Η στρατηγική της ΕΕ για τις γυναίκες και η πρόταση του ΚΚΕ ήταν το θέμα των εκδηλώσεων που οργάνωσαν οι ΤΕ Λάρισας και Μαγνησίας του ΚΚΕ, με ομιλήτρια την Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτή του Κόμματος.

Στην εκδήλωση της Λάρισας, που έγινε την Κυριακή 7/4 στον «Μύλο του Παππά», απηύθυναν χαιρετισμούς οι Τάσος Τσιαπλές, υποψήφιος περιφερειάρχης Θεσσαλίας, και Πέτρος Κρίκης, υποψήφιος δήμαρχος Λάρισας. Αντίστοιχα, στον Βόλο, στην εκδήλωση που έγινε τη Δευτέρα 8/4, στο ξενοδοχείο «Park», απηύθυναν χαιρετισμούς οι Αποστόλης Ριζόπουλος, υποψήφιος δήμαρχος Βόλου, και Ρίτσα Κωτή, υποψήφια περιφερειακός σύμβουλος.

Στην ομιλία της και στις δύο εκδηλώσεις, η Μαρία Γαβαλά κάλεσε τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων να δυναμώσουν το ΚΚΕ, που είναι «η μόνη έμπρακτη απάντηση, η ζωντανή ελπίδα απέναντι στη μοιρολατρία, τον συμβιβασμό, τα σχέδια για συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές.

Είναι το μόνο κόμμα που μάχεται κόντρα στις επιδιώξεις της αστικής τάξης για παραπέρα ενσωμάτωση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπως τις βλέπουμε και στην περιοχή μας, που ανοίγει δρόμο για το αύριο, μαχόμενο σήμερα για μια ζωή που μας αξίζει».

«Εχει σημασία να βγάλουμε συμπεράσματα κοιτώντας το αύριο», σημείωσε η ομιλήτρια και συνέχισε: «Εχει σημασία να απαντήσουμε, πώς και γιατί ξεκίνησε η λεγόμενη "ευελιξία" στην αγορά εργασίας; Ξεκίνησε από τις γυναίκες, με πρόσχημα τον "συγκερασμό" - όπως λέγανε παλιότερα - "των οικογενειακών με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις".

Αποτέλεσμα; Σήμερα, σε επίπεδο ΕΕ, το 31,5% των εργαζόμενων γυναικών εργάζονται με μερική απασχόληση. Αυτό γίνεται και επειδή η μισθωτή εργαζόμενη αποδέχεται πιο εύκολα τον εξαναγκασμό σε "ευέλικτη" εργασία, κάτω από το βάρος των πολλαπλών της υποχρεώσεων, των αντικειμενικών δυσκολιών της ζωής της.

Ετσι αντιμετωπίζεται και η μητρότητα από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις, ως ατομική υποχρέωση και όχι ως κοινωνικό δικαίωμα. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, το 32,4% των "οικονομικά ανενεργών" γυναικών στην ΕΕ των 28, ηλικίας 20 - 64 ετών, ποσοστό που φτάνει το 40% στις ηλικίες 25 - 49 ετών, είναι επιφορτισμένο με τη στήριξη των παιδιών και των άλλων εξαρτώμενων μελών της οικογένειας.

Ετσι, η ΕΕ χαράσσει συγκεκριμένη πολιτική και για τις υπηρεσίες φροντίδας της οικογένειας, προσαρμοσμένες στις "ευέλικτες" εργασιακές σχέσεις, ως μέρος της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση. Αυτήν την πολιτική υλοποιούν τα διάφορα επίπεδα κρατικής διοίκησης, στην Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να "πονηρευτούμε", εξετάζοντας τις υποσχέσεις της κυβέρνησης, κάτω από το ψευδεπίγραφο "προοδευτικό" της μέτωπο. Ας σκεφτούμε: Πόσο προοδευτικό είναι, αλήθεια, μια γυναίκα να μην μπορεί να έχει και να αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της, να μην έχει σταθερό ωράριο εργασίας, να μην ξέρει τι θα ξημερώσει την άλλη μέρα για τα παιδιά της, να φροντίζει υπερήλικες χωρίς καμία στήριξη;

Πόσο προοδευτικό είναι, αλήθεια, όταν στόχος της ΕΕ, στην οποία όλοι τους συναντιούνται, είναι να μεγαλώσει η συμμετοχή των γυναικών στις λεγόμενες "ειρηνευτικές" αποστολές του ΝΑΤΟ; Τόσο "ειρηνευτικές" όσο στη Συρία, στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στη μετατροπή της χώρας μας σε ΝΑΤΟική βάση, όπως βιώνουμε και στην περιοχή μας, που στοχοποιείται ακόμη περισσότερο με την εγκατάσταση της βάσης drones.

Κι έχει σημασία να τα σκεφτούμε όλα αυτά ζωντανά, μέσα από την πείρα που μας δίνει η ίδια η ζωή, η πολιτική που εφαρμόζουν και υπηρετούν κυβέρνηση, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, τα άλλα αστικά κόμματα, που ταυτίζονται στρατηγικά στα κύρια, σαν δυο σταγόνες νερό».

«Η ΕΕ οργανώνει με επαγγελματισμό την ιδεολογική της δουλειά στις γυναίκες, με πολύμορφους τρόπους και εργαλεία όλους τους μηχανισμούς που διαθέτει», είπε σε άλλο σημείο και εξήγησε: «Βασικός τρόπος είναι το ζήτημα της συμμετοχής των γυναικών στα λεγόμενα κέντρα λήψης αποφάσεων, που από την ΕΕ και τα αστικά κόμματα παρουσιάζεται ως "αποτελεσματικό εργαλείο για τη γυναικεία χειραφέτηση".

Φυσικά, σε μια πρώτη ανάγνωση, αυτό μπορεί να φαίνεται και προοδευτικό. Ομως είναι πραγματικά έτσι; Είναι προοδευτικό αυτό που "ρίχνουν" ως σύνθημα, τώρα μπροστά στις ευρωεκλογές: "Γυναίκες μπροστά", ή "γυναίκες ψηφίζουμε γυναίκες";

Είναι πολλά τα χρόνια που δουλεύεται από τα αστικά επιτελεία η συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων, που εκφράζεται και στο ζήτημα των ποσοστώσεων για τα όργανα διοίκησης, κοινοβούλια, Τοπική Διοίκηση κ.λπ.

Ομως, αν κοιτάξουμε πίσω απ' αυτήν την προπαγάνδα, θα δούμε ότι η αστική τάξη προσπαθεί να προετοιμάσει μια γυναικεία πρωτοπορία που θα συμβάλει στην ταξική ενσωμάτωση των γυναικών εργατικής - λαϊκής καταγωγής ή ένταξης. Προς αυτήν την κατεύθυνση γίνονται προσπάθειες να ξεπεραστούν εμπόδια που συναντούν οι γυναίκες, κυρίως αστικής καταγωγής, στην εκπροσώπησή τους και στα ΔΣ μετοχικών - καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Γι' αυτό και δεν μπορεί να είναι "σημείο συνάντησης" των γυναικών το ζήτημα του φύλου, όπως προωθούν οι φεμινιστικές - νεοφεμινιστικές οργανώσεις και τα αστικά κόμματα, αλλά η θέση στην παραγωγή και οι όροι αυτής της παραγωγής».

Μιλώντας για το διακύβευμα των εκλογών του Μάη, η Μαρία Γαβαλά σημείωσε: «Θα επιτρέψει ο λαός, με την ψήφο του στα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) που ευθύνονται για το τσάκισμα της ζωής και των δικαιωμάτων του, να αναβαθμιστούν, να αναδιοργανωθούν, για να συνεχίσουν ανεμπόδιστα την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, τη χειραγώγηση του λαού στους στόχους και στη στρατηγική του κεφαλαίου;

Θα δεχτεί ο εργαζόμενος λαός να πετάξει στα σκουπίδια την πείρα του μπροστά στα εκβιαστικά διλήμματα και τις νέες αυταπάτες; Θα ανεχτεί να τον χρησιμοποιήσουν ξανά, για να συνεχίσουμε στον ίδιο δοκιμασμένο δρόμο, που μας πάει απ' το κακό στο χειρότερο;

'Η θα αξιοποιήσει την ψήφο του και θα ενισχύσει το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, για να ανοίξει ο δρόμος της αντεπίθεσης, να δυναμώσει η πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματα, για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας;

Γι' αυτό, πρέπει να φτάσει όσο το δυνατόν πιο πλατιά το μήνυμα "Ισχυρό ΚΚΕ παντού", ως η μοναδική δύναμη που έχει σχέδιο και πολιτική πρόταση διεξόδου για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.

Το ΚΚΕ απλώνει το χέρι σε όλους όσοι δεν συμβιβάζονται με τη μιζέρια, σε όλους όσοι θέλουν την επόμενη μέρα να γίνει πιο ισχυρός ο αγώνας για άλλη προοπτική. Η παραμονή στην ΕΕ - Ευρωζώνη δεν είναι μονόδρομος. Η κοινωνία μπορεί να ζήσει χωρίς καπιταλιστές, να βάλει σε κίνηση την παραγωγή με άλλες κοινωνικές σχέσεις, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων».