Η ρωγμή που παρουσιάστηκε την περασμένη Κυριακή στο Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) Φυλής, ως αποτέλεσμα της έντονης βροχόπτωσης, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των στοιχείων που πιστοποιούν ότι η λειτουργία του ΧΥΤΑ είναι μια βραδυφλεγής βόμβα. Και για τους κατοίκους των περιοχών του Θριασίου, της Δυτικής Αττικής και Δυτικής Αθήνας, αλλά και για τους εργαζόμενους στο χώρο. Από την Κυριακή που ο ΧΥΤΑ στη Φυλή παραμένει κλειστός (μέχρι χτες Πέμπτη έλεγαν οι πρώτες ανακοινώσεις), οι περισσότερες περιοχές της Αττικής έχουν γεμίσει με σκουπίδια. Ο υπερκορεσμός της χωματερής, η λειτουργία της σε μικρή σχετικά απόσταση από τον αστικό ιστό, τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα, που δεν αποτρέπουν τη σημερινή κυβέρνηση να ανανεώνει διαρκώς τη λειτουργία της, όπως έκαναν και οι προηγούμενες, καθιστούν επείγον το αίτημα να κλείσει άμεσα και οριστικά ο ΧΥΤΑ, να υπάρξει διαχείριση των απορριμμάτων προς όφελος του λαού και όχι των επιχειρηματικών συμφερόντων. Αυτό το αίτημα προβάλλουν με τις κινητοποιήσεις τους σωματεία και φορείς της Δυτικής Αττικής, που καλούν σε σύσκεψη τη Δευτέρα, για να καθοριστούν τα επόμενα αγωνιστικά τους βήματα.

Το τι σημαίνει η λειτουργία του ΧΥΤΑ Φυλής για τη δημόσια υγεία, το δείχνουν με ανατριχιαστικό τρόπο στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, που συνδέονται άμεσα με τη λειτουργία του ΧΥΤΑ στη Φυλή, διαπιστώθηκε ότι την περίοδο 1999 - 2015 το ποσοστό των θανάτων από νεοπλασίες (καρκίνους) στη Δυτική Αττική έχει αυξηθεί κατά 31,7% έναντι αύξησης 10,1% στην υπόλοιπη Περιφέρεια Αττικής. Αυτό το καταμαρτυρούν όλοι όσοι ασχολούνται με την υπόθεση. Και είναι επίσης γεγονός ότι για την κατάσταση με το χώρο στη Φυλή οι ευθύνες των κυβερνήσεων, των περιφερειακών αρχών, των δημοτικών αρχών της περιοχής είναι τεράστιες. Και γιατί ανέχονται αυτήν την κατάσταση διαχρονικά, αλλά και γιατί ακόμα και τώρα, ο όποιος σχεδιασμός υπάρχει, έχει φτιαχτεί με κριτήριο το πώς θα εξυπηρετεί καλύτερα τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εμπλέκονται στην υπόθεση «χρυσοφόρο σκουπίδι». Θυμίζουμε ότι για δεκαετίες ολόκληρες, οι δημοτικές αρχές περισσότερο ενδιαφέρονταν για τα ανταποδοτικά οικονομικά οφέλη από τη λειτουργία της χωματερής. Και από την άλλη, ο περιφερειακός σχεδιασμός που κάθε κυβέρνηση έφτιαχνε, έπαιρνε ως βασικό κριτήριο το πού εξυπηρετεί τις εταιρείες να φτιάξουν μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων.

Σαν να μην έφταναν αυτά, σήμερα, εκτός από τη Φυλή, η κυβέρνηση και η Περιφέρεια ετοιμάζουν μία ακόμα μεγάλη καταστροφή που αφορά την κατασκευή και λειτουργία Χώρου Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ) στο Γραμματικό. Ενα έργο που έχει ήδη επιφέρει ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές πληγές στην περιοχή. Αυτό μαρτυρά η αποψίλωση δασικών εκτάσεων άνω των 100 στρεμμάτων. Αυτό μαρτυρά όμως και η ρύπανση που ήδη συντελείται στη θαλάσσια περιοχή στο Σέσι, μέσω του παρακείμενου ρέματος. Και αν όλα αυτά γίνονται τώρα, πριν καν ολοκληρωθεί η κατασκευή του έργου, μπορεί ο καθένας να σκεφτεί και να προβλέψει ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων όταν το έργο τελειώσει και όταν ξεκινήσει κανονικά η λειτουργία του ΧΥΤΥ στην περιοχή. Ενα έργο που, στην πραγματικότητα, προορίζεται να μετατραπεί σε έναν ΧΥΤΑ Φυλής, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς κυβέρνησης και Περιφέρειας. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι η διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής εκτόξευσε το κόστος του έργου από 19 εκατ. ευρώ σε 33,34 εκατ. ευρώ; `Η ότι δίνουν μόνο για το ΧΥΤΥ στο Γραμματικό 35 εκατ. ευρώ από τα συνολικά 50 εκατ. που προβλέπονται από την Περιφέρεια για την κατασκευή ΧΥΤΑ και ΧΥΤΥ σε όλη την Αττική; 'Η για ποιο λόγο το 80% του προϋπολογισμού της Περιφέρειας κατευθύνεται μόνο για το έργο στο Γραμματικό, στο οποίο - όπως λέει ο δικός τους περιφερειακός σχεδιασμός - θα πηγαίνουν δήθεν μόνο 11.000 τόνοι το έτος, δηλαδή ένα μικρό μέρος μόνο του συνολικού όγκου σκουπιδιών στην Αττική;

Είναι γεγονός ότι η υπόθεση «απορρίμματα και διαχείρισή τους» είναι μια μεγάλη μπίζνα, ένας τομέας όπου μπορεί να εξασφαλιστεί μεγάλη κερδοφορία σε μία σειρά από επιχειρηματικά συμφέροντα. Γι' αυτό τα μέτρα που ενσωματώνονται κάθε φορά στην «αλυσίδα», δεν υπηρετούν την ολοκληρωμένη διαχείριση των σκουπιδιών, που θα είχε ως στόχο τη μείωση της παραγωγής απορριμμάτων, αλλά τα συμφέροντα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που κάνουν χρυσοφόρες δουλειές με τα σκουπίδια. Καθοριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι η γη αποτελεί εμπόρευμα. Αρα η χωροθέτηση έργων δε γίνεται με σχέδιο, με βάση την καταλληλότητα των χώρων, αλλά με άλλα κριτήρια, όπως η εμπορικότητα και η κερδοσκοπία στη γη. Γι' αυτόν το λόγο και στο παρελθόν απορρίφθηκαν μια σειρά από λύσεις που θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο στο όντως πιεστικό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα. Είναι το γεγονός, σε τελική ανάλυση, ότι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης συνθλίβει την προστασία του περιβάλλοντος και κάθε σύγχρονη λαϊκή ανάγκη στις μυλόπετρες του κέρδους των μονοπωλίων.

Γι' αυτό είναι κρίσιμο τα σωματεία, οι οργανώσεις των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, οι αγροτικοί σύλλογοι, οι γυναικείες οργανώσεις, οι μαθητικές οργανώσεις, η νεολαία, οι άνθρωποι του πολιτισμού, τοπικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, κάθε μορφής οργάνωση, να πάρουν πρωτοβουλίες ενάντια στην εμπορευματοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, στη μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη, στην ιδιωτικοποίηση, στις ΣΔΙΤ και στις συμβάσεις παραχώρησης. Να παλέψουν για να ματαιώσουν τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων, την αγοραπωλησία ελεύθερης γης, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των αναγκών μας. Αυτός ο αγώνας είναι άρρηκτα δεμένος με την πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου ο σχεδιασμός για τα σκουπίδια, με τη δημιουργία ενός ενιαίου δημόσιου φορέα για τη λειτουργία όλων των μονάδων και προγραμμάτων διαχείρισης των απορριμμάτων, θα γίνεται με σεβασμό στο περιβάλλον και θα υπηρετεί τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, με απόλυτη διασφάλιση όλων των εργαζομένων.