Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 45 χρόνια απ' όταν το 1974 το αμερικανόπνευστο πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών και της ΕΟΚΑ Β' στην Κύπρο άνοιξε το δρόμο για την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη έως τις μέρες μας κατοχή του 37% της νήσου, με τα διάφορα διχοτομικά σχέδια να κρέμονται ως δαμόκλειος σπάθη.

Ταυτόχρονα, οξύνονται οι ανταγωνισμοί στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι πολεμικών συγκρούσεων. Βαθαίνει η εμπλοκή της χώρας μας, καθώς η ελληνική αστική τάξη προσδοκά οφέλη από την ενεργητική συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή.

Η λεγόμενη «Ολοκληρωμένη Εκθεση» του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών λέει ευθαρσώς ότι οι Ελληνες πολίτες θα πρέπει να κατανοήσουν τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή και να υποστηρίξουν την πολιτική του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού. Αυτά εντάθηκαν ακόμη περισσότερο στο πλαίσιο του «Στρατηγικού Διαλόγου» που προώθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συνέχισε την πολιτική της μετατροπής της χώρας σε «μεντεσέ» προώθησης των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή.

Την ίδια στιγμή, σε συνθήκες κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στην ΑΟΖ της Κύπρου, οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας αναπτύσσουν συνεργασίες που υλοποιούνται και μέσα από το «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Τουρκίας - Ελλάδας».

Τα αστικά κόμματα προσπαθούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι η αστική τάξη της Τουρκίας προωθεί τη δική της γεωστρατηγική αναβάθμιση και, με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μεθοδικά αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, πότε με δηλώσεις και πότε με αλλεπάλληλες παραβιάσεις του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων της χώρας.

Η Τουρκία (μέλος του ΝΑΤΟ από το 1952 όπως και η Ελλάδα) διατηρεί στρατούς κατοχής σε 3 χώρες, σε Κύπρο, Ιράκ και Συρία. Εχει στρατεύματα και βάσεις στο Κατάρ, στη Σομαλία, στην Αλβανία. Προωθεί τη στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας» και ανακινεί μειονοτικά ζητήματα στα Βαλκάνια. Προχωρά σε γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη επιδιώκοντας να δημιουργήσει τετελεσμένα.

Σε κάθε περίπτωση, η Κύπρος τοποθετείται ξανά στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Στο όνομα της «ειρήνης» και της «σταθερότητας», οι ΗΠΑ ενισχύουν τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, η Γαλλία ανακοίνωσε τη δημιουργία ναυτικής βάσης στο νησί, η Τουρκία κατασκευάζει βάση και στρατιωτικό αεροδρόμιο στα Κατεχόμενα.

Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η συζήτηση για την άρση του εμπάργκο όπλων των ΗΠΑ. Η επιχειρηματολογία στο σχετικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην αμερικανική Γερουσία είναι αποκαλυπτική: «Η ενεργειακή εξερεύνηση της κυπριακής ΑΟΖ και των κυπριακών υδάτων αφορά τη συμμετοχή αμερικανικών εταιρειών», οι έρευνες «προάγουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, παρέχοντας στους συμμάχους και εταίρους των ΗΠΑ μια πιθανή εναλλακτική στο ρωσικό αέριο», ενώ επανέρχεται η πρόταση για «ένταξη της Κύπρου στο Συνεταιρισμό του ΝΑΤΟ για την ειρήνη».

Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί να δει σε τι περιπέτειες οδηγήθηκε 45 χρόνια τώρα ο λαός της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με τα σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το ρόλο που έπαιξαν οι φασίστες πρόγονοι της Χρυσής Αυγής.

Οι ιμπεριαλιστές προωθούν τα σχέδιά τους με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Η παρουσία τους στην περιοχή δεν εγγυάται τίποτε. Αλλωστε, και ο ναύαρχος Αποστολάκης ως υπουργός Αμυνας είπε ότι σε ενδεχόμενο επεισόδιο με την Τουρκία «θα είμαστε μόνοι μας».

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, απαιτεί να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις που χρησιμοποιούνται από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς σαν πολεμικά ορμητήρια. Υποστηρίζει την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αγωνίζεται για να δυναμώνει η φιλία των λαών, η κοινή πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους.

Το ΚΚΕ είναι στο πλευρό του κυπριακού λαού, κατά της τουρκικής κατοχής, αγωνίζεται για δίκαιη λύση στο κυπριακό πρόβλημα, κατά κάθε διχοτομικής λύσης, για ένα και όχι δύο κράτη, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, χωρίς κατοχικές δυνάμεις, εγγυητές και προστάτες, με το λαό κυρίαρχο στον τόπο του.