Απάντηση στην κοροϊδία, με ενίσχυση της πάλης για 751 ευρώ κατώτατο μισθό, για κλαδικές ΣΣΕ με αυξήσεις μισθών και δικαιώματα για όλους

Αλέξης Τσίπρας (10 μέρες πριν τις εκλογές, 15/1/2015)

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το 2015 έλεγε ότι ο πρώτος νόμος που θα έφερνε στη Βουλή θα ήταν η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, η κατάργηση του «υποκατώτατου» για τους νέους, η επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας...

Επί 4 ολόκληρα χρόνια, ωστόσο, διατήρησε τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ μεικτά, το αίσχος του «υποκατώτατου» μισθού των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους κάτω των 25 χρόνων, όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο που μαζί με τους άθλιους κατώτατους μισθούς επέτρεψε στην εργοδοσία μέσα σε αυτά τα 4 χρόνια να κλιμακώσει ακόμα παραπέρα το χτύπημά της συνολικά στους μισθούς των εργαζομένων.

Τέσσερα χρόνια μετά, με το χτεσινό πανηγυρικό υπουργικό συμβούλιο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βάζει σε εφαρμογή έναν από τους πιο εμβληματικούς μνημονιακούς νόμους: Τον νόμο Βρούτση για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε «νόμο - δολοφόνο» και έλεγε ότι θα τον καταργούσε. Τώρα η κυβέρνηση τον έκανε ιδιοκτησία της, τον έκανε νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου και με τη βούλα.

Με τον νόμο που ενεργοποίησε η κυβέρνηση κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που έλεγε ο Αλ. Τσίπρας πριν 4 χρόνια: Καταργούνται μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό, ο καθορισμός του οποίου θα γίνεται με Υπουργική Απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», δηλαδή με βάση τη θωράκιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Με βάση ακριβώς αυτό το κριτήριο, τις «αντοχές» της «ανταγωνιστικότητας» και των καπιταλιστικών κερδών, η κυβέρνηση απορρίπτει σταθερά την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

Οι χτεσινές εξαγγελίες της κυβέρνησης για τον κατώτατο μισθό επιδιώκουν στην πραγματικότητα να «χρυσώσουν το χάπι» για τη μονιμοποίηση και την εμβάθυνση όλου του βάρβαρου αντεργατικού πλαισίου:

-- Ο καθορισμός του κατώτατου μισθού με Υπουργική Απόφαση, και με τα κριτήρια του κεφαλαίου, στην ουσία διασφαλίζει ότι θα συνεχίζεται και θα επιταχύνεται η μείωση του μέσου μισθού, που το 2012 ήταν 1.200 ευρώ και σήμερα είναι κάτω από τα 900 ευρώ μεικτά.

-- Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη νομοθετήσει τη νέα μείωση του αφορολόγητου από την επόμενη χρονιά, η οποία θα εξανεμίσει πάνω από το μισό της αύξησης στον κατώτατο μισθό, αφού πλέον και αυτό το επίπεδο εργατικού εισοδήματος θα πιάνεται στις δαγκάνες τις Εφορίας... Και δεν είναι μόνο αυτό: Ηδη στον προϋπολογισμό του 2019 προβλέπονται 1 δισ. ευρώ πρόσθετοι φόροι, οι οποίοι επιβαρύνουν τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά...

-- Με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων στη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων, εργαζόμενοι που αμείβονταν με κάτι περισσότερο από τον κατώτατο μισθό καταγράφονταν να παίρνουν μισθό 586 ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα χρήματα εμφανίζονταν ως «οικειοθελής παροχή» του εργοδότη. Αυτοί οι χιλιάδες εργαζόμενοι δεν πρόκειται τώρα να δουν καμία αύξηση στην τσέπη τους, αφού ο ονομαστικός τους μισθός θα «αυξηθεί», αλλά ο πραγματικός μισθός που θα παίρνουν θα είναι ίδιος...

-- Το 60% των νέων Συμβάσεων είναι με «ευέλικτες» μορφές απασχόλησης. Τα 4ωρα και 6ωρα είναι η επιλογή των εργοδοτών. Η αύξηση που θα δουν οι «ευέλικτοι» εργαζόμενοι θα είναι ακόμα μικρότερη, με τους μισθούς που λαμβάνουν να παραμένουν μισθοί πείνας.

-- Η κατάργηση του «υποκατώτατου» θα συνοδευτεί με επιδότηση των εργοδοτών με «ζεστό» χρήμα, με επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση δηλαδή φρόντισε να διασφαλίσει ότι δεν θα επιβαρύνει τη μεγαλοεργοδοσία, ενώ το βάρος της επιδότησης, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, θα το φορτωθούν και πάλι τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά με σκληρή φορολογία.

Την ώρα που ο πρωθυπουργός προκαλεί αναφέροντας ότι «η κυβέρνησή μας έχει σημειώσει σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της αγοράς εργασίας», κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει το μπαράζ αντεργατικών νόμων που πρόσθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο αντεργατικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν οι προκάτοχοί της.

Ανατρέχοντας σε μερικές από τις πιο εμβληματικές «επιτυχίες» της κυβέρνησης στην αντεργατική επίθεση, θυμίζουμε:

• Διεύρυνε το χτύπημα στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, με τον νόμο που πρόσφατα κρίθηκε «συνταγματικός» από το ΣτΕ...
• Ψήφισε τον απεργοκτόνο νόμο Αχτσιόγλου για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης και του απεργιακού δικαιώματος, κατά παραγγελία του μεγάλου κεφαλαίου.
• Με τον νόμο Κατρούγκαλου έβαλε στον προκρούστη τις συντάξεις, άνοιξε το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Εφαρμόζει κατά γράμμα τις αντεργατικές Οδηγίες της ΕΕ και την εργαλειοθήκη του ΟΑΣΑ για το ωράριο και για τις προσλήψεις στο Δημόσιο. Διεύρυνε την «ευελιξία» και τη δουλειά με ημερομηνία λήξης στο Δημόσιο. Νομοθέτησε εβδομαδιαίο ωράριο 72 ωρών για τους γιατρούς, φέρνει απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών μέσω του αποκλεισμού τους με τον νέο τρόπο μοριοδότησης...

Μέσα στο έδαφος που διαμορφώνει αυτό το αντεργατικό πλαίσιο:

-- Την περίοδο Ιούνης 2012 - Ιούνης 2017 οι θέσεις μερικής απασχόλησης αυξάνονται κατά 120%! Το 2011 η αναλογία των νέων προσλήψεων πλήρους και μερικής απασχόλησης στο σύνολο της απασχόλησης ήταν περίπου 80% - 20% αντίστοιχα. Το 2017 η αναλογία αυτή γίνεται 45% - 55%, δηλαδή πλήρης ανατροπή υπέρ της «ευελιξίας». Οι εργαζόμενοι με αυτούς τους άθλιους μισθούς ξεπερνούν τις 600.000!

-- Στα τέσσερα αυτά χρόνια έχουμε εκτίναξη της εντατικοποίησης, της υπερωριακής απασχόλησης, αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», με βάση τα στοιχεία του ΣΕΠΕ. Το 2015 τα δηλωθέντα «ατυχήματα» ανήλθαν σε 5.930 και τα θανατηφόρα σε 67, ενώ το 2016 τα εργατικά «ατυχήματα» ανήλθαν σε 6.515 και τα θανατηφόρα σε 72. Τα επόμενα χρόνια η κυβέρνηση κρύβει επιμελώς τα στοιχεία τα οποία την εκθέτουν.

Το ΚΚΕ δεν έμεινε στην καταψήφιση της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά κατέθεσε δύο φορές πρόταση νόμου για την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και για την κατάργηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, υιοθετώντας την πρόταση 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Η πρόταση νόμου απορρίφθηκε πανηγυρικά από την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της, αποδεικνύοντας ξανά την προσήλωσή της στο μνημονιακό πλαίσιο. Ανέφεραν προκλητικά ότι τα 751 ευρώ είναι μαξιμαλιστικός στόχος και μη ρεαλιστικός!

Τέσσερα χρόνια μετά τις «δεσμεύσεις για άμεση επαναφορά στα 751 ευρώ», οι χτεσινές κυβερνητικές εξαγγελίες και οι θριαμβευτικές δηλώσεις που τις συνοδεύουν δεν πρέπει πια να ξεγελούν κανέναν...

Αφού πρώτα πανηγύρισε στη Βουλή και ψήφισε μαζί με την κυβέρνηση την ενεργοποίηση του δικού της νόμου για τον κατώτερο μισθό, η Νέα Δημοκρατία χαρακτήρισε χτες τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού «απέλπιδα προσπάθεια να ξεχάσουμε οι Ελληνες το εθνικό λάθος της συμφωνίας των Πρεσπών».

Κατά τ' άλλα, καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι θα έπρεπε να είχε ενεργοποιήσει τον μνημονιακό νόμο Βρούτση «ήδη από το 2017» και έμμεσα καλεί σε ένταση των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, σημειώνοντας ότι «πραγματικές και ουσιαστικές αυξήσεις μισθών επιτυγχάνονται μέσα σε μια οικονομία που αναπτύσσεται με ισχυρούς ρυθμούς, προσελκύει επενδύσεις και ευνοεί τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων».

Το Κίνημα Αλλαγής, από την πλευρά του, καταγγέλλει τη «διετή καθυστέρηση» στην εφαρμογή του μνημονιακού νόμου και τάσσεται υπέρ του καθορισμού του κατώτατου μισθού «ελεύθερα, χωρίς κρατικές παρεμβάσεις», όταν είναι αυτό που μαζί με τη ΝΔ ψήφισαν και επέβαλαν τις μνημονιακές δεσμεύσεις για τον κατώτερο μισθό και τους περιορισμούς που εφαρμόζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το Ποτάμι κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «στρώνει τον προεκλογικό του δρόμο με τα γνωστά παλιά υλικά. Υποσχέσεις, παροχές, προσλήψεις» και προειδοποιεί για «καταστροφή θέσεων εργασίας».

Από την πλευρά της ΕΣΕΕ, ο πρόεδρός της βρίσκει αφορμή να θέσει ζήτημα σύνδεσης του κατώτερου μισθού με την παραγωγικότητα των εργαζομένων, σημειώνοντας με νόημα: «Ας μην ξεχνάμε ότι ο νέος κατώτατος μισθός των 650 ευρώ αφορά μόνο το 8% των μισθωτών, όμως η γενναιόδωρη αύξηση του 11%, από 1/2/19, θα πρέπει να συνδέεται και με την παραγωγικότητα των εργαζομένων».

Παράλληλα, ζητάει μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, με «τυράκι» στους εργαζόμενους μια μικρή αύξηση του ονομαστικού μισθού, που θα τους αφήνει όμως ασφαλιστικά ξεκρέμαστους και θα τροφοδοτεί το σύστημα της ιδιωτικής Ασφάλισης.

Παρομοίως, η ΓΣΕΒΕΕ ζητάει η αύξηση στον κατώτερο μισθό να συνοδευτεί και με μέτρα ελάφρυνσης προς τις επιχειρήσεις, όπως «η μείωση του μη μισθολογικού κόστους».