ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επιχείρηση παραπληροφόρησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της - τουλάχιστον στους βασικούς άξονες - για την αντεργατική αναμόρφωση του ασφαλιστικού. Αυτό, λοιπόν, που την ενδιαφέρει στο εξής είναι πώς θα χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, πώς θα παραπληροφορήσει και παραπλανήσει, ώστε να διασπάσει τους εργαζόμενους και να καταφέρει να επιβάλει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της. Βασικό «επιχείρημα» της κυβερνητικής προπαγάνδας σε αυτή την κατεύθυνση είναι ότι η κυβέρνηση ενδιαφέρεται τάχα για τις συντάξεις όλων των εργαζόμενων και όχι για «κάποιες προνομιούχες κοινωνικές ομάδες». Χαρακτηριστική είναι η χτεσινή δήλωση του υφυπουργού Τύπου Τηλ. Χυτήρη, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι «ο στόχος είναι τα επόμενα 50 χρόνια να έχουν όλοι οι Ελληνες σύνταξη και να είναι δίκαιο το ασφαλιστικό σύστημα». Δε δίστασε μάλιστα να προσθέσει ότι το θέμα θα αντιμετωπιστεί με κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και την αποτελεσματικότητα του συστήματος. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να γνωρίζουν ότι αν αφήσουν τις συναινετικές προς την κυβερνητική πολιτική πλειοψηφίες των συνδικάτων να «διαχειριστούν» το πελώριο ζήτημα του ασφαλιστικού, τότε θα βρεθούν, άλλη μια φορά, μπροστά σε τετελεσμένα με τραγικές, χωρίς υπερβολή, συνέπειες.

Τώρα αρχίζει ο Γολγοθάς

Επιβεβαιώθηκαν τελικά όσοι υποστήριζαν ότι ο Γολγοθάς των εργαζομένων - η επιχείρηση κατεδάφισης του ασφαλιστικού με άλλα λόγια - θα αρχίσει αμέσως μετά το Πάσχα. Για το θέμα αυτό συναντήθηκαν χτες οι Παπαντωνίου - Γιαννίτσης, ενώ σήμερα οι δύο υπουργοί θα ενημερώσουν τον πρωθυπουργό. Την Πέμπτη, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, θα δοθεί η τυπική έγκριση στην Κυβερνητική Επιτροπή. Ο Κ. Σημίτης ως καλός διαχειριστής των επιχειρηματιών, αναμένεται να δώσει ο ίδιος το σύνθημα της αντιασφαλιστικής επίθεσης.

Οσο γι' αυτά που είπε χτες ο Γ. Παπαντωνίου, περί προώθησης της κοινωνικής δικαιοσύνης, κλπ., ας μην ξεγελάσουν κανέναν. Οταν αυτοί μιλάνε για «κοινωνική δικαιοσύνη» εννοούν την ισοπέδωση όλων των εργαζομένων στα κατώτερα επίπεδα, την «ισότητα» στη φτώχεια. Τους πραγματικά έχοντες και κατέχοντες, που καταληστεύουν τον ιδρώτα των εργαζομένων, ούτε καν τους συμπεριλαμβάνουν στο λογαριασμό. Και δεν εννοούν, βέβαια, ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι κοινωνικά άδικο και ως εκ τούτου πρέπει ν' αλλάξει ριζικά και να ανατραπεί.

Κανόνια...

«Το κοινωνικό πακέτο είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται μαρξιστικά ως κωμωδία. Κάποιος λοιπόν πρέπει να πει στους σκηνοθέτες του νέου ΠΑΣΟΚ ότι ο κ. καθηγητής στο ρόλο του Λένιν προκαλεί μόνο γέλιο (αυτά που λέει ο κ. Γιάννος έτσι κι αλλιώς εδώ και καιρό προκαλούσαν θυμηδία). Κάποιος πρέπει να πει στους "σοσιαλιστές" του παλαιού ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να διαλέξουν. Οτι δεν μπορούν να είναι και με το λύκο και με τα πρόβατα. Και κυβέρνηση και αντιπολίτευση ταυτοχρόνως. Κάποιος πρέπει να πει στο παλαιό ΠΑΣΟΚ ότι η αντιπαράθεσή τους για "κανόνια ή βούτυρο" δεν ξεγελάει κανέναν: είναι κενή ιδεών, αξιών, πολιτικών προτάσεων και ιδεολογικών οραμάτων. Είναι ένας πόλεμος συμμοριών για τον έλεγχο του μαγαζιού της εξουσίας».

Αυτά γράφει ο Β. Μουλόπουλος στο «Βήμα της Κυριακής» και είναι ιδιαίτερα επίκαιρα, αφού μεθαύριο συναντιέται ο Κ. Σημίτης και ο Ακης Τσοχατζόπουλος και η «αντιπαράθεση για "κανόνια ή βούτυρο"», όπως και η σχετική φιλολογία, θα γνωρίσουν νέες... στιγμές δόξας.

... ή βούτυρο;

Με το ίδιο θέμα ασχολείται και ο Στάθης, από τη νέα του στήλη («Ναυτίλος» το όνομά της) στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» και σημειώνει: «"Σημαίες από νάιλον υψώνουμε, σημαίες", κανόνια από βούτυρο στήνουμε, κανόνια...

Οπερ έδει δείξαι! Αλλωστε το δίλημμα "κανόνια ή βούτυρο" δεν υπήρξε στην πραγματικότητα ποτέ! Απλώς, τα κανόνια ήταν πάντα βούτυρο! (στο ψωμί των εξοπλισμών)...

Κατά τα λοιπά, η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης είναι πράγματι μεγαλειώδης: πρέπει να υπάρχουν(;) οικογένειες που έχουν εισόδημα 700.000 - 1.000.000 δραχμές κατ' έτος, για να δικαιούνται 100.000 - 200.000 δραχμές βοήθημα!

Δηλαδή, όποιοι δεν έχουν καταφέρει να πεθάνουν έχοντας εισόδημα 58.000 - 83.000 δραχμές το μήνα, θα παίρνουν στο εξής 8.000 - 16.000 δραχμές επίδομα μηνιαίως για να τα καταφέρουν (να πεθάνουν)...

Καλιγούλας εξ επαφής ο κ. Σημίτης!...».

Οι ΜΑΤατζήδες...

Εικόνα πρώτη, από τη μακρινή Νότια Κορέα: Οι ΜΑΤατζήδες μπήγουν με δύναμη τις αστυνομικές ασπίδες στο γυμνό κορμί του εργάτη και του σκίζουν τη σάρκα. Αιμόφυρτος εκείνος γέρνει το κεφάλι του στον ώμο του συναγωνιστή του. Εικόνα δεύτερη, στη διπλανή Τουρκία: Οι ΜΑΤατζήδες χτυπούν μέχρι λιποθυμίας έναν από τους μυριάδες των διαδηλωτών. Κι ύστερα τον σέρνουν, σαν σακί, στο δρόμο. Εικόνα τρίτη στην Ελλάδα: Οι ΜΑΤατζήδες έχουν στριμώξει στα σίδερα έναν από τους εργαζόμενους στη Διώρυγα της Κορίνθου και τον δέρνουν αλύπητα. Εκείνος έχει μαζευτεί σαν κουβάρι, προσπαθώντας να κρύψει το κεφάλι του.

Τρεις σκηνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου. Ομως τόσο όμοιες, που νομίζεις ότι γίνονται στον ίδιο χώρο, στον ίδιο χρόνο, με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Δεν είναι περίεργο. Η ίδια συμπεριφορά των αστυνομικών αποδεικνύει την κοινότητα των στόχων της εκπαίδευσής τους. Η ίδια αντίδραση των εργαζομένων αποδεικνύει την κοινότητα των προβλημάτων τους. Κι αν υπήρχε «ούγια» στις στολές των Κορεατών, Τούρκων και Ελλήνων ΜΑΤατζήδων θα έγραφε: «Made in USA». Κι αν γινόντουσαν σε άλλες εποχές οι εργατικές κινητοποιήσεις, στα πανό των διαδηλωτών το σύνθημα θα έγραφε: «Προλετάριοι όλης της Γης ενωθείτε».

Ετσι είναι. Οταν οι, απανταχού της Γης, καπιταλιστικές κυβερνήσεις - οι πολιτικοί διαχειριστές των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, δηλαδή - επιχειρούν να σταματήσουν τις λαϊκές αντιδράσεις στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν, χρησιμοποιούν την αστυνομική βία. Κι ο αστυνομικός ενεργεί σαν «μπάτσος» της εξουσίας. Μπορεί, ως εργαζόμενος ο ίδιος, να μη συμφωνεί με τα πολιτικά αφεντικά, όταν τον διατάζουν να θεωρεί εχθρό του κάθε εργάτη που διαδηλώνει για τη δουλιά και για το δίκιο του, αλλά νιώθει «υποχρεωμένος» να υπακούει στις εντολές τους. Και οι εντολές των αφεντικών είναι σαφείς: «Πάρτε το τομάρι όποιου εργαζόμενου αγωνίζεται ενάντια στα συμφέροντά μας»!

Τότε ο «μπάτσος» μετατρέπεται σε άγριο θηρίο. Η αγωνία μη χάσει τη δουλιά, αν δεν υπακούσει στ' αφεντικά, ο φόβος μπροστά στην αγανακτισμένη ορμή του πλήθους, η επιθετικότητα ως αποτέλεσμα της ειδικής εκπαίδευσής του, του αφαιρεί κάθε ανθρώπινο στοιχείο. Αλαφιασμένος δέρνει όποιον βρει μπροστά του. Ξυλοκοπεί φτωχούς εργαζόμενους που αγωνίζονται για το μεροκάματο. Κυνηγάει απόκληρους αγρότες που παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Κακοποιεί ανήμπορους γέροντες που διεκδικούν σύνταξη αξιοπρέπειας, αντί για βοήθημα διακονιάς. Τιμωρεί μαθητές που, με όπλο τη φλόγα της νιότης τους, ζητούν μόρφωση κι απαιτούν συμμετοχή τους στο μέλλον.

Ενοχος είναι ο «μπάτσος» που δέρνει τον εργάτη. Οχι ενώπιον της Δικαιοσύνης - αυτή, ως συνεργάτιδα της εκτελεστικής εξουσίας, πάντα θα του δίνει δίκιο - αλλά ενώπιον της λαϊκής Νεμέσεως. Και δεν ισχύει η δικαιολογία «εγώ εντολές εκτελώ», αφού υπήρξαν εκείνοι που, όταν χρειάστηκε να αναμετρηθούν με τη συνείδησή τους, «πέταξαν το πηλήκιο». Δεν «αποκαθάρεται» όποιος φοβάται μη χάσει τη δουλιά του και δεν ξεγελάει κανέναν όποιος καμώνεται το φρουρό της δημόσιας τάξης και τον υπηρέτη του νόμου.

Ομως, μέγας ένοχος είναι η κάθε κυβέρνηση, ως εντολεύς της βίας κατά των εργαζομένων. Κι ας μην ξεχνάει κανείς ότι ο ΜΑΤατζής είναι το «σήμα κατατεθέν» των εκσυγχρονιστικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα. Κι ας γνωρίζουν οι πάντες ότι η αστυνομική βία των κυβερνήσεων μόνο με τη μαζικότητα, την εφευρετικότητα και τη δυναμικότητα των λαϊκών αγώνων αντιμετωπίζεται...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα πάθη...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΑΝ τα πράγματα μπορούμε πλέον να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο η Βδομάδα των Παθών να αρχίζει μετά το Πάσχα! Για την ακρίβεια, τη διανύουμε.

Γιατί τι άλλο είναι, μια βδομάδα όπου ξεκίνησε με την επιστροφή - Γολγοθά των Αθηναίων, συνεχίζεται με βροχές και καταιγίδες σε όλη την Ελλάδα και ταυτόχρονα ολοκληρώνονται οι αποφάσεις της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό και την «κοινωνική πολιτική»;

Οχι απλώς βδομάδα των παθών αλλά απαρχή πολλών άλλων «βδομάδων των παθών»!

Το κακό είναι ότι ακόμα και αυτοί που έφυγαν από τα μεγάλα αστικά κέντρα το τριήμερο του Πάσχα, μάλλον δεν μπόρεσαν να ξεκουραστούν γιατί, βέβαια, μόνο ξεκούραστο δεν είναι να ψήνεις αρνάκι με ομπρέλα! Πόσο δε, μάλλον να το ψήνεις με χιόνια.

Εντάξει, γι' αυτό δε φταίει ο Σημίτης. Αλλα είναι και το μόνο για το οποίο δε φταίει!!!

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ το Πάσχα πέρασε αλλά οι καβγάδες της ελληνικής Εκκλησίας με το Πατριαρχείο δε λένε να περάσουν! Κι αυτός ο Βαρθολομαίος δεν μπορούμε να πούμε, κάνει ό,τι μπορεί για να ρίξει λάδι στη φωτιά.

Οπως καταλαβαίνετε, το σίριαλ θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες. Από την εποχή του «Αγγίγματος Ψυχής» είναι γνωστό πως τα σίριαλ με παπάδες είναι δημοφιλή! Το συγκεκριμένο δεν είναι βέβαια και τόσο ερωτικό, έχει όμως ίντριγκα...

ΠΑΝΤΩΣ ενώ την προηγούμενη βδομάδα στις τηλεοράσεις μας «πήξαμε» στα έργα με τη ζωή του Χριστού («Οι Δέκα Εντολές» «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» και όλα τα σχετικά) αλλά και τον «περιούσιο λαό του Θεού» το Ισραήλ, επιστρέψαμε στην πραγματικότητα.

Τώρα για το Ισραήλ ακούμε στα δελτία ειδήσεων. Συγκεκριμένα, για τις δολοφονικές επιθέσεις του σε Παλαιστίνιους, Λιβανέζους και Σύριους...

Παπαγεωργίου Βασίλης