Μπουλέντ Κομπάν, Αντίλ Καπλάν, Γκουλσουμάν Ντονμέζ. Δύο πολιτικοί κρατούμενοι και μια αδελφή πολιτικού κρατούμενου, που άφησαν, το Σάββατο και προχτές, την τελευταία τους πνοή αγωνιζόμενοι με το έσχατο όπλο που τους απέμεινε -την απεργία πείνας- εναντίον της φασιστικού τύπου καταπίεσης στην τουρκική κοινωνία και τα κολαστήριά της, τις φυλακές. Οταν, τη 19η του Δεκέμβρη, οι αρχές της γειτονικής χώρας επενέβαιναν για να «σπάσουν» την απεργία πείνας, δολοφονώντας εκ προθέσεως 28 πολιτικούς κρατούμενους, ήλπιζαν να τελειώνουν με την αντίσταση αυτών των ανθρώπων που επιμένουν να αγωνίζονται για ένα μέλλον που δε θα κλειδώνει τις ψυχές τους στα Λευκά Κελιά, επειδή απλώς ενστερνίζονται ιδανικά και τα υπερασπίζονται. Δεν τα κατάφεραν. Η απεργία πείνας συνεχίζεται έως ακόμη και σήμερα. Τουλάχιστον 120 άνθρωποι χτυπούν την πόρτα του θανάτου. Η σιωπή είναι συνενοχή. Ρωτήστε και την Ευρώπη, που σιωπά επιδεικτικά...

Ολονύκτιες ήταν οι διαπραγματεύσεις. Σημαντικότατη η συμβολή της ΕΕ, μέσω του επικεφαλής της διπλωματίας της Χαβιέ Σολάνα. Σε βάθος η ενημέρωση που ακολούθησε από τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών. Η «ιστορική» πρώτη, μετά την ανάληψη της εξουσίας από το Σαρόν, υψηλόβαθμη συνάντηση Ισραηλινών και Παλαιστινίων αξιωματούχων, που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο του συνεδρίου του «Εκόνομιστ», στην Αθήνα, δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ κανείς από όσους τη δρομολόγησαν, ότι θα απαξιωθεί και θα διαψευστεί τόσο γρήγορα και τόσο τρανταχτά.

Λίγες, μόλις, ώρες μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης και ενώ η είδηση παρέμενε πρώτη σε ιεραρχία, τόσο στην εσωτερική ειδησεογραφία όσο και στα ξένα πρακτορεία, το επιτυχές της αποτέλεσμα αποδεικνύεται προκαθορισμένο. Συγκεκριμένα, το γραφείο του Ισραηλινού πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι η συνάντηση αξιωματούχων ασφαλείας, «που επιτεύχθηκε στην Αθήνα», είχε προκαθοριστεί από τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, μία βδομάδα νωρίτερα.

Ο πρώτος τριγμός, όμως, ακολουθήθηκε από σεισμό. Η συνάντηση των Ισραηλινών και Παλαιστινίων αξιωματούχων πραγματοποιήθηκε υπό αμερικανική επιστασία. Ομως, πριν καν η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία επιστρέψει στη Γάζα, δέχτηκε τα ισραηλινά πυρά. Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Νέες συγκρούσεις, σφοδρότερες ισραηλινές επιδρομές, δολοφονίες ακριβείας και η ατμόσφαιρα να θυμίζει, όπως άλλωστε υποστηρίζει και ο ισραηλινός Τύπος, ολοκληρωτικό πόλεμο, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την εμβέλεια, πλέον, των χρησιμοποιούμενων όπλων.

Κατά τα άλλα, η συνάντηση στην Αθήνα ήταν, αναμφιβόλως, ένα εποικοδομητικό βήμα, μια διπλωματική επιτυχία. Υποθέτουμε σε όλα τα άλλα (ποια άραγε;), πλην του περιεχομένου και της αποτελεσματικότητάς της.

Πάνε, τέλειωσαν και τα ρεπορτάζ για τον Πάσσαρη. Ο εξαιρετικός αυτός κύριος είναι εξαφανισμένος, για την ώρα τουλάχιστον. Αλλά εξαφανισμένοι είναι και οι θαμώνες των TV, που έκαναν αναλύσεις βάθους για το σωφρονιστικό σύστημα, για την κατάσταση στην ΕΛ.ΑΣ, και για άλλα σοβαρά και μη σοβαρά. Ανοιξε η γης και τους κατάπιε.

Αλλά κάτι θα συμβεί στο μέλλον και θα τους ξαναφάμε στα μούτρα! Θα ξαναλένε τα ίδια και τα ίδια αμετροεπή, επιφανειακά, αποπροσανατολιστικά, φιλοκυβερνητικά, ψευτοκυβερνητικά, και λοιπά και λοιπά...

«Επί ξύλου»

ο λαός,

που τους πίστεψε

αφελώς,

«επί ξύλου»

τελειώνει,

κρεμασμένος

με τη «ζώνη»

και στυμμένος

σα λεμόνι!

* * *

«Επί ξύλου»,

στο σταυρό,

με καρφιά,

ένα σωρό,

στα μπαλκόνια

λέγαν άλλα,

τάζαν μέλι,

τάζαν γάλα

και, να, τώρα,

η «κρεμάλα»!

* * *

«Επί ξύλου»

οι ταπεινοί,

στην εσχάτη

την ποινή,

αχ, λαέ, λάθεψες

πάλι,

μα μην «κλίνεις»

το κεφάλι,

αναστήσου

με την πάλη!