Copyright 2021 The Associated

Χαρακτηριστικά, στη Διακήρυξη τονίζεται ότι «πνεύμα ενότητας και αλληλεγγύης ενέπνευσε την ιστορική μας συμφωνία για το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο τον Ιούλιο του 2020, καθώς και την ειδική προσπάθεια ανάκαμψης στο πλαίσιο του μέσου "Next Generation EU". Καθώς επιταχύνουμε την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση, οι μαζικές αυτές ευρωπαϊκές επενδύσεις και οι συνεπαγόμενες μεταρρυθμίσεις θα θέσουν την Ενωση και τα κράτη - μέλη της σταθερά σε μεταρρυθμιστική τροχιά προς μια δίκαιη, βιώσιμη και ανθεκτική ανάκαμψη. Μια συλλογική, συνεκτική, έγκαιρη και χωρίς αποκλεισμούς ανάκαμψη θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα, την ανθεκτικότητα, την κοινωνική διάσταση και τον ρόλο της Ευρώπης στην παγκόσμια σκηνή». Αλλωστε, «η κοινωνική διάσταση, ο κοινωνικός διάλογος και η ενεργός συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων βρίσκονταν ανέκαθεν στον πυρήνα μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής κοινωνικής οικονομίας της αγοράς».

Προσθέτουν ότι «καθώς η Ευρώπη ανακάμπτει σταδιακά από την πανδημία Covid-19, προτεραιότητα θα είναι η μετάβαση από την προστασία στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στη βελτίωση της ποιότητας των θέσεων εργασίας, με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιχειρήσεων) να διαδραματίζουν καίριο ρόλο».

Χαρακτηριστική ήταν και η τοποθέτηση του Κυρ. Μητσοτάκη, που πήγε στη Σύνοδο με το νέο αντεργατικό νομοθέτημα «στις βαλίτσες του», για κατάργηση του 8ωρου και άλλων δικαιωμάτων και ελευθεριών, και επανέλαβε ενώπιον των υπόλοιπων ηγετών τούς ισχυρισμούς του περί «θετικών» αλλαγών που επιφέρει στα δικαιώματα του εργαζομένου.

Π.χ. σε παρέμβασή του σε θεματική συνεδρίαση με τίτλο «Εργασία και Απασχόληση», ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι το νομοσχέδιο «δίνει δύναμη» στον εργαζόμενο «να επιλέξει ο ίδιος την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής» και «να λέει όχι σε οποιαδήποτε κατάχρηση της εργατικής νομοθεσίας και σε απλήρωτες υπερωρίες», αποσιωπώντας βέβαια ότι εργοδότης και εργαζόμενος μόνο ισοδύναμοι δεν είναι σε μια τέτοια «διαπραγμάτευση». Τόνισε πως η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας «δεν θα προέλθει από την κατανάλωση, αλλά από την προσέλκυση επενδύσεων», επαναλαμβάνοντας ότι η Ελλάδα πρέπει να γίνει ελκυστικότερος επενδυτικός προορισμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τη γενίκευση του καθεστώτος φθηνών, «ευέλικτων» εργαζομένων.

Αλλωστε, ήδη κατά την προσέλευσή του την Παρασκευή ο Κυρ. Μητσοτάκης δήλωνε ότι η Σύνοδος «λαμβάνει χώρα σε ένα σημείο καμπής για την ευρωπαϊκή οικονομία. Καθώς επιταχύνονται οι εμβολιασμοί και η πανδημία υποχωρεί, η έμφαση της Ευρώπης θα δίνεται λιγότερο στην προστασία των θέσεων απασχόλησης και περισσότερο στη δημιουργία καλών νέων δουλειών».

Αρμόδιες κυβερνητικές πηγές σημείωναν ότι η «φιλοσοφία» της κυβερνητικής πολιτικής αποτυπώνεται στο ελληνικό «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» που έχει υποβληθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και «εστιάζει στον "πράσινο" και στον ψηφιακό μετασχηματισμό της οικονομίας, καθώς και στον συνδυασμό επενδύσεων και σε προγράμματα δεξιοτήτων για εργαζόμενους, αλλά και σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις του νέου εργασιακού νομοσχεδίου», όπως παρουσιάζουν το νέο αντεργατικό έκτρωμα.

Το άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και οι εργασίες του ολοκληρώθηκαν με τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Ινδίας, στην προσπάθεια των ευρωενωσιακών επιχειρηματικών ομίλων να ενισχύσουν τις διμερείς μπίζνες.

Το «ευρωπαϊκό πράσινο πιστοποιητικό» για τον κορονοϊό, του οποίου επιδίωξη είναι να τονώσει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στον Τουρισμό, ήταν στο επίκεντρο της συνάντησης που είχε ο Κυρ. Μητσοτάκης με τον Ισπανό ομόλογό του Πέδρο Σάντσεθ στην Αθήνα. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού: «Ιδιαίτερα μας απασχόλησε η επόμενη ημέρα της πανδημίας. Είναι πολύ σημαντικό ότι τώρα προωθείται το Ευρωπαϊκό Πράσινο Πιστοποιητικό. Είναι μια επιλογή που προσωπικά είχα εισηγηθεί και τη στήριξε αμέσως η Ισπανία. Αποτελεί διαβατήριο για την πιο ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών και κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα του Τουρισμού».

Σε ό,τι αφορά τις πατέντες για τα εμβόλια και τις προτάσεις που γίνονται από ΗΠΑ και ΕΕ στο πλαίσιο των εμπορικών πολέμων και ανταγωνισμών, ο Κυρ. Μητσοτάκης τάχθηκε και υπέρ της πρότασης Μπάιντεν για προσωρινή αναστολή αλλά και υπέρ της θέσης Μέρκελ για αύξηση των εξαγωγών. Δήλωσε ότι «η άρση των πνευματικών δικαιωμάτων και των πατεντών των εμβολίων μπορεί να είναι ένα μέρος μόνο της λύσης, αλλά είναι μια πολύ σημαντική διάσταση του προβλήματος. Ζητούμενο είναι πώς θα επιτρέψουμε να παραχθούν περισσότερα εμβόλια και να εξαχθούν ανεμπόδιστα στις χώρες που το έχουν ανάγκη». Πρόσθεσε δε ότι «συζητήσαμε για τη συμπεριφορά της Τουρκίας. Η Ισπανία ενδιαφέρεται για τη Λιβύη και, όπως και η Ελλάδα, για τη νομιμότητα στην κοινή μας θάλασσα» και «απορρίπτει προκλήσεις σαν και αυτές της Αγκυρας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο».

Ο Σάντσεθ πάντως στις δηλώσεις του απέφυγε να αναφερθεί στην Τουρκία. Εκανε ιδιαίτερη αναφορά στην πανδημία, στην πορεία των εμβολιασμών σε Ελλάδα και Ισπανία, και στο πώς οι πρόοδοι που έχουν επιτευχθεί σε θέματα ψηφιακής διακυβέρνησης βοηθούν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Είδε επίσης ευκαιρίες για ανάπτυξη των διμερών επιχειρηματικών σχέσεων, σημειώνοντας το ενδιαφέρον πολλών ισπανικών εταιρειών να επενδύσουν στην Ελλάδα, όπως είπε, σε τομείς όπως Ενέργεια, Τουρισμός, Μεταφορές, Αγροβιομηχανία και Αγροτουρισμός.

Αργότερα το βράδυ, ο Κυρ. Μητσοτάκης υποδέχτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου τον Σλοβένο ομόλογό του Γ. Γιάνσα. Την Πέμπτη θα έχει συνάντηση με τον ομόλογό του από τη Βόρεια Μακεδονία, Ζ. Ζάεφ, ο οποίος θα βρίσκεται στην Αθήνα για το «Φόρουμ των Δελφών».

Οπως γράφει, η διαφορά ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά ορίζεται από τη στάση τους απέναντι στις ανισότητες, με τη δεξιά να θεωρεί τις ανισότητες ιερές ή απαραβίαστες, φυσικές ή αναπόφευκτες, και την αριστερά να θεωρεί ότι μπορεί και πρέπει να περιοριστούν ή να εξαλειφθούν.

Ηταν πάντως η κυβέρνησή του αυτή που φρόντισε να αποδείξει περίτρανα πως τέτοιες διαφορές δεν υφίστανται, σε μια εποχή όπου οι ανάγκες του κεφαλαίου δεν αφήνουν περιθώριο ούτε για μικρούς ελιγμούς στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέκτεινε τις κοινωνικές ανισότητες, υλοποιώντας μια πολιτική που έκανε τους φτωχούς φτωχότερους για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Πέραν όμως των κάλπικων διαχωριστικών γραμμών, ο Αλ. Τσίπρας με το άρθρο του υπερασπίζεται και τη φενάκη του καλού καπιταλισμού, ισχυριζόμενος ότι «για πρώτη φορά μετά από τέσσερις δεκαετίες, η κυριαρχία του νεοφιλελεύθερου δόγματος το οποίο στηρίχτηκε στις ιδέες της Δεξιάς, αμφισβητείται με τόσο ξεκάθαρο τρόπο»! Κι αυτό γιατί όπως υποστηρίζει, «η πανδημία, η κλιματική κρίση και κινήματα για την προστασία των δικαιωμάτων ξαναφέρνουν στο προσκήνιο αξίες και ανάγκες ξεχασμένες, ή παραμελημένες. Πρώτα από όλα την ανάγκη για προστασία της ανθρώπινης ζωής με ισχυρά συστήματα Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας. Δεύτερον, την ανάγκη να σταματήσουμε την καταστροφή του πλανήτη. Τρίτον, την ανάγκη να αποκατασταθεί η κοινωνική συνοχή, που έχει διαρραγεί επικίνδυνα από τη φρενήρη όξυνση των ανισοτήτων ανάμεσα στον αναπτυγμένο και τον αναπτυσσόμενο κόσμο, αλλά και εντός των δυτικών κοινωνιών».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σκιαγραφεί έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και υποδεικνύει πως τα προτάγματα της συγκυρίας μπορούν να αξιοποιηθούν για τη λαϊκή χειραγώγηση με αυτή την απατηλή υπόσχεση.

Καθόλου τυχαία δεν προτάσσει ξανά και αυτήν τη φορά το παράδειγμα των ΗΠΑ και του νέου τους Προέδρου, που είναι, όπως ισχυρίζεται, «αποφασισμένος να δώσει αποτελεσματική απάντηση στο θέμα των ανισοτήτων (...) Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έφερε τη συζήτηση στο έδαφος της κοινής λογικής. Η ανθρωπότητα είναι σε πολύ οριακό σημείο για να πορεύεται με βάση δόγματα και συνταγές που απέτυχαν. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι όσα προοικονομεί η στάση Μπάιντεν, αργά ή γρήγορα θα επηρεάσουν και την Ευρώπη».

Καλλιεργώντας κάλπικες προσδοκίες ότι κάτι αλλάζει στον κόσμο, κάτι σύνηθες για τον ΣΥΡΙΖΑ απ' την εποχή του «άλλου αέρα» που τάχα φύσαγε στην ΕΕ, ο Αλ. Τσίπρας δυσανασχετεί που «δυστυχώς στη χώρα μας, η κυβέρνηση υπερασπίζεται τον παλιό κόσμο (...) Το πρόβλημα με τη στρατηγική του κ. Μητσοτάκη δεν είναι ότι ανήκει στη Δεξιά. Είναι ότι υπερασπίζεται με σθένος τις αρχές ενός κόσμου που δείχνει να έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο (...) δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται και προκαλεί και η πανδημία σε όλα τα επίπεδα».

Η ...ποιότητα των αλλαγών που συντελούνται ωστόσο, που με θράσος αποκαλεί και τεκτονικές, αποκαλύπτεται λίγο μετά, όταν ο Αλ. Τσίπρας τολμά να ισχυριστεί πως «τη στιγμή που η παγκόσμια αγορά εργασίας αλλάζει, τα δημοσιονομικά περιθώρια υπάρχουν και η δημόσια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από προτάσεις για τη μείωση των ωρών εργασίας, ο κ. Μητσοτάκης σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις βγαλμένες από τη ναφθαλίνη των Ρίγκαν και Θάτσερ, όπως την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του οκταώρου»! Δεν ξεχνάει μόνο ότι οι αντεργατικές ανατροπές που μεθοδεύει η κυβέρνηση έρχονται να πατήσουν σε ανατροπές που εισήγαγε η δική του κυβέρνηση, αλλά επιπλέον κάνει πως δεν βλέπει ότι τέτοιες ανατροπές αποτελούν κοινή πρακτική στα καπιταλιστικά κράτη όπου Γης, τον κανόνα και όχι την εξαίρεση, έναν άλλο πυλώνα, μέρος της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Καταλήγει κλείνοντας το μάτι στην αστική τάξη, λέγοντας πως απαιτείται «μια άλλη, προοδευτική κυβέρνηση». Και καλεί ουσιαστικά τον λαό να «δώσει μάχη» για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, ώστε να υλοποιήσει τους στόχους του κεφαλαίου αποτελεσματικότερα, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την «κοινωνική ειρήνη».