«Ο ιός είναι ο καπιταλισμός. Κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργατών για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας. Σοσιαλισμός αναγκαίος και επίκαιρος»: Με το σύνθημα αυτό διοργανώνεται από την ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, το Σάββατο 4 Ιούλη, στο Πάρκο ΦΙΞ στα Πατήσια, η εκδήλωση - συγκέντρωση για Ελληνες και μετανάστες εργάτες, πρόσφυγες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα.

Στην εκδήλωση, στις 8 μ.μ., θα μιλήσει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος. Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα με τους The Worksongs Project.

Μια εκδήλωση που πραγματοποιείται κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια, και μετατρέπεται σε ένα μεγάλο ταξικό αγωνιστικό ραντεβού, όπου συναντιούνται άνθρωποι του μόχθου, φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι, που ζουν τα ίδια προβλήματα από την ίδια αιτία, Ελληνες και μετανάστες. Η φετινή εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνθήκες που ακόμα περισσότεροι μετανάστες, πρόσφυγες, ντόπιοι εργαζόμενοι μπορούν να αντλήσουν συμπεράσματα, που θα γίνουν όπλα στην πάλη. Οπως αναφέρεται στο κάλεσμα της ΚΟ Αττικής, το οποίο εδώ και μέρες διακινείται σε διάφορες γλώσσες, στους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην πρωτεύουσα: «Οι Ελληνες και ξένοι εργάτες έχουμε βγάλει συμπέρασμα. Καπιταλισμός σημαίνει βαρβαρότητα. Ο ιός είναι το ίδιο το σύστημα που εκμεταλλεύεται εκατομμύρια εργαζόμενους για να κερδίζουν μια χούφτα εκμεταλλευτές. Είναι το σύστημα που, για να διασφαλίσει τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, αφήνει να πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι είτε από την εντατικοποίηση, την ασυδοσία, την υπερεκμετάλλευση της εργοδοσίας, είτε από μια πανδημία, είτε από τις πολεμικές επεμβάσεις που κάνει ανά τον κόσμο, για να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη κερδοφορία του».

Η συγκέντρωση πραγματοποιείται σε μια περίοδο που οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν ακόμα πιο οξυμένα προβλήματα, με την κυβέρνηση να τους πετάει στο δρόμο τόσο από τους καταυλισμούς όσο και από σπίτια όπου έμεναν. Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες στην πλατεία Βικτωρίας, όπου διαμένουν ξεσπιτωμένοι πρόσφυγες, μια εικόνα που συμπληρώνει τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας, τη μετατροπή των νησιών σε φυλακές της ΕΕ.

Η διοργάνωση της συγκέντρωσης στο ΦΙΞ το Σάββατο έρχεται μετά από ένα μαζικό άνοιγμα σε πρόσφυγες και μετανάστες, πρωτοβουλίες που πήραν Οργανώσεις του Κόμματος για να έρθουν σε επαφή με ξένους εργαζόμενους. Εκδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, σε γειτονιές όπου μένουν χιλιάδες μετανάστες, κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις καταγγελίας των εξώσεων, κατά τόπους συσκέψεις, εξορμήσεις και συζητήσεις, συναντήσεις με εκπροσώπους κοινοτήτων κ.ο.κ.

Η δραστηριότητα αυτή, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΚΟ Αττικής, φωτίζει ότι «ο μοναδικός δρόμος που έχουν να επιλέξουν οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνικότητας και θρησκεύματος, είναι ο δρόμος του αγώνα, της πάλης για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού. Χρειάζεται να ενώσουμε τη δύναμή μας, να οργανώσουμε από κοινού την πάλη μας, να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει και μας στερούν κυβερνήσεις και εργοδοσία. Ο μοναδικός δρόμος που έχουμε να επιλέξουμε σήμερα Ελληνες εργάτες, μετανάστες και πρόσφυγες είναι η πάλη για μια άλλη εξουσία. Για μια κοινωνία που θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες μας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον Σοσιαλισμό.

Απέναντι σε αυτήν την εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώνεται για πρόσφυγες, μετανάστες, για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα συνολικά, η μόνη διέξοδος και λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος βρίσκεται στις θέσεις του ΚΚΕ:

-- Κανένας πρόσφυγας να μην πεταχτεί στο δρόμο. Για όσους επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα, να ληφθούν άμεσα μέτρα από το κράτος για στέγαση και εργασία. Για τους υπόλοιπους, να απλοποιηθούν όλες οι διαδικασίες και να τους χορηγηθούν τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα ώστε να φτάσουν στη χώρα του τελικού προορισμού τους.

-- Να εξασφαλιστούν η πρόσβαση και η παροχή Υγείας και Πρόνοιας σε όλους.

-- Να κλείσουν τώρα όλα τα hot spots. Να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.

-- Να καταργηθούν ο Κανονισμός του Δουβλίνου και η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας. Να δοθεί η δυνατότητα υποβολής αιτήσεων ασύλου στο έδαφος της Τουρκίας.

-- Να ισχύσει ό,τι προβλέπεται στη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες.

-- Να αποζημιωθούν στο 100% οι κάτοικοι που έχουν υποστεί ζημιές από τις συνέπειες του μαζικού εγκλωβισμού από την πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

-- Να απορροφηθούν όλοι οι εργαζόμενοι των hot spots ως μόνιμο προσωπικό σε κρατικές δομές, δήμους και Περιφέρειες».

Στην εκδήλωση σύντομο χαιρετισμό θα πραγματοποιήσει ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ θα ακολουθήσουν προβολή αρχειακού υλικού και μουσικό αφιέρωμα. Στον χώρο του Στεκιού θα εκτίθενται, επίσης, το πρώτο βιολί, δύο κιθάρες και το λαούτο του Μ. Λοΐζου. Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις.

Το Στέκι της ΚΝΕ πλέον θα κοσμεί το πιάνο του Μάνου Λοΐζου, το οποίο πρόσφερε η κόρη του, Μυρσίνη, η οποία δήλωσε: «Είναι μία σημαντική στιγμή για μένα και σίγουρα θα το ήθελε και ο ίδιος ο πατέρας μου, λόγω της σχέσης του με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Είναι μεγάλη χαρά τα μουσικά όργανα του Μάνου να βρίσκονται σ' ένα χώρο γεμάτο νέους, πολιτισμό και μουσική! Αυτό το πιάνο θα είναι για όσους νέους επισκέπτονται το Στέκι της ΚΝΕ μια συνέχεια του Μάνου...».

Ο Μ. Λοΐζος γεννήθηκε το 1937 στην Αλεξάνδρεια. Η αγάπη του για τη μουσική φανερώνεται από πολύ μικρή ηλικία. Ο ερχομός του για σπουδές στην Αθήνα το 1955 συμπίπτει με την καταλυτική εμφάνιση του Μάνου Χατζιδάκι στο μουσικό στερέωμα. Παράλληλα, ο νεαρός Μάνος ανακαλύπτει το λαϊκό τραγούδι και τον Μίκη Θεοδωράκη.

Το πρώτο τραγούδι που μελοποίησε είναι το «Τραγούδι του Δρόμου» του Λόρκα, που το βρήκε στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης». Στις αρχές της δεκαετίας του '60 συμμετέχει ενεργά στον «Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής» (ΣΦΕΜ). Το 1962 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας στην παράσταση «Ομορφη Πόλη» του Θεοδωράκη και ένα χρόνο μετά διευθύνει τη χορωδία στη θρυλική παράσταση των Χατζιδάκι - Θεοδωράκη «Μια πόλη μαγική». Το 1964, ο ΣΦΕΜ οργανώνει την πρώτη κοινή συναυλία των Μ. Λοΐζου - Χρ. Λεοντή, στο «Ακροπόλ». Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται οι Γιάννης Ρίτσος, Νικηφόρος Βρεττάκος και Μίκης Θεοδωράκης.

Ο Μ. Λοΐζος συμμετέχει στο κίνημα που αναπτύσσεται. Οι αγώνες για το «1-1-4», οι συναυλίες που δίνονταν σε εργοστάσια και λαϊκές γειτονιές, οι μπουάτ που γίνονται τόπος συνάντησης των νέων. Το 1965 συναντιέται με τον Γιάννη Νεγρεπόντη. Με την επιβολή της δικτατορίας ο Μ. Λοΐζος φεύγει στην Αγγλία, αλλά επιστρέφει στις αρχές του 1968. Μέσα στη χούντα γράφει τραγούδια που γίνονται επιτυχίες, με ερμηνευτές κυρίως τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Καλατζή. Μετά τη μεταπολίτευση καταφέρνει να ηχογραφήσει παλιότερη δουλειά του, τα «Τραγούδια του Δρόμου» και τα «Νέγρικα». Ακολουθούν οι κύκλοι «Καλημέρα Ηλιε», «Τα τραγούδια μας», «Τα τραγούδια της Χαρούλας» και μετά το θάνατό του τα «Γράμματα στην αγαπημένη», σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ και απόδοση Γιάννη Ρίτσου.

Για τον αγαπημένο μας Μάνο Λοΐζο το τραγούδι ήταν μορφή έκφρασης και επικοινωνίας, ήταν πολιτική πράξη. «Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι στρατευμένος και συγχρόνως γνήσιος καλλιτέχνης, λέγοντας αυτά που πιστεύεις», έλεγε. Το ανεξάντλητο ταλέντο του το έκανε «όπλο» στην πάλη για έναν καλύτερο κόσμο. «Πρέπει να υπάρχει στρατευμένη τέχνη, γιατί μέσα στο δρόμο αυτής της σχολής μπορούν να βγουν αριστουργηματικά έργα. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι η στρατευμένη τέχνη είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στις χιλιάδες των φτωχών παιδιών που πεινάνε, αγωνίζονται και σκοτώνονται καθημερινά».