Το «λίφτινγκ» και οι «πλαστικές» επεμβάσεις, που έκανε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μ. Σταθόπουλος, για να «καλλωπίσει» τον «τρομονόμο», δεν αλλάζουν την ουσία του και το τελικό κείμενο του «τρομο-νομοθετήματος» είναι το ίδιο με εκείνο που είχε δώσει στη δημοσιότητα στις 12 του Μάρτη.

«Σ' αυτό το αντιδημοκρατικό έκτρωμα, όπως επισήμανε εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα κατά του "τρομονόμου" ο Δ. Καλτσώνης, δε χωράει καμιά βελτίωση και το μόνο που πρέπει να γίνει είναι η απόσυρσή του».

Η ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης τελικά κατέθεσε στο γενικό γραμματέα του Υπουργικού Σμβουλίου, Σ. Κοσμίδη, το νομοσχέδιο με ελάχιστες βελτιώσεις, που δεν αλλάζουν το γενικό πνεύμα και τις κατευθυντήριες γραμμές του.

Με τον «τρομονόμο» καθιερώνεται η «έννομη βία» στην πολιτική ζωή της χώρας, ο χαφιεδισμός και η πρακτική της κατάδοσης, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Οπως δε αναφέρει το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των δικηγόρων της Αθήνας, το νομοσχέδιο αυτό «αποτελεί κίνδυνο για το παρόν και το μέλλον των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».

Οπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει ο καθηγητής Γ. Α. Μαγκάκης, «οι νέες τροποποιήσεις δεν κινούνται προς την κατεύθυνση της επίτευξης αποτελεσμάτων, αλλά της ικανοποίησης ξένων απαιτήσεων, και μάλιστα εν γνώσει ότι οι ξένες απαιτήσεις δεν ανταποκρίνονται σε ελληνικές ανάγκες, αλλά απεναντίας στις δικές τους ανάγκες, και, παρά τις μικροβελτιώσεις, το πράγμα δεν αντιμετωπίζεται, απλώς βελτιώνονται οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ».

Ειδικότερα, στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου και με τις... βελτιώσεις για τον ορισμό της εγκληματικής οργάνωσης υπάρχει πάλι σκόπιμα σύγχυση των εννοιών «τρομοκρατία» και «οργανωμένο έγκλημα» και ανοίγει το δρόμο να κατηγορηθούν άτομα που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, να ποινικοποιείται η λαϊκή δράση. Για παράδειγμα, για μέλη αγροτικών οργανώσεων που θα καταλάβουν το οδόστρωμα, προβάλλοντας αιτήματα του κλάδου τους, κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να ενεργοποιηθούν διατάξεις του «τρομονόμου». Για πρώτη φορά τιμωρούνται όλες οι προπαρασκευαστικές πράξεις για την «τρομοκρατία» και το «οργανωμένο έγκλημα» (όσες έγιναν έστω και αν δεν είχαν αποτέλεσμα).

Παραμένουν τα λεγόμενα «μέτρα επιείκειας», τα οποία προωθούν το χαφιεδισμό μεταξύ μελών ομάδων ή οργανώσεων. Οι μετανοούντες, που θα συνδράμουν τις αστυνομικές και διωκτικές αρχές στο έργο τους προτού συμβεί το έγκλημα, μένουν ατιμώρητοι, ενώ σε κάθε περίπτωση, αν καταγγείλουν εκ των υστέρων, αντιμετωπίζονται με επιείκεια. Τα «ελαφρυντικά» μέτρα ισχύουν και για τους αλλοδαπούς που θα βοηθήσουν το έργο της Αστυνομίας, καθώς αναστέλλεται η απέλασή τους.

Καταργούνται οι ένορκοι στα πολιτικά εγκλήματα, ένας λαϊκός θεσμός, που, έστω και σ' αυτή την αστική Δικαιοσύνη, μπορεί να συμβάλει σε δικαιότερη απονομή της, με αποτέλεσμα να λείπει το λαϊκό στοιχείο από τόσες σοβαρές δίκες. Στο εξής οι πολιτικές δίκες θα εκδικάζονται μόνο από το Τριμελές και Πενταμελές Εφετείο.

Για την εξέταση του DNA, όπου δέχτηκε και τις σφοδρότερες επικρίσεις, καθώς δημιουργούνται οργουελικές καταστάσεις, τελικά παραμένει ο υποχρεωτικός έλεγχος του γενετικού υλικού. Ετσι, στο τελικό κείμενο προβλέπεται η εξέταση του γενετικού υλικού σε σοβαρές ενδείξεις διάπραξης εγκλήματος και η πραγματοποίησή της σε κρατικό ή πανεπιστημιακό εργαστήριο, με δυνατότητα επανάληψης της διαδικασίας (ύστερα από ένσταση του υπόπτου), αν το δείγμα βρεθεί θετικό. Τέλος, προστίθεται ότι η καταστροφή του δείγματος - αν το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό - θα γίνεται παρουσία του ενδιαφερόμενου, του συνηγόρου του και τεχνικού συμβούλου του.

Επεκτείνεται η άρση του απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων, καθώς και η καταγραφή με συσκευές ήχου ή εικόνας ή με άλλα μέσα. Το άρθρο 5 επιφέρει τις πιο «πονηρές διατάξεις». Εκτός από τις περιπτώσεις άρσης του απορρήτου, όταν υπάρχουν βάσιμες υποψίες, πλήττεται και η αμεσότητα της δίκης με το θεσμό της «τηλεδιάσκεψης» και το δικαστήριο σε ορισμένες περιπτώσεις αποδέχεται ακόμη και ανώνυμες καταθέσεις.

Από την παρακολούθηση με συσκευές ήχου ή εικόνας εξαιρείται μόνο η κατοικία, ενώ ασαφές είναι αν ισχύει το ίδιο και για το χώρο εργασίας. Στο νομοσχέδιο δε γίνεται καμιά αναφορά για τους χώρους εργασίας, ενώ στην αιτιολογική έκθεση εξηγείται ότι από την παρακολούθηση θα εξαιρείται τόσο ή ιδιωτική όσο και η επαγγελματική κατοικία.

Θεσμοθετείται η είσοδος προβοκατόρων σε πολιτικές και εγκληματικές οργανώσεις, για πράξεις που είναι «απολύτως αναγκαίες» για τη διακρίβωση εγκλημάτων. Ωστόσο, και πάλι η διάταξη είναι πολύ ασαφής και δεν περιγράφονται με ακρίβεια οι αξιόποινες πράξεις, στις οποίες μπορεί να εισέλθει ο μυστικός αστυνομικός σε μια εγκληματική οργάνωση και για τις οποίες μένει ατιμώρητος. Γι' αυτό και απαιτείται λαϊκή δράση για να μην κατατεθεί.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενεί γνώμες δύο έγκριτων επιστημόνων του νομικού κόσμου, για το νόμο-έκτρωμα. Αποσπάσματα από την εισήγηση του καθηγητήΠοινικού Δικαίου του ΑΠΘ Γιάννη Μανωλεδάκη, που έγινε στην εκδήλωση κατά του «τρομονόμου», την οποία διοργάνωσε την περασμένη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη η Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη, και άρθρο του Χ. Παπαχαραλάμπους, διδάκτορα Νομικής και δικηγόρου.

«Η ασφάλεια της κοινωνίας και των πολιτών αποτελεί οπωσδήποτε ένα σημαντικό αγαθό. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Σημαντικότερο όμως αγαθό συνιστά η ελευθερία και ο νομικός πολιτισμός που στηρίχτηκε σε αυτή. Η ασφάλεια μέσα σε μια κοινωνία - φυλακή χωρίς ατομικά δικαιώματα και εγγυήσεις για την προστασία τους δεν έχει αξία. Οταν μάλιστα η στέρηση των ελευθεριών δεν πρόκειται να εξασφαλίσει την ασφάλεια, τότε παίρνει τις διαστάσεις κοινωνικής δουλείας».

Η τελευταία προειδοποίηση απευθύνθηκε από τον καθηγητή του Ποινικού Δικαίου του ΑΠΘ Γιάννη Μανωλεδάκη, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης κατά του «τρομονόμου» που διοργάνωσε την περασμένη Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη, η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη».

Ο Γ. Μανωλεδάκης αναφερόμενος στον «τρομονόμο» διαπίστωσε πως «αν το σχέδιο γίνει τελικά νόμος του κράτους, οι ελευθερίες των πολιτών, ενόψει μιας αμφίβολης εξασφάλισής τους από το οργανωμένο έγκλημα, θα τεθούν σε κίνδυνο, χωρίς, τουλάχιστον, να υπάρξει ένα κοινωνικό αντιστάθμισμα προς την κατεύθυνση της κοινής ειρήνης». Επισήμανε ότι το νέο σχέδιο νόμου είναι βελτιωμένο σε σχέση με το αρχικό, αλλά δεν απομακρύνεται από τις βασικές θέσεις του αρχικού. Παρά, δε, τις βελτιώσεις παραμένει μια επικίνδυνη παρέμβαση για τις ελευθερίες των πολιτών.

«Η επέκταση των αυστηρών ρυθμίσεων και στις ενώσεις για τέλεση πλημμελημάτων, δηλαδή και ελαφρών ακόμη εγκλημάτων, αλλάζει τη φυσιογνωμία του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας στο σύνολό τους», πρόσθεσε. «Βέβαια είναι κοινή διαπίστωση ότι το έγκλημα έχει αυξηθεί και σε έκταση και σε ένταση. Ωστόσο, πρέπει να καταλάβουν όλοι οι πολίτες ότι η απλοϊκή, παραπλανητική, υποκριτική, αλλά από πρώτη άποψη λογική θέση, ότι το οργανωμένο έγκλημα, αντιμετωπίζεται με αυστηρούς νόμους και αντίστοιχη συρρίκνωση της ελευθερίας μας, είναι εντελώς εσφαλμένη».

Ο καθηγητής Ποινικού Δίκαιου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανέφερε ότι η διαφορά του οργανωμένου εγκλήματος από το κοινό, είναι ότι το πρώτο έχει τη δυνατότητα να στηρίζεται στην υποστήριξη στελεχών του κρατικού μηχανισμού, τα οποία μπορεί να βρίσκονται ακόμα και σε ανώτερες θέσεις της κρατικής ιεραρχίας. Ετσι «το μεν οργανωμένο έγκλημα αντιμετωπίζεται, βασικά, με την εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού, ιδίως με την εξυγίανση και την καλή οργάνωση του υπαλληλικού και αστυνομικού μηχανισμού του κράτους. Το δε κοινό έγκλημα αντιμετωπίζεται με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του λαού και την ενδυνάμωση της κοινωνικής πολιτικής του κράτους».

Αναφερόμενος στο κυβερνητικό επιχείρημα ότι το ένα δεν εμποδίζει το άλλο, ο Γ. Μανωλεδάκης είπε ότι η αναγκαιότητα της λήψης ενός κοινωνικού μέτρου κρίνεται από το αποτέλεσμά του, αφού σταθμίσουμε τα υπέρ και τα κατά. «Οταν με αυστηρή νομοθεσία καθεαυτή δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει και να εξαλείψει το έγκλημα, αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει μια κατάσταση ανελευθερίας και κοινωνικής ομηρίας στον κοινωνικό μας χώρο, ασφαλώς δεν μπορεί να κριθεί ως μέτρο κοινωνικά πρόσφορο και επιτρεπτό. To ότι οι τρομοκράτες, οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών και όπλων, οι παράνομοι διακινητές επικίνδυνων υλικών και ουσιών, οι μεγαλέμποροι της πορνείας, οι δουλέμποροι δε συλλαμβάνονται και δεν εξουδετερώνονται δεν οφείλεται ούτε στην έλλειψη ποινικών νόμων, ούτε στην επιείκεια ή την ανεπάρκεια αυτών που υπάρχουν. Η ελληνική νομοθεσία είναι απολύτως επαρκής».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του υπογράμμισε ότι η σκλήρυνση της ποινικής καταστολής δεν είναι ελληνικό, αλλά πανευρωπαϊκό, φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλη την Ευρώπη υπό την καθοδήγηση και τις ευλογίες των ΗΠΑ. «Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η περίφημη διακήρυξη της Ευρώπης των λαών, αποδείχτηκε χίμαιρα και αντικαθιστάται από την Ευρώπη του χρήματος και του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Σε παγκόσμιο επίπεδο το διεθνές δίκαιο και η διεθνής νομιμότητα προσδιορίζεται από τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ΗΠΑ και καθιερώνεται το δίκαιο του ισχυρότερου», υπογράμμισε. «Σε μια τέτοια πραγματικότητα, σήμερα, το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς διευρύνεται. Ολόκληροι λαοί ή ομάδες πληθυσμών περιθωριοποιούνται και οδηγούνται σε απελπισία και εξαθλίωση. Για την αντιμετώπιση της κοινωνικής έκρηξης που έρχεται, οι ισχυροί της γης χρειάζονται αυστηρή, σκληρή ποινική νομοθεσία και Δικαιοσύνη προκειμένου -όχι να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα το οποίο και οι ίδιοι πολλές φορές υποθάλπουν- να τιθασεύσουν τις κοινωνικές αντιδράσεις και να εξουδετερώσουν τους αντίπαλους της «νέας τάξης πραγμάτων». Αυτούς έχει ως στόχο η σε ευρωπαϊκό επίπεδο σχεδιαζόμενη και επιχειρούμενη σήμερα ένταση της ποινικής καταστολής και σε αυτούς θα εφαρμοστούν οι νέοι αυστηροί ποινικοί νόμοι για την αντιμετώπιση του δήθεν οργανωμένου εγκλήματος».

Αναφερόμενος στον «τρομονόμο» επισήμανε ότι «το σχέδιο νόμου για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος, μέσα σε αυτό το κλίμα και το σχεδιασμό εντάσσεται και δεν πρέπει να το δούμε σαν μια δική μας αποκλειστικά μεμονωμένη περίπτωση και μια άστοχη νομοθετική επέμβαση. Μέτρα αντικοινωνικά όπως αυτά που επιχειρούνται με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ετοιμάζεται και μέτρα ποινικής καταστολής όπως αυτά του σχεδίου, πάνε χέρι-χέρι. Και υπηρετούν την ίδια παγκόσμια και πανευρωπαϊκή λογική».