Κυριακή πρωί στη Θεσσαλονίκη. Ηλιόλουστη μέρα, ίσως και ένα από τα τελευταία ζεστά πρωινά του χρόνου. Σε μια ουρά, μεταλλεργάτες, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι σε ηλικία, περιμένουν σε μία αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, μπροστά από τη συνάδελφό τους, για να πληρώσουν συνδρομή στο Συνδικάτο. Κάποιοι από αυτούς ξεκίνησαν νωρίτερα, ταξιδεύοντας από τους διπλανούς νομούς. Μερικοί, περιμένοντας, διαβάζουν το καταστατικό του Συνδικάτου που είναι τυπωμένο δίπλα στην ταμία. Μια οποιαδήποτε άλλη Κυριακή, οι εργαζόμενοι αυτοί θα ξεκουράζονταν, θα περνούσαν χρόνο με τις οικογένειές τους. Εκείνη την Κυριακή, όμως, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας...