Με την απεργία μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, χιλιάδες απεργοί σε όλη τη χώρα, σε κάθε κλάδο, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ένωσαν τις φωνές τους με τους εργαζόμενους που κινητοποιούνται για τα ίδια κρίσιμα αιτήματα και σε άλλες χώρες. Εχοντας στο πλευρό τους ενώσεις και φορείς αυτοαπασχολούμενων, βιοπαλαιστών αγροτοκτηνοτρόφων, γυναικών, φοιτητών, οι απεργοί έβαλαν στο επίκεντρο τα αιτήματα για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα σχολεία, για πραγματικά μέτρα στήριξης των εργαζομένων, ακύρωση των απολύσεων και όλων των αρνητικών μεταβολών κ.ά.
Παράλληλα, απέναντι στο κλίμα τρομοκρατίας, αποκαλύφθηκε για μια ακόμα φορά πως έγνοια της κυβέρνησης δεν είναι η ...δημόσια υγεία αλλά η επιβολή «σιωπητηρίου» σε κάθε φωνή διεκδίκησης. Η αστυνομοκρατία στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, η «περικύκλωση» της συμβολικής διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας από αστυνομικές δυνάμεις, η συνεχιζόμενη καταστολή ενάντια σε συνδικαλιστές στα Γιάννενα, η παρακολούθηση των γραφείων και των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών οργανώσεων πήραν απάντηση από την πολύμορφη απεργιακή δραστηριότητα.
Την ίδια στιγμή που η επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας κλιμακώνεται, οι εργαζόμενοι υπερασπίστηκαν με το όπλο της απεργίας τα δικαιώματά τους. Ετσι, οι απεργοί σε Ταχυδρομεία - Ταχυμεταφορές διαμαρτυρήθηκαν για τους εξαντλητικούς ρυθμούς δουλειάς που αντιμετωπίζουν όλους τους τελευταίους μήνες. Οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ κατήγγειλαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα... της εργοδοσίας, που εκθέτουν την υγεία τους στον ιό, τα 10ωρα, τα «κομμένα» ρεπό. Στον Επισιτισμό - Τουρισμό, η απεργία έδωσε συνέχεια στον αγώνα για τη διασφάλιση του εισοδήματος των εργαζομένων, για την υπογραφή και υποχρεωτική εφαρμογή ΣΣΕ κ.ο.κ.
FRAGKOU STRATOS |
Δεν άντεξαν λοιπόν και το ομολόγησαν: Σκασίλα τους η δημόσια υγεία, οι αγώνες είναι το πρόβλημα. Και για να το «πουλήσουν» καλύτερα, λένε και ψέματα σε σχέση με τα αιτήματα των εργαζομένων, μπας και ενεργοποιηθεί αυτός ο έρμος «κοινωνικός αυτοματισμός». Γιατί, δεν μπορεί όσοι τα γράφουν αυτά να μην πήραν χαμπάρι ότι η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας επιλέγει να φέρει ένα αντεργατικό νομοσχέδιο που περιλαμβάνει ανατροπές του αιώνα για όλους τους εργαζόμενους, κάτι που προκαλεί τον ξεσηκωμό. Δεν μπορεί να μη βλέπουν ότι οι εργαζόμενοι διεκδικούν μέτρα προστασίας της υγείας σαν αυτά που απορρίπτει η κυβέρνηση και σήμερα κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές. Αλήθεια, δεν είναι ένα ζήτημα ότι η κυβέρνηση επιτίθεται σε εργαζόμενους, σε σωματεία που διεκδικούν το αυτονόητο: Ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας τους, των παιδιών και των οικογενειών τους.
Ψιλά γράμματα όμως τα παραπάνω για όσους αναλαμβάνουν να κάνουν λιανά τα «ραβασάκια» της εργοδοσίας...
Ετσι, δίπλα στις απειλές στο Κόμμα επειδή, όπως λένε, το «παρατραβάει» με την ανυπακοή στους νόμους, υπάρχουν και οι κουτοπονηριές περί «συστημικού ΚΚΕ», που κάνει ό,τι κάνει για να μαζεύει «ψηφαλάκια στους δρόμους»... Και ενώ γκρινιάζουν γιατί δεν επιβλήθηκαν πρόστιμα στους «απείθαρχους αριστερούς», βγάζουν από το στομάχι τους κάτι «ειδήσεις» ότι τάχα το ΠΑΜΕ «υπάκουσε» και έτσι τη μέρα της απεργίας έκανε «μοτοπορεία» στο κέντρο...
Ομολογίες, αντιφάσεις, αμηχανία, και κυρίως δίψα για χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος: Αυτά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν κάθε τέτοια παρέμβαση. Αυτός είναι ο καημός τους χρόνια τώρα: Να ξεμπερδεύουν με το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Και ιδιαίτερα τώρα που οι δυσκολίες διαχείρισης της πανδημίας και της κρίσης είναι μπροστά, που ετοιμάζεται ένα ακόμα μπαράζ αναδιαρθρώσεων. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, κι αυτό θα αποδειχτεί. Στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους του αγώνα.