Ανάμεσα στα υλικά της πιο πρόσφατης «σοδειάς» ξεχωρίσαμε:
-- Υλικά από το ιδρυτικό Συνέδριο της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών (ΠΟΓ), που συνήλθε στις 26-29 Μάη του 1946 στην Αθήνα. Στο Συνέδριο, σύμφωνα με στοιχεία της Ρόζας Ιμβριώτη, «πήραν μέρος 213 σωματεία, επαγγελματικά, επιστημονικά, φιλανθρωπικά, επιστημονικά, καλλιτεχνικά, με 120.000 μέλη. Το Συνέδριο έκλεισε τις εργασίες του με μεγάλη συγκέντρωση στο θέατρο "Κεντρικόν" στις 31 του ίδιου μήνα, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 3.000 γυναίκες. Οι 631 αντιπρόσωποι που πήραν μέρος ήρθαν απ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας».
Η Πανελλαδική Ομοσπονδία Γυναικών συγκροτήθηκε από 35 Γυναικείους Συλλόγους και Οργανώσεις. Σκοπός της, όπως διακηρύσσεται στο ιδρυτικό πρακτικό, είναι: «α) Η προστασία της μητέρας και του παιδιού, β) η πολιτική, κοινωνική και οικονομική ισοτιμία των γυναικών και γ) η άμυνα κατά του φασισμού και εμπέδωση της ειρήνης. Εκλέχτηκε προσωρινή Επιτροπή αποτελούμενη από τις: Αύρα Θεοδωροπούλου, Μαρία Πολυμενάκου, Μαρία Αναγνωστοπούλου - Βρανίκα, Αγνή Ρουσοπούλου, Ρόζα Ιμβριώτη, Αγγελική Σκανδάλη, Αικατερίνη Ναυπλιώτου, Δήμητρα Αλεξανδρίδου και Ρεγγίνα Καββαδία».
-- Στα υλικά που προέρχονται από το αρχείο της Ρόζας Ιμβριώτη διαβάζουμε: Ψήφισμα με το οποίο «πάνω από 1.000 γυναίκες της Βέροιας χαιρετίζουν το συνέδριο μετά από συγκέντρωση στην αίθουσα του 6ου Δημοτικού Σχολείου στις 18 Μάη του 1946». Μήνυμα από σπουδάστριες του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, από τον Σύλλογο Γυναικών Υμηττού, «μιας από τις ηρωικές ανατολικές συνοικίες», τηλεγράφημα από «δύο χιλιάδες κλωστοϋφαντουργίνες και καλτσεργάτριες» από την Πάτρα, μήνυμα της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, αλλά και μήνυμα του Συνεδρίου προς τις φυλακισμένες. Βρίσκουμε, επίσης, το βιβλίο πρακτικών της ΠΟΓ για το διάστημα από 18/2/1946 έως 15/1/1947 καθώς επίσης και το πρακτικό «ιδρύσεως», όπου αναφέρεται: «Εν Αθήναις σήμερα 8 Φεβρουαρίου 1946 και εις την επί της οδού Νοταρά 11 οικία συνήλθαμε και αποφασίσαμε την ίδρυσιν ομοσπονδίας των σωματείων υπό την επωνυμίαν Πανελλαδική Ομοσπονδία Γυναικών».
-- Εξαιρετικά είναι και τα υλικά που περιλαμβάνονται στο «Λεύκωμα του αγώνα», έκδοση με σχέδια, ξυλογραφίες και λιθογραφίες του ζωγράφου - χαράκτη Δημήτρη Μεγαλίδη, 1946. Ο Δημήτρης Μεγαλίδης, ζωγράφος - χαράκτης της Σχολής Καλών Τεχνών, ήταν μέλος του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ. Δημιούργησε μια σπουδαία σειρά πορτρέτων και σκίτσων με μαχητές του ΕΛΑΣ, αλλά και στιγμές της καθημερινής ζωής. Η συγκεκριμένη συλλογή τυπώθηκε από τον ίδιο για πρώτη φορά το 1946 στην Αθήνα.
-- Μια ακόμα συνεισφορά από τον Νίκο Χρυσάφη είναι το «Τετράδιο Κομμουνιστών», του σταθμού χωροφυλακής Λιμεναρίων Θάσου.
-- Από την Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης έφτασαν στο Αρχείο σελίδες από «Το Ημερολόγιο του Λαού», έκδοση του «Ριζοσπάστη» το 1936.
-- Στο Αρχείο έφτασε επίσης μέρος από φωτογραφικό αρχείο, από τις φυλακές Ιτζεδίν στην Κρήτη, του Ανδρέα Τερλιμπάκου και καταδικαστική απόφαση για τον Ανδρέα Τερλιμπάκο και την Μαρία Νασίκα. Οι φυλακές του Ιτζεδίν βρίσκονται στο νομό Χανίων, χτίστηκαν από τους Τούρκους στις αρχές του 18ου αιώνα και χρησιμοποιήθηκαν ως μπουντρούμια για βαρυποινίτες ποινικούς κρατούμενους, χωρίς να λείπουν και οι πολιτικοί, ιδιαίτερα στις δυο τελευταίες δεκαετίες της πρώτης αυτής περιόδου λειτουργίας τους. Κατά τη γερμανική κατοχή εγκαταλείφθηκαν και ξανάνοιξαν με την Απελευθέρωση, για να δεχτούν πολιτικούς κρατούμενους, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές.
-- Από το αρχείο του Αρη Καρέρ, ο Αλέξης Καρέρ έστειλε στο Αρχείο του ΚΚΕ φωτογραφίες μαχητών του ΔΣΕ με κατοίκους χωριών στο Καρπενήσι.
-- Σπάνιο, επίσης, υλικό έφτασε στο Αρχείο του ΚΚΕ από το φωτογραφικό αρχείο του Χαρουτιούν Εμπεγιάν από τις φυλακές Κάστορος στον Πειραιά και τη Μακρόνησο. Πρόκειται για φωτογραφίες από τις Φυλακές Κάστορος και τη Μακρόνησο. Συνεισφέρων ο Ασαντούρ Εμπεγιάν.