηλώσει άγνοια για το σκάνδαλο στο κόμμα του και ότι θέλει να ολοκληρώσει η κυβέρνηση τη θητεία της, ωστόσο το νεοφιλελεύθερο συνονθύλευμα «Ciudadanos» («Πολίτες»), που στήριζε μέχρι τώρα τον Ραχόι, έχει ζητήσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, καθώς το ευνοούν και οι δημοσκοπήσεις. Δεν είναι πάντως ξεκάθαρο αν θα στηρίξει την πρόταση μομφής των Σοσιαλιστών. Στήριξη στη μομφή έχει δηλώσει η συμμαχία «Podemos Unidos», το σοσιαλδημοκρατικό σχήμα των «Ποδέμος» και της «Ενωμένης Αριστεράς» (όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας), ενώ άλλα εθνικιστικά περιφερειακά σχήματα που έχουν αρκετές έδρες στη Βουλή βρίσκονται σε διαδικασία διαφόρων παζαριών.

Να σημειώσουμε ότι οι «Ποδέμος» πραγματοποίησαν εσωτερικό δημοψήφισμα όλη την προηγούμενη βδομάδα σχετικά με το ζήτημα που προέκυψε με την αγορά, με δάνειο 600.000 ευρώ, πολυτελούς βίλας από τον γραμματέα του κόμματος, Πάμπλο Ιγκλέσιας, και τη σύντροφό του Ιρένε Μοντέρο, που είναι κοινοβουλευτική εκπρόσωπος. Τελικά στη διαδικασία αυτή, όπου διατυπωνόταν το ερώτημα αν οι δυο τους μπορούν να συνεχίσουν να εκπροσωπούν το κόμμα, το 68,4% των συμμετεχόντων (ή 128.000 μέλη, περίπου το 40% των εγγεγραμμένων) είπε ότι δεν πρέπει να παραιτηθούν. Το ζήτημα αξιοποιήθηκε υποκριτικά στην ενδοαστική αντιπαράθεση για τον δήθεν φιλολαϊκό χαρακτήρα των «Ποδέμος». Η ουσία ωστόσο είναι ότι και το κόμμα αυτό, όσο κι αν λανσαρίστηκε ως «νέο», δεν είναι παρά ένας ακόμα διαχειριστής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνουν οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα.

Την πραγματική διάσταση των εξελίξεων στην Ισπανία δίνει το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας, με Γραμματέα της ΚΕ τον Α. Γκαρσία, που σημειώνει ότι τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα να επιλέξουν διαχειριστή και να εγκλωβιστούν στους ψευτοδιαχωρισμούς «δεξιάς» (Λαϊκό Κόμμα) και «αριστεράς» (Σοσιαλιστές και «Ποδέμος»), χωρίς να αποκλείονται και άλλοι συνδυασμοί. Και υπογραμμίζει: «Η ενίσχυση της εργατικής πάλης τους τελευταίους μήνες πρέπει να συνεχιστεί, είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας και κατάκτησης νέων. Μόνο η ανεξάρτητη πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, οργανωτικά - πολιτικά - ιδεολογικά, μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Κανείς δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις αστικές δυνάμεις ή να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες». Και καταλήγει: «Καλούμε σε πολιτικοποίηση όλων των αγώνων, να δυναμώσουμε τις θέσεις της εργατικής τάξης, τη μαχητική της οργάνωση στα συνδικάτα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Δεν είναι καιρός για ταξική συναίνεση και συνεργασία, αλλά για να δυναμώσουμε την ταξική πάλη μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται».

Οι εξελίξεις στην Ισπανία, όπως και αυτές στην Ιταλία, σχετίζονται με διεργασίες στο εσωτερικό των αστικών τους τάξεων αναφορικά με ευρύτερες προτεραιότητες τμημάτων του κεφαλαίου για την καπιταλιστική ανάκαμψη, πάντα σε βάρος των εργαζομένων, αλλά και με τις διεργασίες στην ίδια την ΕΕ και με την προοπτική της.

Σε ανακοίνωσή του για τις εξελίξεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας αναφέρει ότι «οι ανησυχίες μερικών τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου, που εκφράστηκαν με δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών και με διακυμάνσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, επικράτησαν μπλοκάροντας μια κυβέρνηση που υπήρχε κίνδυνος στη διεθνή πολιτική να μην είναι ολοκληρωτικά ευθυγραμμισμένη με την κύρια δομή του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού μπλοκ».

Τονίζει ότι «δεν πρέπει να υπάρξει παραπλάνηση. Στην συγκεκριμένη αντιπαράθεση για να φτιαχτεί κυβέρνηση, καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν δεν είναι με το μέρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Αυτό που συνέβη, έγινε δυνατό ακριβώς γιατί ούτε ο Σαλβίνι ούτε ο Ντι Μάιο είχαν καμία πρόθεση να ανατρέψουν το υπάρχον σύστημα εξουσίας, άλλωστε τους τελευταίους μήνες έχουν εκφράσει θέσεις εντελώς συμβατές με τις λογικές των ευρωπαϊκών θεσμών».

Τονίζοντας ότι «πρόκειται για μία σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών τμημάτων της αστικής τάξης στο εσωτερικό του μεγάλου κεφαλαίου», που κάνει ξεκάθαρο «τον ισχυρό έλεγχο που ασκεί το μεγάλο κεφάλαιο στις πολιτικές αποφάσεις», καταλήγει μεταξύ άλλων: «Εμείς ήμασταν έτοιμοι για μια μαχητική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση "M5S" - "Λέγκας", είμαστε άλλο τόσο έτοιμοι να αγωνιστούμε ενάντια και σε μια τεχνοκρατική κυβέρνηση. Είναι στα χέρια των εργαζομένων να χτίσουν μια πραγματική εναλλακτική. Ενάντια στην ΕΕ, στο ΔΝΤ, στο ΝΑΤΟ, για μια Ιταλία σοσιαλιστική».