Μετά Χριστόν γίνονται θαύματα; Και όμως «γίνονται» και οι θεομπαίχτες βεβηλώνουν και πάλι το ναό, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες και τον μεταβάλλουν σε οίκον εμπορίου. Μια εικόνα της μητέρας του ανθρωποθεού διαδίδεται ότι δακρύζει. Και μια άλλη, ανταγωνιστικής ενορίας, την απομιμείται. Και στους προαύλιους χώρους του «θαύματος» εμπορευματοποιημένα εικονισματάκια, φωτοτυπημένα κακέκτυπα, ινδικά λιβανωτά, κομποσκοίνια και φυλακτά, ανόσιων συμφερόντων.

Μέρες εαρινών συμβολισμών αυτές, ανάμεσα στο θάνατο και τους αναστάσιμους οραματισμούς και είναι έτοιμοι οι μηχανισμοί εμπορίας «θαυμάτων» και εκμετάλλευσης της πίστης. Και τόσο αδιάντροπα, ώστε ένας παπάς φάνηκε, μπροστά στις κάμερες να κυνηγάει με τη μαγκούρα τους βέβηλους, όπως τότε ο επί «πώλου όνου καθήμενος» και ερχόμενος μετά βαΐων και κλάδων.

Σε μια εποχή πολυεπίπεδης κρίσης όπως η σημερινή, με εποχούμενους σε θωρακισμένες λιμουζίνες και υαλόφρακτα οχήματα ιθαγενείς και αλλόδοξους ποιμενάρχες παραβιάζεται και η εντολή: «ου ποιήσεις (...) είδωλα, ουδέ παντός ομοίωμα...» και κατασκευάζονται εικονικά οράματα, μάγια και θαύματα, όπως ακριβώς κάνουν και οι μάγοι - ιερείς της ζούγκλας, μόνο που αυτός, εκτός από τις «μπροκάρ» αμφιέσεις, προσθέτουν και φτερά, για να φτάσουν πιο γρήγορα στους ουρανούς!

Α, ναι. Ερχεται και ο επί θωρακισμένου «πώλου» ρωμαιοκαθολικός, όπως στα θαύματα της Λούρδης και τους νεοαγίους του Βατικανού, πρέπει να αντιπαρατάξουμε τις δακρυορροούσες εικόνες τα μισοτηγανισμένα ψάρια της άλωσης, τον εξαδάκτυλο, τους ιριδίζοντες, οπτασιασμούς μιας παρτίδας τζαμιών, κακής ποιότητας, κάτι φιδάκια, ακόμη και το νερό του Καματερού.