Από την εξόρμηση με τον «Ριζοσπάστη» στην πύλη του εργοστασίου

Αυτές είναι ορισμένες από τις φράσεις που κυριαρχούν στις συζητήσεις ανάμεσα στους εργάτες του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, στον απόηχο του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου που έγινε το περασμένο Σάββατο στην Αθήνα, ενάντια στα αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης για εκποίηση της επιχείρησης.

Χτες το μεσημέρι, δύο μέρες μετά το συλλαλητήριο, την ώρα που σχολούσε η πρωινή βάρδια, στην πύλη του εργοστασίου τους εργάτες περίμεναν συνάδελφοί τους κομμουνιστές με τον «Ριζοσπάστη».

Η παρουσία του «συνεργείου» των κομμουνιστών συναδέλφων και το πλούσιο ρεπορτάζ της εφημερίδας για το μεγάλο συλλαλητήριο του Σαββάτου πυροδότησαν συζητήσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους του εργοστασίου, οι οποίοι αναγνωρίζουν την έμπρακτη αλληλεγγύη του ΚΚΕ στον αγώνα τους για τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και των εργασιακών δικαιωμάτων, για την υπεράσπιση του ορυκτού πλούτου της χώρας.

Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά την αναγνώριση της συμβολής των ταξικών σωματείων, των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ήταν πολύ χαρακτηριστικές οι φράσεις του Κώστα Π.: «Ημουν με την ΠΑΣΚΕ, αλλά μετά το συλλαλητήριο... Δεν ήταν μόνο ότι είχε πολύ κόσμο που δεν το περιμέναμε, ήταν η ζωντάνια, ο παλμός. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, των ταξικών σωματείων, δεν είναι σαν αυτούς που άλλα λένε και άλλα κάνουν και μας ανοίγουν τελικά το λάκκο. Αυτοί μιλάνε ξεκάθαρα και αντρίκια. Στο συλλαλητήριο είχα μαζί και τη κόρη μου 15 ετών. Εντυπωσιάστηκε το παιδί με αυτά που είδε και ένιωσε. Το συζητάμε συνέχεια και μεταξύ μας οι συνάδελφοι. Υπάρχει άλλο κλίμα στο εργοστάσιο. Αυτό που έγινε μπορεί να πυροδοτήσει ακόμα πιο μεγάλες κινητοποιήσεις και να τα καταφέρουμε».

Ο Ξενοφώντας Κ., 19 χρόνια εργαζόμενος στο εργοστάσιο, θα συμπληρώσει: «Ενα έχω να πω πια. Ευτυχώς που υπάρχει το ΠΑΜΕ. Και το λέω εγώ που ήμουν λίγο από την από δω μεριά, τη ΔΑΚΕ. Το συλλαλητήριο, οι χιλιάδες εργαζόμενοι που μας υποδέχτηκαν, μας έδωσαν μεγάλο κουράγιο και τη δύναμη που χρειαζόμαστε για τη συνέχεια».

«Πρέπει να συνεχίσουμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν ήμουν στο συλλαλητήριο γιατί ήμουν άρρωστος. Ομως έμαθα τι έγινε. Μου τα είπαν οι συνάδελφοι. Μου είπαν για την τεράστια πρωτόγνωρη αλληλεγγύη που έδειξε ότι μπορούμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα» ανέφερε ο Στάθης, φύλακας στην πύλη του εργοστασίου και οδηγός του ασθενοφόρου.

Ο ίδιος συμπλήρωσε ότι έχει μεταφέρει νεκρούς συναδέλφους του, εργάτες σακατεμένους. Ο τελευταίος που μετέφερε ήταν μόλις πριν λίγες μέρες. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε φυσιολογικά αίτια, μέσα ωστόσο σε ένα εργοστάσιο που μόνο κόλαση θυμίζει. «Ξεψύχησε από το τμήμα που εργάζεται ώσπου να τον πάμε στο ιατρείο», σημείωσε.

«Οπου κοιτάς εδώ μέσα έχει σκοτωθεί εργάτης. Καμίνια, χαλυβουργίες, μηχανουργεία, ταινίες μεταφοράς, δεξαμενές χημικών, όλα είναι βαμμένα με το αίμα εργατών. Και μόνο γι' αυτό δεν πρέπει να τους αφήσουμε να περάσουν αυτά που θέλουν», συμπλήρωσε ο Γιώργος.

Ο Νίκος, 30 ετών, τους τελευταίους 6 μήνες έγινε μόνιμος στη ΛΑΡΚΟ, πριν ήταν σε εργολάβο. Βέβαια οι συνθήκες εργασίας παραμένουν κόλαση και επικίνδυνες και στη μία και στην άλλη περίπτωση. «Στο συλλαλητήριο ένιωσα όπως όλοι μας εδώ, ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Γι' αυτό πρέπει να συνεχίσουμε. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μπορεί να μοιάζει δύσκολο, όμως τώρα έχω την ελπίδα. Στο χέρι μας είναι και το λέμε αυτό και στα σωματεία. Κατάλαβα ότι ο δικός μας αγώνας και το αποτέλεσμα που θα καταφέρουμε θα δώσει ελπίδα και σε άλλους εργαζόμενους».

Ο Κώστας, 20 χρόνια στο εργοστάσιο, θα πει με τη σειρά του: «Δεν πήγα στην Αθήνα λόγω ασθένειας των παιδιών. Είδα τι έγινε στο ίντερνετ και μου είπαν οι συνάδελφοι. Κανάλια και εφημερίδες, εκτός από τον "Ριζοσπάστη", δεν είπαν κουβέντα. Και αν πουν, λένε για τα πολλά λεφτά που παίρνουμε! Θέλουν να μας απομονώσουν και μετά να μας εξαφανίσουν; Δεν ξέρω. Πάντως αυτό δείχνει νομίζω ότι μας φοβούνται. Γι' αυτό πρέπει να ξαναγίνει κάτι τέτοιο, ακόμα πιο δυνατό από αυτό που έγινε το Σάββατο».

«Ποιος εργαζόμενος δεν ξέρει ότι χωρίς αγώνα δεν γίνεται τίποτα; Τι άλλο έχει να κάνει ένας εργάτης από το να αγωνιστεί για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του; Και όταν υπάρχει αυτή η αλληλεγγύη μπορείς να έχεις καλά αποτελέσματα. Ναι, πρέπει να συνεχίσουμε!», συμπλήρωσε ο Αλέξανδρος, 12 χρόνια και αυτός στο εργοστάσιο, για να πάρει το λόγο στη συνέχεια ο Γκίκας, ηλεκτρολόγος στο συνεργείο γερανών: «Υπάρχει άλλος αέρας πλέον στο εργοστάσιο. Αυτή η στήριξη μας εμψύχωσε».

Στην περιοχή της Λάρυμνας, τη μέρα του συλλαλητηρίου τα καταστήματα έκλεισαν για 4 ώρες.

Οπως εξήγησε ο Αρης, ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ το οποίο βρίσκεται κοντά στο εργοστάσιο, αν περάσουν τα σχέδια σε βάρος της ΛΑΡΚΟ «θα ερημώσει η περιοχή, αλλά και ευρύτερα». Η μοίρα των αυτοαπασχολούμενων της περιοχής είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους εργαζόμενούς της και όχι μόνο από την οικονομική πλευρά: «Εχουμε και δικούς μας ανθρώπους μέσα που εργάζονται. Εχουμε χάσει φίλους που βγήκαν από εκεί μέσα νεκροί. Εχουμε χρέος να στηρίξουμε τον αγώνα των εργαζομένων», μας επισημαίνει ο Αρης.

Αντίστοιχα είναι όσα μας λένε αυτοαπασχολούμενοι και στο Μαρτίνο, δίπλα στη Λάρυμνα. Ο Νίκος, εργαζόμενος σε καφέ, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ξέρουμε τι γίνεται όταν κλείσουν εργοστάσια. Το είδα στη Θεσσαλονίκη. Σβήνουν περιοχές ολόκληρες».

Ο Ηλίας, διαχειριστής πρατηρίου καυσίμων, σημειώνει: «Αν κλείσει το εργοστάσιο κλείσαμε και εμείς. Ακουσα εδώ από τον κόσμο που περνάει για το συλλαλητήριο που έγινε το Σάββατο. Πριν το Σάββατο υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν ότι δεν πάνε με τίποτα γιατί το κάνει το ΠΑΜΕ. Μετά, αυτοί που πήγαν έλεγαν ότι ευτυχώς που ήταν το ΠΑΜΕ και έγινε τόσο μεγάλη κινητοποίηση, ενώ αυτοί που δεν πήγαν έδειχναν να το μετανιώνουν. Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να συνεχίσουν και να βοηθήσουμε και εμείς».