ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι βιομήχανοι απαιτούν

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι βιομήχανοι και το κεφάλαιο γενικά, από τα πρώτα στηρίγματα της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, ποτέ δεν έκρυψαν τις απαιτήσεις τους. Αλλωστε, είχαν πολλές ευκαιρίες να τις διατυπώσουν στους διάφορους «κοινωνικούς διαλόγους» και τα συναινετικά διαβούλια και συμβούλια που έχουν φτιαχτεί κατά καιρούς.

Τώρα, όπως μας πληροφορεί το χτεσινό «Εθνος» που δημοσιεύει στοιχεία από μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας, «οι επιχειρήσεις αναμένουν αύξηση της απασχόλησης στις υπηρεσίες και το λιανικό εμπόριο την επόμενη διετία» και στο «τομέα της βιομηχανίας αναμένεται μείωση των θέσεων πλήρους απασχόλησης». Κι όπως καταλαβαίνετε, οι κεφαλαιοκράτες θέλουν την ακόμη παραπέρα ενίσχυση της «κινητικότητας» των εργαζομένων και την επέκταση των διαφόρων μορφών μερικής απασχόλησης, ώστε να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους. Κι όχι μόνο το απαιτούν, αλλά και το παρουσιάζουν ως κάτι το επιβεβλημένο και φυσιολογικό, αφού εφαρμόζεται και στις άλλες χώρες της ΕΕ, ενισχύει τον ανταγωνισμό, κλπ.

Δεν καταλαβαίνουμε, πάντως, γιατί... κουράζονται και επεξεργάζονται κάθε τόσο μελέτες, προτάσεις και συμπεράσματα. Δε ζητάνε, μια και καλή, να εφαρμοστεί το καθεστώς της δουλείας...

Το υπουργείο Παιδείας... εκσυγχρονίζεται!

Αυτό θα πει εκσυγχρονισμός στα σπλάχνα της κρατικής διοίκησης! Το υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση, που εδώ και καιρό και με διάφορες αφορμές, έχει βαλθεί να μας πείσει ότι βαδίζουμε στην «κοινωνία της πληροφορίας» και η χώρα μας συγκαταλέγεται στο... «σκληρό πυρήνα», «στην ελίτ του κόσμου», βγήκε σεργιάνι και ψάχνει εταιρία που θα αναβαθμίσει τη σελίδα του στο Διαδίκτυο, το λεγόμενο «ηλεκτρονικό χωριό». Και εδώ που τα λέμε η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Μέχρι πριν λίγο καιρό, η πιο πρόσφατη ανακοίνωση (δελτίο Tύπου) που μπορούσε ο περιηγητής του διαδικτύου να βρει στην ιστοσελίδα του υπουργείου Παιδείας είχε ημερομηνία Σεπτέμβριος του 1999, ενώ αραιά και που προσθέτονταν προκηρύξεις, νόμοι, κοινοτικά νέα κλπ. Σήμερα βέβαια δε θα δει καμία ανακοίνωση, αλλά την προκήρυξη ανοιχτού διαγωνισμού με κλειστές προσφορές για τη δημιουργία νέου web site του υπουργείου και με προϋπολογισμό 25 εκατομμύρια δραχμές.

Εμείς, απλά αναρωτιόμαστε, αν η Kοινοτική επίτροπος που πριν λίγους μήνες έδινε συγχαρητήρια για την πρόοδο του υπουργείου Παιδείας στην εισαγωγή της πληροφορικής στην εκπαίδευση, είχε δοκιμάσει να πληκτρολογήσει www.ypepth.gr;

Τα ίδια είστε...

Ολο απορίες ήταν χτες ο υφυπουργός Τύπου Τηλ. Χυτήρης. Σε μια συνέντευξή του, μάλιστα, τον ακούσαμε να ρωτάει το εξής, προσπαθώντας να... αποδείξει την «κοινωνική ευαισθησία» του ΠΑΣΟΚ: «Γιατί, αν ήταν μια άλλη κυβέρνηση, του κ. Καραμανλή για παράδειγμα, θα ήταν περισσότερο ευαίσθητη στην αντιμετώπιση του ασφαλιστικού από ό,τι η παρούσα κυβέρνηση»;

Αφού λοιπόν έχει τέτοιες απορίες ο κ. υφυπουργός, ε τότε, να του τις λύσουμε: Οχι κ. Χυτήρη. Και η άλλη κυβέρνηση να ήταν, της ΝΔ δηλαδή, τα ίδια με εσάς θα έκανε, αφού κι εσείς τα ίδια με ό,τι θα έκανε κι αυτή κάνετε. Είμαστε σαφείς;...

Με άλλα λόγια, έχετε απόλυτο δίκιο κ. Χυτήρη. Κι εσείς κι αυτοί, τα ίδια είστε.

Απροκάλυπτος εμπαιγμός

Απροκάλυπτος εμπαιγμός αλαζόνων. Χυδαιότητα και ξετσιπωσιά. Με τέτοιους χαρακτηρισμούς, μπορεί να αποδώσει κάποιος τη συμπεριφορά του υπουργείου Οικονομικών, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στο θέμα της καταβολής του οικογενειακού επιδόματος και στους δύο συζύγους. Παρά το γεγονός ότι ακόμη και το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έκρινε παράνομη την κυβερνητική απόφαση να περικόψει το οικογενειακό επίδομα στον έναν από τους δύο συζύγους. Παρά το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι, ακόμη και νομικά, να συμμορφωθούν με την απόφαση -αν και με τους αδίστακτους που έχουμε πλέξει καλύτερα να κρατάμε επιφυλάξεις -έχουν επιλέξει την τακτική του κλεφτοπόλεμου, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Πρώτα δεν είχαν στα χέρια τους την απόφαση του δικαστηρίου. Μετά είχαν το θράσος να πουν ότι το επίδομα θα πάρουν μόνο όσοι έχουν κάνει προσφυγή στα δικαστήρια. Από την αρχή δε, αρνήθηκαν να δώσουν τα αναδρομικά που έχουν κλέψει από τους εργαζόμενους. Θαυμάστε τα θρασύδειλα ανθρωπάρια της εξουσίας, που στους ισχυρούς κάνουν τούμπες και τεμενάδες και στους αδύνατους και ανίσχυρους πουλάνε τσαμπουκά. Α, ρε «μαύρο» που τους χρειάζεται.

Μη χάνουμε και τον καιρό μας...

Μια άλλη εκδοχή του διαβόητου «κοινωνικού διαλόγου», έδωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Αναφερόμενος στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα και τις ανατροπές - μέσα από «διάλογο» πάντα - που ετοιμάζει η κυβέρνηση, ο Δ. Ρέππας δήλωσε επί του θέματος: «Ε, δε θα συζητούμε για να συζητούμε»...

Για όσους δεν κατάλαβαν, πάντως, το παραπάνω (σε μετάφραση) σημαίνει: «Σκάσε και κολύμπα»...

Ευθύνη όλων

Τη δοκιμασμένη συνταγή του «διαίρει και βασίλευε», θέτουν σε εφαρμογή τα κυβερνητικά επιτελεία, προκειμένου η μεγαλύτερη ίσως ανατροπή του αιώνα, αυτή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, να περάσει «αβρόχοις ποσί», με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις και αντιστάσεις. Τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης - όταν δε «θάβουν» τις εξελίξεις - με πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους διαχέουν την αντίληψη πως τα μέτρα αφορούν αυτήν ή την άλλη κατηγορία εργαζομένων και όχι το σύνολο της εργατικής τάξης, το σύνολο του ελληνικού λαού, όπως στην πραγματικότητα συμβαίνει.

Το μέγεθος της ανατροπής είναι τέτοιο, που απαιτεί προσεκτικά βήματα και λεπτούς χειρισμούς. Κι αυτό το γνωρίζουν καλά η αστική τάξη, οι πολιτικοί της εκπρόσωποι και τα δημοσιογραφικά φερέφωνά της. Η εν εξελίξει προσπάθεια διάσπασης των θιγόμενων, η καλλιέργεια αυταπατών του τύπου «δε με αφορά», υπηρετείται με τη σαλαμοποίηση και το πέρασμα με δόσεις των σφοδρών αντιασφαλιστικών μέτρων. Στοχεύει δε ακριβώς στην αποδυνάμωση του κινήματος, στην απομάκρυνση του ενδεχομένου να πάρει αυτό τα χαρακτηριστικά του μαζικού, δυναμικού και παλλαϊκού ξεσηκωμού για την αποτροπή των κυβερνητικών σχεδίων, την υπεράσπιση των κατακτήσεων του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και τη διεύρυνση των παροχών του.

Με όλα τα μέσα που διαθέτουν, επιχειρούν να συγκαλύψουν τη μία και μοναδική αλήθεια: Οτι τα προωθούμενα μέτρα ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ. Αφορούν τους εργάτες, αλλά και τους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες και τους συνταξιούχους, τους νέους και τις γυναίκες. Δε θα εξαιρεθεί κανείς από τη λαίλαπα. Δε θα γίνει καμία απολύτως διάκριση ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ανάμεσα σε ηλικιακές κατηγορίες, ανάμεσα στα δύο φύλα. Θα πληγούν εξίσου, αν και όχι ταυτόχρονα, όλοι όσοι έχουν ανάγκη τη σύνταξη, τη δημόσια δωρεάν υγεία, πρόνοια και περίθαλψη, όλα εκείνα, δηλαδή, που κωδικοποιούνται στην έννοια «κοινωνική ασφάλιση». Κι απ' αυτήν την άποψη δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι θα πληγούν ακόμα και τα ...αγέννητα παιδιά.

Κι αν είναι βαριά η ευθύνη όσων άμεσα πλήττονται, όσοι, δηλαδή, βρίσκονται στις ηλικίες των 20, 30 και 40 χρόνων, αλλά και των γυναικών, που αποτελούν και την πλειοψηφία, να πρωτοστατήσουν στην ανάπτυξη της πάλης, το ίδιο βαριά είναι και η ευθύνη όλων των υπολοίπων. Ακόμα και των μαθητών ή όσων δεν εργάζονται, αυτών που δε θα έχουν καμία δυνατότητα πρόσβασης, παρά έναντι αδράς αμοιβής, σε στοιχειώδεις κοινωνικές υπηρεσίες. Ακόμα και των συνταξιούχων, αυτών που κάποτε θεμελίωσαν με τον αγώνα τους το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα και που η πενιχρή τους σύνταξη δε θα αρκεί σε λίγο ούτε για ιατρική επίσκεψη.

Είναι, εν τέλει, βαριά η ευθύνη ΟΛΩΝ ΜΑΣ απέναντι στο παρελθόν και τις αγωνιστικές παραδόσεις της εργατικής τάξης, απέναντι στο παρόν και στο μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Απαιτείται όλοι μας να επιδείξουμε τη μέγιστη δυνατή ετοιμότητα αντίδρασης στην οποιαδήποτε κυβερνητική αναγγελία. Απαιτείται η κινητοποίηση να είναι άμεση, μαζική και αποφασιστική, με όποια μορφή πάλης κριθεί σκόπιμη και επιβληθεί από τη στιγμή. Με διάρκεια και ουσιαστικό διεκδικητικό πλαίσιο, με πολύμορφες, πολύπλευρες, εφευρετικές εκδηλώσεις. Η υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης και η διεύρυνση των παροχών, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, εξαρτάται, τελικά, από το κατά πόσον όλοι μας θα μετατρέψουμε τα εργοστάσια και τα γιαπιά, τους χώρους δουλιάς, τις συνοικίες, τα πεζοδρόμια και τους δρόμους σε μετερίζια αντίστασης, σε πεδία ταξικής πάλης και σύγκρουσης.

Τα «μέτρα» τους

Ζείτε πολύ,

απόμαχοι,

κι ευθέως,

σας δηλώνω

πως δεν μπορώ

τόσο καιρό

συντάξεις

να πληρώνω,

γι' αυτό και κόβω

παρευθύς

τη... χρόνια τη μάσα