Για άλλη μια χρονιά οι βιοπαλαιστές αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν το αίσχος των «ανοιχτών» και απαράδεκτα χαμηλών τιμών παραγωγού για το σύνολο των αγροτικών προϊόντων, τις οποίες επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι, πατώντας πάνω στη διαχρονική πολιτική εξυπηρέτησης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Το αποτέλεσμα είναι ουσιαστικά ο παραγωγός να μην πουλά, αλλά να παραδίδει στον έμπορο τη σοδειά του, χωρίς να γνωρίζει πόσο και πότε θα πληρωθεί. Σε συνδυασμό με τις μεγάλες περικοπές στις επιδοτήσεις που φέρνει η αναθεώρηση της ΚΑΠ, τη συνέχιση της αντιλαϊκής φοροληστείας, το υπέρογκο κόστος παραγωγής αλλά και τη συνέχιση της κοροϊδίας με τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές στην παραγωγή από την κακοκαιρία, μειώνεται ακόμη περισσότερο το ήδη αποδεκατισμένο αγροτικό εισόδημα.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της τιμής παραγωγού στο βαμβάκι: Ενώ η ποιότητα του βαμβακιού είναι εξαιρετική για μία ακόμα χρονιά, δεν λαμβάνονται υπόψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του στη διαμόρφωση τιμής. Ετσι, οι τιμές που δίνουν οι εκκοκκιστές, με τις πλάτες της κυβέρνησης, είναι περίπου 40 λεπτά το κιλό, με αποτέλεσμα να υπάρχει χασούρα περίπου 10 λεπτά στο κιλό. Παίρνοντας υπόψη το κόστος παραγωγής (σπόροι, εφόδια, λιπάσματα, καύσιμα, ρεύμα, νερό), το οποίο συνεχώς αυξάνεται, η τιμή αυτή των 40 λεπτών είναι καταστροφική για τους βαμβακοπαραγωγούς, γιατί δεν καλύπτει ούτε τα έξοδά τους, πόσο μάλλον δεν αφήνει ένα βιώσιμο εισόδημα για τις ανάγκες τους.

Η ιστορία αυτή δεν είναι καινούργια. Για πολλά χρόνια, αξιοποιώντας διάφορες δικαιολογίες, η τιμή παραγωγού στο βαμβάκι παρέμενε χαμηλή. Τη μία ήταν η οικονομική κρίση στην Ελλάδα, την άλλη έφταιγε η κρίση στην Τουρκία και άλλες φορές χρησιμοποιούνταν το επιχείρημα πως είναι χαμηλή η χρηματιστηριακή τιμή. Σε αυτό το πλαίσιο, μόνιμα χαμένοι έβγαιναν οι μικροί αγρότες, σε αντίθεση με μια χούφτα εμπόρων και εκκοκκιστών, που κερδοσκοπούσαν σε βάρος τους, εκμεταλλευόμενοι τη δουλειά και τον κόπο τους.

Ενδεικτικά, πέρυσι, αντιπροσωπεία της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων συναντήθηκε με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, καταγγέλλοντας το ενδεχόμενο ύπαρξης καρτέλ των εκκοκκιστών στο βαμβάκι, καθώς και το γεγονός ότι η τιμή που πρόσφεραν οι εκκοκκιστές δεν εναρμονιζόταν με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά στο βαμβάκι.

Ολες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, ωστόσο, εφάρμοσαν μια σειρά μέτρων που ενίσχυσαν το χτύπημα σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών και συνολικά των μικρών αγροτών:

-- Κατάργησαν τους Οργανισμούς και δεν υπάρχει καμία προστασία ως προς την τιμή.

-- Κατάργησαν τις όποιες εγγυημένες τιμές και τη σύνδεση με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που υπήρχαν στα προϊόντα.

-- Εδωσαν το δικαίωμα να διπλοτιμολογείται - τριπλοτιμολογείται ένα προϊόν, ή να δίνεται μια προκαταβολή και για τα υπόλοιπα... «βλέπουμε».

-- Μείωσαν την εκκοκκιστική περίοδο και κατάργησαν τις εγγυητικές επιταγές των βιομηχάνων - μεγαλεμπόρων, οπότε οι μικροί αγρότες παραμένουν απροστάτευτοι στα όποια «κανόνια» σκάσουν, όπως έγινε σε διάφορα προϊόντα.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η Διεπαγγελματική Οργάνωση Βάμβακος, στην οποία κουμάντο κάνουν οι εκκοκκιστές, έχοντας την πλειοψηφία στο ΔΣ. Οπως σε κάθε διεπαγγελματική, έχουν βάλει το λύκο (εκκοκκιστές) να διαπραγματεύεται με το πρόβατο (αγρότες). Ετσι, με όχημα τη Διεπαγγελματική προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις χαμηλές τιμές και την κερδοσκοπία, ότι γίνονται με τη συναίνεση των αγροτών, ότι δήθεν από κοινού διαμορφώνονται οι όροι εμπορίας και πώλησης των προϊόντων. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η Διεπαγγελματική όχι μόνο δεν διασφαλίζει τα συμφέροντα των παραγωγών, αλλά αποτελεί εργαλείο για μεγαλύτερη κερδοσκοπία σε βάρος τους.

Από τα τέλη Σεπτέμβρη, οι βαμβακοπαραγωγοί μετά από καλέσματα των Ενωτικών Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας και Λάρισας έχουν προχωρήσει σε σειρά κινητοποιήσεων, ενώ συναντήθηκαν και με τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κ. Σκρέκα.

Λίγες μέρες μετά έκανε δηλώσεις για το θέμα ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μ. Βορίδης, αναφέροντας ότι «πρέπει να δοθεί μια δίκαιη τιμή στο βαμβάκι». Ο ίδιος ωστόσο και η κυβέρνηση, προσδιορίζοντας αυτήν την... «δικαιοσύνη», έχουν σπεύσει να ξεκαθαρίσουν πως δεν συμφωνούν με τις κατώτατες εγγυημένες τιμές, διότι τις απαγορεύει η νομοθεσία της ΕΕ.

Σε ανακοίνωσή της με αφορμή αυτές τις δηλώσεις, η Ενωτική Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Νομού Λάρισας σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Το πρόβλημα συνεχίζει να υφίσταται και δεν λύνεται με ευχολόγια, ούτε με ευγενικές παραινέσεις προς τους εκκοκκιστές, αν οι ίδιοι θέλουν και επιθυμούν, να πληρώσουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του βαμβακιού. (....) Το έδειξαν πέρυσι και φέτος, με μεγάλη χασούρα για τους παραγωγούς. Αντιθέτως, θέλουν να κερδοσκοπήσουν εις βάρος τους, αγοράζοντας κοψοχρονιά και μεγιστοποιώντας τα κέρδη τους.

Το κάλεσμα του κ. Βορίδη προς τους εκκοκκιστές για "δίκαιη τιμή" είναι άνευ περιεχομένου και χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα αν η κυβέρνηση και το υπουργείο δεν λάβουν όλα τα μέτρα ώστε να εξασφαλίσουν τη σύνδεση της τιμής με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του βαμβακιού, την κατάργηση του αίσχους των "ανοιχτών" και χαμηλών τιμών, κάτω από το κόστος παραγωγής.

Οι βαμβακοπαραγωγοί δεν θέλουν συμπάθεια και αναγνώριση του δίκιου τους στα λόγια, αλλά απαιτούν πράξεις από την κυβέρνηση ώστε να πληρώνονται το μόχθο τους».

Υποκριτικό είναι και το ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση ζητώντας άμεσα μέτρα για τη στήριξη της βαμβακοκαλλιέργειας. Και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, όπως όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία 20χρόνια, υλοποίησε την πολιτική της ΚΑΠ και της ΕΕ, ψήφισε και υλοποίησε μια σειρά από μέτρα που προβλέπονταν στα μνημόνια και επιβάρυναν τους μικρομεσαίους αγρότες και ειδικά τους βαμβακοπαραγωγούς. Ενδεικτικά, και πέρυσι η τιμή στο βαμβάκι ήταν 10 λεπτά χαμηλότερη από αυτήν που έπρεπε.

Η νέα μείωση του εισοδήματός τους από τις χαμηλές τιμές παραγωγού στα προϊόντα τους οδηγεί τους βιοπαλαιστές αγρότες σε απόγνωση και επιβεβαιώνει την εντεινόμενη επίθεση σε βάρος τους.

Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουν ότι η πηγή όλων των προβλημάτων τους βρίσκεται στην πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου την οποία εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά του. Καμία αυταπάτη δεν μπορεί να υπάρξει για το ρόλο της σημερινής κυβέρνησης, που έπιασε το νήμα από εκεί που το είχε αφήσει η προηγούμενη, συνεχίζοντας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο. Αυτή η πολιτική ευθύνεται για την κατρακύλα των τιμών παραγωγού, για τις περικοπές των επιδοτήσεων, για τη διόγκωση του κόστους παραγωγής. Ολα αυτά που βλάπτουν βαριά τους μικρούς αγρότες αλλά ευνοούν τα μεγάλα καρτέλ, που κερδοσκοπούν με αισχρό τρόπο σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών αγροτικών προϊόντων.

Στο πλαίσιο της πολιτικής που στοχεύει να περάσουν η γη, η αγροτική παραγωγή και η εμπορία των αγροτικών προϊόντων στα χέρια λίγων καπιταλιστών που δραστηριοποιούνται στον αγροτοδιατροφικό τομέα της οικονομίας, οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν έχουν καμία τύχη. Οι κυβερνητικές διακηρύξεις περί «στήριξης του αγροτοδιατροφικού τομέα και της εξωστρέφειας» προωθούν αυτόν ακριβώς το δρόμο, της ενίσχυσης των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της καταστροφής των μικρομεσαίων αγροτοπαραγωγών.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι η οργάνωση και πάλη μέσα από τις γραμμές του οργανωμένου αγροτικού κινήματος, με την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, τους Αγροτικούς Συλλόγους, το δυνάμωμα της συμμαχίας και της κοινής δράσης με τους εργατοϋπαλλήλους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους.

Οι βαμβακοπαραγωγοί πρέπει να βρίσκονται σε αγωνιστική εγρήγορση ώστε με τη δύναμη του αγώνα τους να επιβάλουν το δίκιο τους:

• Για κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στους μικρούς αγρότες.
• Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος από μείωση των τιμών και ζημιές στην παραγωγή που γίνονται χωρίς την ευθύνη των παραγωγών.
• Μείωση του κόστους παραγωγής, αφορολόγητο πετρέλαιο, άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%, κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια.
• Να μην ισχύσουν οι περικοπές στις επιδοτήσεις - ενισχύσεις.

Ο δρόμος προς τη σωτηρία των μικρομεσαίων αγροτών περνάει μέσα από την πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, πάλη η οποία θα φέρνει στο προσκήνιο το σύνολο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και θα ανοίγει την προοπτική για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης, με διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, έξω από τα δόκανα της ΚΑΠ της ΕΕ, συνολικά του καπιταλιστικού συστήματος. Με αυτόν τον τρόπο θα αναπτυχθούν οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα εξασφαλίζονται σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα για τον αγρότη, καλύτερη ζωή για την οικογένειά του και επαρκή, ποιοτικά, ασφαλή τρόφιμα, που θα καλύπτουν τις διατροφικές ανάγκες του λαού.