Οσο μεγαλώνουν οι κοινωνικές ανισότητες και το χάος που χωρίζει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού από ένα ελάχιστο ποσοστό της πλουτοκρατίας, που καρπώνεται τη μερίδα του λέοντος από τον κοινωνικό πλούτο, τόσο περισσότερο το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης θα μιλάει για «συναίνεση», «συμφιλίωση», «ενότητα του λαού» και άλλα τέτοια εύηχα. Αυτό το έχουν καταλάβει πρώτα απ' όλα οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και γι' αυτό επιχειρούν να εμφανιστούν ως εκφραστές της «ενότητας του λαού», προκειμένου, με τη συνεχή πλύση εγκεφάλου, να ξεγελάσουν ότι τάχα υπάρχει κάποια βάση για αυτή την «ενότητα». Αυτή τη στοιχειώδη αρχή της κυρίαρχης προπαγάνδας μαθαίνουν πρώτα πρώτα οι επίδοξοι διαχειριστές του συστήματος. Από αυτή την άποψη καμία έκπληξη δεν προκαλεί ότι το πρώτο πράγμα που έμαθε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Θ. Ρουσόπουλος, είναι ότι «ο κόσμος θέλει συναίνεση». «Αν», είπε στο «Φλας», «βάλετε ένα ερώτημα τώρα στους ακροατές και τους πείτε αν συμφωνούν να υπάρχει διακομματική συνεννόηση, νομίζω ότι θα είναι 100% οι απαντήσεις θετικές». Το ζητούμενο όμως είναι όταν οι εργαζόμενοι ακούνε «συναίνεση» και «συνεννόηση» όχι απλά να φυλάγονται, αλλά να είναι σίγουροι ότι μόνο κακά προμηνύονται γι' αυτούς.