Τα παραδείγματα είναι του τελευταίου μόνο μήνα:

• Η «απελευθέρωση» στην Ενέργεια και η ανάπτυξη των κερδών των «πράσινων» επιχειρηματικών ομίλων, η «προσαρμογή της ΔΕΗ στον ανταγωνισμό» σημαίνουν κάπου 4.000 «εθελούσιες» απολύσεις από τη ΔΕΗ, σάρωμα δικαιωμάτων στην επιχείρηση, αλλά και συνολικότερα στον κλάδο, με παγίωση των «ευέλικτων» και άθλιων εργασιακών σχέσεων, εγκατάλειψη ενός πολύτιμου και φτηνού ενεργειακού πόρου, ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια για το λαό, αλλά και ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τα «δάση» των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών που αποψιλώνουν ήδη τα κανονικά δάση.
• Η «απελευθέρωση» των τραπεζικών ομίλων από τα «βαρίδια» των «κόκκινων» δανείων, για να τροφοδοτήσουν με φτηνό χρήμα και δάνεια τον νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, σημαίνει παράλληλα την... απελευθέρωσή τους από εκατοντάδες τραπεζοϋπαλλήλους και τα δικαιώματά τους. Και βέβαια, ανελέητο κυνηγητό από funds και τράπεζες στα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, με πλειστηριασμούς και κάθε είδους εκβιασμούς.
• Τα «ρεκόρ» στο λιμάνι του Πειραιά που σπάνε από χρόνο σε χρόνο και οι στόχοι για τα επόμενα πάνε χέρι χέρι με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των λιμενεργατών, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την προσφυγή του ΣΕΒ ώστε να ξηλωθεί η ένταξη στα ΒΑΕ που κατέκτησαν με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι, συνολικά με το ξήλωμα σειράς δικαιωμάτων, ακόμα και αυτών που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια και την ίδια τη ζωή τους.
• Η «ελάφρυνση για όλους» από το φορολογικό νομοσχέδιο και τον προϋπολογισμό σημαίνει στην πραγματικότητα πρόσθετη «ελάφρυνση» και φοροασυλία στους επιχειρηματικούς ομίλους και τους μετόχους τους, «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», νέους έμμεσους και άμεσους φόρους 800 εκατ. και «αντίμετρα» ύψους δισ. ευρώ, που θα πληρώσει από την άλλη τσέπη ο λαός, πλάι στη μονιμοποίηση των περικοπών σε Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία, σε υποδομές για την προστασία της ζωής του λαού.
• Η «συμφωνία δημιουργίας» της κυβέρνησης σημαίνει «δημιουργία» νέων πεδίων κερδοφορίας για επιχειρηματίες και «επενδυτές», μέσα από την επιτάχυνση του αντιλαϊκού «έργου», την καθήλωση των μέσων μισθών, την «ολοκλήρωση της μεγάλης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ», σύμφωνα με τα λόγια του υπουργού Εργασίας, που «ολοκληρώνει» το αντιασφαλιστικό έγκλημα απέναντι σε εργαζόμενους και συνταξιούχους.
• Η «αντιμετώπιση της υπερχρέωσης» αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματιών, φτωχών αγροτών δεν σημαίνει βέβαια διαγραφή χρεών και ληστρικών πανωτοκίων, ούτε αύξηση αφορολόγητου και άλλα ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης, αλλά μηχανισμούς όπως ο νέος «ενιαίος πτωχευτικός κώδικας», που βρίσκεται στα σκαριά και θα συγκεντρώνει τις οφειλές απ' όλες τις πηγές, ώστε το αστικό κράτος «να βγάλει απ' τη μύγα ξίγκι» με το μαχαίρι στο λαιμό των λαϊκών στρωμάτων.
• Η «αναμόρφωση της πολιτικής προστασίας» σημαίνει - όπως και πριν - παραλίγο πνιγμένους στην Κινέττα, στη Ρόδο, στη Θάσο, όλα στο «ζύγι» κόστους - οφέλους που «ρίχνει» πάντα το λαό και τις ανάγκες του για έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας.
• Το «ξεμπέρδεμα με τη γραφειοκρατία» και η «γρήγορη απονομή» της Δικαιοσύνης, που προβάλλονται από την κυβέρνηση ως «αναπτυξιακό μέτρο», σημαίνουν νομοσχέδια όπως αυτό που προβλέπει ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν θα δίνουν «λογαριασμό» σε κανέναν, ακόμα και για την τήρηση στοιχειωδών περιβαλλοντικών και άλλων όρων. Σημαίνουν όμως και ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης, όπως και μια σειρά από αμερικανόπνευστους θεσμούς περί «διαμεσολάβησης», ώστε στην έτσι κι αλλιώς ταξική Δικαιοσύνη να μη φτάνουν καλά - καλά οι φτωχότεροι.
• Η «τάξη και η νομιμότητα» σημαίνουν ένταση της καταστολής, που πάει χέρι χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική. Σημαίνουν παραπέρα χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και συνολικά στη συλλογική οργάνωση και δράση των σωματείων, σχέδια για να μπουν οι διαδηλώσεις στο «γύψο», χτύπημα του πανεπιστημιακού ασύλου για να «αλωνίζουν» οι εταιρείες ανενόχλητες, να εμπεδώνονται από νωρίς η υποταγή στα επιχειρηματικά συμφέροντα και η λογική του «νόμος και τάξη», πριν ακόμα οι νέοι περάσουν στην παραγωγή.
• Και βέβαια, η «σταθερότητα» και η «ασφάλεια» που προσφέρουν οι «πρωταγωνιστικοί ρόλοι» στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όσο και η «αναβάθμιση» της αστικής τάξης από τη συμμετοχή σε αυτούς «βγάζει μάτι» τι σημαίνουν για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και την ασφάλεια του λαού μας, από τις νέες τουρκικές προκλήσεις με τις πλάτες ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και από τα σχέδια συνδιαχείρισης που βγαίνουν «φόρα παρτίδα».

Με δυο λόγια, απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να «διαβάζουν» ακριβώς ανάποδα τα όσα τους λένε οι εκμεταλλευτές τους, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, για τα περί «ανάπτυξης για όλους». Αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη και οι σιδερένιοι νόμοι της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Και τίποτα δεν έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα απ' αυτήν, παρά μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους στόχους του.