ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι δεσμεύσεις Σημίτη...

Από την Τετάρτη, 5 Απριλίου 2000, είναι τα διπλανά πρωτοσέλιδα. Λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Και προβάλλουν, με «ξύλινα» γράμματα, την προεκλογική τότε δέσμευση του Κ. Σημίτη, για κοινωνικό κράτος. Ενα χρόνο μετά, η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη έρχεται να επεκτείνει, σε πλάτος και σε βάθος, τον αντιασφαλιστικό νόμο Σιούφα της κυβέρνησης της ΝΔ, του 1992, μπήγοντας ακόμη ένα βαρύ σταυρό στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και να σκεφθείτε ότι ο προαναφερόμενος νόμος Σιούφα είχε καταψηφιστεί τότε από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο είχε υποσχεθεί ότι θα τον καταργήσει, ερχόμενο στην κυβέρνηση.

Δεν πιάνουν τα κολπάκια

Αδικα εκ πρώτης όψεως σπατάλησε εκατοντάδες εκατομμύρια η κυβέρνηση για την περιβόητη μελέτη των Βρετανών όσον αφορά το ασφαλιστικό. Δεν περίμενε, βέβαια, να μάθει την πραγματικότητα του ασφαλιστικού συστήματος από τους ξένους εμπειρογνώμονες, ενώ, από την άλλη, ήξερε σίγουρα ποιες θα ήταν οι προτάσεις τους, αφού δεν είναι τίποτα άλλο από τη γνωστή συνταγή του ΔΝΤ για το χιλιανό σύστημα. Ομως, η κυβέρνηση παράγγειλε τη μελέτη, πρώτον, ακριβώς για να δείξει, τάχα, ότι απορρίπτει τις νεοφιλελεύθερες και ακραίες συνταγές και, άρα, ασκεί κοινωνικά δίκαιη πολιτική και, δεύτερο, για να χρησιμοποιήσει τη μελανή περιγραφή της πραγματικότητας και τα εφιαλτικά σενάριά της. Τέτοια προπαγανδιστικά κολπάκια, όμως, δεν τη σώζουν. Γιατί οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλύτερα ότι τα κυβερνητικά μέτρα τούς θίγουν όλους και μάλιστα καίρια.

Μεθοδευμένες κινήσεις συμβιβασμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο αγώνας των εργαζομένων για να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα θα είναι καθημερινός, σκληρός, μακροχρόνιος και τελικά -είμαστε βέβαιοι- νικηφόρος. Στον αγώνα αυτόν θα κριθούν οι πάντες και μάλιστα αμείλικτα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που πλειοδοτούσαν χτες στα λόγια ενάντια στις κυβερνητικές προτάσεις, δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους όσον αφορά την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Το παρελθόν τους είναι βεβαρημένο από το ξεπούλημα των λαϊκών αγώνων και τίποτα δεν εγγυάται ότι δε θα δικαιώσουν το ρόλο τους ως κυματοθραύστες των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων και στυλοβάτες των κυβερνητικών αντιλαϊκών μέτρων. Ετσι, η στάση τους, με την οποία επιχείρησαν να κερδίσουν χτες τις εντυπώσεις, ότι τάχα δεν υστερούν σε αγωνιστικότητα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων ή πολύ περισσότερο ότι τάχα αποτελούν τον «πόλο» αντίστασης απέναντι στην κυβερνητική επίθεση, κανέναν δεν πείθει. Ακριβώς γιατί επί της ουσίας δεν έχουν απορρίψει ούτε τον «κοινωνικό διάλογο» ούτε τις αρχές της αντιασφαλιστικής πολιτικής της κυβέρνησης. Γι' αυτό δεν πρόκειται να ξεγελάσουν κανέναν εργαζόμενο ούτε να τον παρασύρουν μεθοδικά και σταδιακά στην ενσωμάτωση και το συμβιβασμό, τον οποίο πιθανότατα ήδη σχεδιάζουν.

Αγωνιστικός ξεσηκωμός τώρα

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε χτες σε ανακοινώσεις για την προώθηση του σχεδίου κατεδάφισης της Κοινωνικής Ασφάλισης στη χώρα μας. Αφού έπαιξε το παιχνίδι της όλο το προηγούμενο διάστημα, με τη συνδρομή των ηγεσιών των πολιτικών κομμάτων της ΝΔ και του ΣΥΝ, καθώς και των ηγεσιών των συνδικαλιστικών οργάνων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εξαπέλυσε το πρώτο κύμα της επίθεσής της στην κατάκτηση του αιώνα για τα λαϊκά στρώματα. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, μετρώντας αντιδράσεις, προσπάθησε να συσκοτίσει και να αποπροσανατολίσει για το συνολικό πακέτο των μέτρων. Δεν είναι άνευ σημασίας μια πρώτη εκτίμηση ότι, έστω κι αυτή η καθυστέρηση που κατακτήθηκε, αποδεικνύει ότι η πάλη των εργαζομένων, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, φέρνει κάποια αποτελέσματα. Βέβαια, ο πυρήνας των μέτρων που ανακοινώθηκαν σηματοδοτεί την αρχή μιας σκληρής επίθεσης σε κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις και αποτελεί το «σκαλί» για τα επόμενα στάδια, που θα οδηγήσουν στην ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά, βάζει σε εφαρμογή παραλλαγή των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και, μαζί με τα «πακέτα» μέτρων σε βάρος της λαϊκής Υγείας και Πρόνοιας, με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, ναρκοθετεί παραπέρα εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Με το συνολικό «εκρηκτικό μείγμα», που πλήττει κυριολεκτικά τους πάντες, ισοπεδώνεται προς τα κάτω το κατώτερο όριο συντάξεων - πλήττονται δραστικά γυναίκες και νέες ηλικίες - υποβαθμίζεται το επίπεδο των συντάξεων και παροχών, χειροτερεύουν οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης για όλους τους εργαζόμενους, του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τα πορίσματα των Βρετανών, βαδίζει απαρέγκλιτα στα χνάρια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κλιμακώνει την επικοινωνιακή της επίθεση, έχοντας το θράσος να μιλάει για «κοινωνική δικαιοσύνη», έτσι βαφτίζεται η ισοπέδωση προς τα κάτω, και για «αλληλεγγύη των γενεών» που θέλει να πετύχει με εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το τρικ της 40ετίας ασφάλισης για να βγει κανείς στη σύνταξη, συνεπάγεται, πρακτικά, σύνταξη μετά τα 65, με δεδομένο ότι οι νέες γενιές βγαίνουν αργά στην παραγωγή, ενώ το μοντέλο του απασχολήσιμου σηματοδοτεί την περιπλάνηση από την ανεργία στην κατάρτιση και τη μερική απασχόληση.

Πατώντας στα χάλια της Κοινωνικής Ασφάλισης που δημιούργησαν οι αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόστηκαν, επισείει τον μπαμπούλα της «κατάρρευσης του συστήματος» και προβάλλει τα επιχειρήματα της «βιωσιμότητας» και της «ανταποδοτικότητας», αποδεικνύοντας ότι αντιμετωπίζει την Κοινωνική Ασφάλιση ως εμπόρευμα. Αρνείται τον κοινωνικό της χαρακτήρα και καλλιεργεί την εμπορευματοποίηση, παρόλο που στις διατυπώσεις είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Παραπέρα πετάει ξανά την «μπανανόφλουδα» του κοινωνικού διαλόγου, δίνοντας μια παράταση και την ευκαιρία στο συναινετικό συνδικαλισμό να υψώσει ...κορόνες.

Σ' αυτήν την παγίδα, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να πέσουν. Να μη δεχτούν με κανένα τρόπο τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις τους να μπουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Να μη δεχτούν να πληρώσουν ούτε δεκάρα και, ταυτόχρονα, να αντεπιτεθούν διεκδικώντας, με συντονισμένο, παλλαϊκό αγώνα, διεύρυνση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Η απάντηση θα δοθεί μόνο στο δρόμο. Η αρχή έχει γίνει, τα ταξικά συνδικάτα είναι σε εγρήγορση, το αγωνιστικό κάλεσμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου ριζώνει στο λαό.

Αίσχος!

Κλεμμένες ήταν

πάντοτε,

σωστές συντάξεις

πείνας

και τελειώναν

πριν να βγει

ολόκληρος ο μήνας,

και δες τους μαύρους

τους ληστές

τις κόβουν κι άλλο

κι άντε να ζήσω