«Επί ξύλου»

ο λαός,

που τους πίστεψε

αφελώς,

«επί ξύλου»

τελειώνει,

κρεμασμένος

με τη «ζώνη»

και στυμμένος

σα λεμόνι!

* * *

«Επί ξύλου»,

στο σταυρό,

με καρφιά,

ένα σωρό,

στα μπαλκόνια

λέγαν άλλα,

τάζαν μέλι,

τάζαν γάλα

και, να, τώρα,

η «κρεμάλα»!

* * *

«Επί ξύλου»

οι ταπεινοί,

στην εσχάτη

την ποινή,

αχ, λαέ, λάθεψες

πάλι,

μα μην «κλίνεις»

το κεφάλι,

αναστήσου

με την πάλη!